Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 grudnia 2014 r.

Sąd Rejonowy w Wyszkowie V Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w P. w składzie:

na rozprawie rozpoznał sprawę

z powództwa (...) S.a.r.l. z s. w Luxembourg

przeciwko W. K.

o zapłatę

orzeka:

powództwo oddalić

Sygnatura akt V C 842/14

UZASADNIENIE

Powód (...) S.a r.l. z siedzibą w Luksemburgu wystąpił z powództwem przeciwko W. K. o zapłatę kwoty 928,68 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu, czyli od dnia 17 czerwca 2014 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa prawnego. W uzasadnieniu wskazano, że powód nabył od firmy (...) S.A. w W. wierzytelność wobec pozwanego z tytułu nieuregulowanej składki polisy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.

W dniu 20 czerwca 2014 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny wydał nakaz zapłaty, w którym uwzględnił powództwo w całości.

Pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty. W sprzeciwie wskazał, że przeczy wszystkim twierdzeniom powoda zawartym w pozwie i wniósł o oddalenie powództwa (k 8). Na rozprawie w dniu 05 grudnia 2014 roku ponownie zaprzeczył wszystkim twierdzeniom powoda i wniósł o oddalenie powództwa.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód (...) S.a.r.l. w Luksemburgu zawarł w dniu 19 grudnia 2013 roku umowę sprzedaży wierzytelności z (...) S.A. V. (...) w W.. Według częściowego wykazu wierzytelności wśród nabywanych przez niego wierzytelności miała być także wierzytelność wobec pozwanego z tytułu niezapłaconych składek ubezpieczeniowych (umowa cesji – k 22v-24, 29v).

Powód sporządził dla pozwanego zawiadomienie o nabyciu powyższej wierzytelności w łącznej kwocie 769 złotych na podstawie z dnia 19 grudnia 2013 roku (zawiadomienie – k 29).

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 245 kpc dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Ponadto jak wynika z art. 253 kpc jeżeli strona zaprzecza prawdziwości dokumentu prywatnego albo twierdzi, że zawarte w nim oświadczenie osoby, która je podpisała, od niej nie pochodzi, obowiązana jest okoliczności te udowodnić. Jeżeli jednak spór dotyczy dokumentu prywatnego pochodzącego od innej osoby niż strona zaprzeczająca, prawdziwość dokumentu powinna udowodnić strona, która chce z niego skorzystać. Uwzględniając powyższe przepisy, w kontekście zakwestionowania przez pozwanego zarówno prawdziwości twierdzeń powoda zawartych w pozwie, jak i przedstawionych przez niego dokumentów, należało uznać złożone przez niego dokumenty prywatne za wiarygodne jedynie co do faktu, że złożone w nich oświadczenia pochodziły od osób, które je podpisały.

Zdaniem Sądu powództwo nie było zasadne. Zgodnie z art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne, a jak stanowi art. 232 kpc strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Jak wskazano wyżej za udowodniony Sąd uznał jedynie fakt złożenia oświadczeń przez powoda i cedenta co do przelewu wierzytelności, która według oświadczenia cedenta mu przysługiwała wobec pozwanego. W pozostałym zakresie prawdziwość twierdzeń przytoczonych w pozwie podlegała udowodnieniu przez powoda zgodnie z treścią cytowanego wyżej art. 253 kpc. Temu obowiązkowi powód nie podołał, albowiem nie przedstawił żadnych dokumentów, ani innych dowodów, z których by wynikało, iż przysługuje mu jakiekolwiek roszczenie wobec powoda, w jakiej wysokości, na jakiej podstawie i od kiedy. Co więcej pełnomocnik powoda nawet nie przytoczył, nie mówiąc już o udowodnieniu, z jakiej umowy wynikała wierzytelności, której dochodził. W końcu wystawienie zawiadomienia o nabyciu wierzytelności i wezwanie do zapłaty długu jest w istocie tylko wezwaniem do zapłaty, a nie podstawą roszczenia jak by chciał pełnomocnik powoda. W szczególności nie złożono umowy określającej wzajemne obowiązki pozwanego i cedenta, co nie pozwala na ustalenie w jakiej wysokości wierzytelność miała przysługiwać wobec pozwanego, z czego dokładnie wynikała, jakiego samochodu dotyczyła (o ile w ogóle samochodu), kiedy stała się wymagalna, za jaki okres miało to być ubezpieczenie i wreszcie czy pozwany zawierał umowę z towarzystwem ubezpieczeniowym, czy też miał być zobowiązany do zapłaty składki jako nabywca jakiegokolwiek pojazdu czy też jest jego właściciel lub posiadacz. Oznacza to, wobec zaprzeczenia przez pozwanego wszystkim twierdzeniom i dowodom wskazanym w pozwie, że okoliczności te podlegały udowodnieniu zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami. Z uwagi na zastępowanie powoda przez profesjonalnego pełnomocnika należało uznać, iż obowiązki te były mu znane, a dopuszczanie przez Sąd dowodów z urzędu niczym nieuzasadnione. Co więcej powód był wzywany do złożenia dokumentów pozwalających na weryfikację prawdziwości twierdzeń przytoczonych w pozwie, jednakże zobowiązanie to zignorował zapewne będąc przekonanym, że wystarczy wskazać, iż wierzytelność powodowi przysługuje bez obowiązku dowodzenia okoliczności faktycznych. Jest jednak w błędzie pełnomocnik powoda wskazując, iż to pozwany powinien był udowodnić swoje zarzuty, gdyż jest dokładnie odwrotnie. To powód, jako wywodzący z przytoczonych faktów korzystne dla siebie skutki prawne miał obowiązek je udowodnić wobec ich zakwestionowania przez pozwanego. Trzeba bowiem pamiętać, że powszechnie przyjmuje się zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie iż, ei incumbit probatio qui dicit, non qui negat, a więc to ten który twierdzi powinien udowodnić swoje twierdzenia, a nie ten, który im zaprzecza, co wynika wprost z art. 6 kc. Odmienne twierdzenia pełnomocnika powoda poddają w wątpliwość zrozumienie przez niego przytaczanych przepisów i w ogóle podstawowych zasad procesu cywilnego.

Mając na uwadze powyższe okoliczności powództwo wraz z zawartym w nim żądaniem zasądzenia kosztów procesu musiało zostać oddalone w całości, przy czym żądanie zasądzenia kosztów procesu wobec przegrania sprawy na podstawie art. 98 kpc.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem proszę doręczyć pełnomocnikowi powoda.

P., dnia 29 grudnia 2014 roku SSR Arkadiusz Piotrowski