Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 października 2014 roku

Sąd Okręgowy w Gdańsku XV Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Misiurna

Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Kowalczuk - Diaków

po rozpoznaniu w dniu 7 października 2014r. w Gdańsku

sprawy z powództwa A. Ś.

przeciwko pozwanemu (...)Towarzystwu Ubezpieczeń S.A. w S.

o zapłatę i rentę

I. Zasądza od pozwanego (...)Towarzystwa Ubezpieczeń S.A. w S. na rzecz powoda A. Ś. kwotę 60.933 zł ( sześćdziesiąt tysięcy dziewięćset trzydzieści trzy złote ) wraz z ustawowymi odsetkami:

-od kwoty 45.000 złotych od dnia 06 października 2013r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 12.000 złotych od dnia 04 kwietnia 2009r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 3933 złotych od dnia 04 kwietnia 2009r. do dnia zapłaty;

II. Zasądza od pozwanego (...)Towarzystwa Ubezpieczeń S.A. w S. na rzecz powoda A. Ś. rentę w wysokości 1079 zł ( jeden tysiąc siedemdziesiąt dziewięć złotych) miesięcznie płatną do dnia 10-ego każdego miesiąca poczynając od dnia 1 kwietnia 2010r. , z odsetkami ustawowymi w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat;

III. Oddala powództwo w pozostałej części;

IV. Nakazuje ściągnąć od pozwanego (...)Towarzystwa Ubezpieczeń S.A. w S. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Gdańsku kwotę 10.605,97 zł ( dziesięć tysięcy sześćset pięć złotych i 97/100 ) tytułem zwrotu części kosztów sądowych;

V. Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1197,01 ( jeden tysiąc sto dziewięćdziesiąt siedem złotych i 01/100 ) złotych tytułem zwrotu części kosztów postępowania;

VI. Zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1431,50 zł ( jeden tysiąc czterysta trzydzieści jeden złotych i 50/100) tytułem zwrotu części kosztów sądowych;

VII. Znosi wzajemnie między stronami koszty zastępstwa procesowego.

Sygn. akt XV C 490/13

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 12 marca 2010r. powód A. Ś. domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanego (...)Towarzystwa Ubezpieczeń Spółki Akcyjnej w S.:

-kwoty 120.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 4 kwietnia 2009r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia;

-kwoty 14.560 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia od dnia 4 kwietnia 2009r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania na pokrycie kosztów opieki domowej w okresie od 30 sierpnia 2007r. do 31 marca 2010r.;

-kwoty po 240 zł miesięcznie tytułem stałej renty na pokrycie kosztów opieki od dnia 1 kwietnia 2010r., płatnej do 10 - tego dnia każdego miesiąca z góry, wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi którejkolwiek z rat;

- kwoty 74.322 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia od dnia 4 kwietnia 2009r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za utracone dochody po wypadku;

-kwoty po 4.300 zł miesięcznie tytułem stałej renty z tytułu utraconych dochodów i pogorszenia się widoków na przyszłość, płatnej do 10 - tego dnia każdego miesiąca z góry, wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi którejkolwiek z rat;

-kwoty 559 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty tytułem poniesionych kosztów leczenia;

-kwoty 60.200 zł tytułem zaległych rent z tytułu utraconych dochodów i pogorszenia się widoków na przyszłość za okres od 1 lutego 2009 do 31 marca 2010 z ustawowymi odsetkami od kwot : 8.600 zł od dnia 4 kwietnia 2009, 4.300 zł od dnia 10 kwietnia 2009, 4.300 zł od dnia 10 maja 2009, 4.300 zł od dnia 10 czerwca 2009, 4.300 zł od dnia 10 lipca 2009, 4.300 zł od dnia 10 sierpnia 2009, 4.300 zł od dnia 10 września 2009, 4.300 zł od dnia 10 października 2009, 4.300 zł od dnia 10 listopada 2009, 4.300 zł od dnia 10 grudnia 2009, 4.300 zł od dnia 10 stycznia 2010, 4.300 zł od dnia 10 lutego 2010 i 4.300 zł od dnia 10 marca 2010 - w każdym przypadku do dnia zapłaty

oraz zasądzenia kosztów postępowania.

W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 6 sierpnia 2007r. uczestniczył w wypadku samochodowym, w wyniku którego doznał poważnych obrażeń - stłuczenia płuca ze złamaniem dwóch żeber, uszkodzenia twarzoczaszki (powłok twarzy) i wstrząsu mózgu, pęknięcia przepony z przemieszczeniem narządów jamy brzusznej, złamania wyrostka łokciowego, złamania kości udowej lewej z niewielkim skróceniem oraz ograniczeniem ruchomości w stawie biodrowym, a także wieloodłamowego złamania pięty prawej z bardzo dużym przemieszczeniem odłamów. Po wypadku był wielokrotnie hospitalizowany i leczony w różnych zakładach opieki zdrowotnej. W szpitalach przebywał w okresach : 6-30 sierpnia, 25 września - 2 października, 3-18 października oraz 20-30 listopada 2007, 10 marca -18 kwietnia 21-28 kwietnia i 11 - 27 listopada 2008 (łącznie 110 dni). Nadal pozostaje pod opieką lekarską, leczy się i rehabilituje, nie jest zdolny do pracy. Ze względu na to, że sprawca wypadku był ubezpieczony u pozwanego, pozwany po zgłoszeniu przez niego szkody przyjął odpowiedzialność cywilną za przedmiotowe zdarzenie przyznając mu kwotę 80.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz inne koszty związane z leczeniem skutków wypadku. Proces leczenia był długotrwały, intensywny i łączył się z wieloma dolegliwościami, a mimo to powód jest nadal niezdolny do pracy. Wypadek znacząco pogorszył też jego samopoczucie i stan psychiczny, gdyż cierpi nadal z powodu znacznych dolegliwości bólowych, jest trwale oszpecony pourazowymi bliznami i utyka na prawą nogę. Z dużym prawdopodobieństwem wskazał na możliwość dalszego pogarszania się stanu zdrowia powoda. Ponadto same okoliczności wypadku były niezwykle groźne i niebezpieczne dla zdrowia i życia powoda, spowodowały u niego ogromny uraz psychiczny, po wypadku powód zaś był przez wiele miesięcy pozbawiony możliwości pracy zarobkowej, gwarantującej mu godne utrzymanie. Podniósł, że należy mu się także odszkodowanie, które powinno pokryć wszystkie koszty związane z doznanym przez niego uszkodzeniem ciała i rozstrojem zdrowia. Straty powoda z tytułu utraconych dochodów wyniosły w okresie od sierpnia 2007r. do stycznia 2009r. kwotę 74.322 zł. Szacunkowa kwota utraconych miesięcznie zarobków to 4.300 zł. Powód miał dobry zawód, duże doświadczenie w branży budowlanej, prowadził własną firmę, do chwili wypadku miał zlecenia i kontrakty. Dużym kontraktem, którego na skutek wypadku musiał zaniechać, była rozbudowa budynku inwentarskiego oraz budowa zbiornika na gnojówkę. Podobne prace miał wykonywać następnie u kolejnego klienta. Ze względu na doznane urazy musiał wyrejestrować działalność i nie może wykonywać pracy zarobkowej. Uzasadnia to przyznanie mu odszkodowania z tytułu utraconych zarobków we wskazanej wyżej kwocie 74.322 zł, wypłatę zaległych rent za okres od lutego 2009r. do marca 2010r. w kwocie 60.200 zł wraz ze wskazanymi w żądaniu pozwu ustawowymi odsetkami, a także stałej renty z tytułu utraty spodziewanych zarobków w przyszłości i pogorszenia się widoków na przyszłość, poczynając od dnia 1 kwietnia 2010r. Żądane koszty leczenia obejmują koszty wizyt i konsultacji lekarskich.

W odpowiedzi na pozew z dnia 20 lipca 2010r. pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda kosztów postępowania.

Przyznał, że wypłacił powodowi kwotę 80.000 zł tytułem zadośćuczynienia, nie negując doznanych przez niego cierpień. Żądaną z tego tytułu kwotę 120.000 zł uznał jednak za zawyżoną. Uwzględnił stopień nasilenia cierpień fizycznych powoda, ich długotrwałość oraz stan niezdolności fizycznej i psychicznej powoda. W ocenie pozwanego roszczenie powoda w zakresie refundacji utraconych odchodów było nieudowodnione. Do chwili wypadku powód pracował jako rolnik, dodatkowo prowadził usługi budowlane. Przedłożone przez niego dokumenty wskazują jednak znacznie niższe przychody niż 4.300 zł miesięcznie. W roku 2007 przynoszącym powodowi najwyższe przychody, powód wykazał dochód w wysokości 29.900 zł, co w ujęciu miesięcznym daje kwotę 2.433 zł przychodu. Od kwoty tej należy odliczyć ponoszone koszty działalności i dopiero tak wyliczona kwota dałaby szacunkowy dochód. Dodatkowo należy uwzględnić sezonowość działalności powoda w zakresie prac budowlanych. Ponadto powód uzyskuje rentę, co pominął przy wyliczaniu swojego roszczenia tak w zakresie refundacji utraconych dochodów, jak i w zakresie renty z tytułu utraconych dochodów i pogorszenia się widoków na przyszłość. Zarzucił też, że powód pominął wypłacone mu kwoty 1.554,86 zł tytułem zwrotu dojazdu do placówek medycznych i kwoty 1.126,30 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia wynikających z przedłożonych faktur, zatem kolejne roszczenia z tego tytułu są nieuzasadnione. Poza tym powód dochodzi refundacji takich kosztów podwójnie - raz jako kosztów leczenia, raz jako elementu renty. Dodatkowo pozwany podniósł, że ewentualny termin biegu odsetek winien rozpocząć bieg dopiero od chwili wyrokowania.

W piśmie z dnia 20 stycznia 2012r. (k.473-474) powód rozszerzył powództwo o kwotę 170 zł obejmującą koszty dalszego leczenia.

Sąd Okręgowy w Gdańsku w sprawie XV C 219/12 w dniu 6 marca 2012r. wydał wyrok, którym zasądził od pozwanego(...)Towarzystwa Ubezpieczeń Spółki Akcyjnej w S. :

- w pkt I kwotę 85.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 4 kwietnia 2009r. do dnia zapłaty;

- w pkt II kwotę 13.008 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 11.624 zł od dnia 4 kwietnia 2009r. do dnia zapłaty i od kwoty 1.384 zł od dnia 15 lipca 2010r. do dnia zapłaty;

- w pkt III kwotę 240 zł miesięcznie począwszy od dnia 1 kwietnia 2010r., płatną 10 - tego dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat;

- w pkt IV kwotę 35.653 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 4 kwietnia 2009r. do dnia zapłaty;

- w pkt V kwotę 1.800 zł miesięcznie począwszy od dnia 1 kwietnia 2010r., płatną 10 - tego dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat;

- w pkt VI kwotę 729 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 559 zł od dnia 12 marca 2010r. do dnia zapłaty i od kwoty 170 zł od dnia 6 lutego 2012r. do dnia zapłaty;

- w pkt VII kwotę 25.200 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 3.600 zł od dnia 4 kwietnia 2009r. do dnia zapłaty i od kolejnych kwot po 1.800 zł od jedenastego dnia każdego kolejnego miesiąca począwszy od kwietnia 2009r. każdorazowo do dnia zapłaty;

- w pkt VIII w pozostałym zakresie powództwo oddalił;

- w pkt IX zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.074,20 zł tytułem zwrotu należnej części kosztów postępowania;

- w pkt X nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego wG.kwotę 6.481,66 zł tytułem nieopłaconej części kosztów opinii biegłych oraz należnej części opłaty, od uiszczenia którego powód był zwolniony.

Pozwany wniósł apelację od wyroku w zakresie pkt IV co do kwoty 35.653 zł oraz w zakresie pkt V co do kwoty 1.800 zł miesięcznie tytułem renty za okres od dnia 1 kwietnia 2010r. wnosząc o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i oddalenie powództwa w tym zakresie oraz zasądzenie od powoda kosztów postępowania. Zarzucił naruszenie prawa materialnego, a mianowicie:

⚫

przepisu art. 822 k.c. w zw. z art. 361 k.c. w zw. z art. 405 k.c. oraz w zw. z art. 444 § 1 k.c. i art. 6 k.c. poprzez nieprawidłową wykładnię i przyjęcie przez Sąd Okręgowy, że powodowi przysługuje odszkodowanie tytułem utraconych dochodów mimo braku przesłanek i dowodów w tym zakresie;

⚫

przepisu art. 822 k.c. w zw. z art. 361 k.c. w zw. z art. 444 § 2 k.c. i art. 6 k.c. poprzez nieprawidłowa wykładnię i przyjęcie przez Sąd Okręgowy, że powodowi przysługuje renta z tytułu utraconych dochodów mimo braku przesłanek i dowodów w tym zakresie,

oraz naruszenie prawa procesowego, a mianowicie:

⚫

art. 232 k.p.c. oraz art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie przez Sąd Okręgowy oceny
dowodów w sposób jednostronny i nie wszechstronny oraz w sposób sprzeczny z
zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania w zakresie ustalenia
utraconego dochodu przez powoda.

Sąd Apelacyjny w Gdańsku w sprawie I ACa 414/12 wyrokiem z dnia 20 lipca 2012r. uchylił zaskarżony wyrok w pkt IV, V, VII, IX i X i w tym zakresie przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w Gdańsku do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania.

W uzasadnieniu wskazał, że apelacja pozwanego była uzasadniona, gdyż trafnie zarzucił, że ustalenia Sądu I instancji odnośnie utraconych przez powoda dochodów w następstwie szkody na osobie spowodowanej uszkodzeniem ciała i rozstrojem zdrowia, której doznał w wypadku komutacyjnym w dniu 6 sierpnia 2007r. i w konsekwencji odnośnie należnej mu renty z tytułu utraty zdolności do pracy, na obecnym etapie postępowania nie znajdują oparcia w zebranym materiale dowodowym, co spowodowało naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. Wskazał również, że ustalenia dokonane przez Sąd Okręgowy w Gdańsku, „że kolejnym zleceniem powoda miały być analogiczne prace na rzecz R. W., który otrzymał już ich pozwolenie na ich wykonanie” pozostawały w sprzeczności z treścią decyzji nr(...)o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę z dnia 29 maja 2008r., wydanej po upływie 10 miesięcy od wypadku, w którym powód doznał szkody. Czynienie przez Sąd Okręgowy ustaleń faktycznych w zakresie utraconych dochodów oraz wysokości należnej powodowi renty wyrównawczej jedynie na podstawie faktu wykonywania przez niego robót remontowo - budowlanych zleconych przez inwestora K. W. z pominięciem efektów prowadzonej działalności gospodarczej w okresie bezpośrednio poprzedzającym zdarzenie szkodzące oraz z niedostatecznymi na obecnym etapie postępowania ustaleniami odnośnie do realnych perspektyw ekonomicznych tej działalności w przyszłości stanowi o naruszeniu art. 233 § 1 k.p.c. i art. 444 § 1 i 2 k.p.c. Sąd Apelacyjny uznał, że Sąd Okręgowy nie dokonał jakichkolwiek ustaleń na okoliczność dochodów, które przynosiło gospodarstwo rolne stanowiące własność powoda w okresie poprzedzającym zdarzenie szkodzące oraz w okresie po zdarzeniu. Sąd Apelacyjny wskazał, że ustalenia dokonane przez Sąd Okręgowy w zakresie odszkodowania z tytułu utraconych przez powoda dochodów na skutek niemożności wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym i niemożności prowadzenia działalności gospodarczej na obecnym etapie postępowania nie miały dostatecznego oparcia w zebranym materiale dowodowym. We wskazanym zakresie Sąd Okręgowy nie rozpoznał istoty sprawy. Sąd Apelacyjny uznał również, że konstrukcja zaskarżonego wyroku była wadliwa. W sprawie, w której powód dochodzi roszczeń z jednego zdarzenia, a roszczenia te obejmują żądanie zapłaty zadośćuczynienia oraz renty, brak było podstaw prawnych i logicznych do zawarcia rozstrzygnięcia o żądaniu zapłaty w czterech punktach wyroku (I, II, IV, VI), a o żądaniu zasądzenia renty w trzech punktach wyroku (III, V, VII). Skutkiem niejasnej konstrukcji wyroku, której konsekwencji nie może ponosić strona, było jego zaskarżenie apelacją pozwanego jedynie w pkt IV i V, podczas gdy rozstrzygnięcie oparte na tych samych ustaleniach stanu faktycznego, zakwestionowanych w apelacji zawarł Sąd Okręgowy w Gdańsku w pkt VII. Sąd Apelacyjny uznał, że wadliwość rozstrzygnięcia w zakresie odszkodowania z tytułu utraconych przez powoda dochodów na skutek niemożności wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym i niemożności prowadzenia dotychczasowej działalności gospodarczej oraz renty z tytułu utraty zdolności do pracy powoduje konieczność uchylenia całego orzeczenia w tym zakresie.

Sąd Najwyższy na skutek zażalenia powoda uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku w części uchylającej punkt VII wyroku Sądu Okręgowego z dnia 6 marca 2012r. , w którym zasądzono kwotę 25.200 zł tytułem skapitalizowanej renty za utracone dochody za okres od lutego 2009 do marca 2010 w wymiarze po 1800 zł miesięcznie- z uwagi na przekroczenie wyznaczonej apelacją granic zaskarżenia.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy:

W piśmie procesowym z dnia 14 października 2013r. (k. 662-668) złożonym na rozprawie w dniu 15.10.2014r. powód rozszerzył żądanie pozwu wnosząc o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kwoty 60.000 zł tytułem dodatkowego zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 6 października 2013r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu wskazał, że po wydaniu wyroku przez Sąd Okręgowy w Gdańsku z dnia 6 marca 2012r. ujawniła się u niego nowa krzywda pozostająca w bezpośrednim związku przyczynowym z wypadkiem, która nie była wcześniej przedmiotem rozpoznania. W dniu 22 stycznia 2013r. w wyniku doznanego tętniaka aorty przeszedł operację wszczepienia stentgrafu do aorty piersiowej oraz był hospitalizowany w okresie od dnia 20 stycznia 2013r. do dnia 30 stycznia 2013r. Podczas leczenia w październiku 2013r. stwierdzono u niego również niedodmę płuc, będącą również następstwem wypadku, która powoduje zmniejszenie się objętości lewego płuca. W związku z tętniakiem aorty, a także z powodu niedodmy płuc będzie musiał wciąż poddawać się leczeniu i hospitalizacji. Ostatnie leczenie przebył w okresie od dnia 30 września 2013r. do dnia 10 października 2013r. w Instytucie(...)w W. i w Szpitalu w P.. Z uwagi na zaistnienie nowych okoliczności wezwał pozwanego do wypłaty dodatkowego zadośćuczynienia w kwocie 60.000 zł, jednakże bezskutecznie.

W piśmie z dnia 7 listopada 2013r. (k. 783-785) pozwany wniósł o oddalenie powództwa w zakresie rozszerzonego żądania z uwagi na brak związku czasowego pomiędzy wypadkiem z dnia 6.08.2007r. a zachorowaniem w styczniu 2013r. oraz o zasądzenie od powoda kosztów postępowania.

W piśmie z dnia 18 listopada 2013r. (k. 790-799) powód ostatecznie sprecyzował żądanie pozwu wnosząc o zasądzenie na jego rzecz kwoty 60.000 zł tytułem dodatkowego zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 6 października 2013r. do dnia zapłaty, kwoty 12.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 4 kwietnia 2009r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za utracone zarobki z tytułu umowy zawartej w dniu 20 stycznia 2007r. między nim a K. W. za okres od dnia wypadku do dnia 15 października 2007r., kwoty 46.302 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 4 kwietnia 2009r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za utracone zarobki za okres od listopada 2007r, do stycznia 2009r. oraz kwoty 4.220 zł tytułem stałej renty z powodu utraconych zarobków i pogorszenia się widoków na przyszłość, płatnej do dnia 10 - tego każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia płatności, poczynając od dnia 4 kwietnia 2010r.

