Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 grudnia 2014 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Małgorzata Bańkowska

Sędziowie: SO Celina Czerwińska

SO Anna Zawadka (spr.)

Protokolant: protokolant sądowy - stażysta Robert Wójcik

przy udziale prokuratora Agaty Stawiarz

po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2014 r.

sprawy P. B.

oskarżonego o przestępstwo z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonego i jego obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w W.

z dnia 13 marca 2014 r. sygn. akt III K 1361/11

wyrok w zaskarżonej części utrzymuje w mocy, uznając obie wniesione apelacje za oczywiście bezzasadne; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. G. N. kwotę 516,60 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu oraz podatek VAT; zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

VI Ka 633/14

UZASADNIENIE

P. B. został oskarżony o to , że : I. w dniu 3 lipca 2011r. w W. przy ul. (...). (...) z terenu Centrum (...) działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru przy czym :

1.  W dniu 3 lipca 2011r. w W. przy ul. (...). (...) z terenu Centrum (...) zabrał w celu przywłaszczenia laptopa marki A. wraz z kartą internetową sieci (...) o łącznej wartości strat 2.000 zł na szkodę M. H. , przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności , wymierzonej za przestępstwo podobne.

2.  W tym samym miejscu i czasie jak w punkcie 1 zabrał w celu przywłaszczenia konsolę (...) S. wraz z etui i grami o łącznej wartości strat ok. 1.300 zł na szkodę D. Ł. , przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności , wymierzonej za przestępstwo podobne.

3.  W tym samym miejscu i czasie jak w punkcie 1 zabrał w celu przywłaszczenia konsolę (...) S. wraz z grą o łącznej wartości strat 800 zł na szkodę A. N. , przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności , wymierzonej za przestępstwo podobne.

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

II. W dniu 2 czerwca 2011r. w W. przy ul. (...) z terenu M. Szpitala (...) z oddziału Dermatologii z sali nr 11 działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru przy czym :

1.  W dniu 2 czerwca 2011r. w W. przy ul. (...) z terenu M. Szpitala (...) z oddziału Dermatologii z sali nr 11 zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki N. (...) i telefon komórkowy maki N. (...) o nr (...) oraz dowodu osobistego , prawa jazdy , karty bankomatowej , karty miejskiej oraz pieniędzy w kwocie 100 zł o łącznej wartości strat ok. 2000 zł na szkodę P. T. , przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności , wymierzonej za przestępstwo podobne.

2.  W tym samym miejscu i czasie jak w punkcie II pkt1 zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki S. (...) oraz telefon komórkowy marki S. (...) o łącznej wartości strat ok. 500 zł na szkodę A. K. , przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności , wymierzonej za przestępstwo podobne.

tj. o czyn z art. 278 § 1 i 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

III. W dniu 11 września 2011r. w W. przy ul. (...) z Instytucie (...) zabrał w celu przywłaszczenia laptopa marki A. o wartości 1.500 zł na szkodę J. K. , przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności , wymierzonej za przestępstwo podobne.

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

IV. W dniu 18 września 2011r. w W. przy ul. (...). (...) z terenu Centrum (...) zabrał w celu przywłaszczenia portfel z zawartością dokumentów w postaci dowodu osobistego , prawa jazdy , dowodu rejestracyjnego pojazdu marki S. (...) o nr rej.(...) oraz pieniędzy w kwocie 1.000 zł na szkodę W. M. , przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności , wymierzonej za przestępstwo podobne.

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

V. W dniach 9-10 października 2011r. w W. przy ul. (...) z Instytut (...) z oddziału Wad Nabytych Serca z sali nr 7 zabrał w celu przywłaszczenia portfel z zawartością dokumentów w postaci dowodu osobistego , kart bankomatowej na szkodę B. P. , przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności , wymierzonej za przestępstwo podobne.

tj. o czyn z art. 278 § 1 i 5 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

VI. W dniu 27 września 2011r. w W. przy ul. (...). (...) z terenu Centrum (...) z toalety przywłaszczył znaleziony telefon komórkowy marki S. (...) o wartości 350 zł na szkodę M. i K. K., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności , wymierzonej za przestępstwo podobne, tj. o czyn z art. 284 § 3 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Południe w W. wyrokiem z dnia 13 marca 2014 roku syng. akt III K 1361/11 w ramach czynu zarzuconego w pkt IV aktu oskarżenia uznał P. B. za winnego tego , że w dniu 18 września 2011r. w W. przy ul. (...). (...) z terenu Centrum (...) zabrał w celu przywłaszczenia portfel z zawartością pieniędzy w kwocie około 900 zł na szkodę W. M. , przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności , wymierzonej za przestępstwo podobne , co stanowi występek z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to skazał go , a na podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierzył mu karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności . Od popełnienia pozostałych zarzuconych czynów oskarżonego uniewinnił.

Od powyższego wyroku apelacje wywiedli obrońca oskarżonego i oskarżony .

Obrońca oskarżonego na podstawie art. 444 k.p.k. w zw. z art. 425 § 2 k.p.k. zaskarżył wyrok w części skazującej zarzucając na podstawie art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia w zakresie uznania sprawstwa oskarżonego w zakresie czynu opisanego w punkcie IV wyroku . Następnie w konkluzji obrońca wnosił o uchylenie w tej części zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania .

Treść osobistej apelacji oskarżonego wskazuje , że P. B. zaskarżył wyrok w części skazującej kwestionując ocenę dowodów dokonaną przez Sąd Rejonowy w szczególności podważając wiarygodność zeznań świadka W. M. w zakresie wskazania i rozpoznania go jako sprawcy kradzieży na podstawie tatuażu w kształcie liter na ręku , który to tatuaż zrobił sobie dopiero w listopadzie 2011r. przebywając w ZK W. M. , a zatem po dniu objętym zarzutem . Oskarżony zarzucił również błędną ocenę zeznań świadka I. S. , która zeznała , że posiadał jedynie tatuaż w kształcie czaszki na prawej ręce i nie posiadał tatuażu w kształcie napisu . Ponadto oskarżony podniósł zarzut , iż jego wyjaśnienia w toku postępowania przygotowawczego w których przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów zostały wymuszone przez policję za pomocą bicia i poniżania , a zatem zostały uzyskane za pomocą przymusu .

W konkluzji oskarżony wnosił o uniewinnienie od popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów .

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Żadna w wywiedzionych apelacji nie jest zasadna i stąd też nie zasługiwały na uwzględnienie. Kontrola odwoławcza zaskarżonego orzeczenia nie wykazała aby Sąd I instancji dopuścił się uchybień o jakich mowa we wniesionych środkach odwoławczych .

W szczególności brak jest jakichkolwiek przesłanek aby przyjąć , że miała miejsce obraza art. 7 k.p.k.

Wbrew twierdzeniom obrońcy i oskarżonego Sąd Rejonowy nie dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych oraz w sposób wnikliwy i wyczerpujący , respektując zasadę obiektywizmu przeprowadził postępowanie dowodowe , a zgromadzony materiał dowodowy ocenił stosownie do reguł wynikających z art. 7 k.p.k. Analiza pisemnych motywów orzeczenia prowadzi do przekonania , że proces decyzyjny Sądu nie pozostaje w opozycji do zasad logiki , wiedzy i doświadczenia życiowego , zaś uzasadnienie odpowiada wymogom art. 424 § 1 pkt 1 i 2 k.p.k.

Należy przede wszystkim podkreślić , że wynikające z art. 7 k.p.k. prawo swobodnej oceny dowodów jest jedną z najistotniejszych prerogatyw sądu orzekającego , a zarzut obrazy tego przepisu może być skutecznie podniesiony jedynie wtedy , gdy skarżący wykaże , że sąd oceniając dowody naruszył zasady logicznego rozumowania , bądź nie uwzględnił przy ich ocenie wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego . Takie uchybienie w niniejszej sprawie nie miało miejsca albowiem Sąd Rejonowy w sposób przekonywujący zgodny z zasadą swobodnej oceny dowodów wykazał dlaczego dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonej W. M. odrzucając jednocześnie wyjaśnienia oskarżonego P. B. złożone na rozprawie. Należy podnieść , że obecność oskarżonego w szpitalu w miejscu gdzie doszło do kradzieży w dniu 18 września 2011r. potwierdzają zeznania W. M. , która rozpoznała oskarżonego po wyglądzie zewnętrznym najpierw na okazanym zdjęciu z tablicy poglądowej , a następnie na rozprawie jako mężczyznę, który znajdował się na szpitalnym korytarzu kiedy wyszła z sali szpitalnej pozostawiając nieostrożnie w pustej sali torebkę wraz z portfelem . Prawidłowość rozpoznania oskarżonego przez pokrzywdzoną nie budzi wątpliwości albowiem W. M. w pierwszym zeznaniu bardzo dokładnie opisała wygląd zewnętrzny oskarżonego i wskazała na charakterystyczny tatuaż na lewej ręce po wewnętrznej stronie od nadgarstka do łokcia w formie napisu . Pokrzywdzona nie była w stanie podać treści napisu gdyż tak dokładnie nie przyglądała się mijanemu mężczyźnie , ale należy podkreślić , że oskarżony faktycznie posiada jeden z tatuaży dokładnie we wskazanym miejscu na lewym przedramieniu po jego wewnętrznej stronie , w formie napisu o treści (...) . Wbrew twierdzeniom oskarżonego ten charakterystyczny tatuaż posiadał jeszcze przed przyjęciem w dniu 02.11.2011r. do AŚ W. M. co wynika wprost z pisma (k.456) nadesłanego z administracji aresztu śledczego „lewe przedramię –napis” . Ponadto w rysopisie zawartym w protokole przesłuchania P. B. w charakterze podejrzanego w dniu 11.10.2011r. znajduje się bardzo dokładny opis posiadanych przez oskarżonego tatuaży oraz ich umiejscowienie. Na lewym przedramieniu w dniu przesłuchania oskarżony posiadał już tatuaż w formie napisu (...) . Nie są wiec prawdziwe twierdzenia oskarżonego odnośnie wykonania tego tatuażu dopiero po dniu 2 listopada 2011r. w areszcie śledczym W. M. . Posiadania przez oskarżonego tatuażu na lewej ręce już we wrześniu 2011r. nie wykluczyła również dziewczyna oskarżonego - świadek I. S. , która jednak najbardziej zapamiętała tatuaż w formie czaszki na prawej ręce oskarżonego .

Wbrew zarzutom skarżącego Sąd Rejonowy poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, podstawę których stanowił pełny materiał dowodowy , który został oceniony zgodnie z zasadami określonymi w art. 7 k.p.k. , zaś swoje stanowisko Sąd uzasadnił stosownie do treści art. 424 k.p.k. dochodząc do słusznego wniosku co do zawinienia oskarżonego w zakresie przypisanego mu czynu .

Skoro pokrzywdzona widziała oskarżonego w dniu kradzieży tj. 18.09.2011r. ok. godz.15.00 , natomiast z dokumentacji nadesłanej z Niemiec odnośnie zatrzymania oskarżonego i świadka K. M. wynika, że zostali obaj zwolnieni z aresztu w dniu 17.09.2011r. to zasadnie Sąd Rejonowy uznał , iż pokonanie trasy z B. do W. było w tym okresie czasu w pełni możliwe i zatrzymanie na terenie Niemiec nie stanowi skutecznego alibi na czas popełnienia zarzucanego czynu . Podróż autobusem na tym odcinku drogi zajmuje bowiem ok. 8 godzin , a pociągiem lub samochodem ok. 6 godzin czasu .

Za kompletnym brakiem wiarygodności wyjaśnień oskarżonego złożonych na rozprawie odnośnie wymuszenia na nim przyznania się do winy w postepowaniu przygotowawczym przez policję za pomocą bicia i gróźb przemawia jak słusznie zauważył Sąd Rejonowy fakt braku jakiejkolwiek obdukcji potwierdzającej odniesienie przez oskarżonego obrażeń ciała oraz treść zeznań funkcjonariuszy policji uczestniczących w obserwacji i zatrzymaniu oskarżonego , a także w przeprowadzonym eksperymencie procesowym. Obaj funkcjonariusze policji nie mieli żadnego interesu w wymuszaniu na oskarżonym przyznania się do winy i wykonywali jedynie swoje obowiązki służbowe .

Za wiarygodnością pierwszych wyjaśnień w zakresie w jakim oskarżony przyznał się do kradzieży we wrześniu 2011r. z jednej ze szpitalnych sal Centrum (...) , portfela z dokumentami i pieniędzmi w kwocie ok. 1000 zł przemawia również fakt , iż oskarżony wspomniał wówczas także o kradzieży telefonu komórkowego marki S.. Tymczasem o kradzieży telefonu pokrzywdzona zeznała dopiero na rozprawie gdyż wcześniej w postępowaniu przygotowawczym o nim nie wspominała bo jak oceniła był „marny” . Powyższa okoliczność obala skutecznie twierdzenie oskarżonego , iż to policjanci podali mu wszystkie szczegóły , a on je tylko potwierdzał pod wpływem zastraszenia . W świetle braku wymienienia przez pokrzywdzoną wśród skradzionych przedmiotów telefonu w pierwszym przesłuchaniu , funkcjonariusze policji nie mieli o tym fakcie żadnej wiedzy , a zatem nie mogli w tym zakresie podpowiedzieć podejrzanemu treści jego wyjaśnień .

Nie znaleziono zatem żadnych uzasadnionych podstaw tak do uchylenia zaskarżonego orzeczenia i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania ani do reformy zaskarżonego wyroku .

Wymierzając karę bezwzględną, sąd rejonowy określił jej wymiar na jeden rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Niewątpliwe taką jej wysokość uzasadnia stopień zawinienia oskarżonego, jego uprzednia wielokrotną karalność, także za przestępstwa przeciwko mieniu oraz działanie w warunkach recydywy określonej w art. 64 § 1 k.k. Sąd odwoławczy nie znalazł więc podstaw do zmniejszenia wymiaru kary lub warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Poprzednie skazania oraz dotychczasowy tryb życia nie rokują na przyszłość pozytywnej prognozy kryminologicznej wobec oskarżonego. Postawa P. B. wskazuje, iż dotychczasowe środki probacyjne nie wpłynęły pozytywnie na zmianę postępowania, wobec czego trudno uznać aby łagodniejsza kara, odniosła swój skutek w zakresie prewencji indywidualnej.

Mając więc na uwadze powyższe okoliczności , nie dostrzegając z urzędu przesłanek o jakich mowa w art. 439 § 1 k.p.k. i art. 440 k.p.k. oraz stwierdzając brak zaistnienia przyczyn odwoławczych określonych w art. 438 k.p.k. , Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy .

Zwolniono oskarżonego od kosztów postępowania za drugą instancję uznając, że ze względu na jego sytuację majątkową tj. odbywanie kary pozbawienia wolności w innej sprawie i brak dochodów byłoby to dla niego zbyt uciążliwe (art. 624 § 1 k.p.k.), zaś kosztami procesu obciążono Skarb Państwa (art. 636 § 1 k.p.k.).