Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 grudnia 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2014r. w S.

odwołania A. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 11 lipca 2013 r. Nr (...)- (...)

w sprawie A. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo A. K. do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 czerwca 2013r. do 8 marca 2015r.

Sygn. akt IV U 1038/13 UZASADNIENIE

Decyzją z (...). Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ust.1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił A. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 czerwca 2013r. wskazując, że u wymienionego nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył A. K. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Ubezpieczony wskazał, że decyzja organu rentowego jest błędna. W 1994r. zachorował na raka żołądka. Na skutek choroby przeszedł operację całkowitego usunięcia żołądka i częściowego poprzecznicy. W następstwie powyższego został uznany za osobę niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym. Obecnie stan jego zdrowia niewiele się poprawił. Ciągle brakuje mu sił, jest senny i nieobecny, a także osłabiony i łatwo się przeziębia. Często dręczą go biegunki, które pojawiają się nagle np. na ulicy. Zmuszony jest korzystać z ogólnych toalet i szybko wracać do domu. W jego ocenie spełnia przesłanki do renty z tytułu niezdolności do pracy. Niska kwoty renty, która przysługiwała mu do maja 2013r. zmusiła go do podjęcia pracy z pominięciem godności (odwołanie k.2-5).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 4 lipca 2013r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.7).

Sąd ustalił, co następuje:

Decyzją z 24 maja 2011r. organ rentowy przyznał ubezpieczonemu A. K. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 31 maja 2013r. (decyzja z 24 maja 2011r. o ustaleniu prawa do renty k.235 akt rentowych).

W dniu 30 kwietnia 2013r. ubezpieczony wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o ustalenie prawa do renty na dalszy okres (wniosek k.258 akt rentowych). Rozpoznając powyższy wniosek ubezpieczony skierowany został na badanie przez Lekarza Orzecznika, który w orzeczeniu z 10 czerwca 2013r. stwierdził, że ubezpieczony jest nadał częściowo niezdolny do pracy do 30 czerwca 2016r. (orzeczenie Lekarza Orzecznika z 10 czerwca 2013r. k.260 akt rentowych). Na skutek zarzutu wadliwości do powyższego orzeczenia wniesionego przez Zastępcę Głównego Lekarza Orzecznika (...) Oddział w S. ubezpieczony skierowany został na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 4 lipca 2013r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (zarzut wadliwości do orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS k.260v i orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z 4 lipca 2013r. k.265 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 11 lipca 2013r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 czerwca 2013r. (decyzja z 11 lipca 2013r. k.266 akt rentowych).

Ubezpieczony ma 56 lat i wykształcenie zawodowe – monter instalacji sanitarnych i gazowych. Ubezpieczony pracował w swoim zawodzie przez około 16 lat – w okresie od 1979r. do 1995r. (kwestionariusz okresów składkowych i nieskładkowych k.5 oraz świadectwa pracy k.6 i 11 akt rentowych). Po ustaleniu prawa do renty w 1995r. ubezpieczony nie pracował zawodowo. W lutym 2012r. ubezpieczony podjął pracę na stanowisku pracownika dozoru w zakładzie pracy chronionej (zaświadczenie (...) Sp. z o.o. w Ł. k.245 akt rentowych i wyjaśnienia ubezpieczonego k.28-28v – nagranie od minuty 1 do 9).

Ubezpieczony cierpi na okresowe dolegliwości bólowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa w przebiegu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatii (...) bez objawów korzeniowych i ubytkowych. Ponadto przebył skręcenie stawu skokowo-goleniowego prawego, po leczeniu nieoperacyjnym, obecnie bez dolegliwości. Schorzenia te nie powodują u ubezpieczonego niezdolności do pracy (opinia biegłego otropedy i neurologa k.19-20).

W 1994r. ubezpieczony zachorował na nowotwór żołądka i przeszedł operację całkowitego wycięcia żołądka i częściowo poprzecznicy. Obserwacja onkologiczna nie wykazuje obecnie cech wznowy miejscowej i progresji choroby. Badania laboratoryjne nie wykazują cech niedoborowych. Śluzówka górnego odcinka przewodu pokarmowego jest prawidłowa. Aktualny stan przewodu pokarmowego oceniany przez pryzmat braku cech wznowy procesu nowotworowego nie powoduje u ubezpieczonego niezdolności do pracy (opinia biegłego gastroenterologa k.12-13). Częściową niezdolność ubezpieczonego do pracy powoduje natomiast ogólne pogorszenie stanu jego zdrowia w wyniku przebytej choroby i rozpoznane cechy tzw. „zespołu poposiłkowego” występującego po resekcjach żołądka i zmniejszającego komfort życia. Zespół ten objawia się u ubezpieczonego nasileniem dolegliwości bólowych jamy brzusznej, zwłaszcza prawej połowy, częstymi zaburzeniami w oddawaniu stolca pod postacią biegunek, utratą masy ciała - około 5 kg w ciągu pół roku, drżeniem kończyn górnych i złym samopoczuciem po spożyciu posiłków – spożycie posiłku nasiliła występowanie biegunek. Stan ten uzasadnia orzeczenie o częściowej niezdolności do pracy od 1 czerwca 2013r. do 8 marca 2015r. (opinia biegłego z zakresu chirurgii onkologicznej k.34-36).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego A. K. okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy u ubezpieczonego istnieje częściowa lub całkowita niezdolność do pracy. W tym celu Sąd zasięgnął opinii specjalistów z zakresu medycyny. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłego z zakresu chirurgii onkologicznej dała podstawy do ustalenia, że ubezpieczony jest w dalszym ciągu częściowo niezdolny do pracy z powodu przebytej choroby nowotworowej, przy czym niezdolności tej nie powoduje stricte proces nowotworowy, który obecnie nie wykazuje cech wznowy (tak również biegły gastroenterolog w opinii na k.12-13), ale następstwa przebytej choroby i resekcji żołądka w postaci zespołu poposiłkowego objawiającego m.in. się dolegliwościami bólowymi jamy brzusznej, częstymi zaburzeniami oddawania stolca pod postacią biegunek, złym samopoczuciem po spożyciu posiłków (opinia k.34-36). Analizując powyższą opinię biegłego Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez specjalistę z zakresu schorzenia występującego u ubezpieczonego, a ponadto poprzedzona była analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonego i jego badaniem. Opinia jest spójna i należycie uzasadniona. Sąd nie przychylił do wniosku organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego, gdyż w ocenie Sądu zastrzeżenia do powyższej opinii zgłoszone przez Zastępcę Przewodniczącego Komisji Lekarskich ZUS (w piśmie na k.42 akt sprawy) stanowią polemikę z prawidłowymi ustaleniami biegłego. Jak już wskazano, podstawą orzeczenia biegłego o częściowej niezdolności ubezpieczonego do pracy nie jest progresja choroby nowotworowej, a następstwa przebytej choroby w postaci zespołu poposiłkowego obniżającego komfort życia ubezpieczonego i ograniczającego istotnie jego zdolność do wykonywania pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami - w zawodzie montera instalacji sanitarnych i gazowych. Wskazywana przez organ rentowy aktywność zawodowa ubezpieczonego dotyczy innego rodzaju pracy ,tj. pracy w dozorze i ma miejsce od 2012r. Nie ulega wątpliwości, że towarzyszące ubezpieczonemu dolegliwości ze strony układu pokarmowego m.in. w postaci złego samopoczucia po posiłkach i częstych zaburzeń w oddawaniu stolca znacznie ograniczają możliwość pracy w zawodzie montera, który wymaga sprawności fizycznej i dużej aktywności ruchowej.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477.14§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że ubezpieczonemu przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 czerwca 2013r. do 8 marca 2015r.