Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 listopada 2014 roku

Sąd Rejonowy w Wyszkowie V Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w P.

w składzie: Przewodniczący SSR Arkadiusz Piotrowski

Protokolant st. sekr. sąd. Danuta Lange

po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2014 roku w Pułtusku na rozprawie

sprawy z powództwa Towarzystwa (...) S.A. w W.

przeciwko A. K.

o zapłatę

orzeka:

1.  powództwo oddala;

2.  oddala wniosek pozwanej o zasądzenie od powoda kosztów procesu.

Sygnatura akt V C 356/14

UZASADNIENIE

Powód Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wystąpił z powództwem przeciwko A. K. o zapłatę kwoty 167,84 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu, czyli od dnia 16 czerwca 2011 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa prawnego (k 4). W uzasadnieniu wskazano, że pozwana zawarła z powodem umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody związane z ruchem tych pojazdów, potwierdzoną polisą numer (...). Pomimo trwania ochrony ubezpieczeniowej przez okres ustalony w umowie ubezpieczenia pozwana nie uiściła w pełni należnej ubezpieczycielowi składki (k 5).

W dniu 16 września 2011 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie, VI Wydział Cywilny wydał nakaz zapłaty, sygnatura akt VI Nc-e 664054/11 (k 7).

W dniu 14 listopada 2012 roku pozwana A. K. wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty (k 12) i wniosła o oddalenie powództwa w całości w związku z bezskutecznym doręczeniem nakazu zapłaty oraz o zasądzenie kosztów postepowania (k 12-13).

Postanowieniem z dnia 10 grudnia 2012 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu i utratę mocy nakazu zapłaty w całości oraz przekazał rozpoznanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Wyszkowie (postanowienie – k 20).

Po przekazaniu sprawy do Sądu Rejonowego w Wyszkowie powód w całości podtrzymał żądanie pozwu zgłoszone w elektronicznym postępowaniu upominawczym (pozew – k 31-32). W piśmie z dnia 16 kwietnia 2014 roku wskazał, iż pozwana stała się dłużnikiem w wyniku zakupu pojazdu od sprzedającego pojazd A. C., który zawarł umowę ubezpieczenia z powodem, kupiony przez pozwaną pojazd objęty był ochroną ubezpieczeniową, wobec czego prawa i obowiązki z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia, w tym obowiązek zapłaty pozostałej części składki, przeszły na nabywcę pojazdu, czyli pozwaną (k 29).

Pozwana na rozprawie w dniu 17 listopada 2014 roku oświadczyła, iż nie zna A. C., nie kupiła od niego samochodu, nie zawierała z powodem żadnej umowy ubezpieczeniowej (k 64-65).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 16 lipca 2009 roku powód zawarł umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody związane z ruchem samochodu osobowego marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...), potwierdzoną polisą nr (...) z A. C. (k 37). Składka z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia posiadaczy pojazdów mechanicznych nie została w całości opłacona. Łączna zaległość z tego tytułu stanowiła kwotę 167,84 złotych (okoliczności niesporne). Kwota ta została wyegzekwowana od pozwanej na rzecz powoda przez komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Wołominie – S. S. w sprawie Km 20530/12 w dniu 13 grudnia 2012 roku, a postępowanie egzekucyjne wobec zaspokojenia powoda zostało umorzone (pismo – k 54). Egzekucja została przeprowadzona na podstawie tytułu wykonawczego w postaci nakazu zapłaty wydanego w elektronicznym postępowaniu upominawczym w dniu 16 września 2011 roku przez Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie, VI Wydział Cywilny w sprawie VI Nc-e (...) zaopatrzonego w klauzulę wykonalności (k 7).

Sąd zważył, co następuje:

Sąd uznał materiał dowodowy zebrany w sprawie za wiarygodny, albowiem nie był on kwestionowany przez pozwaną. Ustaleń faktycznych w sprawie Sąd dokonał również na podstawie twierdzeń stron w części, w której nie były przez pozwaną kwestionowane (art. 230 k.p.c.).

W ocenie Sądu powód nie udowodnił istnienia wierzytelności dochodzonej pozwem, a więc że pozwana była zobowiązana do zapłaty składki ubezpieczeniowej na podstawie art. 32 ust. 4 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, gdyż dokumenty złożone przez powoda nie mogą być uznane za dokumenty potwierdzające fakt istnienia wierzytelności w stosunku do pozwanej. Powód wskazał, iż umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody związane z ruchem tych pojazdów, potwierdzoną polisą nr (...) zawarł z A. C. (polisa – k 37), jednakże w żaden sposób nie udowodnił faktu, iż to pozwana nabyła pojazd ubezpieczony w firmie powoda od A. C.. Ponadto pozwana zaprzeczyła, aby kupiła jakikolwiek pojazd mechaniczny od A. C..

