Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 listopada 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania M. F.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 2 kwietnia 2014 roku nr (...)

w sprawie M. F.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu M. F. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 lutego 2014 roku na okres dwóch lat.

Sygn. akt IVU 491/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 4 listopada 2014 r.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 02.04.2014 r. odmówił M. F. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 28.03.2014 r. został uznany za zdolnego do pracy.

M. F. w odwołaniu od tej decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Na uzasadnienie swojego żądania podniósł, iż jej stan zdrowia nie pozwala na podjęcie zatrudnienia.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Stan sprawy przedstawia się następująco:

M. F. urodzony w dniu (...)r., z wykształceniem podstawowym, pracował jako pracownik fizyczny, monter sieci elektrycznej. Odwołujący w okresie od 31.12.1994 r. do 31.01.2014 r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W dniu 16.12.2013 r. wystąpił z wnioskiem o rentę.

(okoliczności bezsporne).

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u M. F. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurologii.

Na podstawie zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły neurolog rozpoznał u odwołującego:

- padaczkę,

- zespół psychoorganiczny.

Z powodu rozpoznanego schorzenia biegły uznał odwołującego za częściowo niezdolnego do pracy okresowo na okres 2 lat od 01.02.2014 r. Nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia. Nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, odwołujący choruje na padaczkę pourazową lekooporną w okresie optymalnej politerapii p/padaczkowej z powtarzającymi się, częstymi atakami toniczno-klonicznymi. Zapis EEG jest nieprawidłowy i charakteryzuje się uogólnioną napadowością. Z tego powodu leczy się w poradni neurologicznej. Systematyczne wizyty dokumentują zaawansowany przebieg kliniczny schorzenia. Obecne badanie ujawniło też zmiany neuropsychiczne w postaci bólów i zawrotów głowy, zaburzeń funkcji poznawczych w tym pamięci i koncentracji, zaburzeń nastroju i emocji, co w łączności z wynikami testów psychologicznych wskazuje na istnienie u niego zespołu psychoorganicznego wymagającego wsparcia psychologicznego i terapii psychiatrycznej. Padaczka i zespół psychoorganiczny maja związek z przebytym urazem czaszkowo-mózgowym z 1990 r. Dodatkowo u odwołującego występują bóle w krzyżu promieniujące do kończyn dolnych i przebiegające z upośledzeniem ruchomości kręgosłupa L-S. Widoczne w badaniu rezonansu magnetycznego kręgosłupa L-S zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne oraz kręgozmyk L5 powodują przedmiotowe objawy korzeniowe w kończynach dolnych. Odwołujący wymaga dalszego leczenia wielospecjalistycznego.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 30 as/

Żadna ze stron nie kwestionowała opinii.

Sąd ustalając stan faktyczny niniejszej sprawy podzielił wnioski opinii biegłego sądowego z zakresu neurologii, gdyż zostały one w sposób przekonujący uzasadnione, a poza tym w rzeczowy sposób odnosiły się do okoliczności niezbędnych dla ustalenia stanu zdrowia odwołującego, a w konsekwencji jego zdolności do pracy. Opinia jest rzetelna i w pełni pozwala ustalić stan zdrowia odwołującego się. Specjalista wydał opinię po zapoznaniu się z dokumentacją oraz po osobistym badaniu odwołującego, a zatem posiadał kompleksowe informacje niezbędne do sformułowania wniosków. Opinia jest spójna i udziela odpowiedzi na istotne dla rozstrzygnięcia sprawy pytania.

Opinia biegłego w ocenie Sądu spełnia ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie M. F. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 02.04.2014 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczony ze względu na stan zdrowia jest niezdolny do pracy, czy też jest zdolny do pracy, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS.

Sąd w oparciu o opinie biegłego neurologa sporządzoną na podstawie wyników badań i dokumentacji medycznej stwierdził u ubezpieczonego istnienie przesłanek uzasadniających przyjęcie, iż M. F. z uwagi na stwierdzone u niego schorzenia neurologiczne: padaczkę lekooporną oraz zespól psychoorganiczny mający związek z urazem czaszkowo-mózgowym spełnia warunek w postaci częściowej niezdolności do pracy w zawodzie montera linii napowietrznych, pracownika fizycznego okresowo od dnia 01.02.2014 r. na okres 2 lat.

Odwołujący choruje na padaczkę pourazową lekooporną w okresie optymalnej politerapii p/padaczkowej z powtarzającymi się, częstymi atakami toniczno-klonicznymi. Zapis EEG jest nieprawidłowy i charakteryzuje się uogólnioną napadowością. Z tego powodu leczy się w poradni neurologicznej. Systematyczne wizyty dokumentują zaawansowany przebieg kliniczny schorzenia. Obecne badanie ujawniło też zmiany neuropsychiczne w postaci bólów i zawrotów głowy, zaburzeń funkcji poznawczych w tym pamięci i koncentracji, zaburzeń nastroju i emocji, co w łączności z wynikami testów psychologicznych wskazuje na istnienie u niego zespołu psychoorganicznego wymagającego wsparcia psychologicznego i terapii psychiatrycznej. Dodatkowo u odwołującego występują bóle w krzyżu promieniujące do kończyn dolnych i przebiegające z upośledzeniem ruchomości kręgosłupa L-S. Widoczne w badaniu rezonansu magnetycznego kręgosłupa L-S zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne oraz kręgozmyk L5 powodują przedmiotowe objawy korzeniowe w kończynach dolnych. Wymaga dalszego leczenia wielospecjalistycznego. Odwołujący z przyczyn neurologicznych jest długotrwale niezdolny do pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji, a ze względu na niskie kwalifikacje, stan zdrowia i wiek nie jest możliwe jego przekwalifikowanie zawodowe.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołujący spełnia przesłanki z art. 12, 13 i 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c. należało orzec jak sentencji wyroku i zmienić zaskarżoną decyzję z dnia 02.04.2014 r. przyznając M. F. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01.02.2014 r. na okres 2 lat.