Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III S 12/14

POSTANOWIENIE

Dnia 12 listopada 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie - Wydział III Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSA Anna Polak (spr.)

Sędziowie:

SA Urszula Iwanowska

SO del. Beata Górska

po rozpoznaniu w dniu 12 listopada 2014 r. na posiedzeniu niejawnym

skargi Z. L.

przy udziale Prezesa Sądu Okręgowego w Szczecinie

na naruszenie prawa strony do rozpoznania bez nieuzasadnionej zwłoki sprawy prowadzonej przed Sądem Okręgowym w Szczecinie VI Wydziałem Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w sprawie o sygn. akt VI U 24/13 z odwołania Z. L. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

p o s t a n a w i a :

odrzucić skargę.

SSA Urszula Iwanowska SSA Anna Polak SSO del. Beata Górska

Sygn. akt III S 12/14

UZASADNIENIE

Z. L. wniósł skargę na przewlekłość postępowania toczącego się przed Sądem Okręgowym w Szczecinie VI Wydziałem Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w sprawie o sygnaturze akt VI U 24/13 o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy. Podniósł, że 24 grudnia 2012 r. złożył odwołanie od decyzji ZUS i nadal brak jest rozstrzygnięcia w sprawie. Stwierdził, że brak rozpoznania sprawy przez tak długi okres czasu naraża go na poważne konsekwencje materialno-finansowe. Wskazał również na zły stan zdrowia i brak możliwości zatrudnienia. W ocenie skarżącego, doszło do rażącego naruszenia jego prawa do rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki. Zdaniem skarżącego, postępowanie trwa zdecydowanie dłużej niż jest to konieczne dla wyjaśnienia okoliczności faktycznych i prawnych. W związku
z powyższym, wniósł o zobowiązanie sądu okręgowego do rozpoznania sprawy
w terminie1 miesiąca od wpłynięcia skargi, przyznanie zadośćuczynienia w kwocie 10 tysięcy złotych oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

Prezes Sądu Okręgowego w Szczecinie nie ustosunkował się do skargi.

Sąd apelacyjny zważył, co następuje:

Skarga podlega odrzuceniu.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U.2004.179.1843) skarga powinna zawierać żądanie stwierdzenia przewlekłości postępowania w sprawie, której skarga dotyczy (pkt 1) oraz przytoczenie okoliczności uzasadniających żądanie (pkt 2). Ponadto zgodnie
z art. 9 ust. 1 powoływanej ustawy, skargę niespełniającą wymagań przewidzianych
w art. 6 ust. 2 sąd właściwy do jej rozpoznania odrzuca bez wzywania do uzupełnienia braków.

W ocenie sądu apelacyjnego, jakkolwiek skarżący złożył skargę w toku postępowania i podniósł żądanie stwierdzenia przewlekłości postępowania w sprawie, której skarga dotyczy, to jednak nie spełnił wymogu przytoczenia okoliczności uzasadniających to żądanie. Zgodnie z aprobowaną praktyką orzeczniczą w zakresie interpretacji art. 6 ust. 2 pkt 2 powoływanej ustawy, przytoczenie okoliczności uzasadniających skargę na przewlekłość postępowania nie może sprowadzać się do zakwestionowania przez stronę ogólnego czasu trwania procesu, ale polega na wskazaniu konkretnych czynności procesowych, których sąd nie podjął albo wykonał wadliwie. W postępowaniu cywilnym skargę niespełniającą tego wymagania sąd odrzuca bez wzywania do uzupełnienia braków (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 7 czerwca 2005 r., III SPP 103/05, Lex nr 166488; postanowienie SA we Wrocławiu z 5 kwietnia 2012 r., Lex nr 1136098; postanowienie SA w Katowicach z 16 października 2013 r., V S 70/13, Lex nr 1378737). Przytoczenie okoliczności uzasadniających żądanie w rozumieniu art. 6 ust. 2 powoływanej ustawy oznacza wskazanie czasu trwania postępowania świadczącego o wystąpieniu przewlekłości, jak również konkretnych czynności procesowych, których sąd nie podjął lub dokonał wadliwie, powodując w ten sposób nieuzasadnioną zwłokę w postępowaniu (postanowienie Sądu Najwyższego z 24 września 2013 r., III SPP 188/13, Lex
nr 1448755). Nadto, ograniczenie się w skardze tylko do wskazania dnia wniesienia środka zaskarżenia należy uznać za oczywiście niewystarczające dla spełnienia przesłanki „przytoczenia okoliczności uzasadniających żądanie stwierdzenia przewlekłości postępowania”, taka skarga nie odpowiada wymaganiu z art. 6 ust. 2 powoływanej ustawy, co zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy powoduje jej odrzucenie (por. postanowienie SN z 15 stycznia 2008 r., III SPP 46/07, Lex nr 442653). Podobną wykładnię odnaleźć można w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wskazuje, że obowiązkiem skarżącego jest precyzyjne określenie konkretnych działań bądź zaniechań sądu rozpoznającego sprawę, które w konsekwencji doprowadziły do zwłoki, a skargę niespełniającą tego wymagania sąd odrzuca bez wzywania do uzupełnienia braków (por. postanowienie NSA z 16 czerwca 2008 r.,
II OPP 19/08, Lex nr 494357; postanowienie NSA z 4 czerwca 2008 r. II OPP 14/08, Lex nr 494354, postanowienie NSA w Warszawie z 13 sierpnia 2014 r., II FPP 5/14, Lex nr 1494964; postanowienie NSA w Warszawie z 19 sierpnia 2011 r., I OPP 58/11, Lex nr 1068350). Przy czym, jednocześnie, nie można wymagać od strony wykazywania – poza samym faktem przewlekłości – negatywnych dla niej skutków przewlekłości i od ich wystąpienia uzależniać rozpoznanie skargi (por. postanowienie SN z 6 lutego 2006 r., III SPP 163/05, OSNP 2007, nr 5-6, poz. 87).

W rozpoznawanej sprawie skarżący ograniczył się jedynie do wytknięcia czasu trwania postępowania przed sądem okręgowym i wskazania daty wniesienia odwołania, stwierdzenia, że postępowanie w jego ocenie trwa zdecydowanie dłużej niż jest to konieczne oraz podkreślenia złego stanu zdrowia i sytuacji materialnej. Tymczasem skarżący winien w uzasadnieniu skargi szczegółowo wskazać, w czym dopatruje się nieuzasadnionej zwłoki w rozpoznaniu jego sprawy. Nie sprecyzował on konkretnych czynności procesowych, których sądy nie podjęły lub dokonały wadliwie. Należy przy tym podkreślić, że nie ma uniwersalnego terminu prawomocnego rozpoznania sprawy; każda sprawa jest inna i wymaga zindywidualizowanej oceny, której skarżący nie przedstawił. Sąd apelacyjny wskazuje, że dopiero łączne spełnienie wymogów formalnych skargi powoduje jej merytoryczne rozpoznanie. Tym samym, skoro skarżący nie spełnił wymogu skargi z art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r., to skargę na podstawie art. 9 ust. 1 powoływanej ustawy sąd apelacyjny odrzucił bez wzywania do uzupełnienia braków.

SSA Urszula Iwanowska SSA Anna Polak SSO del. Beata Górska

III S 12/14

Podstawa prawna:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE