Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Cz 1247/14

POSTANOWIENIE

Dnia 25 listopada 2014 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Anatol Gul

Sędziowie: SO Piotr Rajczakowski

SO Aleksandra Żurawska

po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2013 r. w Świdnicy

na posiedzeniu niejawnym

zażalenia pozwanego J. J. na pkt II postanowienia Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie z dnia 23 września 2014 r., sygn. akt I C 329/14

w sprawie z powództwa (...) w K.

o zapłatę 31.849,91 zł

p o s t a n a w i a:

I. zmienić pkt II zaskarżonego postanowienia w ten sposób, że obniżyć zasądzoną tytułem zwrotu kosztów sądowych kwotę 1.593 zł do 399 zł,

II. oddalić dalej idące zażalenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 23 września 2014 r., Sąd Rejonowy w pkt I umorzył postępowanie, a w pkt II zasądził od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 1.593 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych. Swoje rozstrzygnięcie Sąd oparł o treść przepisu art. 98 § 1 kpc, zgodnie z którym strona przegrywająca proces obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Wniosek strony powodowej ograniczał się natomiast jedynie do kosztów sądowych, przy czym pełnomocnik wskazał, że zostały one już przez pozwanego uiszczone.

W zażaleniu na powyższe postanowienie, pozwany zaskarżając je jedynie w przedmiocie zasądzonych kosztów podniósł, że nie poczuwa się do zasądzonego postanowieniem obciążenia. Skarżący powołuje się na swoje poważne kłopoty zdrowotne oraz oczekiwanie na zabieg chirurgiczny. Ponadto, wynegocjował i zawarł on ugodę ze stroną powodową, w której to zasądzona kwota się nie mieściła.

Sąd Okręgowy zważył:

Zażalenie w części jest uzasadnione, aczkolwiek z zupełnie innych przyczyn aniżeli w nim wskazane. Zauważyć, bowiem należy, że Sąd Rejonowy – co trafnie podnosiła strona powodowa w piśmie datowanym na dzień 5 marca 2014 r. / k. 12 / – bezpodstawnie wezwał ją do uiszczenia uzupełniającej opłaty od pozwu w kwocie 1.194 zł. Nowelizacja art. 505³⁷ kpc, która weszła w życie z dniem 7 lipca 2013 r., nie zmieniła regulacji prawnej co do braku podstaw do uzupełniania opłaty sądowej, w przypadku gdy w sposób skuteczny złożono sprzeciw od wydanego w sprawie nakazu zapłaty. Przepis ten bowiem w sposób jednoznaczny wskazuje, że konieczność uiszczenia opłaty uzupełniającej od pozwu występuje jedynie w przypadku przekazania sprawy na podstawie art. 505³³ § 1 kpc oraz art. 505³⁴ § 1 kpc, a zatem w sytuacjach gdy brak jest podstaw do wydania nakazu zapłaty lub gdy doręczenie nakazu zapłaty nie może nastąpić z przyczyn wskazanych w art. 499 pkt 4 kpc / zob. uchwałę SN z dnia 10 października 2013 r., III CZP 56/13, wyd./el. Lex nr 1385882 /. Wobec powyższego, zasadnym było jedynie zasądzenie od pozwanego kwoty uiszczonej już w elektronicznym postępowaniu upominawczym, tj. 399 zł. Należy bowiem mieć na względzie, że zwrot kosztów postępowania w wypadku cofnięcia pozwu, co do zasady zawsze obciąża powoda, jednakże wyjątkiem jest sytuacja, w której cofnięcie następuje na skutek spełnienia przez pozwanego roszczenia, po wszczęciu postępowania. Wówczas to on winien być traktowany jako strona przegrywająca proces i zwrócić powodowi poniesione w związku ze sprawą koszty postępowania. Z takim wyjątkiem mamy do czynienia w rozpoznawanej sprawie. Skarżący, powołując się na zawartą poza procesem ugodę, nie podał natomiast żadnych innych argumentów, które podważałyby prawidłowość zaskarżonego rozstrzygnięcia. Przyznał jednocześnie, że uiścił on część kwoty, co potwierdzała również sama strona powoda w piśmie cofającym pozew / k. 56 /. Zatem Sąd Rejonowy, co do zasady, w sposób prawidłowy rozstrzygnął o kosztach postępowania, gdyż nie mają znaczenia dla tej kwestii poza procesowe ustalenia stron. Sąd Okręgowy nie znalazł również podstaw do przyjęcia, że sytuacja pozwanego, jest szczególnie uzasadniona, co umożliwiałoby zastosowanie art. 102 kpc. Skarżący w żaden sposób nie udokumentował, ani też nie uprawdopodobnił problemów zdrowotnych na które się powołuje, a za argument przemawiający za nie obciążaniem go kosztami procesu nie można uznać prywatnych zobowiązań, które nie mają pierwszeństwa przed kosztami sądowymi.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 386 § 1 kpc
w zw. z art. 397 § 2 kpc, zmienił zaskarżone postanowienie / pkt I /, zaś dalej idące zażalenie, oddalił - art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc.

II Cz 1247/14

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE