Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 20 marca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Słupsku, Wydział IV Cywilny Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Andrzej Jastrzębski (spr.)

Sędziowie SO: Elżbieta Jaroszewicz, Mariola Watemborska

po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2013 r., w Słupsku

na posiedzeniu niejawnym

skargi wierzyciela J. B.

na czynność Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Słupsku Andrzeja Śniegockiego

z udziałem dłużnika R. K.

na skutek zażalenia wierzyciela

na postanowienie Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 8 stycznia 2013 r., sygn. akt IX Co 5396/12

postanawia: oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Wierzyciel J. B.wniósł skargę na czynność komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Słupsku Andrzeja Śniegockiego, podjętą w sprawie Km 2742/12 w dniu 12 października 2012 roku, polegającą na umorzeniu postępowania egzekucyjnego.

W uzasadnieniu wskazał, że w odpowiedzi na wezwanie komornika sądowego do podania informacji o majątku dłużnika wskazał, iż R. K. jest właścicielem dużego plazmowego telewizora i laptopów oraz, że okresowo pracuje jako kierowca. W jego ocenie, do czasu wyjaśnienia powyższych okoliczności komornik nie powinien był umarzać prowadzonego postępowania egzekucyjnego, a co najwyżej je zawiesić.

Postanowieniem z dnia 17 grudnia 2012 roku, wydanym w sprawie IX Co 5396/12, Sąd Rejonowy w Słupsku oddalił powyższą skargę wierzyciela.

W uzasadnieniu wskazał, że wierzyciel we wniosku o wszczęcie egzekucji nie wskazał, z jakich konkretnie składników majątku dłużnika domaga się egzekucji. Nie zlecił również komornikowi poszukiwania majątku dłużnika. Wierzyciel wniósł jedynie o wszczęcie egzekucji z ruchomości, wierzytelności, rachunku bankowego i wynagrodzenia za pracę R. K. według ustaleń. Sąd Rejonowy wskazał, że komornik sądowy – mimo, iż z uwagi na brak stosownego wniosku wierzyciela – podjął z urzędu czynności zmierzające do ustalenia sytuacji majątkowej dłużnika. Ustalił, iż R. K. nie jest nigdzie zatrudniony, nie pobiera żadnych świadczeń ani zasiłków z ZUS, nie posiada – poza przedmiotami codziennego użytku – żadnych ruchomości, nie posiada rachunku bankowego, ani nieruchomości. Również wysłuchany w trybie art. 827 § 1 k.p.c. wierzyciel nie wskazał, gdzie znajdować się może majątek dłużnika nadający się do przeprowadzenia egzekucji komorniczej – poprzestał jedynie na stwierdzeniu, iż dłużnika posiada laptopy, telewizor i okresowo pracuje. W tej sytuacji Sąd Rejonowy uznał, iż w przedmiotowej sprawie nie było podstaw do zawieszenia postępowania egzekucyjnego (art. 818 i 819 k.p.c.), a komornik sądowy zasadnie umorzył je na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 k.p.c.

Powyższe postanowienie zaskarżył zażaleniem wierzyciel. Z całokształtu jego wypowiedzi wywnioskować można, iż domaga się zmiany zaskarżonego postanowienia, poprzez uwzględnienie złożonej skargi na czynności komornika i dalszego prowadzenia postepowania egzekucyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 824 § 1 pkt 3 k.p.c., postępowanie umarza się w całości lub części z urzędu, jeżeli jest oczywiste, że z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych.

Rozwiązanie przyjęte w cytowanym przepisie zostało podyktowane względami społecznymi. Ma na celu ochronę zarówno wierzyciela, jak i dłużnika przed bezcelowym prowadzeniem egzekucji świadczeń pieniężnych, która ze względu na stan majątku dłużnika nie doprowadzi do zaspokojenia wierzyciela, powodując określone koszty egzekucyjne (Kodeks postępowania cywilnego. Postępowanie egzekucyjne. Komentarz do artykułów 758-1088 - pod red. prof. zw. dr hab. J. Jankowskiego – za pośrednictwem Systemu Informacji Prawnej Legalis).

W myśl art. 797 ¹ k.p.c., wierzyciel może zlecić komornikowi poszukiwanie za wynagrodzeniem majątku dłużnika.

Jeżeli pominąć dyspozycję art. 797 ¹ , to komornik nie ma obowiązku poszukiwania i ustalania majątku dłużnika celem zapewnienia skuteczności egzekucji. Podmiotem zobowiązanym do wskazania majątku dłużnika, z którego może być prowadzona egzekucja, jest wierzyciel egzekwujący. Powinien to uczynić już we wniosku o wszczęcie egzekucji, określając dokładnie składniki majątku dłużnika, do których zamierza skierować egzekucję (Komentarz aktualizowany do art.797(1) Kodeksu postępowania cywilnego. O. Marcewicz – za pośrednictwem Systemu Informacji Prawnej Lex Omega). Wyjątkowo tylko taki obowiązek poszukiwania majątku może wynikać z przepisów szczególnych (np. art. 1086 § 1 nakazuje komornikowi, który prowadzi egzekucję świadczeń alimentacyjnych, przeprowadzanie z urzędu dochodzenia w celu ustalenia zarobków i stanu majątkowego dłużnika). W pozostałych wypadkach wierzyciel powinien wskazać majątek dłużnika, z którego może być prowadzona egzekucja.

W przedmiotowej sprawie wierzyciel wniósł jedynie o wszczęcie egzekucji z bliżej nieokreślonych ruchomości, wierzytelności, rachunku bankowego i wynagrodzenia za pracę R. K. według ustaleń. Nie złożył również komornikowi zlecenia, o którym mowa w art. 797 ¹ k.p.c. Mimo to komornik sadowy podjął standardowe kroki w celu ustalenia majątku dłużnika, które pozwoliły na stwierdzenie, że R. K. nie jest nigdzie zatrudniony, nie pobiera żadnych świadczeń ani zasiłków z ZUS, nie posiada – poza przedmiotami codziennego użytku – żadnych ruchomości, nie posiada rachunku bankowego, ani nieruchomości. Co więcej wysłuchany w trybie art. 827 § 1 k.p.c. wierzyciel nie umiał wskazać, gdzie znajdują się jakiekolwiek składniki majątku dłużnika, z których można by było prowadzić egzekucję. Poprzestał jedynie na stwierdzeniu, iż dłużnik posiada laptopy, telewizor i okresowo pracuje. Wysłuchany w tym samym trybie - pod rygorem nałożenia grzywny – dłużnik oświadczył, iż nie pracuje, nie otrzymuje żadnych świadczeń, jest na utrzymaniu siostry i nie posiada żadnego majątku.

W ocenie Sądu II instancji, przytoczone wyżej okoliczności w pełni uzasadniają stanowisko Sądu Rejonowego zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia. Mimo podjęcia przez komornika sądowego czynności zmierzających do ustalenia majątku R. K., nie udało się ujawnić jakiegokolwiek składnika majątku dłużnika pozwalającego na dalsze prowadzenie egzekucji. W tej sytuacji – wobec niemożności uzyskania od dłużnika jakichkolwiek środków pieniężnych – należało umorzyć postepowanie egzekucyjne w oparciu o art. 824 § 1 pkt 3 k.p.c.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.