Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lutego 2013 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Rej-Żuk

Protokolant: Joanna Pajorska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lutego 2013 r. w J.

odwołania E. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 29 grudnia 2010 r., znak: I (...)

w sprawie E. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

I.  zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 29 grudnia 2010 r., znak: I (...) w ten sposób, że przyznaje wnioskodawczyni E. W. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 sierpnia 2010 r. okresowo do dnia 31 sierpnia 2015 r.

Sygn. akt VII U 1334/11

UZASADNIENIE

Wnioskodawczyni E. W. złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 29.12.2010r znak I (...) odmawiającej jej przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W treści uzasadnienia wskazała, że wydania decyzja oparta na orzeczeniach lekarza orzecznika i komisji lekarskiej ZUS nie uwzględnia faktycznego stanu jego zdrowia udokumentowanego wieloma zaświadczeniami lekarskimi i wynikami badań. Wnioskodawczyni powołując się na posiadaną dokumentację wskazała, iż ocena medyczna jej stanu zdrowia dokonana prze organ rentowy była nieprawidłowa i domagała się zmiany decyzji i uznania u niej całkowitej niezdolności do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wniósł o jego oddalenie podnosząc, iż nie została spełniona przesłanka określona w art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych tj. nie ustalono niezdolności do pracy.

Sąd Okręgowy wyroku z dnia 23.05.2011r oddalił odwołanie wnioskodawczyni. W wyniku wniesionej prze nią apelacji Sąd Apelacyjny we W. wyrokiem z dnia 26.10.2011r uchyli zaskarżony wyrok i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania. Sąd Apelacyjny wskazał, iż przy ponownym rozpoznaniu sprawy konieczne jest przeprowadzenie dowodu z opinii biegłych chirurga angiologia i diabetologa celem ustalenia niezdolności do pracy skarżącej. Od rozwagę przedstawiono także zasadność powołania w sprawie biegłego kardiologa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Bezspornie wnioskodawczyni E. W. posiada wykształcenie średnie policealne – studium terapii zajęciowej. Pracowała jako laborantka, fakturzystka, referent, inspektor ds. (...), inspektor w wydziale operacyjno – rachunkowym. Pobierała świadczenie z tytułu całkowitej niezdolności do pracy do dnia 31.07.2010r. Po ponownym złożeniu wniosku o świadczenie rentowe lekarz orzecznik uznał u niej częściowa niezdolność do pracy do sierpnia 2015r, natomiast komisja lekarska uznała, iż wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy. Stąd decyzją z dnia 29.12.2010r odmówiono E. W. prawa do renty.

bezsporne

Biegła z zakresu diabetologii rozpoznała u wnioskodawczyni zespół metaboliczny pod postacią cukrzycy typu 2, otyłości , nadciśnienia, zaburzeń lipidowych i dny moczanowej. Wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy do sierpnia 2015r. Przyczyną niezdolności do pracy jest patologiczna i dramatyczna otyłość, która w sposób widoczny ogranicza sprawność.

Dowód: opinia biegłej z zakresu diabetologii – k. 185-187 akt sprawy

Z punktu widzenia kardiologicznego wnioskodawczyni jest zdolna do pracy. Nadciśnienie tętnicze wieloletnie z umiarkowanie podwyższonymi wartościami. Jednakże dolegliwości wnioskodawczyni nie są spowodowane nadciśnieniem lecz otyłością. Stan układu krążenia jest prawidłowy. Nie udokumentowano powikłań nadciśnienia. Brak jest choroby wieńcowej niewydolności serca.

Dowód: opinia biegłego kardiologa – k. 197 akt sprawy

Biegły neurolog stwierdził u wnioskodawczyni przewlekły zespół bólowy lędźwiowo – krzyżowy typu lumbalgii z rwą kulszową obustronną spowodowany zmianami zwyrodnieniowo – dyskopatycznymi i anomalią rozwojową pogranicza lędźwiowo – krzyżowego oraz znaczną otyłością. Schorzenia te w powiązaniu z innymi dolegliwościami powodują częściową niezdolność do pracy.

Dowód: opinia biegłego neurochirurga – k. 214-216, 254 akt sprawy,

Z punktu widzenia chirurgicznego wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy do 31.08.2015r.

Dowód: częściowo opinia biegłego chirurga – k. 123-126

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni zasługiwało na uwzględnienie.

Dokonując oceny zasadności odwołania, w kontekście z kolei oceny prawidłowości zaskarżonej decyzji (...) Oddziału w W. Sąd zważył, iż stosownie do treści art. 57 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do prac przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w art. 57 pkt 3 cytowanej ustawy.

Jak wynika z powyższej regulacji, warunkiem nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy jest spełnienie wszystkich wymienionych wyżej przesłanek kumulatywnie.

Pojęcie niezdolności do pracy, zdefiniowane jest w art. 12 powoływanej ustawy, zgodnie z treścią którego: niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W kontekście powyższych przepisów Sąd zważył, iż organ rentowy niezasadnie odmówił wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, albowiem - jak wynika z poczynionych ustaleń - spełniała ona wszystkie przesłanki, niezbędne do nabycia tegoż prawa.

Komisja lekarska ZUS nie uznała wnioskodawczyni za niezdolną do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. Odmienne było w tym zakresie stanowisko lekarza orzecznika, który ocenił że wnioskodawczyni powinna być uznana za częściowo niezdolną do pracy. Zauważenia wymaga w tym kontekście także i to, że w okresie poprzedzającym złożenie wniosku o rentę wnioskodawczyni była uprawniona do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

Dla weryfikacji stanowiska organu rentowego Sąd dopuścił dowód z opinii kilku biegłych różnych specjalności: diabetologa, neurochirurga, kardiologa, angiologia i chirurga.

Biegli rozpoznali u wnioskodawczyni szereg dolegliwości i schorzeń, które w sposób istotny wpływają na jej codzienne funkcjonowanie. W ocenie biegłego diabetologa i neurochirurga stopień zaawansowania licznych schorzeń wnioskodawczyni w powiązaniu z nadmierną otyłością oraz przewlekłym zespołem bólowym lędźwiowo – krzyżowy typu lumbalgii z rwą kulszową obustronną spowodowanym zmianami zwyrodnieniowo – dyskopatycznymi i anomalią rozwojową pogranicza lędźwiowo – krzyżowego powodują u wnioskodawczyni częściową niezdolność do pracy na okres od 01.08.2010r do 31.08.2015r. Ocena ta zgodna jest także ze stanowiskiem lekarza orzecznika i częściowo opinią biegłego z zakresu chirurgii. Wskazani biegli zwrócili szczególną uwagę na to, że przyczyną niezdolności do pracy ( w powiązaniu z pozostałymi schorzeniami ) jest patologiczna i dramatyczna otyłość, która w sposób widoczny ogranicza sprawność wnioskodawczyni doprowadzając do utraty przez nią w stopniu znacznym zdolności do pracy.

Natomiast biegli z zakresu angiologii i kardiologii nie dopatrzyli się z punktu widzenia prezentowanych przez nich specjalności aby wnioskodawczyni była niezdolna do pracy.

Sąd przyjął za własne wnioski zawarte w opinii biegłych. Opinie sporządzone zostały przez lekarzy posiadających stosowną wiedzę w zakresie posiadanej specjalizacji, po osobistym zbadaniu wnioskodawczyni oraz w oparciu o analizę dostępnej dokumentacji lekarskiej. Biegli w pełny i jasny sposób uzasadnili swoje stanowisko, iż wnioskodawczyni może być uznana za częściowo niezdolną do pracy. Sąd nie mógł zatem poczynić ustaleń sprzecznych z opiniami biegłych, skoro uznał, że są one prawidłowe i jeżeli odmienne ustalenia nie mają oparcia w pozostałym materiale dowodowym.

Biorąc pod uwagę treść sporządzonych w toku postępowania sądowego opinii, Sąd przyjął, że wnioskodawczyni wprawdzie nie może być nadal uznawana za całkowicie niezdolną do pracy, jednakże jest nadal częściowo niezdolna do pracy. W powyższym zakresie Sąd przyjął za własne wnioski zawarte w opiniach biegłych diabetologa i neurochirurga. Opinie biegłych sporządzone zostały bowiem przez lekarzy posiadających stosowną wiedzę w zakresie posiadanej specjalizacji, po osobistym zbadaniu wnioskodawczyni oraz w oparciu o analizę dostępnej dokumentacji lekarskiej. Biegli w pełny i jasny sposób uzasadnili swoje stanowiska. Biegła diabetolog wskazała, iż występująca u wnioskodawczyni otyłość znaczna w stopniu znacznym ogranicza zdolność wnioskodawczyni do pracy ponieważ wnioskodawczyni męczy się przy najprostszych czynnościach takich jak zmiana pozycji ciała, ubieraniu się czy rozbieraniu. Oczywiste jest także dla laika, iż znaczna otyłość nakładająca się na stwierdzone przez neurochirurga schorzenia: przewlekły zespół bólowy lędźwiowo – krzyżowy typu lumbalgii z rwą kulszową obustronną spowodowany zmianami zwyrodnieniowo – dyskopatycznymi i anomalią rozwojową pogranicza lędźwiowo – krzyżowego pogłębia te dolegliwości gdyż nadmierna waga sama w sobie destrukcyjnie wpływa na kręgosłup dotknięty już innymi schorzeniami. Okoliczność, iż choroby współistniejące, mimo że w oderwaniu od siebie nie stanowią przeciwwskazań do dalszego kontynuowania pracy zarobkowej, nie mogła decydować uznaniu zasadności powrotu do aktywności zawodowej. Według Sądu, wnioskodawczyni z uwagi na podkreślane przez biegłych ograniczenia wynikające z otyłości nie poradziłaby sobie obecnie przy podjęciu zatrudnienia zgodnego z posiadanymi kwalifikacjami. Warto także zwrócić uwagę na to, że lekarz orzecznik uznający wnioskodawczynię za częściowo niezdolną do pracy do sierpnia 2015r, uzasadniając swoje stanowisko z dnia 24.09.2010r wskazał, że „bez wątpliwości cukrzyca typu 2 leczona insuliną, chociaż bez potwierdzonych powikłań składająca się na zespół metaboliczny z nadciśnieniem i otyłością, ogranicza zdolność do pracy nawet jako pracownika umysłowego” ( k. 135 akt orzeczniczych). Z tych też przyczyn Sąd nie podzielił zarzutów składanych przez stronę pozwaną do opinii biegłych.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie (...) § 2 kpc przyznał wnioskodawczyni prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 01.08.2010r do 31.08.2015r.