W ocenie Sądu powództwo nie było zasadne i jako nieudowodnione podlegało oddaleniu, albowiem nie została złożona przez powoda umowa zakupu pojazdu zawarta przez pozwaną z A. C.. Samo oświadczenie powoda w tym przedmiocie, to jest że pozwana nabyła pojazd ubezpieczony w firmie powoda od A. C., bez wskazania dowodów na tę okoliczność, nie pozwala na przyjęcie jej za udowodnioną. Zgodnie bowiem z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Stosownie do art. 3 k.p.c. strony i uczestnicy postępowania obowiązani są dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody. Art. 232 k.p.c. z kolei stanowi, że strony są zobowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.

Jedną z najbardziej istotnych zasad procesu cywilnego jest zasada kontradyktoryjności. Oznacza ona, iż ten kto, powołując się na przysługujące mu prawo, żąda czegoś od innej osoby, obowiązany jest udowodnić okoliczności faktyczne uzasadniające to żądanie, a także, że sąd orzekający nie jest obciążony odpowiedzialnością za rezultat postępowania dowodowego, którego dysponentem są strony (por. wyrok SN z dnia 07 października 1998 r., II UN 244/98, OSNP 1999/20/662). Rola sądu nie polega bowiem na wykonywaniu obowiązków procesowych ciążących na stronach (por. wyrok s. apel. w Lublinie z dnia 27 listopada 1996 r., III AUa 26/96, OSNC 1997/1/4). Rzeczą sądu nie jest zarządzanie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też sąd nie jest zobowiązany do prowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (por. wyrok SN z dnia 17 grudnia 1996 r., I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76). W tak rozumianym procesie sąd odgrywa jedynie rolę arbitra, który wydaje wyrok, sąd nie powinien prowadzić postępowania dowodowego i udzielać informacji stronom. W ocenie Sądu nieistotny z punktu widzenia konieczności udowodnienia nabycia przedmiotowego pojazdu przez pozwaną był wniosek powoda o zwrócenie się do Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego z zapytaniem gdzie ubezpieczony był pojazd należący do pozwanej w okresie wskazanym w polisie ubezpieczeniowej (czy był ubezpieczony u powoda), albowiem odpowiedź na to pytanie nie pozwalała na ustalenie, że samochód został w ogóle nabyty przez pozwaną, a w każdym razie nie na podstawie tak sformułowanego w pozwie pytania. W końcu to też powód powinien wiedzieć czy przedmiotowy pojazd był u niego ubezpieczony na podstawie posiadanych w tym względzie dokumentów na podstawie polisy czy też zawiadomienia A. C. o sprzedaży tego pojazdu pozwanej. Jednakże do pozwu nie dołączono zawiadomienia A. C. w tym względzie. Sprzedający miał bowiem obowiązek zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych zawiadomić na piśmie powoda, w terminie 14 dni od dnia przeniesienia prawa własności pojazdu, o fakcie przeniesienia prawa własności tego pojazdu i o danych posiadacza, na którego przeniesiono prawo własności pojazdu. Wobec powyższego wniosek powoda o zwrócenie się do Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego został oddalony. Wobec nieudowodnienia faktu nabycia przedmiotowego pojazdu przez pozwaną nieistotny z punktu widzenia rozstrzygnięcia był również wniosek powoda o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego księgowego na okoliczność braku składek na subkoncie danej polisy ubezpieczeniowej. Ponadto wniosek ten, nawet w przypadku udowodnienia odpowiedzialności pozwanej z tytułu odpowiedzialności za zapłatę składki ubezpieczeniowej, byłby niezasadny, albowiem okoliczności negatywnych co do zasady nie dowodzi się i wystarczyłoby samo twierdzenie powoda o braku zapłaty składki, gdyż obowiązek udowodnienia faktu zapłaty składki obciążałby pozwaną. Dodatkowo należy wskazać, że również nie wiadomo w jaki sposób została wyliczona kwota należności dochodzonej pozwem, gdyż przekracza ona wartość raty składki określonej w polisie. Wprawdzie można się domyślać, iż zawiera ona w sobie skapitalizowane odsetki, jednakże nie jest rzeczą Sądu domyślać się od jakiego dnia dokonano kapitalizacji i według jakiej stopy procentowej. Za oddaleniem powództwa przemawiał również fakt przymusowego zaspokojenia przez pozwaną roszczenia powoda w postępowaniu egzekucyjnym przez komornika. Skoro zatem roszczenie powoda zostało już zaspokojone w całości nie można było go zasądzić. Niczego nie zmienia tu również fakt uchylenia nakazu zapłaty, na podstawie którego roszczenie zostało wyegzekwowane, gdyż w tej sytuacji pozwana musiałaby wystąpić przeciwko powodowi o zwrot nienależnego świadczenia, jednakże jej roszczenie, w przypadku udowodnienia przez powoda, że roszczenie mu przysługiwało, musiałoby zostać oddalone.

Dlatego też, mając na uwadze powyższe, powództwo należało oddalić.

Sąd oddalił wniosek pozwanej o zasądzenie od powoda kosztów procesu na podstawie art. 98§1 k.p.c. w związku z tym, iż pozwana nie poniosła żadnych kosztów.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem proszę doręczyć pełnomocnikowi powoda.

P., dnia 08 grudnia 2014 roku SSR Arkadiusz Piotrowski