Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 lipca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Janusz Madej

Protokolant – st. sekr. sądowy Jolanta Bieniaszewska

po rozpoznaniu w dniu 22 lipca 2014 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania J. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 11 maja 2013 r., znak: (...)

w sprawie J. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

I zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznaje ubezpieczonemu J. O. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 marca 2013r. do 31 stycznia 2015r.;

II stwierdza odpowiedzialność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Na oryginale właściwy podpis.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11 maja 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., na podstawie art. 57 w zw. z art. 58 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS ( Dz. U. z 2013 roku, poz. 1440 j.t.), odmówił przyznania ubezpieczonemu J. O. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż Komisja Lekarska ZUS nie ustaliła niezdolności ubezpieczonego do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył ubezpieczony, który wniósł o przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony wskazał, iż jego aktualny stan zdrowia nie pozwala mu na podjęcie pracy zarobkowej.

W odpowiedzi na odwołanie ubezpieczonego organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony J. O. posiada wyuczony zawód kierowca. Ostatnio pracował jako specjalista ds. reklamacji. Od 23 kwietnia 2013 roku nie pracuje.

W dniu 26 marca 2013 roku ubezpieczony złożył wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Ubezpieczony posiada wymagany okres ubezpieczenia. Organ rentowy poddał go badaniu przez Lekarza Orzecznika ZUS i Komisję Lekarską ZUS, którzy w wydanych orzeczeniach uznali ubezpieczonego za osobę zdolną do pracy.

-okoliczności bezsporne

W celu zweryfikowania powyższych orzeczeń Sąd powołał biegłych lekarzy sądowych : diabetologa, kardiologa, internisty – pulmonologia oraz chirurga .

Biegli lekarze sądowi w wydanym w dniu 16 września 2013 roku orzeczeniu lekarskim rozpoznali u ubezpieczonego następujące schorzenia:

- zespół wazo-wagalny typu mieszanego;

- cukrzycę typu 1 leczoną metodą wielokrotnych wstrzykiwań insuliny;

- hipoglikemie ciężkie;

- zapalenie zakrzepowe zwężające tętnic z niedokrwieniem tkanek obwodowych kończyn dolnych;

- przewlekłą obturacyjną chorobę płuc z zaburzeniem wentylacji typu obturacyjnego umiarkowanego stopnia.

W ocenie biegłych sądowych stwierdzone schorzenia są podstawą do uznania ubezpieczonego za częściowo niezdolnego do pracy zgodnej z poziomem posiadanych przez niego kwalifikacji. Częściową niezdolność do pracy stwierdzono od daty 8 stycznia 2013 r. (zaświadczenie o stanie zdrowia) na okres dwóch lat. Zdaniem biegłych w/w schorzenia ubezpieczonego w znaczący sposób upośledzają jego zdolność zarobkową.

Wobec powyższego biegli nie podzielili orzeczeń wydanych przez Lekarza Orzecznika ZUS i Komisję Lekarską ZUS. Podstawą wydanej opinii sądowo-lekarskiej była ta sama dokumentacja medyczna, którą dysponował organ rentowy w toku prowadzonego postępowania orzeczniczego. (opinia zespołu biegłych sądowych – k 16-17 akt sprawy)

Po zapoznaniu się z opinią wydaną przez biegłych, organ rentowy pismem procesowym z dnia 20 listopada 2013 r. (k.33 akt sądowych) wniósł zastrzeżenia do sporządzonej przez biegłych opinii. Organ rentowy podniósł, iż ocena biegłych jest sprzeczna z zasadami kwalifikacji do zatrudnienia przez lekarza medycyny pracy, gdyż schorzenia wymienione przez biegłych nie stanowią przeciwwskazania do pracy na stanowiskach ostatnio wykonywanych, brak jest bowiem powikłań cukrzycy, utraty przytomności. W związku z powyższym, pozwany wniósł o przeprowadzenie dowodu z opinii innego zespołu biegłych lekarzy sądowych, a w przypadku nieuwzględnienia wniosku – o oddalenie odwołania.

Sąd uwzględnił wniosek dowodowy organu rentowego i postanowieniem z dnia 27 listopada 2013 roku dopuścił dowód z opinii drugiego zespołu biegłych lekarzy sądowych: endokrynologa, kardiologa, specjalisty medycyny pracy, pulmonologa, chirurga.

Biegli lekarze sądowi w wydanej w dniu 18 marca 2014 roku opinii sądowo-lekarskiej rozpoznali u ubezpieczonego następujące schorzenia:

- cukrzycę t.1 leczoną insuliną metodą intensywną z zaawansowaną polineuropatią cukrzycową i prawdopodobnie stopą cukrzycową,

- napadowe zaburzenia świadomości w wywiadzie;

- zespół wazo-wagalny typu mieszanego;

- chorobę Buergera (2005/2006);

- zaburzenia krążenia obwodowego w przebiegu zakrzepowo-zarostowego zapalenia naczyń i cukrzycy;

- stan po amputacji palucha prawego;

- przewlekłą obturacyjną chorobę płuc – postać łagodną.

Zdaniem biegłych sądowych drugiego zespołu stwierdzone schorzenia są podstawą do uznania ubezpieczonego za okresowo, częściowo niezdolnego do pracy w wyuczonych i wykonywanych zawodach. Częściowa niezdolność do pracy istnieje od daty wpłynięcia wniosku tj. od stycznia 2013 r. na okres dwóch lat tj. do stycznia 2015 r. W opinii biegłych stan zdrowia ubezpieczonego upośledza sprawność organizmu w stopniu powodującym okresową, częściową niezdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Jednocześnie ubezpieczony jest niezdolny do pracy w zawodzie wyuczonym – kierowcy mechanika i wykonywanym.

Z uwagi na powyższe biegli nie podzielili orzeczeń wydanych przez Lekarza Orzecznika ZUS i Komisję Lekarską ZUS. Podstawą wydanej opinii sądowo-lekarskiej była ta sama dokumentacja medyczna, którą dysponował organ rentowy w toku prowadzonego postępowania orzeczniczego.

( opinia drugiego zespołu biegłych – k.44 – 46 a. s. )

Po zapoznaniu się z opinią wydaną przez drugi zespół biegłych organ rentowy pismem procesowym z dnia 16 grudnia 2013 r. (k.58 akt sądowych) wniósł zastrzeżenia do sporządzonej przez biegłych opinii. Organ rentowy wskazał, że zgodnie ze stanowiskiem Przewodniczącego Komisji Lekarskich ZUS: cukrzyca jest ustabilizowana bez rekompensacji wymagającej leczenia szpitalnego, bez wahań świadomości, stopy bez zaburzeń ukrwienia i bez zmian troficznych skóry, stąd ubezpieczony zdolny jest do pracy, którą wykonywał jako specjalista do spraw reklamy i magazynier.

Sąd nie uwzględnił zastrzeżeń do opinii wniesionych przez organ rentowy i postanowieniem z dnia 22 lipca 2014 roku oddalił wniosek organu rentowego o przekazanie zastrzeżeń do opinii powołanemu w sprawie drugiemu zespołowi biegłych sądowych.

-dowód: opinia biegłych k. 16-17 akt, opinia biegłych z drugiego zespołu k. 44-46 akt.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2013r. poz. 1440 j.t.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przepisu ust. 1 pkt. 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący, co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego w myśl art. 57 ust. 1 pkt. 2 uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie między innymi pięć lat, jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Pięcioletni okres winien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy, do tego dziesięcioletniego okresu nie wlicza się okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej lub renty rodzinnej ( art. 58 ust. 1 i 2 w/w ustawy).

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (art. 12 w/w ustawy). Oceniając stopień niezdolności do pracy należy, w myśl art. 13 wymienianej ustawy, uwzględnić stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W rozpoznawanej sprawie Sąd Okręgowy istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy ustaleń dokonał na podstawie dowodów z opinii dwóch zespołów biegłych sądowych. Sąd uznał te opinie za wyczerpujące, poddające wszechstronnej analizie stan zdrowia ubezpieczonego w odniesieniu do jego możliwości zawodowych. Opinie biegłych zostały szczegółowo uzasadnione, a ponadto wnioski w nich zawarte nie nasuwały wątpliwości co do ich trafności, zatem brak było podstaw do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego. Biegli są doświadczonymi specjalistami z tych dziedzin medycyny, które odpowiadały schorzeniom ubezpieczonego. Opinię wydali po zapoznaniu się z wszystkimi dokumentami leczenia przedłożonymi przez ubezpieczonego. Stanowisko swoje fachowo, logicznie i wyczerpująco uzasadnili.

Sąd nie pominął zastrzeżenia organu rentowego zgłoszone do opinii drugiego zespołu biegłych. Wskazać należy, że zastrzeżenia organu rentowego zawarte w piśmie procesowym z dnia 22 kwietnia 2014 roku stanowią zwykłą polemikę ze stanowiskiem biegłych sądowych, która nie została poparta argumentami merytorycznymi oraz dodatkową dokumentacją i jako takie nie zasługiwały na uwzględnienie. W treści opinii wskazali oni, że przyczyną stwierdzonej przez nich częściowej niezdolności ubezpieczonego do pracy są schorzenia wskazane w rozpoznaniu. Cukrzyca typu 1 przebiega z utratami przytomności i zawansowanymi powikłaniami: polineuropatią cukrzycową i prawdopodobnie stopą cukrzycową do różnicowania z chorobą Buergera. Ponadto współistnieje zespół wazo–wagalny (w którego przebiegu również występują utraty przytomności) oraz przewlekła obturacyjna choroba płuc. W swoich zastrzeżeniach organ rentowy zignorował powyższe istotne dla oceny zdolności ubezpieczonego do pracy ustalenia.

W tej sytuacji Sąd Okręgowy, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zwłaszcza opinie dwóch zespołów biegłych sądowych uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, przyznając ubezpieczonemu J. O. prawo do świadczenia rentowego z tytułu częściowej niezdolności do pracy od pierwszego dnia miesiąca, w którym złożył on wniosek o to świadczenie, to jest od dnia 1 marca 2013 roku do dnia 31 stycznia 2015 r.

W pkt. II wyroku Sąd Okręgowy zgodnie z przepisem art. 118 ust. 1a ustawy emerytalno - rentowej z urzędu orzekał w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Zdaniem Sądu Okręgowego, w okolicznościach przedmiotowej sprawy wystąpiły podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego, bowiem dowody zaprezentowane w trakcie postępowania sądowego były tożsame z dowodami, którymi dysponował pozwany organ rentowy w trakcie prowadzonego postępowania orzeczniczego. Oznacza to, że przyczyną, dla której ubezpieczony uzyskał prawo do żądanego świadczenia dopiero w następstwie postępowania sądowego, nie były dowody do których organ rentowy nie mógłby się wcześniej ustosunkować, a jedynie sama odmienna ocena stanu jego zdrowia dokonana przez biegłych sądowych, wobec czego wystąpiły podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności pozwanego organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Na oryginale właściwy podpis.