Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 listopada 2014 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2014 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania J. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 14 stycznia 2014 r. Nr (...)- (...)

w sprawie J. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala J. R. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia (...)r.

Sygn. akt IV U 217/14

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia (...). organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu J. R. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu decyzji ZUS podniósł, że Komisja Lekarska ZUS stwierdziła, że ubezpieczony jest zdolny do pracy.

Od decyzji tej odwołanie wniósł ubezpieczony J. R. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty. W uzasadnieniu decyzji podniósł, iż schorzenia, na które cierpi nie pozwalają mu na wykonywanie pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie. Uzasadniając swoje stanowisko podniósł te same argumenty co w uzasadnieniu decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje.

Ubezpieczony J. R. urodzony (...) do dnia 30.11.2013r. był uprawniony do okresowej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W dniu 12.11.2013r. wystąpił z wnioskiem o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres dołączając zaświadczenie o stanie zdrowia. Po przeprowadzeniu badania lekarskiego Lekarz Orzecznik ZUS stwierdził, że ubezpieczony jest nadal częściowo niezdolny do pracy do dnia 31.12.2018r. Komisja Lekarska ZUS, po stwierdzeniu u wnioskodawcy nadciśnienia tętniczego, żylaków i zaburzeń depresyjnych, uznała go za zdolnego do pracy. Badając sporną okoliczność niezdolności do pracy Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy: chirurga naczyniowego P. N., kardiologa J. M. i psychiatry E. L.. Biegli w swojej opinii (k. 9-12) stwierdzili u ubezpieczonego nadciśnienie tętnicze, niewielkie żylaki goleni lewej i epizod depresyjny umiarkowany w praebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Schorzenia te, zdaniem biegłych, powodują częściową niezdolność do pracy na okres od 2001r. do 31 marca 2016r.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Odwołanie jest uzasadnione.

Zgodnie z art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r.o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz.1118 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach określonych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. Analiza materiału dowodowego zebranego w sprawie wskazuje, że ubezpieczony spełnia wszystkie warunki zawarte w tym przepisie. Odnośnie warunku niezdolności do pracy Sąd podzielił opinię biegłych, ponieważ została wydana przez lekarzy odpowiedniej specjalności po bezpośrednim zbadaniu ubezpieczonego i zapoznaniu się z dokumentacją lekarską. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych "niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu". Jednocześnie w art. 12 ust. 3 ustawy wskazano, iż "częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji". Ubezpieczony posiada kwalifikacje do wykonywania zawodu szlifierza. W ocenie Sądu Okręgowego ubezpieczony znacznym stopniu utracił zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Jest to praca samodzielna wymagająca wysiłku fizycznego, długiego stania, chodzenia, podnoszenia ciężarów, schylania się, a także szczególnej koncentracji (k.6 a.r.) Organ rentowy nie zakwestionował opinii biegłych. Należy ponadto zauważyć, że opinia biegłych, a zwłaszcza biegłego psychiatry, jest zbieżna ze stanowiskiem Lekarza Konsultanta ZUS oraz Lekarza Orzecznika ZUS.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na mocy art.477 ¹⁴par.2 kpc orzekł jak w wyroku.