Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 kwietnia 2014 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Joanna Dalba

Protokolant apl. radc. Katarzyna Sobala

po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2014 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa D. K.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą

w W.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda D. K. na rzecz pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 500,- zł. (pięćset złotych) tytułem zwrotu części kosztów zastępstwa procesowego;

3.  nakazuje pobrać od powoda D. K. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie – kwotę 67,58 zł. (sześćdziesiąt siedem złotych i pięćdziesiąt osiem groszy) tytułem wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa;

4.  w pozostałym zakresie nie obciąża powoda kosztami procesu.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 10 marca 2013 r. skierowanym przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W. D. K. wniósł o zasądzenie kwoty 6 000 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 11 marca 2012 r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia za krzywdę powstałą wskutek zdarzenia drogowego z dnia 1 lipca 2007 roku; kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz zwrot kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych. Powód wniósł również o dopuszczenie dowodu z przesłuchania stron i świadków: E. i G. K. na okoliczność urazów odniesionych przez powoda w wyniku wypadku w dniu 1 lipca 2007 roku, przebiegu leczenia, historii choroby, aktualnego stanu zdrowia powoda, kondycji psychicznej powoda po wypadku oraz tego jaki wpływ wypadek miał na sytuację rodzinną, zawodową, towarzyską oraz finansową powoda oraz dowodu z opinii biegłego lekarza ortopedy traumatologa na okoliczność obrażeń jakich doznał powód w związku ze zdarzeniem drogowym z dnia 1 lipca 2007 roku, wysokości stałego długotrwałego uszczerbku na zdrowiu doznanego przez powoda na skutek tego zdarzenia z punktu widzenia specjalizacji biegłego, rozmiaru, czasu oraz natężenia cierpień fizycznych i psychicznych w związku z doznanymi obrażeniami, wypowiedzenia są jakie rokowania na przyszłość co do stanu zdrowia powoda, wskazania przez biegłego jak i innych specjalności biegli mogą wydać opinię co do jednostek chorobowych powstałych u powoda w związku z wypadkiem z dnia 1 lipca 2007 roku.

W uzasadnieniu powództwa wskazano, iż w dniu 1 lipca 2007 r. w U. na ul. (...) powód uległ wypadkowi komunikacyjnemu, w wyniku którego doznał obrażeń ciała w postaci złamania paliczka bliższego palca V stopy lewej. Powód wskazał, że po wypadku podjął leczenie w Leczniczo-Rehabilitacyjnym (...): Sp. z o.o. w J.-Z. oraz w (...) w Z..

Strona powodowa roszczenie o zadośćuczynienie uzasadniała wywołaniem rozstroju zdrowia i znacznym pogorszeniem sytuacji życiowej, wskazując, że do dnia wypadku powód prowadził aktywny tryb życia. Doznane obrażenia wywołały u powoda intensywne i długotrwałe dolegliwości bólowe, a aktywność fizyczna uległa znacznemu ograniczeniu. Powód przez długi czas nie mógł jeździć motocyklem, musiał być poddawany długotrwałemu procesowi rehabilitacji. Ponadto przebieg wypadku wywarł na nim olbrzymie piętno psychiczne, stał się osobą zamkniętą w sobie i zmienił aktywny tryb życia na stacjonarny. Pomimo, że od zdarzenia upłynęło 5 lat to powód do chwili obecnej odczuwa negatywne skutki wypadku, jak silne bóle podczas prowadzenia samochodu i podnoszenia ciężkich przedmiotów. Strona powodowa podniosła, że pojazd sprawcy wypadku w którym ucierpiał był ubezpieczony w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych S.A. z siedzibą w W.. Powód wskazał także, że pozwany przyznał na jego rzecz kwotę 5.000,00 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, lecz w jego ocenie suma ta nie zrekompensowała w pełni doznanej krzywdy. Powód wniósł także o zwolnienie od kosztów sądowych w całości, tłumacząc iż nie jest w stanie ich ponieść bez uszczerbku dla siebie i rodziny.