Uzasadniając żądanie zapłaty kwoty 12.000 zł z tytułu utraconych zarobków wskazał, że zgodnie z umową zawartą z K. W. z dnia 20 stycznia 2007r. otrzymałby wynagrodzenie w wysokości 42.000 zł. Z uwagi na stan zdrowia wykonał jedynie część prac, za co wystawił dwa rachunki na kwoty 14.000 zł i 15.200 zł. Gdyby nie doznał uszczerbku na zdrowiu otrzymałby jeszcze dodatkowo kwotę 12.000 zł. Podniósł, że prowadził działalność gospodarczą do momentu wypadku, dlatego też za okres 7 miesięcy z 2007r. wykazał dochód w wysokości 4.171,43 zł - 3.942 zł (netto). Kwota ta stanowi podstawę do wyliczenia należnego mu odszkodowania oraz renty z tytułu utraconych zarobków i pogorszenia widoków na przyszłość. Wskazał, że otrzymywał zasiłek za okres od września 2007r. do 1 stycznia 2008r. w wysokości 240 zł, za okres od lutego 2008r. do stycznia 2009r. w wysokości 259 zł, tym samym należne mu odszkodowanie za okres od listopada 2007r. do stycznia 2009r., tj. za okres 15 miesięcy powinno łącznie wynosić 55.302 zł. Od kwoty tej odliczył swoje miesięczne koszty w wysokości 600 zł, tym samym w jego ocenie powinien uzyskać odszkodowanie w kwocie 46.302 zł. Podniósł, że kwota ta nie obejmuje kwoty wypłaconej przez pozwanego po wydaniu wyroku, tj. kwoty 25.200 zł, ponieważ kwota ta stanowiła odszkodowanie za okres od lutego 2009r. do marca 2010r.

Uzasadniając żądanie w przedmiocie renty z tytułu utraconych zarobków wskazał, że podstawę do jej wyliczenia stanowi kwota 3.942 zł. Po odliczeniu średnich miesięcznych kosztów, gdyby nadal mógł prowadzić działalność osiągałby dochód w kwocie 3.342 zł. Wskazał, że pobierał rentę od lutego 2009r. do lutego 2011r. w wysokości 431,57 zł miesięcznie, od marca 2011r, na kolejne dwa lata w wysokości 167,48 zł oraz od kwietnia 2013r. do kwietnia 2016r. ma przyznaną rentę w wysokości 516,80 zł. Domaga się zasądzenia renty w wysokości 2.970 zł co stanowi różnicę między średnimi dochodami, które mógłby osiągnąć, gdyby dalej prowadził działalność gospodarczą, a pobieraną przez niego rentą z KRUS w średniej wysokości 371,95 zł. Podniósł również, że wskutek wypadku utracił dochody w wysokości 15.000 zł, które przynosiło mu gospodarstwo rolne, gdyż przed wypadkiem dochód z gospodarstwa rolnego kształtował się na średnim poziomie 20.000 zł, natomiast obecnie dochód stanowi jedynie dotacja unijna pomniejszona o podatek rolny, tj. kwota 4.400 zł. Wskutek wypadku jego dochody z gospodarstwa rolnego w stosunku miesięcznym zmniejszyły się o kwotę 1.250 zł. W skład renty wchodzą utracone dochody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w kwocie 2.970 zł oraz utracone dochody z tytułu prowadzonego gospodarstwa rolnego w kwocie 1.250 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód A. Ś. w dniu 6 sierpnia 2007r. uczestniczył w wypadku samochodowym spowodowanym przez kierowcę prowadzącego pojazd ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody spowodowane w związku z ruchem tych pojazdów w pozwanym(...)Towarzystwie Ubezpieczeń Spółce Akcyjnej w S..

(okoliczność bezsporna)

Na skutek wypadku powód doznał ciężkich wielonarządowych obrażeń ciała. Podczas pobytu w szpitalu w M., na oddziale chirurgicznym, rozpoznano u powoda uraz wielonarządowy obejmujący wstrząśnienie mózgu, ranę tłuczoną podbródka i wargi dolnej, stłuczenie płuca lewego z pęknięciem całej lewej kopuły przepony z przemieszczeniem śledziony, żołądka i jelita cienkiego do klatki piersiowej, złamanie trzonu kości udowej lewej z odłamem pośrednim, złamanie żebra 7, 8 strony lewej, wieloodłamowe złamanie kości piętowej prawej, złamanie fragmentu wyrostka łokciowego lewego. W szpitalu zastosowano leczenie farmakologiczne i wykonano stabilizację złamania kości udowej i piętowej oraz laparotomię, w trakcie której odprowadzono żołądek, śledzionę i pętlę jelita cienkiego z klatki piersiowej strony lewej do jamy brzusznej, następnie założono szew przepony i wykonano drenaż lewej jamy opłucnowej i jamy brzusznej. Ze względu na niedokrwistość pokrwotoczną przetoczono powodowi trzy jednostki masy erytrocytarnej. W październiku 2007r. przeprowadzono leczenie operacyjne złamania wyrostka łokciowego. W kwietniu 2008r. usunięto powodowi zespalający udo gwóźdź i zlecono chodzenie o kulach z obciążaniem kończyny dolnej prawej.

Dowód:

-karty informacyjne leczenia szpitalnego, k. 58-59, k. 71-72, k. 73, k. 78-79, k.99, k. 100, k. 101, k. 102, k. 103-104, k. 123

W dniu 31 marca 2008r. Urząd Miejski w P. wydał decyzję, zgodnie z którą postanowił wykreślić z Ewidencji Działalności Gospodarczej z dniem 31 marca 2008r. powoda.

Dowód:

-decyzja Urzędu Miejskiego w P. z dnia 31.032008r., k. 236

Powód od września 2007r. do stycznia 2008r. otrzymywał rentę z KRUS w wysokości 240 zł miesięcznie. Od lutego 2008r. do stycznia 2009r. otrzymywał rentę w kwocie 259 zł miesięcznie. Na okres od lutego 2009r. do lutego 2011r. powodowi przyznana została renta w wysokości 431,57 zł miesięcznie. Od marca 2011r. na kolejne 2 lata przyznano powodowi rentę w wysokości 167,48 zł miesięcznie. Na podstawie decyzji KRUS z dnia 26 kwietnia 2013r. została przyznana powodowi renta w wysokości 516,80 zł do dnia 30 kwietnia 2016r.

