Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lutego 2013 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Rej-Żuk

Protokolant: Joanna Pajorska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lutego 2013 r. w J.

odwołania K. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

z dnia 14 marca 2012 r., znak: I- (...)

w sprawie K. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

I.  odwołanie oddala.

Sygn. akt VII U 416/12

UZASADNIENIE

Wnioskodawca K. B. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W. z dnia 14.03.2012r r. (znak: I – (...)) odmawiającej przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu podniósł, że jest po dwóch operacjach na raka. Nadto miła udar mózgu , jak również ma uszkodzony kręgosłup ciężką pracą przy produkcji siłowników hydraulicznych i nie jest w stanie już pracować.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. wniósł o jego oddalenie podnosząc, iż zgodnie z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS wnioskodawca nie utracił zdolności do pracy tym samym nie spełnia warunku określonego w art.57 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r., nr 153, poz.1227).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. B. urodzony (...) , pracował jako maszynista urządzeń taśmowych, pomoc rębaka, ślusarz, ślusarz – krajacz, pomocnik fizyczny, ślusarz remontowy, dozorca przedszkola, ślusarz montażu. Od 19.01.2010r do 31.01.2012r był uprawniony do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

/bezsporne/

Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 19.01.2012r uznano, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy do 31.01.2013r. Natomiast komisja lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 17.02.2012r stanęła na stanowisku, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. U wnioskodawcy rozpoznano stan po nefrektomii lewostronnej z powodu raka (04.2009), z wydolną nerką pozostałą, bez cech wznowy choroby nowotworowej. Stan po TUBR guza pęcherza moczowego ( 09.2009) bez wznowy w dotychczasowej obserwacji, nadciśnienie tętnicze II WHO, przebyty udar niedokrwienny móżdżku 03.2010r, obecnie bez deficytów neurologicznych. Cukrzyca t. 2 bez powikłań narządowych, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z zespołem bólowym, bez cech podrażnienia korzeni nerwowych.

Decyzją z dnia 14.03.2012rr. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy opierając się na treści orzeczenia komisji lekarskiej ZUS z dnia 17.02.2012r.

/dowód: orzeczenie z dnia 19.01.2012rr. – k.84 akt rentowych ZUS;

orzeczenie z dnia 17.02.2012 r. – k.88 akt rentowych ZUS;

opinia lekarska z dnia 17.02.2012r. – k.68-66 akt orzeczniczych ZUS;

decyzja z dnia 14.03.2012 r. – k.91 akt rentowych ZUS/

Biegły sądowy onkolog rozpoznał u wnioskodawcy stan po nefrektomii lewostronnej z powodu raka nerki lewej i stan po TURB guza pęcherza moczowego. Nie stwierdzono objawów wznowy lub rozsiewu procesu nowotworowego. Proces chorobowy został opanowany, a wnioskodawca z onkologicznego punktu widzenia jest zdolny do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.

/dowód: opinia biegłego onkologa – k. 6 akt sprawy/

Biegła sądowa neurolog rozpoznała przebyty udar móżdżku bez zmian neurologicznych, cechy zaniku korowego mózgu i móżdżku oraz zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne w odcinku szyjnym i lędźwiowym kręgosłupa z okresowym zespołem bólowym. Wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy z przyczyn neurologicznych.

/dowód: opinia neurologa – k.20-21 akt sprawy/

Biegła gastroenterolog rozpoznała w zakresie swojej specjalności stłuszczenie wątroby – odczynowe zapalenie wątroby, cukrzyce typu 2. Schorzenia te nie powodują niezdolności do pracy

/dowód: opinia biegłej gastroenterolog – k. 29-30 akt sprawy )

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art.57 ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r., Nr 153, poz.1227) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy,

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w art.57 ust.1 pkt.3 cytowanej ustawy albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Pojęcie niezdolności do pracy definiuje art.12 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Zgodnie z tym przepisem, niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W związku z wnioskiem o przyznanie dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wnioskodawca poddany został przez organ rentowy badaniom lekarskim. W ich wyniku orzeczeniem lekarza orzecznika uznano, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy. Jednak w związku z wniesionym sprzeciwem wnioskodawca poddany został ponownemu badaniu przez komisję lekarską ZUS, która nie stwierdziła podstaw do przyjęcia istnienia niezdolności do pracy. U wnioskodawcy rozpoznano stan po nefrektomii lewostronnej z powodu raka (04.2009), z wydolną nerką pozostałą, bez cech wznowy choroby nowotworowej. Stan po TUBR guza pęcherza moczowego ( 09.2009) bez wznowy w dotychczasowej obserwacji, nadciśnienie tętnicze II WHO, przebyty udar niedokrwienny móżdżku 03.2010r, obecnie bez deficytów neurologicznych. Cukrzycę t. 2 bez powikłań narządowych, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z zespołem bólowym, bez cech podrażnienia korzeni nerwowych. Zdaniem komisji stopień naruszenia sprawności organizmu w przebiegu rozpoznanych schorzeń nie jest znaczny i nie ogranicza w sposób istotny możliwości świadczenia pracy. Na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej organ rentowy zaskarżoną decyzją odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Ponieważ sporna decyzja ZUS odmawiająca prawa do renty oparta została na orzeczeniu komisji lekarskiej, w toku postępowania sądowego niezbędne stało się przebadanie wnioskodawcy przez biegłych sądowych z zakresu onkologii, neurologii i gastroenterologii, a zatem lekarzy o specjalnościach adekwatnych do stwierdzonych u niego schorzeń.

