Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Kraków, 9 grudnia 2014r.

Sąd Okręgowy w Krakowie Wydz. IX Gospodarczy w składzie:

sędzia SO Dariusz Pawłyszcze

protokólant st. sekr. sąd. Aleksander Powroźnik

po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym w Krakowie 9 grudnia 2014r. sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. w K. przeciwko (...) Sp. z o.o. w K. o zapłatę 110.647,28 zł z ustawowymi odsetkami od 29 maja 2013r.

I. oddala powództwo;

II. zasądza od powódki na rzecz pozwanej koszty postępowania 5.400 (pięć tysięcy czterysta) zł.

UZASADNIENIE

Powodowy usługobiorca wniósł o zasądzenie od pozwanego usługodawcy 110.647,28 zł z ustawowymi odsetkami od 29 maja 2013r. tytułem naprawienia szkody wyrządzonej nienależytym wykonywaniem usług księgowych, na skutek czego usługodawca zapłacił nienależny - już zwrócony - podatek dochodowy i poniósł szkodę w postaci kosztu kredytu 54.347,28 zł i kosztu powtórnego księgowania 56.000 zł netto.

W sprzeciwie [k.76] od nakazu zapłaty pozwany usługodawca wniósł o oddalenie powództwa, ponieważ:

1. usługi księgowe świadczył należycie, a w szczególności w związku z przedłożeniem przez usługobiorcę w grudniu 2010r. skorygowanej wyceny robót w toku usługodawca zawiadomił usługobiorcę o możliwości korekty zeznania podatkowego za 2009 rok,

2. roszczenie jest przedawnione.

Sąd ustalił, co następuje:

Strony łączyła umowa, na mocy której pozwany usługodawca prowadził księgowość powodowego usługobiorcy, w tym przygotowywał deklaracje podatkowe. Pozwany przygotował dla powoda m.in. zeznania roczne CIT-8 na potrzeby podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2008 i 2009. Powód wypowiedział umowę na koniec 2010r. i od 1 stycznia 2011r. powodowi usługi księgowe świadczył inny usługodawca.

W styczniu 2013r. usługobiorca dokonał korekty deklaracji CIT-8 za 2008 i 2009 rok i w dniu 11 stycznia 2013r. złożył wnioski o stwierdzenie nadpłaty podatku. Małopolski Urząd Skarbowy uwzględnił wnioski i stwierdził nadpłaty 198.341 zł za 2008 rok i 453.305 zł za 2009 rok. Obydwie nadpłaty zostały zwrócone usługobiorcy w dniu 28 marca 2013r.

Powyższy stan faktyczny był niesporny (art. 229 i 230 K.p.c.). Sporne były okoliczności, które doprowadziły do korekty zeznań rocznych. Wg pozwanego przy działalności deweloperskiej prowadzonej przez powoda część kosztów można księgować już w roku faktycznego poniesienia danego kosztu lub dopiero w roku zakończenia inwestycji, a wybór należy do podatnika (przesuwanie kosztów i przychodów między poszczególnymi latami nie ma wpływu na sumę podatków z tych lat, lecz ma wpływ na wysokość podatku w danym roku). Pozwany twierdził, iż nieksięgowanie niektórych kosztów w latach 2008 i 2009 było zgodne z wolą powoda, który w tych latach starał się o kredyty i dążył do wykazania się przed bankami wysokimi dochodami. Po uzyskaniu kredytów powód - wg pozwanego - już nie był zainteresowany w wysokich dochodach w latach 2008-2009 i skorzystał z możliwości korekty zeznań za ten okres woląc zapłacić wyższy podatek w przyszłości, po zakończeniu inwestycji. Natomiast powód twierdzi, że nieujęcie w deklaracjach za lata 2008-9 kosztów ujętych w korektach z 11 stycznia 2013r. było błędem usługodawcy, za który ponosi on odpowiedzialność odszkodowawczą (art. 471 K.c.). Ponadto usługobiorca zarzucił ujmowanie kosztów dotyczących jednej ze swoich inwestycji w kosztach innej inwestycji (co także nie ma wpływu na sumę dochodu z obydwu inwestycji). Ze względu na przedawnienie sąd zaniechał ustalania genezy korekty zeznań rocznych powoda (art. 227 K.p.c.).

Sąd zważył, co następuje:

Umowa o prowadzenie księgowości jest umową o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o umowie zlecenia (art. 750 K.c.). Jednakże same deklaracje podatkowe są dziełem.

Roszczenie powoda jest przedawnione zarówno w świetle art. 646 K.c. (ustanawiającym dwuletnie przedawnienie wszystkich roszczeń z umowy o dzieło) jak i art. 118 K.c. (ustanawiającym trzyletnie przedawnienie roszczeń związanych z działalnością gospodarczą; art. 751 K.c. reguluje wyłącznie przedawnienie roszczeń o wynagrodzenie oraz zwrot zaliczek i nie obejmuje roszczeń o odszkodowanie za nienależyte świadczenie usługi). Deklaracja roczna została złożona w I połowie 2010r. i w chwili wniesienia pozwu w dniu 20 grudnia 2013r. upłynęły ponad dwa lata od wydania wadliwego dzieła. W świetle art. 646 K.c. data dowiedzenia się o wadliwości dzieła nie jest istotna. W razie uznania, że deklaracja nie jest dziełem, od wadliwego świadczenia usług księgowych w I połowie 2010r. do wniesienia pozwu upłynęły ponad trzy lata. Na podstawie art. 120 K.c. trzyletni termin biegnie od dnia, w którym usługobiorca miał możliwość sprawdzenia rzetelności świadczonych mu usług, tj. od chwili sporządzenia deklaracji przez usługodawcę.

Dlatego sąd oddalił powództwo na podstawie art. 117 § 2 K.c.

koszty

Na podstawie art. 98 K.p.c. pozwanemu przysługuje zwrot kosztów zastępstwa w wysokości 1,5 stawki minimalnej. Skoro nakład pracy na sporządzenie pozwu uzasadnia stawkę minimalną przyznaną w zaskarżonym nakazie, to nakład pracy na sporządzenie sprzeciwu i udział w rozprawie uzasadnia podwyższenie stawki minimalnej o 50%.