Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 02 grudnia 2014 roku.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Marta Legeny-Błaszczyk

Sędziowie SA w SO Stanisław Tomasik

SO Sławomir Gosławski (spr.)

Protokolant sekr. sądowy Dagmara Szczepanik

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim Izabeli Stachowiak

po rozpoznaniu w dniu 02 grudnia 2014 roku

sprawy M. K.

oskarżonego z art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim

z dnia 20 sierpnia 2014 roku sygn. akt II K 319/14

na podstawie art.437§1 kpk, art.438 pkt 1 kpk, art.624§1 kpk

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że na podstawie art.45§1 kk orzeka w stosunku do oskarżonego M. K. przepadek równowartości osiągniętej z przestępstwa korzyści majątkowej w kwocie 50 (pięćdziesiąt) złotych;

w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

zwalnia oskarżonego od wydatków poniesionych przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt IV Ka 644/14

UZASADNIENIE

M. K. został oskarżony o to, że:

w dniu 16 czerwca 2005 w T. M.., woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu z I. K. doprowadził od niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) SA w T. M.. za pomocą wprowadzenia w błąd w ten sposób, że w dniu 16 czerwca 2005 roku na prośbę I. K. zawarł z przedstawicielem P. Polska J. O. umowę o pożyczkę gotówkową na kwotę 800 złotych, do zawarcia której przedłożył sporządzone przez siebie oświadczenie stwierdzające nieprawdę, a następnie pieniądze z uzyskanej pożyczki przekazał w całości I. K., za co otrzymał od niej 50 złotych, czym naraził (...) SA na straty w kwocie 800 złotych,

Tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Sąd Rejonowy w Tomaszowie Maz. wyrokiem z dnia 20 sierpnia 2014 roku w sprawie II K 319/14:

1.oskarzonego M. K. uznał za winnego w ramach zarzucanego czynu opisanego w akcie oskarżenia tego, że w dniu 16 czerwca 2005 w T. M.., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził od niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. w T. M.. w ten sposób, że nie mając zamiaru spłacenia pożyczki w wynajmowanym mieszkaniu nr (...) przy ulicy (...) w T. M.. na prośbę w/w osoby zawarł z przedstawicielem (...) S.A. umowę o pożyczkę gotówkową nr (...) na kwotę 800 złotych przedkładając sporządzone przez siebie oświadczenie stwierdzające nieprawdę a dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania powyższej pożyczki i następnie pieniądze w kwocie 700 złotych uzyskane z tej pożyczki przekazał w/w osobie za co otrzymał od niej 50 złotych, czym działał na szkodę (...) S.A. z siedzibą w W., tj. o czynu z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

2.na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił i ustalił okres próby na 2 lata.

W punktach 3, 4 i 5 sąd orzekł od oskarżonego obowiązek naprawienia szkody ( art. 46 § 1 kk ), rozstrzygnął co do dowodu rzeczonego oraz zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych.

Powyższy wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze – na niekorzyść oskarżonego - zaskarżył prokurator.

Wyrokowi zarzucił:

obrazę przepisów prawa materialnego - art. 45 § 1 kk, polegającą na nie orzeczeniu przepadku korzyści majątkowej w wysokości 50 złotych bezpośrednio osiągniętej z popełnienia przestępstwa przypisanego oskarżonemu.

W konkluzji wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie przepadku korzyści majątkowej w wysokości 50 złotych osiągniętej z popełnienia przestępstwa, a w pozostałej części o utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku.

Sąd okręgowy zważył, co następuje:

apelacja zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy podnieść, iż sąd I instancji prawidłowo ustalił sprawstwo oskarżonego, które w skardze apelacyjnej nie jest kwestionowane; nie musi być więc przedmiotem szczegółowych rozważań sądu okręgowego. Ponadto do czynu przypisanego oskarżonemu sąd ten zastosował właściwą kwalifikację prawną.

Sąd rejonowy przyjął, iż M. K. po zawarciu umowy pożyczki przekazał I. K. kwotę 700 złotych, za co otrzymał od niej 50 złotych

( tytułem swoistej gratyfikacji za jego udział w przestępstwie ). Uzyskał więc przysporzenie w majątku w wyniku inkryminowanego mu czynu zabronionego.

W uchwale z 30 stycznia 1980 r. Sąd Najwyższy słusznie uznał, że korzyścią majątkową jest każde przysporzenie majątku sobie lub innej osobie albo uniknięcie w nim strat, z wyjątkiem jedynie tych wypadków, gdy korzyść taka przysługuje sprawcy lub innej osobie zgodnie z istniejącą w chwili czynu więzią prawną (uchwała SN z 30 stycznia 1980 r., VII KZP 41/78, OSNKW 1980, Nr 3, poz. 24). Należy podkreślić, że chodzi o nienależne korzyści majątkowe, a nie takie, które przysługują sprawcy jako słuszny ekwiwalent poniesionych przezeń kosztów lub nakładu pracy (zob. wyrok SN z 17 maja 1972 r., III KR 67/72, OSNKW 1972, Nr 10, poz. 157).

Przepis art. 45 § 1 kk formułuje zasadę, zgodnie z którą, w sytuacji gdy sprawca

z popełnionego przestępstwa osiągnął (chociażby pośrednio) korzyść majątkową, sąd zobowiązany jest orzec przepadek korzyści majątkowej lub jej równowartości.

Dlatego ma rację skarżący, iż sąd I instancji w zaskarżonym orzeczeniu dopuścił się obrazy art. 45 § 1 kk, poprzez zaniechanie orzeczenia przepadku korzyści majątkowej osiągniętej przez sprawcę bezpośrednio z przestępstwa mimo, że instytucję przewidzianą w tym przepisie – w omawianym przypadku - miał obowiązek zastosować.

W konsekwencji podzielając zarzut apelacji sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że orzekł w stosunku do M. K. przepadek równowartości osiągniętej z przestępstwa korzyści majątkowej w kwocie 50 złotych.

Z tych względów sąd okręgowy orzekł jak w sentencji. Względy słuszności

( postępowanie odwoławcze zostało wywołane błędem sądu I instancji ) przemawiały za zwolnieniem oskarżonego od wydatków poniesionych przez Skarb Państwa przed sądem II instancji.