Wszyscy biegli odnosząc się do reprezentowanych przez siebie specjalizacji ocenili, że brak jest podstaw do uznania wnioskodawcy za niezdolnego do pracy chociażby częściowo. Uzasadniając swoje stanowisko biegły sądowy onkolog wskazał, że z uwagi na brak objawów wznowy lub rozsiewu procesu nowotworowego należy uznać, iż proces chorobowy został opanowany. Nie dopatrzył się nieprawidłowości w ogólnym stanie wnioskodawcy. Natomiast biegła neurolog wskazała, ze badaniem neurologicznym nie stwierdza się obecnie żądnych niepokojących zmian. Udar móżdżku nie pozostawił uchwytnych śladów, co nie daje podstaw do orzekania niezdolności do pracy. Natomiast okresowo mogące pojawiać się dolegliwości w związku ze zmianami zwyrodnieniowymi i dyskopatycznymi kręgosłupa mogą być leczone doraźnie. Biegła gastroenterolog wskazała, iż rozpoznane stłuszczenie wątroby – odczynowe zapalenie wątroby, cukrzyce typu 2 nie powodują niezdolności do pracy i w poprzednim okresie nie były podstawą orzekania niezdolności wymagają natomiast dalszej diagnostyki i obserwacji.

Biorąc pod uwagę treść powyższych opinii Sąd przyjął za własne wnioski w nich zwarte. Opinie sporządzone zostały przez lekarzy posiadających stosowną wiedzę oraz doświadczenie w zakresie swoich specjalizacji. Zdaniem Sądu biegli w pełny i jasny sposób uzasadnili swoje stanowisko, że wnioskodawca pomimo bezspornie rozpoznawanych u niego schorzeń nie może zostać obecnie uznany za osobę chociażby częściowo niezdolną do pracy zgodnie z kwalifikacjami. Opinie te potwierdziły wnioski zawarte w orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS. Sąd zaś, który sam nie dysponuje specjalistyczną wiedzą medyczną, nie mógł poczynić ustaleń sprzecznych z opiniami biegłych, skoro uznał, że są one prawidłowe i jeżeli odmienne ustalenia nie mają oparcia w pozostałym materiale dowodowym.

Należy podkreślić, że subiektywne przekonanie wnioskodawcy o istnieniu niezdolności do pracy ze względu na stan zdrowia nie może mieć decydującego znaczenia dla ustalenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, albowiem miarodajny jest jedynie obiektywnie istniejący stan zdrowia stwierdzony w toku postępowania w kontekście zachowanej zdolności do pracy, do której to oceny uprawnieni są biegli lekarze o specjalności odpowiadającej schorzeniom osoby badanej. Można również zauważyć, że według cytowanego powyżej art.12 ustawy emerytalnej, o niezdolności do pracy nie decyduje biologiczny stan kalectwa lub choroby, niemający wpływu na zdolność do pracy, lecz połączenie niezdolności do pracy z niezdolnością do przekwalifikowania się do innego zawodu. Chodzi tu o potencjalną możliwość wykonywania zatrudnienia przy uwzględnieniu stopnia naruszenia sprawności organizmu, możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia oraz celowości przekwalifikowania zawodowego z uwagi na rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Nie każde zatem schorzenie, nawet przy bezspornym fakcie stwierdzenia jego istnienia powoduje niezdolność do podjęcia zatrudnienia. W pewnych sytuacjach, ocenianych przez biegłych lekarzy indywidualnie w odniesieniu do każdego badanego, istniejący stan chorobowy - tak jak ma to miejsce w przypadku wnioskodawcy - nie dyskwalifikuje osoby jako potencjalnego pracownika. Zdaniem Sądu, z opinii biegłych, potwierdzających stanowisko komisji lekarskiej ZUS wynika, że wnioskodawca jest osobą, która pomimo swoich schorzeń zachowała zdolność do pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji.

Reasumując, skoro wnioskodawca nie mógł zostać uznany za niezdolnego do pracy chociażby w stopniu częściowym, brak było podstaw do przyznania prawa do renty zgodnie z przepisem art.57 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał odwołanie za bezzasadne i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc, orzekł o jego oddaleniu.