Jako załącznik do pozwu powód załączył m.in. oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania, zgłoszenie szkody wraz z wezwaniem do zapłaty z dnia 6 lutego 2012 r., wyrok Sądu Rejonowego w Cieszynie z dnia 4 lutego 2008 r. warunkowo umarzający postępowanie w sprawie oznaczonej sygnaturą akt VI K 826/07, dokumentacje medyczną, decyzję (...) SA z dnia 18 czerwca 2012 r. (pozew i załączniki – k. 1-5)

Postanowieniem z dnia 6 czerwca 2013 r. referendarz sądowy Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie oddalił wniosek powoda o zwolnienie go od kosztów sądowych w całości. (postanowienie – k. 36-37)

W odpowiedzi na pozew z dnia 8 sierpnia 2013 r. pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstw procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew wskazano, iż pozwany nie kwestionuje swojej odpowiedzialności za skutki wypadku drogowego z dnia 1 lipca 2007 r. Pełnomocnik pozwanego wskazał, że pozwany wypłacił powodowi kwotę 5.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia, a nadto zwrócił koszty opieki, przejazdów oraz kwotę za zniszczone lub uszkodzone rzeczy osobiste. Pozwany wskazał, że nie dostrzega podstaw do zmiany stanowiska w przedmiocie wypłaty dalszych świadczeń. Uzasadniał taki pogląd powołując się na orzecznictwo Sądu Najwyższego i twierdząc, iż na etapie postepowania likwidacyjnego powód został przebadany przez dwóch lekarzy specjalistów (...) S.A. z zakresu neurologii i chirurgii, który zgodnie stwierdzili, iż po doznaniu tego typu uszczerbku następuje pełne wyzdrowienie, nie mające wpływu na funkcjonowanie organizmu poszkodowanego. (odpowiedź na pozew – k. 48-50)

Na rozprawie w dniu 8 listopada 2013 r. pełnomocnik powoda poparł powództwo i zgłoszone wniosku dowodowe. Pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie powództwa w całości. (protokół – k. 84-86)

Pismem procesowym z dnia 11 lutego 2014 r. pełnomocnik powoda złożył wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego psychologa na okoliczność zakresu obrażeń jakich doznał powód w związku z wypadkiem komunikacyjnym oraz natężenia cierpień psychicznych. (pismo – k. 124-125)

Na rozprawie z dnia 14 marca 2014 r. pełnomocnik powoda także podtrzymał powództwo i złożone wnioski dowodowe. Z uwagi na prekluzję dowodową pełnomocnik pozwanego wnosił o oddalenie pisemnego wniosku Powoda o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego psychologa. (protokół – k. 145-149)

Na rozprawie z dnia 24 kwietnia 2014 r. pełnomocnik powoda podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie, zaś pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie powództwa w całości. (pismo – k. 160-162)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1 lipca 2007 r. w U. na ul. (...) uczestniczył w wypadku komunikacyjnym spowodowanym przez W. W., który prowadząc samochód osobowy marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, iż nie zachowując szczególnej ostrożności podczas włączania się do ruchu, wyjeżdżając z zatoki autobusowej nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu jadącemu motocyklowi marki S., o numerze rejestracyjnym (...), kierowanemu przez D. K., doprowadzając do zderzenia pojazdów, w wyniku czego D. K. doznał obrażeń ciała na okres powyższej 7 dni w postaci złamania paliczka bliższego palca V stopy lewej. Wobec sprawcy wypadku został wydany w dniu 4 lutego 2008 r. przez Sąd Rejonowy w Cieszynie w sprawie sygn. akt: VI K 826/07 wyrok umarzający postępowanie. (bezsporne, potwierdzone wyrokiem z dnia 4 lutego 2008 r. – k. 26-27)

Powód nosił opatrunek gipsowy przez okres 2,5 - 3 miesięcy. Powód nie odniósł stałego uszczerbku na zdrowiu w związku z wypadkiem z dnia 1 lipca 2007 r., a obecny stan lewej stopy jest porównywalny ze stanem prawidłowym. Po wypadku mógł odczuwać dolegliwości bólowe przez okres do 2 tygodni a przez następne 2 tygodnie dolegliwości te zmniejszały się. Mógł wymagać pomocy osób trzecich przez okres 4 tygodni po wypadku po ok. 2 godziny dziennie. Obecnie nie ma zagrożenia pogorszeniem stanu zdrowia w związku z wypadkiem z dnia 1 lipca 2007 r.. nie ma ograniczeń przy wykonywaniu pracy zarobkowej i rekreacyjnym uprawianiu sportu.

Po wypadku Powód pojął leczenie rehabilitacyjne w (...) w J. i (...) w Z..