Orzeczeniem lekarza rzeczoznawcy Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia 27 lutego 2009r. powód został uznany za okresowo całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym, do lutego 2011r. Stwierdzono, że powód kwalifikuje się do skierowania na rehabilitację leczniczą realizowaną przez KRUS. Za niecelowe uznano jego przekwalifikowanie zawodowe. Analogiczne orzeczenie wydane zostało w dniu 22 marca 2011r. Stwierdzono w nim niezdolność powoda do pracy w gospodarstwie rolnym do marca 2013r.

Dowód:

-decyzje Prezesa KRUS, k. 38-39, 244-245, 377-378, k/ 630-631

-orzeczenia o niezdolności do pracy z dnia 27.02.2009 i z dnia 22.03. 2011r., k. 237-238, k. 376

-zaświadczenia i karta zasiłki chorobowego, k. 242-243, k. 239-240

W dniu 20 stycznia 2007r. została zawarta między K. W. a powodem A. Ś. umowa, na podstawie której powód zobowiązał się do wykonania rozbudowy budynku inwentarskiego oraz budowy zbiornika na gnojówkę o pojemności 100m ^{( 3)} wraz z płytą gnojową na działce nr(...)w miejscowości G.. Całkowity koszt za wykonanie wszystkich prac związanych z budową strony ustaliły na kwotę 42.000 zł.

Dowód:

-umowa z dnia 20.01.2007r., k. 250

Powód wykonał prace stanowiące przedmiot umowy z dnia 20 stycznia 2007r. jedynie częściowe. Powodem niedokończenia pracy był wypadek komunikacyjny, w którym powód doznał uszczerbku na zdrowiu. Prace, które przed wypadkiem powód wykonał były oddane w terminie. Zleceniodawca nie miał zastrzeżeń co do jakości wykonanych prac. Zleceniodawca uregulował na rzecz powoda jedynie wynagrodzenia za prace wykonane.

Dowód:

-zeznania świadka K. W., k. 897-898

W dniu 11 grudnia 2007r. Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego w P. wydał potwierdzenie zawiadomienia o zakończeniu budowy i przystąpieniu do użytkowania obiektu budowlanego. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego oświadczył, że nie wnosi sprzeciwu w przystąpieniu do użytkowania przedmiotowego obiektu.

Dowód:

-potwierdzenie zawiadomienia o zakończeniu budowy i przystąpieniu do użytkowania obiektu budowlanego z dnia 11.12.2007r., k. 251

Powód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej obok działalności rolniczej : za rok 2007r. wykazał przychód w wysokości 29.200 zł, za rok 2006 nie osiągnął w ogóle przychodu- 0 zł , za 2005r. wykazał przychód 1.500 zł , za rok 2004 wykazał przychód w wysokości 8.012 zł, za rok 2003 wykazał przychód brutto 17.000 zł.

Dowód:

-deklaracje PIT, k. 264-268,k.274, k. 276-278, k. 279-280, k. 269-270

Powód był hospitalizowany w dniach 20 stycznia 2013r. - 30 stycznia 2013r. z powodu tętniaka aorty zstępującej. Wykonano u powoda zabieg wszczepienia stentgraftu do aorty piersiowej.

Dowód:

-karta informacyjna leczenia szpitalnego, k. 632-635

-historia choroby, k. 669-671

W dniu 30 września 2013r. powód był hospitalizowany na Oddziale Chorób Wewnętrznych Szpitala(...)w P.. Następnie został przewieziony do Instytutu (...) w W., gdzie przebywał w dniach od 30 września 2013r. do 2 października 2013r. Badaniem klinicznym i obrazowym zdiagnozowano wysięk w lewej jamie opłucnej z niedodmą lewego płuca do dalszej diagnostyki

Dowód:

-karta informacyjna leczenia szpitalnego, k. 759-760

-karta informacyjna leczenia szpitalnego, k. 761-762, 765-766

Powód jest właścicielem nieruchomości rolnych o powierzchni 6,3 ha. 6 ha gruntów obsianych jest zbożem. Powód oddał ziemię pod uprawę w 2007 po wypadku koledze K. W. , z tytułu czego nie uzyskuje żadnego wynagrodzenia. W prowadzeniu gospodarstwa rolnego do momentu wypadku pomagał powodowi syn. Powód uzyskuje dotacje unijne w wysokości 5.500 zł w stosunku rocznym.

Dowód:

-zeznania powoda A. Ś., k. 775-776 (czas : 00:07:24 - 00:42:25), k. 986-988 (czas : 00:08:17 - 00:36:28)

-zeznania świadka W. Ś., k. 776-777 (czas : 00:47:11 - 00:56:58)

-zeznania świadka T. Ś., k. 777 (czas : 00:59:43 - 01:06:35)

Wykryty w styczniu 2012r. tętniak aorty zastępującej a następnie leczony w styczniu 2013r. wszczepieniem stentgraftu tętniak aorty zastępującej z przeważającym prawdopodobieństwem powstał w czasie ciężkiego wypadku komunikacyjnego z urazem klatki piersiowej.

Dowód:

-opinia biegłego sądowego z zakresu kardiologii J. K., k. 840-842

W wyniku wypadku samochodowego nie doszło do uszkodzenia płuc, jedynie do rozerwania lewej kopuły przepony, które po leczeniu operacyjnym wygoiło się prawidłowo. Nie są widoczne zaburzenia ruchomości przepony. Wysiękowe zapalenie opłucnej lewej przebyte we wrześniu 2013r. nie pozostaje w związku z wypadkiem komunikacyjnym, ani zabiegiem wszczepienia stentgraftu w styczniu 2013r. Najbardziej prawdopodobną etiologią choroby jest wirusowe zapalenie opłucnej. Nie obserwuje się żadnych następstw przebytej choroby. Rokowania na przyszłość są dobre.

Dowód:

-opinia biegłego sądowego z zakresu chorób płuc B. Ż. , k. 908-909

Wysięk w lewej jamie opłucnej z niedodmą 10 segmentu lewego płuca nie ma związku przyczynowego z wypadkiem komunikacyjnym z dnia 6 sierpnia 2007r., jak również założonym w dniu 22 stycznia 2013r. stentgraftem aortalnym. Jest to skutek przebytego stanu zapalnego dróg oddechowych. Wysoko prawdopodobną przyczyną na granicy pewności wytworzenia się tętniaka aorty piersiowej było nieokreślone uszkodzenia okolicy łuku aorty podczas zaistniałego wypadku komunikacyjnego. Obecnie stan zdrowia powoda jest stabilny. Istnieje związek przyczynowo - skutkowy powstałego schorzenia naczyniowego (tętniaka aorty) z przebytym wypadkiem komunikacyjnym. Zdiagnozowany tętniak skutkował stałym 10 % uszczerbkiem na zdrowiu. Jest to takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie organizmu nie rokujące poprawy. Brak jest podstaw do przyjęcia, że niedodma płuca lewego - segmentu 10 wraz z wysiękiem opłucnowym lewostronnym miała związek przyczynowy z przedmiotowym wypadkiem komunikacyjnym oraz dalszym leczeniem powoda. Doznane przez powoda uszkodzenia, szczególnie w zakresie narządu ruchu wraz z innymi uszkodzeniami, w tym uszkodzeniem aorty ma niewątpliwy wpływ na dalsze życie powoda. Uszkodzenie aorty i podjęte leczenie chirurgiczne oczywiście mają wpływ na ograniczenie życia codziennego powoda. Istnieją ograniczenia w dźwiganiu i podnoszeniu ciężarów, czy niemożność czynnego uprawiania sportu. Brak jest podstaw do stwierdzenia, że doznane przez powoda obrażenia ciała były przyczyną wysiękowego zapalenia opłucnej. Stwierdzone stłuczenie płuca lewego w swoim przebiegu ma cechy klinicznego zapalenia płuc.

Dowód:

-dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu chirurgii naczyniowej J. P., k. 928-933

-pisemna opinia uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu chirurgii naczyniowej J. P., k. 976-979

Pismem z dnia 29 sierpnia 2013r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 60.000 zł tytułem dodatkowego zadośćuczynienia z uwagi na uszczerbek na zdrowiu spowodowany tętniakiem aorty. Pozwany otrzymał pismo w dniu 5 września 2013r.

Dowód:

-pismo powoda z dnia 29.08.2013r., k. 768-773

-potwierdzenie odbioru, k. 774

Pozwany wypłacił na rzecz powoda kwotę 25.200 zł tytułem renty za okres od lutego 2009r. do marca 2010r. na podstawie prawomocnego wyroku sądu z dnia 6 marca 2012r.

(okoliczność bezsporna)

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie co do zasady w zakresie rozszerzonego żądania w przedmiocie zadośćuczynienia, utraconych dochodów uzyskiwanych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej oraz renty. Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań powoda przesłuchanego w charakterze strony postępowania, zeznań świadków, dokumentacji medycznej, wniosków zawartych w opiniach sporządzonych przez biegłych sądowych oraz dokumentów prywatnych.

Sąd przyznał walor wiarygodności zeznaniom złożonym przez powoda, uznając je za spójne i konsekwentne. Za prawdziwe Sąd również uznał zeznania złożone przez wszystkich przesłuchanych w toku postępowania świadków. Sąd dokonując ustaleń faktycznych pominął jednak zeznania świadków R. W. i W. C., gdyż nie posiadali oni informacji, które miałyby istotne znaczenia dla niniejszej sprawy.

Walor wiarygodności Sąd przyznał sporządzonym w niniejszej sprawie opiniom medycznym , które w ocenie Sądu zostały sporządzone w sposób rzetelny, z wykorzystaniem specjalistycznej wiedzy, które ponadto w swojej treści zawierały wyczerpujące i wnikliwe wnioski. Tok rozumowania przedstawiony przez biegłych należy uznać za logiczny, a nadto konsekwentny. Powyższym opiniom Sąd dał wiarę w całości, albowiem biegli w sposób szczegółowy przedstawili okoliczności, jakie stały się podstawą wniosków w nich wskazanych, odwołując się do konkretnych faktów. Biegli dysponowali również niewątpliwie odpowiednią wiedzą i doświadczeniem predestynującym ich do wydania przedmiotowych opinii. Wnioski wyciągane przez biegłych nadto uznać należy za zgodne z zasadami logicznego rozumowania i wiedzy zawodowej.

Dokumenty prywatne Sąd ocenił na podstawie art. 245 k.p.c. Wynika z niego, że dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała złożyła oświadczenie w nim zawarte. Sąd nie znalazł podstaw do podważenia wiarygodności przedmiotowych dowodów, przy czym ich prawdziwość, jak również autentyczność nie była kwestionowana przez strony postępowania.

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. stanowiącym podstawę odpowiedzialności pozwanego wobec powoda, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Na podstawie art. 444 § 1 k.c . w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na podstawie art. 445 § 1 k.c. w wypadkach przewidzianych w art. 444 § 1 k.c . sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Zgodnie z art. 444 § 2 k.c . jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty

Poza sporem w niniejszym postępowaniu był wypadek komunikacyjny, który przyczynił się do wywołania uszczerbku na zdrowiu powoda. Spór koncentrował się na zasadności żądań, z jakimi wystąpił powód, w tym zapłaty dodatkowego zadośćuczynienia, poza już przyznanym przez Sąd Okręgowy w Gdańsku w wyroku z dnia 6 marca 2012r., który w tym zakresie się uprawomocnił, utraconych zarobków oraz renty z uwagi na utratę zdolności do pracy.

Na podstawie dokonanych w niniejszej sprawie ustaleń w ocenie Sądu odpowiedzialność pozwanego wobec powoda w świetle art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 436 § 1 k.c. w zw. z art. 435 k.c. nie budzi jakichkolwiek wątpliwości. Na podstawie ustalonego w niniejszej sprawie stanu faktycznego Sąd uznał, że powód poza doznanymi urazami, z tytułu których otrzymał już zadośćuczynienie, doznał jeszcze dodatkowego uszczerbku na zdrowiu w postaci tętniaka aorty, który został rozpoznany w styczniu 2013r., a który spowodował dodatkowy uszczerbek na zdrowiu powoda. Biegli sądowi, z których opinii Sąd dopuścił w niniejszej sprawie dowód jednoznacznie potwierdzili, że tętniak aorty pozostaje w bezpośrednim związku z wypadkiem z dnia 6 sierpnia 2007r. Sąd dokonując ustaleń w tym przedmiocie uznał, że w wyniku doznanej dodatkowej szkody, powodowi jak najbardziej należy się zadośćuczynienie. Powód dochodził wprawdzie zadośćuczynienia w wysokości 60.000 zł, które miało odpowiadać jednak dwóm dodatkowym urazom, które jak twierdził powód były następstwem wypadku komunikacyjnego, to znaczy tętniaka aorty oraz niedodmy płucnej. W wyniku przeprowadzonego postępowania dowodowego ustalono jednak, że tylko jeden z tych urazów pozostaje w bezpośrednim związku z wypadkiem. Biegli bowiem uznali, że niedodma płucna nie pozostaje w związku przyczynowym z wypadkiem, dlatego też zadośćuczynienie należało powodowi przyznać jedynie za uszczerbek na zdrowiu, który został spowodowany wystąpieniem tętniaka aorty. Tym samym mając na uwadze, iż kwota 60.000 zł miała stanowić rekompensatę uszczerbku na zdrowiu za oba schorzenia Sąd uznał, że zachodzą podstawy do jej zminimalizowania. Sąd uznał za zasadne z tytułu uszkodzeń aorty przyznać powodowi kwotę 45.000 zł, która zdaniem Sądu jest adekwatna do doznanego przez powoda rozstroju zdrowia w zakresie oraz skutecznie przeprowadzonego leczenia .

