Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 listopada 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 listopada 2014r. w S.

odwołania M. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 15 października 2013 r. Nr (...)

w sprawie M. T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo M. T. do stałej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 września 2013 roku.

Sygn. akt IV U 1368/13 UZASADNIENIE

Decyzją z (...). Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił M. T. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, że u wymienionego nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył M. T. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Ubezpieczony wskazał, że w 1994r. uczestniczył w wypadku, w którym doznał uszkodzenia lewej ręki. Doznane urazy uczyniły rękę niesprawną. Od tego czasu nie może pracować w wyuczonym zawodzie piekarza, ani jako operator koparki, którą to pracę wykonywał przed wypadkiem. Dlatego decyzja organu rentowego jest błędna i powinna być zmieniona (odwołanie k.2-4).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 3 października 2013r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.8).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony M. T. do 31 sierpnia 2013r. uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzja z 3 września 2010r. o ustaleniu prawa do renty do 31 sierpnia 2013r. k.124 akt rentowych). W dniu 26 lipca 2013r. ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k.129 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez Lekarza Orzecznika, który w orzeczeniu z 6 września 2013r. ustalił, że ubezpieczony jest nadal częściowo niezdolny do pracy do 7 września 2016r. (orzeczenie Lekarza Orzecznika z 6 września 2013r. k.132 akt rentowych).

Na skutek zarzutu wadliwości do powyższego orzeczenia Lekarza Orzecznika wniesionego przez Zastępcę Głównego Lekarza Orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., ubezpieczony skierowany został na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 3 października 2013r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (zarzut wadliwości orzeczenia Lekarza Orzecznika k.134v i orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z 3 października 2013r. k.139 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 15 października 2013r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja z 15 października 2013r. k.140 akt rentowych).

Ubezpieczony ma (...)lat i wykształcenie zawodowe – piekarz. Ubezpieczony pracował w swoim zawodzie tylko przez kilka miesięcy. Następnie pracował jako robotnik magazynowy, operator maszyny produkującej wafle, a przez ostatnie 5 lat przed ustaleniem prawa do renty jako operator koparki (kwestionariusz okresów składkowych i nieskładkowych oraz świadectwa pracy k.3-7 akt rentowych).

W 1994r. ubezpieczony doznał urazu ręki lewej z uszkodzeniem ścięgien zginaczy palców I-V z uszkodzeniem nerwu pośrodkowego. W ramach leczenia przeszedł operacyjną rekonstrukcję uszkodzonych ścięgien i przeszczepienie nerwu pośrodkowego, ale praktycznie ręka lewa pozostaje bezużyteczna. U ubezpieczonego występuje utrwalony przykurcz palców II-V ręki lewej, ograniczenie ruchomości palców II-V i deficyt wyprostu tych palców. Funkcja opozycji kciuka jest zachowana, funkcja chwytna ręki ograniczona w stopniu znacznym, występuje również znaczne ograniczenie ruchomości nadgarstka lewego. Istniejąca znaczna utrwalona pourazowa dysfunkcja ręki lewej z jej praktyczną bezużytecznością powoduje, że ubezpieczony jest trwale częściowo niezdolny do pracy w wyuczonym zawodzie piekarza, jak również jako pracownik fizyczny na budowie i operator koparki (opinia biegłych ortopedy i neurologa k.13-14).

Badania psychologiczne ubezpieczonego wykazują, że ma on trudności z poprawnym wykonaniem testów, nie rozumie prawidłowo pytań i udziela chaotycznych wypowiedzi. Uzyskuje niskie wyniki w podtestach koncentracji uwagi i pamięci świeżej. Ubezpieczony nie ma wystarczających dyspozycji w sferze emocjonalnej, jak również psychicznych procesów poznawczych, aby mógł efektywnie nauczyć się nowego zawodu. Skierowanie go na przekwalifikowanie zawodowe jest niecelowe, gdyż nie jest on zdolny do nauczenia się nowego zawodu (opinia biegłego psychologa k.21-22 i opinia uzupełniająca tego biegłego k.37).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego M. T. okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art.57 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia, czy u ubezpieczonego istnieje częściowa lub całkowita niezdolność do pracy. W tym celu Sąd zasięgnął opinii specjalistów z zakresu medycyny – biegłego ortopedy i neurologa, a także specjalisty psychologa. Opinia biegłego ortopedy i neurologa dała podstawy do ustalenia, że ubezpieczony jest osobą trwale częściowo niezdolną do pracy w wyuczonym zawodzie piekarza, a także do pracy fizycznej – jako pracownik fizyczny na budowie oraz operator koparki, w którym to zawodzie pracował przed urazem ręki. Analizując opinię biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez specjalistów z zakresu schorzenia występującego u ubezpieczonego, a ponadto poprzedzona była analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonego i jego badaniem. Opinia jest spójna i należycie uzasadniona. Biegli rzeczowo wyjaśnili dlaczego uzasadnione jest uznanie ubezpieczonego za osobę trwale częściowo niezdolną do pracy. Wskazali, że za orzeczeniem takim przemawia utrwalona dysfunkcja ręki lewej ubezpieczonego, która powoduje, że praktycznie ręka ta jest bezużyteczna. Z kolei biegły psycholog wskazał, że z uwagi na sferę emocjonalną, jak też brak wystarczających dyspozycji psychologicznych (ograniczenie procesów poznawczych) ubezpieczony nie jest w stanie przekwalifikować się ,tj. nauczyć się nowego zawodu. Sąd nie podzielił zastrzeżeń organu rentowego jakoby ubezpieczony dokonał przekwalifikowania się, czego wyrazem ma być prowadzenie przez ubezpieczonego gospodarstwa rolnego. Ubezpieczony przyznał, że jest właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni około 6 ha, ale stan taki istnieje już od około 10 lat, a przez cały ten okres organ rentowy wypłacał mu rentę z tytułu niezdolności do pracy. Ponadto z uwagi na bezużyteczność ręki lewej nie jest on w stanie wykonywać pracy w tym gospodarstwie, przez co faktycznie gospodarstwem tym zajmują się rodzice ubezpieczonego, przy czym zakres upraw i hodowli zwierząt jest ograniczony - w gospodarstwie ze zwierząt jest tylko 1 krowa (wyjaśnienia ubezpieczonego k.33v i 44v). W przekonaniu Sądu nie sposób nie dać wiary twierdzeniom ubezpieczonego. Praca w gospodarstwie rolnym wymaga nie mniejszej sprawności fizycznej (w tym sprawności rąk) niż praca poza rolnictwem. Przy użyciu jednej ręki mnie można wykonywać sprawnie i bezpiecznie prac polowych związanych m.in. z obsługą maszyn, czy też prac przy obrządku zwierząt. Dlatego twierdzenia organu rentowego o dokonanym przekwalifikowaniu się ubezpieczonego są całkowicie nieuzasadnione. Mając to na uwadze, a także ustalenia w/w biegłych Sąd oddalił wniosek organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy (pismo k.41).

Z przedstawionych wyżej względów Sąd na podstawie art.477.14§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że ubezpieczonemu przysługuje prawo do stałej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 września 2013r.