(opinia biegłego – k. 99-99 verte)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy w postaci kopii dokumentacji medycznej załączonej do pozwu, opinii sądowo-lekarskiej (k. 99), zeznań świadka E. K., świadka G. K., D. K. oraz wyroku Sądu Rejonowego w Cieszynie (k. 26).

Sąd oparł się na załączonej do akt kopii dokumentacji lekarskiej powoda oraz opinii biegłego lekarza z zakresu (...), jako że ich autentyczności, jak i wynikające z nich fakty nie budzą wątpliwości w świetle wszechstronnej analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Opinia biegłego lekarza z zakresu (...) nie była kwestionowana przez żadną ze stron, dlatego też Sąd uznał wynikające z niej okoliczności za bezsporne. W przekonaniu Sądu biegły dokonał analizy dokumentacji oraz przeprowadził badanie lekarskie powoda zgodnie z doświadczeniem zawodowym, a następnie wyciągnął adekwatne i logiczne wnioski. Przedmiotowa opinia jest jasna i wyczerpująca dlatego należy ją podzielić i uznać za pełnowartościowy materiał dowodowy.

Sąd nie kwestionuje także zeznań świadków oraz samego powoda, albowiem w ocenie Sądu nie można ich uznać za niewiarygodne, lecz w ocenie sądu ich treść nie może przełożyć się na kwotę dochodzonego roszczenia. Zeznania te znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Na rozprawie w dniu 14 marca 2014 r. na podstawie art. 207 § 6 kpc Sąd pominął wniosek dowodowy pełnomocnika powoda o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego psychologa zgłoszony przez niego w piśmie z dnia 11 lutego 2014 r. W ocenie Sądu brak podstaw do przyjęcia, że wniosek ten w niniejszej sprawie nie mógł być zgłoszony wcześniej przez pełnomocnika powoda. Pełnomocnik powoda nie wskazał nadto, dlaczego wniosek ten nie został zgłoszony wcześniej.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie w całości.

W niniejszej sprawie pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności wobec powoda z tytułu zadośćuczynienia za doznaną przez niego krzywdę oraz z tytułu odszkodowania za poniesione przez niego koszty w związku z wypadkiem z dnia 1 lipca 2007 r. Sporna natomiast między stronami pozostawała wysokość należnych powodowi świadczeń. Pozwany utrzymywał, iż wypłacona przez niego kwota 5.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia wraz ze zwrotem kosztów opieki, przejazdów oraz zniszczonych lub uszkodzonych rzeczy osobistych jest adekwatna do rozmiaru szkody i w pełni rekompensuje krzywdę powoda. Powód zaś twierdził, iż wypłacona kwota nie czyni zadość doznanej w wyniku wypadku szkodzie, którego skutki odczuwa do chwili obecnej i będzie je odczuwał w przyszłości.

Zgodnie z dyspozycją art. 445 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. W pierwszej kolejności stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie bezspornym było to, iż powód doznał uszczerbku na zdrowiu. Bez wątpienia doznane uszkodzenie ciała wywołało cierpienie fizyczne. Tym samym w niniejszej sprawie należało ustalić, ich zakres oraz skutki powstałych w wyniku wypadku obrażeń, jakie mogą u powoda wystąpić w przyszłości. Dla ustaleń sądu w tym zakresie zasadnicze znaczenie miała opinia biegłego lekarza K. K..

Z przedmiotowej opinii jasno wynika, iż konsekwencje wypadku nie są daleko idące. Poniesiony przez powoda uszczerbek nie został zakwalifikowany jako stały. Nadto biegły wyraził opinię, iż obecny stan lewej stopy jest porównywalny ze stanem prawidłowym. Odnosząc się zaś do cierpień fizycznych biegły wskazał, że większe dolegliwości powoda zamknęły się w okresie dwa tygodni od chwili wypadku, a przez następne dwa tygodnie dolegliwości bólowe stopniowo zmniejszały się. Biegły nadto stwierdził, iż powód mógł wymagać pomocy osób trzecich przez okres czterech tygodni po wypadku po około dwie godziny dziennie. W ocenie biegłego obecnie także nie ma zagrożenia pogorszeniem stanu zdrowia w przyszłości oraz ograniczeń przy wykonywaniu pracy zarobkowej i rekreacyjnym uprawianiu sportu.

Sąd uznał, iż opinia biegłego zasługuje na obdarzenie jej walorem wiarygodności, bowiem została sporządzona rzetelnie i dokładnie. Nie ma przy tym powodów osłabiających zaufanie do wiedzy, kompetencji, doświadczenia czy bezstronności sporządzającego ją biegłego.

