Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 listopada 2014 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący : SSR del. Wojciech Żukowski

Protokolant: starszy protokolant Marzena Stępkowska

po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2014 r. w Krakowie na rozprawie:

sprawy z powództwa I. N.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K.

o zapłatę

I.  powództwo oddala,

II.  nie obciąża powódki obowiązkiem zwrotu kosztów procesu stronie pozwanej.

UZASADNIENIE

Powódka I. N. w pozwie z dnia 03 lutego 2014 r. skierowanym przeciwko (...) Sp. z o.o. wniosła o zasądzenie od pozwanej kwoty 100.000 zł tytułem odszkodowania.

W uzasadnieniu powódka podała, że opiera swe roszczenia na fakcie nienależytego wywiązania się przez pozwaną z usługi pocztowej polegającej na terminowych dostarczeniu listu poleconego za zwrotnym potwierdzeniem odbioru, załączając do pozwu zawiadomienie o pozostawieniu w placówce pocztowej korespondencji nr (...). Powódka wskazała, że list ten był pismem sądowym w sprawie sygn. akt I C 1410/13 toczącej się z powództwa I. N. przeciwko (...) S.C. przed Sądem Rejonowym dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi, Wydział I Cywilny. Jego nie otrzymanie skutkowało upłynięciem terminu wyznaczonego przez Sąd na uzupełnienie braków fiskalnych i tym samym odrzuceniem pozwu powódki.

W odpowiedzi na pozew pozwana (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. (uprzednio (...) sp. z o.o.) wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

Strona pozwana podniosła, że żądanie pozwu zostało określone przez powódkę w sposób bardzo lakoniczny i nie pozwalający na dokładną identyfikację okoliczności faktycznych je uzasadniających. Powódka nie wykazała w żaden sposób przesłanek dochodzonego roszczenia o charakterze odszkodowawczym. W szczególności nie uzasadniła, dlaczego dochodzi tak znacznej kwoty w wysokości 100 000 zł. ani na jakiej podstawie i w jaki sposób ją wyliczyła. Ponadto ani powódka, ani nadawca a więc Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi nie składali reklamacji odnośnie doręczenia spornej korespondencji o nr ew/ (...).

Zdaniem strony pozwanej w oparciu o art. 164 k.p.c. nawet w przypadku nieterminowego doręczenia przesyłki sądowej bieg terminu wyznaczonego przez Sąd nie może rozpocząć się przed jej skutecznym doręczeniem. Pozwana wskazała, że termin wyznaczony powódce zaczął bieg od dnia doręczenia wezwania w dniu 3 tycznia 2014 r. i upłynął w dniu 10 stycznia 2014 r., a zatem pismo wzywające do uzupełnienie braków musiało zostać nadane przez Sąd za pośrednictwem poprzedniego operatora pocztowego tj. Pocztę Polską i to ona powinna być adresatem reklamacji bądź roszczeń ze strony powódki. Jedynym pismem jakie strona pozwana doręczyła powódce w toczącym się postępowaniu sygn. akt I C 1410/13 w styczniu 2014 r. było postanowienie o odrzuceniu zażalenia z dnia 17 stycznia 2014 r., które to zostało nadane przez Sąd w dniu 20 stycznia 2014 r., a doręczono je powódce w dniu 3 lutego 2014 r. Oznacza to, że strona pozwana całkowicie należycie wypełniła usługę doręczenia pisma.

W ocenie strony pozwanej z pozwu nie wynika w żaden sposób, aby powódka poniosła jakąkolwiek szkodę na skutek działań pozwanej. Pozwana w sposób dorozumiany wywiodła, że powódka swe roszczenie opiera na szkodzie która miała rzekomo powstać wobec nie uzupełnienia w terminie braków fiskalnych zażalenia w sprawie IC 1410/13, zaś sama powódka nie wykazała wcale jaka była wartość przedmiotu sporu w tamtym postępowaniu oraz nie uprawdopodobniła, że powództwo zostałoby uwzględnione i zasądzone na rzecz I. N..

Powódka nie podjęła również żadnych kroków do uniknięcia rzekomej szkody jakiej doznała m.in. poprzez nie złożenie wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej, której nie dokonała bez swojej winy.

Pozwana poinformowała, że w dniu 2 czerwca 2014 r. zmieniła nazwę na (...) sp. z o.o. z siedzibą w K..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

I. N. wniosła do Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi, Wydział I Cywilny pozew przeciwko (...) S.C. Sprawa ta toczyła się pod sygn. akt I C 1410/13.

Sąd w dniu 12 listopada 2013 r. wydał postanowienie, na które powódka złożyła zażalenie po czym została wezwana do uzupełnienia braków fiskalnych zażalenia poprzez uiszczenie opłaty 400 zł w terminie tygodniowym od otrzymania wezwania pod rygorem odrzucenia zażalenia. Wezwanie to I. N. doręczno dniu 3 stycznia 2014 r. Zakreślony termin do usunięcia braków fiskalnych zażalenia upłynął powódce bezskutecznie w dniu 10 stycznia 2014 r.

W dniu 17 stycznia 2014 r. Sąd postanowieniem odrzucił zażalenie powódki na postanowienie Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 12 listopada 2013 r. w oparciu o art. 370 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. z uwagi na nie uzupełnienie braków fiskalnych zażalenia w wyznaczonym terminie.

Wraz z pismem z dnia 17 stycznia 2014 r. powódce doręczono odpis w/w postanowienia. W piśmie zawarto pouczenie, iż od doręczonego postanowienia skarżąca może wnieść zażalenie do Sądu Okręgowego w Łodzi za pośrednictwem Sądu Rejonowego dla Łodzi- Śródmieścia w Łodzi, składając pismo procesowe zawierające zażalenie bezpośrednio w Sądzie Rejonowym dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi, albo nadając w polskim rzędzie pocztowym, w terminie tygodniowym od dnia jego otrzymania. Pouczono również, że nadanie pisma na pocztę jest równoznaczne z wniesieniem go do Sądu. Pismo to zostało wysłane do powódki za pośrednictwem operatora pocztowego (...) sp. z o.o. z siedzibą w K..

W dniu 28 stycznia 2014 r. pozwana (...) sp. z o.o. pozostawiła powódce zawiadomienie, iż przesyłka sądowa polecona nr (...) adresowana do powódki na adres ul. (...) została zostawiona w placówce (...) pod adresem ul. (...), (...)-(...) Ł.. Poinformowano, że sądową przesyłkę poleconą można odebrać w w/w miejscu w terminie do dnia 04 lutego 2014 r. od dnia następnego od otrzymania zawiadomienia w godzinach od poniedziałku do piątku: od 06.00 do 18.00.

Powódka korespondencję nr (...) odebrała osobiście w dniu 03 lutego 2014 r.

dowód: pismo sądowe z dnia 17.01.2014 r. – k. 3, postanowienie Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 17.01.2014 r. – k. 4, zawiadomienie z dnia 28.01.2014 r. – k. 5, potwierdzenie odbioru – k. 66

Pozwana w dniu 2 czerwca 2014 r. zmieniła nazwę z (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. na (...) sp. z o.o. w K..

dowód: odpis KRS strony pozwanej – k. 60-65

Poza okolicznościami, które nie zostały przez strony zakwestionowane (art. 229 k.p.c.) lub też taką ocenę uzasadniał przebieg całego postępowania (art. 230 k.p.c.), istotne dla sprawy fakty Sąd ustalił w oparciu o przedstawione powyżej dokumenty urzędowe i prywatne, których autentyczność nie budziła wątpliwości, podobnie jak treść, rozpatrywana w kontekście całokształtu ujawnionych w sprawie okoliczności.

Sąd zważył, co następuje:

Pozwem w niniejszej sprawie powódka domagała się odszkodowania od strony pozwanej. Przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej jest zajście zdarzenia, z którym ustawa wiąże odpowiedzialność odszkodowawczą, powstanie szkody po stronie osoby domagającej się odszkodowania oraz normalny związek przyczynowy pomiędzy tym zdarzeniem a szkodę. Ciężar udowodnienia tych okoliczności ciąży, zgodnie z art. 6 k.c., na osobie, która domaga się odszkodowania.

Powódka na uzasadnienie odpowiedzialności odszkodowawczej strony powodowej powołała okoliczność, iż strona pozwana w sposób nienależyty wywiązała się z usługi pocztowej polegającej na terminowym dostarczeniu listu poleconego za zwrotnym potwierdzeniem odbioru zawierającego pismo sądowe w sprawie sygn. akt I C 1410/13. Nieotrzymanie przez powódkę tej korespondencji skutkować miało upłynięciem terminu wyznaczonego przez Sąd na uzupełnienie braków fiskalnych i tym samym odrzuceniem pozwu powódki.

Odpowiedzialność za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usług pocztowych reguluje art. 87. ust. 1 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe (Dz. U z 2012 r., poz. 1529), który stanowi, iż do odpowiedzialności operatorów pocztowych za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi pocztowej stosuje się ustawę z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej. Zgodnie z art. 471 k.c. dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Niezależnie od tego strona pozwana mogłaby potencjalnie ponosić odpowiedzialność za szkody wyrządzone z winy jej organów (art. 416 k.c.), lub osób, którym powierzyła wykonanie czynności pod jej kierownictwem (art. 430 k.c.) lub samodzielnie (art. 429 k.c.). Powódka, na której zgodnie z art. 6 k.c. spoczywał ciężar wykazania faktów, z których wywodziła skutki prawne, powinna wykazać, że po jej stronie na skutek działania bądź też zaniechania strony pozwanej powstała szkoda związana z niewykonaniem bądź nienależytym wykonanie usługi pocztowej przez pozwaną, a ponadto powinna udowodnić dochodzoną wysokość szkody i jej rozmiary oraz to, że pomiędzy zachowaniem strony pozwanej a powstałą szkoda zachodzi adekwatny związek przyczynowy.

Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego w sprawie sygn. akt I C 1410/13 strona pozwana doręczała powódce korespondencję poleconą nr (...) zawierającą odpis postanowienia z pouczeniem o zażaleniu. Korespondencja ta została awizowana w dniu 28 stycznia 2014 r. z informacją, że może zostać odebrana do dnia 4 lutego 2014 r. i powódka korespondencję tę odebrała w dniu 3 lutego 2014 r. Okoliczność, że faktyczny odbiór korespondencji przez powódkę nastąpił dopiero po awizowaniu jest prawnie bez znaczenia, albowiem bieg ewentualnych terminów procesowych rozpoczynał się w stosunku do powódki zgodnie z art. 164 k.p.c. dopiero od momentu faktycznego doręczenia, a nie od momentu awizowania. Doręczenie po awizowaniu nie mogło zatem w tych realiach w żaden szkodliwy sposób wpłynąć na uprawnienia procesowe powódki, w szczególności zaś spowodować, że powódka uchybiła jakiemukolwiek terminowi do uzupełnienia braków fiskalnych.

Z ustalonego stanu faktycznego nie wynika natomiast aby strona pozwana doręczała powódce wcześniejsze pismo sądowe w sprawie sygn. akt I C 1410/13 zawierające wezwanie do uiszczenia opłaty od zażalenia. Strona pozwana w odpowiedzi na pozew wyraźnie zaprzeczyła aby korespondencję tę odbierała. Twierdzenie to jest wiarygodne w kontekście okoliczności, że korespondencję tę z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością musiano z sądu ekspediować przed 1 stycznia 2014 r. skoro jako datę doręczenia wskazano w uzasadnieniu postanowienia z dnia 17 stycznia 2014 r. jako 3 stycznia 2014 r., zaś przed 1 stycznia 2014 r. doręczeń korespondencji sądowej dokonywała Poczta Polska a nie strona pozwana. Powódka nie powołała żadnych wniosków mogących udowodnić, że korespondencję tę doręczała jej strona pozwana. W konsekwencji okoliczność tę należy ocenić jako nieudowodnioną przez powódkę.

W powyższym rzeczy nie ma podstaw do uznania aby po stronie pozwanej zachodziła jakakolwiek nieprawidłowość, która mogłaby stanowić podstawę do oceny, że zachowanie jej stanowi naruszenie zobowiązania w rozumieniu art. 471 k.c. lub czyn niedozwolony w rozumieniu art. 416, 429 lub 430 k.c. co wyklucza możliwość uznania, że strona pozwana ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą wobec powódki.

Powódka nie wykazała także poniesienia wskutek powoływanych przez nią zachowań strony pozwanej jakiejkolwiek szkody majątkowej, tj. straty w majątku lub utraty korzyści, które uzyskałaby, gdyby szkody jej nie wyrządzono (art. 361 par. 2 k.c.). Pozew właściwie nie zawiera powołania jakichkolwiek okoliczności, które miałyby uzasadniać żądanie od strony pozwanej kwoty 100.000 zł. tytułem odszkodowania. Fakt poniesienia szkody i jej rozmiary nie wynikają również z powołanych przez powódkę jako dowody dokumentów.

Zatem roszczenie powódki jako nieudowodnione i nieznajdujące oparcia w przepisach prawa podlegało oddaleniu o czym orzeczono w pkt I sentencji wyroku na podstawie wyżej powołanych przepisów.

O kosztach Sąd orzekł pkt II sentencji wyroku na zasadzie art. 102 k.p.c. odstępując od obciążenia powódki obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz strony pozwanej. Zgodnie z tym przepisem w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Ustawodawca przyznaje Sądowi pewną swobodę w zasądzaniu kosztów procesu, gdy stosowaniu zasady odpowiedzialności za wynik sporu (art. 98 k.p.c.) sprzeciwiają się względy słuszności (por: postanowienie SN z dnia 13.10.1976 r., IV PZ 61/76, LEX nr 7856, postanowienie SA w Katowicach z dnia 29 września 1998 r., III APz 29/98, OSA 2000/4/17). Sąd uznał, że zachodzą w niniejszej sprawie szczególne okoliczności wynikające z sytuacji osobistej oraz majątkowej powódki ujawnionej w toku badania przesłanek zwolnienia powódki od kosztów sądowych, które uzasadniają odstąpienie od obciążenia powódki kosztami procesu. Powódka jest osobą bezrobotną i utrzymuje się wraz z małoletnim synem z alimentów oraz zasiłków. W ocenie Sądu obciążenie powódki kosztami procesu na rzecz pozwanej byłoby dla niej nadmiernym ciężarem finansowym.