Sąd doszedł również do wniosku, że zachodziły podstawy do przyznania powodowi kwoty w wysokości 12.000 zł, która stanowiła utracony dochód, jaki powód niewątpliwie by uzyskał, gdyby nie doznał uszczerbku na zdrowiu w wyniku wypadku. Jak bowiem ustalono w niniejszej sprawie powód związany był umową, z tytułu której miał otrzymać wynagrodzenie za robociznę w wysokości 42.000 zł brutto w okresie od 10.04 – 15.10.2007r. Sąd w charakterze świadka przesłuchał K. W., który był stroną tej umowy i który potwierdzał, że do momentu wypadku powód w terminie wykonał część prac, składających się na całość zobowiązania, że prace te wykonywał w sposób prawidłowy i gdyby nie doszło do wypadku niewątpliwie wykonałby prace w całości. Zleceniodawca jednak wypłacił mu wynagrodzenie z tytułu prac wykonanych do dnia wypadku w wysokości 29.200 zł brutto – potwierdzonych fakturami i kopią PIT 28 (K.264) . Sąd uznał zatem, że gdyby nie wypadek z dnia 6 sierpnia 2007r. powód dokończyłby zlecenie, w następstwie czego zleceniodawca wypłaciłby na jego rzecz całość umówionej kwoty. Tym samym powód utracił dochód w wysokości 12.000 zł netto, ponieważ do zapłaty pozostała kwota brutto 12.800 zł ( 42.000 zł – 29.200 zł )- obciążona obowiązkiem zapłaty 5,5% podatku ryczałtowego . Zatem faktycznie do zapłaty na rzecz powoda pozostała kwota 12.000 zł, którą zgodnie z umową powód otrzymałby po wykonaniu zobowiązania w całości, które na siebie przyjął zgodnie z umową z dnia 20 stycznia 2007r. W ocenie sądu jednak ,odmiennie od uzasadnienia żądań zgłoszonych przez powoda w pierwszym pozwie oraz kolejnych pismach : z dnia 26.08.2013r. ( k. 613-622 ) , w szczególności doprecyzowania wyliczeń i prezentowania teoretycznych założeń w piśmie z dnia 12.11.2013r. ( k. 794-803 ) – wysokość osiągniętego wynagrodzenia za 2007 rok zamyka się całkowitą kwotą brutto 42.000 zł i nie ma podstaw do zasądzenia renty wyrównawczej za jakikolwiek dalszy miesiąc roku 2007. Całkowicie błędne są wyliczenia powoda oparte na założeniu ,że kwota 29.200 zł stanowi wynagrodzenie za 7 miesięcy co powoduje że średni miesięczny dochód powoda po odliczeniu podatku to kwota 3942zł , która powinna być pomniejszona o średnią kwot wypłaconych zasiłków z KRUS- 371,95zł - oraz amortyzacji narzędzi i utrzymania samochodu - średnio 600 zł miesięcznie - ostatecznie wysokość renty to kwota 2.970zł należna już od 1 listopada 2007 do stycznia 2009. Podkreślenia wymaga ,że całkowity, realny i możliwy do osiągnięcia dochód powoda za cały 2007rok to 42.000 zł brutto wynikający z jednej przedstawionej umowy z K. W. – zatem za ten rok powód otrzymał wszystko co miał zarobić. Inna sprawą jest wyliczenie należnej renty z tytułu utraconych dochodów z działalności gospodarczej w budownictwie od dnia 1 stycznia 2008r.

Dopiero bowiem od stycznia 2008r. zaczyna się nowy okres rozliczeniowy dotyczący utraconych dochodów. Mając na uwadze złożone do akt PIT-28 za lata 2003, 2004, 2005, 2006 i 2007( z wynagrodzeniem 42.000 zł ) należało uzyskane dochody pomniejszyć o należny 5.5% podatek ryczałtowy i zliczyć uzyskane kwoty netto a następnie podzielić je na 60 miesięcy uzyskując stosowną średnią za 5 lat . I tak kwoty dochodów netto: za 2003 rok to 16.065 zł , za 2004 rok to 7571,34zł, za rok 2005 to 1417,50 zł , za 2006 rok 0zł , za 2007 rok 39.690 zł – łącznie 64.743,84 zł : 60 = 1079,00 zł renty miesięcznej . Sąd mając na uwadze okres od dnia 1 stycznia 2008r. do dnia 31 marca 2010r. – zgodnie z żądaniem pozwu - ustalił, że przysługująca powodowi renta w kwocie 1079zł za 27 miesięcy wynosi łącznie kwotę 29.133 zł. Niniejszą kwotę należało jednak pomniejszyć o wypłaconą już przez pozwanego skapitalizowaną rentę w kwocie 25.200 zł. zgodnie z punktem VII prawomocnego wyroku z dnia 6 marca 2012r. Należało zatem zasądzić różnicę, jaką pozwany winien uregulować na rzecz powoda tytułem skapitalizowanej renty za okres do 31 marca 2010r. , która ostatecznie wyniosła 3.933 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 4 kwietnia 2009r. czyli zgłoszenia pozwanemu wszystkich roszczeń w zakresie renty i wynagrodzenia za rok 2007r. W ocenie sądu renta w wysokości 1079zł jest to kwota spójna z wysokością minimalnego miesięcznego wynagrodzenia netto , jakie obowiązuje od 2008 roku , wówczas była to kwota 845,17 zł , w 2012 była to kwota 1181,38 zł , obecnie w 2014r 1237,20 zł

Sąd w niniejszej sprawie uznał, że nie zachodziły podstawy do badania wysokości utraconych zarobków z tytułu prowadzonej przez powoda działalności rolniczej. Sąd uznał, że nie było takiej potrzeby, gdyż powód wciąż jest właścicielem wszystkich nieruchomości rolnych, otrzymuje dotacje unijne, a ponadto w żadnej mierze nie wykazał, że utracone zarobki prezentują się na takim poziomie, jak sprecyzowanym w piśmie z dnia 12 listopada 2013r. k. 797-798. Sąd zauważył również, że twierdzenia powoda w przedmiotowej kwestii są niekonsekwentne, gdyż pierwotnie, przy pierwszym rozpoznaniu sprawy , powód podnosił, że zarobki zmniejszyły się o połowę, następnie zaś w toku niniejszego postepowania twierdzenie to zmienił, podnosząc że utracone dochody wynoszą co najmniej rocznie 15.000 zł.- czyli 1250 zł miesięcznie Bezspornym jest bowiem również, że powód wcześniej zobligowany był regulować składki na KRUS oraz że od sierpnia 2008 otrzymywała zasiłki chorobowe w różnych , niekwestionowanych co do wysokości kwotach, obecnie otrzymuje rentę z tytułu utraty możliwości pracy w gospodarstwie rolnym – w wysokości 516,80 zł od kwietnia 2013r. Ponadto powód jako właściciel gruntów rolnych może oddać je w dzierżawę za wynagrodzeniem. Jak ustalono w niniejszej sprawie grunty te są aktualnie uprawiane przez K. W. kolegę powoda, który z tego tytułu nie płaci na rzecz powoda żadnego czynszu. Powód jednak ma w każdej chwili możliwość oddania ich w odpłatne użytkowanie, tym samym może czerpać z tego tytułu zyski. Zdaniem Sądu nie można na gruncie przedmiotowej sprawy stwierdzić, aby powód wskutek wypadku komunikacyjnego został bezpowrotnie pozbawiony możliwości świadczenie pracy na gospodarstwie rolnym, a w konsekwencji czerpania z tego powodu dochodu. Powód bowiem może przy pracach na gospodarstwie korzystać z pomocy swojej rodzinny ( ojca lub syna) , jak również ma możliwość zatrudnienia pracowników. Sąd uznał, że powód w żaden sposób nie wykazał, aby wskutek wypadku jego możliwości zarobkowe z tytułu prowadzonej działalności rolnej uległy zmniejszeniu, dlatego też Sąd w tym zakresie powództwo oddalił. Należy też mieć na uwadze ,że prace budowlane objęte umową z 2007 roku miały być wykonane od kwietnia do października 2007 - a zatem w sezonie prowadzenia prac na gruncie rolnym – co według zeznań samego powoda nie miało znaczenia bo na 6 ha żniwa trwają 1-2 dni , do których wynajmował on sąsiadów ze sprzętem rolniczym (k. 987 00.17.23 nagranie rozprawy w dniu 7.10.2014r.) .

.

Na podstawie art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Wskazać należy, że odsetki ustawowe stanowią rekompensatę uszczerbku majątkowego doznanego przez wierzyciela wskutek pozbawienia go możliwości czerpania korzyści z należnego mu świadczenia pieniężnego. Sąd uznał za zasadne przyznanie powodowi również odsetek ustawowych od kwot zasądzonych w wyroku i od dat zgodnie z żądaniem pozwu , mając na uwadze wezwania do zapłaty przesyłane pozwanemu i 30 – dniowy termin do ich realizacji .

Mając powyższe na uwadze Sąd w pkt I wyroku zasądził od pozwanego na rzecz powoda łącznie kwotę 60.933 zł tytułem zadośćuczynienia za ujawnienie się nowej szkody pozostającej w bezpośrednim związku z wypadkiem komunikacyjnym, utraconych dochodów w związku z niemożnością wykonania zlecenia zgodnie z umową z dnia 20 stycznia 2007r. oraz utraconych możliwości zarobkowych w związku z koniecznością zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie budownictwa . Na niniejszą kwotą składała się zatem kwota 45.000 zł z tytułu zadośćuczynienia, kwota 12.000 zł z tytułu utraconego dochodu, jaki powód uzyskałby, gdyby wykonał umowę z dnia 20 stycznia 2007r. oraz kwota 3.933 zł tytułem skapitalizowanej renty do 31 marca 2010r. W punkcie II wyroku zasądzono rentę w wysokości 1079,00 zł od dnia 1.04.2010r., a w punkcie III oddalono powództwo w pozostałej części.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd orzekł jak w wyroku na podstawie art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 6 k.c.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 100 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i zasadą stosunkowego rozliczenia kosztów. Sąd ustalił aktualną wartość przedmiotu sporu na kwotę 396.291 zł mając na uwadze ,że wps przy pierwszym rozpoznaniu sprawy wyniosła ostatecznie kwotę 324.291zł ( k. 473), kolejno przy ponownym rozpoznaniu powód rozszerzył pozew o 60.000 zł zadośćuczynienia i 12.000 zł odszkodowania – należna opłata od pozwu wynosi 19.814,55zł , z czego połowa to kwota 9.907,28 zł Żądania powoda zostały uwzględnione przy pierwszym i ponownym rozpoznaniu sprawy w łącznej wysokości 200.698 zł. , na którą składają się prawomocnie zasądzone kwoty główne 126.817 zł + 45.000 zł + 12.000 zł + 3933 zł + 12x1079zł= 12.948zł = 200.698zł. Mając na uwadze kwoty, jakie zostały zasądzone na rzecz powoda zarówno w wyroku z dnia 6 marca 2012r., jak również w wyroku z dnia 21 października 2014r. przyjąć należało, że powód niniejszy proces wygrał ostatecznie w 50 %. Powód w toku procesu uiścił opłatę od pozwu w wysokości 10.000 zł zgodnie z postanowieniem z dnia 19.05.2010r. (k. 300 ) oraz 3000 zł tytułem dwóch zaliczek na koszty opinii , pozwany nie uiścił zaliczek. Koszty sądowe w postaci wynagrodzenia biegłych z zakresu medycyny i zwrotu kosztów podróży świadkom w pierwszym rozpoznaniu wyniosły 1654,66 zł , przy ponownym rozpoznaniu wyniosły 2136,76 zł - łącznie 3791,42 zł , zatem każda ze stron powinna ponieść z tego tytułu 1895,71 zł . Ponieważ powód zapłacił zaliczkę w kwocie 3000 zł zatem pozwany powinien zwrócić mu nadpłaconą kwotę 1.104,29 zł oraz nadpłaconą kwotę 92,72 zł z tytułu połowy opłaty stosunkowej od pozwu ( 10.000 zł – 9.907,28 zł) – łącznie 1197,01 zł . Powód winien zwrócić pozwanemu połowę opłaty stosunkowej od apelacji w wysokości 1431,50 zł Do ściągnięcia od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa pozostała połowa opłaty stosunkowej od pozwu w części wygranej przez powoda w wysokości 9.814,55 zł ( kwota 9.907,28 zł pomniejszona o 92,72 zł zasądzone dla powoda ) i koszty wyłożone na wydatki nie pokryte z zaliczki w wysokości 791,42 zł – łącznie 10.605,97 zł, w punkcie VII wyroku zniesiono wzajemnie koszty zastępstwa procesowego skoro strony wygrały po połowie.