Dokonując oceny zasadności roszczeń powoda sąd miał na uwadze, że celem zadośćuczynienia powinno być przede wszystkim złagodzenie cierpień, zaś w ocenie sądu wypłacona powodowi suma 5.000,00 zł w zupełności realizuje ten cel, albowiem trudno byłoby uzasadnić wyższą sumę jedynie złamanym palcem u nogi. Tym samym trudno dać wiarę tej części zeznań powoda, w których wskazuje on na zmniejszenie o ponad 2.000,00 złotych brutto miesięcznego przychodu obwiniając za to zdarzenie komunikacyjne. Biegły wyraźnie stwierdził, że maksymalny czas w którym powód mógł odczuwać ból i korzystać z drobnej pomocy innych osób wynosił 4 tygodnie. Z doświadczenia życiowego wynika zaś, że dobrze prosperująca działalność nie upada w ciągu miesiąca, tym bardziej że powód nie był na tyle ograniczony w funkcjonowaniu, że nie mógł o nią dbać pomimo noszenia opatrunku gipsowego. Jeżeli chodzi o wpływ wypadku na uzyskiwanie przez powoda niższego wynagrodzenia za pracę, to należy wskazać, że w świetle powyższej opinii biegłego brak medycznych podstaw do twierdzenia, że uszkodzenie ciała wskutek powyższego wypadku ograniczyło możliwości zarobkowe powoda. Należy wskazać jednocześnie, że pełnomocnik powoda w piśmie z dnia 11 lutego 2014 r. wyjaśnił, że nie kwestionuje opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii.

W judykaturze ugruntowany jest pogląd, iż przy ocenie wysokości zadośćuczynienia za krzywdę należy uwzględniać przede wszystkim nasilenie cierpień, długotrwałość choroby, rozmiar kalectwa, trwałość następstw zdarzenia oraz konsekwencje uszczerbku na zdrowi w życiu osobistym i społecznym (wyrok SN z dnia 10 czerwca 1999 r., II UKN 681/98; wyrok SN z dnia 15 lipca 1997 r., IV CR 266/77).

Zadośćuczynienie przewidziane przez art. 451 § 1 kc ma cel kompensacyjny i jego wysokość musi stanowić ekonomiczne odczuwalną wartość. Nie może mieć ono zatem charakteru symbolicznego i winno być adekwatne do krzywdy. Zdaniem sądu wypłacona przez (...) SA powodowi suma spełnia te warunki.

W ocenie Sądu strona powodowa nie ma racji twierdząc, iż wypłacone powodowi przez pozwanego zadośćuczynienie nie jest adekwatne do doznanej przez niego krzywdy. Mając na uwadze opinię biegłego Sąd doszedł do przekonania, iż żądana przez powoda z tego tytułu kwota jest zbyt wygórowana i nieuzasadniona.

W tym miejscu wskazać należy, iż sprawy o zadośćuczynienie za doznane krzywdy mają charakter bardzo ocenny. Przepisy kodeksu nie zawierają żadnych kryteriów jakie należy uwzględniać przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia pieniężnego. Definicja krzywdy sprowadza się do ujemnych dolegliwości powstałych w wyniku czyjegoś bezprawnego działania i dotyczy przede wszystkim bólu, cierpienia i innych negatywnych następstw w sferze psychofizycznej pokrzywdzonego. Krzywda ma więc aspekt niemajątkowy. Niewątpliwie zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę ma na celu naprawienie poprzez zasądzenie rekompensaty pieniężnej szkody niemajątkowej wyrażającej się krzywdą w postaci cierpień fizycznych i psychicznych. Niedający się ściśle wymierzyć charakter krzywdy sprawia, że ustalenie jej rozmiaru, a tym samym i wysokości zadośćuczynienia zależy od oceny sądu opartej na całokształcie okoliczności sprawy. W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, że po wypadku nie pozostał ślad. Powód przeszedł rehabilitację i odzyskał pełną sprawność. Nie doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu. Może pracować i uprawiać sport. Mając zatem na uwadze powyższe wskazane kryteria i fakt, że doznany uszczerbek jest znikomy uznać należało, iż powództwo nie zasługuje na uwzględnienie, a kwota stanowiąca przedmiot roszczenia jest nieadekwatna do doznanej krzywdy.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda.