Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 grudnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach

V Wydział Karny Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

Przewodniczący: SSO Jacek Myśliwiec (spr.)

Sędziowie: SO Olga Nocoń

SR del. Barbara Wajerowska-Oniszczuk

Protokolant: Anna Mańka

w obecności Magdaleny Szymańskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2014 r.

sprawy

J. C.,

syna M. i B.,

ur. (...) w R.

o wyrok łączny

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę skazanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku Wydziału III Karnego

z dnia 30 września 2014r. sygn. akt III K 429/14

1.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 1 w ten sposób, iż obniża orzeczoną karę łączną do 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

3.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata P. M. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych oraz 23 % podatku VAT w kwocie 27,60 złotych (dwadzieścia siedem złotych i sześćdziesiąt groszy), łącznie kwotę 147,60 złotych (sto czterdzieści siedem złotych i sześćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

4.  zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów za postępowanie odwoławcze.

Sygn. Akt V. 2 Ka 625/14

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Rybniku w dniu 30 września 2014 roku sygn. akt III K 429/14 rozpoznał sprawę J. C. w przedmiocie wydania wyroku łącznego skazanego następującymi prawomocnymi wyrokami:

- Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 13.06.2013r. w sprawie o sygn. akt III K 191/13 za czyn z art. 226 § 1 kk popełniony w dniu 25.08.2012r. na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres próby 3 lat,

- Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 24.07.2013r. w sprawie o sygn. akt III K 397/13 za czyny z art. 191 § 1 kk popełnione w warunkach ciągu przestępstw na jedną karę 10 miesięcy pozbawienia wolności popełnione w dniu 17.02.2013r. oraz za czyn z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 283 kk na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności popełniony w dniu 17.02.2013r., które to kary połączono i wymierzono karę łączną 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres próby 5 lat, zarządzoną do wykonania na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 25.04.2014r. w sprawie o sygn. III K 397/13 – III 1 Ko 2032/14, przy czym kara łączna uległa rozwiązaniu po wydaniu postanowienia Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 15.05.2014r. o zamianie kary 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wobec niego tymże wyrokiem za przestępstwo z art. 278 § 1 kk na karę aresztu w wymiarze 30 dni;

- Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 13.02.2014r. w sprawie o sygn. akt III K 831/13 za czyn z art. 280 § 1 kk popełniony w dniu 02.10.2013r. na karę 2 lat pozbawienia wolności.

a następnie Sąd Rejonowy w Rybniku orzekł:

1.  na mocy art. 85 kk i art. 86 § 1 i § 2 kk w zw. z art. 89 § 1a kk w miejsce orzeczonych wobec skazanego J. C. wyrokiem Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 13.06.2013r. w sprawie o sygn. akt III K 191/13 oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 24.07.2013r. w sprawie o sygn. akt III K 397/13 za czyny z art. 191 § 1 kk popełnione w warunkach ciągu przestępstw na jedną karę 10 miesięcy pozbawienia wolności popełnione w dniu 17.02.2013r. oraz za czyn z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 283 kk na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności popełniony w dniu 17.02.2013r. kar pozbawienia wolności wymierzył mu karę łączną 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności;

2.  ustalił, iż pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach objętych wyrokiem łącznym podlegają odrębnemu wykonaniu;

3.  na podstawie art. 572 kpk umorzył postępowanie o wydanie wyroku łącznego co do wyroku: Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 13.02.2014r. w sprawie o sygn. akt III K 831/13

4.  podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił skazanego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Od powyższego wyroku apelację wniósł obrońca skazanego, który na podstawie art. 444 kpk zaskarżył punkt 1 wyroku w części dotyczącej wymiaru kary łącznej wymierzonej skazanemu.

Powołując się na art. 427 kpk i art. 438 pkt 4 kpk wyrokowi zarzucił rażącą niewspółmierność (surowość) kary łącznej orzeczonej względem skazanego w punkcie 1 zaskarżonego wyroku w wymiarze 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności i nie zastosowanie przy wymiarze tejże kary zasady pełnej absorpcji (względnie zasady zbliżonej do zasady pełnej absorpcji) pomimo istnienia przesłanek do zastosowania tejże zasady

Wskazując na powyższy zarzut wniósł o:

- zmianę wyroku w zaskarżonej części przez znaczne złagodzenie wymierzonej skazanemu J. C. kary łącznej przy zastosowaniu zasady pełnej absorpcji (względnie zasady zbliżonej do zasady pełnej absorpcji),

- przyznanie na rzecz swojej kancelarii kosztów obrony z urzędu świadczonej na rzecz skazanego, zaznaczając, iż nie zostały one pokryte ani w całości ani w części.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy skazanego zasługiwała na uwzględnienie, aczkolwiek nie z powodów i argumentów przytoczonych w uzasadnieniu skargi.

Na wstępie przypomnieć jedynie należy, iż stosowanie przez Sąd przy wymiarze kary łącznej zasady absorpcji czy też kumulacji jest wyłącznie uzależnione od istniejącego pomiędzy poszczególnymi czynami wchodzącymi w skład zbiegu realnego związku podmiotowo – przedmiotowego oraz czasowo – przestrzennego. Innymi słowy, im ów związek ściślejszy, tym Sąd winien odwoływać się do zasady absorpcji, natomiast brak owej więzi skłaniać powinien do stosowania zasady kumulacji.

Przenosząc te rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, iż czyny objęte zbiegiem realnym stanowią przestępstwa z art. 226 kk, 191 kk i 280 § 1 kk w zw. z art. 283 kk. Popełnione one zostały w okresie od 25 sierpnia 2012 roku do 17 lutego 2013 roku, przy czym większość z tych czynów popełniona została w ostatniej z tych dat. Ewidentnym zatem jest, że wspomniany wyżej związek podmiotowo – przedmiotowy, a także relacje czasowe w niniejszej sprawie nie mają charakteru ścisłego.

Powyższa konstatacja wyklucza zatem przy łączeniu kar możliwość zastosowania postulowanej przez skarżącego zasady pełnej absorpcji.

Szczegółowa analiza zawartego w niniejszej sprawie układu procesowego, a zwłaszcza omawianych powyżej więzi wskazuje, iż należy w tym konkretnym przypadku stosować zasadę zbliżoną do absorpcji. Nie uzasadnia ona natomiast stosowania zasady zbliżonej do kumulacji, gdyż więź łącząca poszczególne czyny nie jest na tyle odległa.

Tymczasem w przedmiotowej sprawie Sąd Rejonowy mimo prawidłowych wywodów zawartych w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku wskazujących na konieczność stosowania zasady zbliżonej do absorpcji de facto stosuje zasadę zbliżoną do kumulacji. Co więcej, tą metodę w swoich wywodach uważa za niedopuszczalną, uznając, iż stanowiłaby dolegliwość przekraczającą potrzeby resocjalizacji. Nie do końca też wiadomym jest, czy Sąd na określenie takiej sytuacji używa sformułowania „ograniczona absorpcja” czy też jest to po prostu lapsus językowy.

Tak więc akceptując wywody Sądu meriti zawarte w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku (a nie samo rozstrzygnięcie zawarte w tym wyroku) Sąd odwoławczy uznał, iż orzeczoną karę łączną należy stosownie obniżyć do 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności.

W ocenie Sądu odwoławczego tak wymierzona kara łączna w pełni uwzględnia istniejący pomiędzy poszczególnymi czynami związek podmiotowo – przedmiotowy, jak i relacje czasowe, które to uzasadniały sięgnięcie po zasadę łączenia zbliżoną do absorpcji.

Jakkolwiek opinia o skazanym przy wymiarze kary łącznej ma wyłącznie znaczenie subsydiarne, tym niemniej nie można nie wspomnieć, iż w zakładzie karnym skazany ma opinię pozytywną.

Sąd odwoławczy w pełni akceptuje wyrażony przez Sąd I instancji pogląd, iż wielość czynów przypisanych skazanemu, a także fakt popełnienia kolejnych czynów o wysokim stopniu społecznej szkodliwości tuż po zapadnięciu wobec niego wyroku z warunkowym zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności – przemawia przeciwko sięgnięciu po instytucję warunkowego zawieszenia wykonania kary. Przesłanką sięgnięcia po tę instytucje jest pozytywna prognoza kryminologiczna, a tej na chwilę obecną wobec oskarżonego nie da się postawić.

Reasumując powyższe Sąd Okręgowy orzekł jak w części dyspozytywnej.