Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 listopada 2014r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie w Wydziale VII Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Urlińska

Protokolant: Agnieszka Michałowska

po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2014r.

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej

sprawy:

D. C. , ur. (...) w S., s. M. i M. z d. B.

oskarżonego o to, że:

1. W dniu 17 grudnia 2013r. w O. przy ul. (...) na terenie Dworca (...) PKP włamał się do automatu z napojami gorącymi marki N. (...) poprzez siłowe wyłamanie dolnych drzwiczek śrubokrętem, a następnie po otwarciu z jego wnętrza dokonał kradzieży pieniędzy w kwocie 120 zł na szkodę T. J., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 1 roku kary pozbawienia wolności będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne w warunkach art. 64§1 k.k.,

tj. o czyn z art. 279§1 k.k. w zw. z art. 64§2 k.k.

2. W dniu 19 grudnia 2013r. w O. przy ul.(...) włamał się do automatu do kawy C. poprzez siłowe wygięcie blachy bocznej śrubokrętem, a następnie po otwarciu z jego wnętrza dokonał kradzieży pieniędzy w kwocie 112,50 zł na szkodę M. L. i J. K., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 1 roku kary pozbawienia wolności będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne w warunkach art. 64§1 k.k.,

tj. o czyn z art. 279§1 k.k. w zw. z art. 64§2 k.k.

I.  Oskarżonego D. C. uznaje za winnego dokonania zarzucanych mu czynów z tym tylko, iż ustala, że zostały one popełnione w krótkich odstępach czasu w podobny sposób w warunkach ciągu przestępstw tj czynu z art. 279§1kk w zw z art. 91§1 kk w zw z art. 64§2kk i za to z mocy art. 279§1kk w zw z art. 91§1 kk w zw z art. 64§2kk skazuje go na karę 1 (jednego ) roku 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  Na podstawie art. 46§1 kk orzeka środek karny obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 120 zł na rzecz T. J.,

III.  Na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 19 grudnia 2014r. do 20 grudnia 2013r. ( dwa dni),

IV.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. P. 672 złote tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego wykonywaną z urzędu w postępowaniu sądowym oraz kwotę 154,56 złotych tytułem 23 % stawki podatku VAT od wynagrodzenia,

V.  Na podstawie art. 642§1 kpk zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych i opłaty.

Sygn. akt VII K 138/14

UZASADNIENIA

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 grudnia 2013r. D. C. przebywał na terenie Dworca (...) PKP. Mężczyzna postanowił dokonać kradzieży z włamaniem do jednego z automatów stojących na terenie dworca. Po dokonaniu obserwacji terenu wybrał jeden z automatów z gorącymi napojami marki N. (...). Znajdował się on w drugim boxie pasażu Dworca Głównego, po prawej stronie drugich drzwi wejściowych w ścianie frontowej dworca.

W tym celu D. C. wszedł do boxu, a następnie za pomocą przyniesionego ze sobą śrubokręta - wyłamał dolne drzwiczki automatu. W ten sposób uszkodził monetnik, w którym znajdowały się pieniądze w kwocie 120 zł należące do T. J.. Po dotarciu do pieniędzy - zabrał je w celu przywłaszczenia, po czym nie niepokojony przez nikogo oddalił się.

(dowód: wyjaśnienia D. C. k. 253v. zeznania świadka G. R. k. 2-2v., zeznania świadka T. J. k. 11v. – 12v. protokół oględzin k. 8-10)

D. C. w dniu 19 grudnia 2013r. ponowienie udał się na teren Dworca Głównego PKP, w celu dokonania włamania do automatu z gorącymi napojami.

Tym razem wybrał on jeden z nich tj. automat do kawy (...), znajdujący się nieopodal Piekarni (...). Następnie mężczyzna podszedł do niego i za pomocą śrubokrętu i używając siły - wygiął blachę boczną urządzenia. Powyższe działanie pozwoliło mu na otworzenie klapy automatu. Po chwili mężczyzna wyrwał z mocowań wrzutnik do monet, w którym znajdowały się pieniądze w kwocie 112,50 zł należące do właścicieli automatu M. L. i J. K.. D. C. wrzutnik pod kurtkę i oddalał się z miejsca zdarzenia. Całość zdarzenia obserwowała pracownik kiosku (...), która poinformowała o nim J. A., dyżurnego ruchu (...) w O.. Kobieta ta udała się do miejsca w którym znajdował się automat i po potwierdzeniu otwarcia automatu, poinformowała o zdarzeniu Policję. Wymieniona zaobserwowała również, jak D. C. chowa śrubokręt do torby, w związku z czym przy wyjściu na stanowiska autobusowe złapała go za kurtkę. Mężczyzna wyrwał się jednak i podjął próbę ucieczki podczas której przewrócił się na chodnik.

Tam został on zatrzymany przez policjantów, którzy w między czasie przybyli na miejsce zdarzenia. Gdy funkcjonariusze Policji podnosili go z ziemi spod kurtki D. C. wypadły monety, natomiast w ręku oskarżonego zabezpieczono śrubokręt.

(dowód: wyjaśnienia D. C. k. 253v., zeznania świadka M. L. k. 20-21, 40v., zeznania świadka J. A. k. 27v., zeznania świadka M. M. (4) k. 29v.-30, zeznania świadka J. K. k. 54v.-55, protokół zatrzymania osoby k. 14-14v., protokół zatrzymania rzezy k. 15-17v. protokół oględzin rzeczy k. 25-26v.)

W związku z wyczuwalną wonią alkoholu, funkcjonariusze Policji po przewiezieniu D. C. na Komendę Policji poddali go badaniu stanu trzeźwości. Przeprowadzone o godzinie 20:56 badanie dało wynik 0,89 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

(dowód: protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości k. 18-18v.)

W toku postępowania jurysdykcyjnego oskarżony przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów, odmówił składania wyjaśnień i złożył wniosek o dobrowolne poddanie się karze (k. 253v.).

Sąd zważył, co następuje:

Przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzuconych mu czynów w kontekście zgromadzonego materiału dowodowego uznać należało za szczere.

W kwestii pierwszego z zarzuconych oskarżonemu czynów wskazać należy, że oprócz przyznania się oskarżonego do popełnienia czynu, o sprawstwie D. C. świadczą przede wszystkim zeznania świadków G. R. oraz T. J., a nadto protokół oględzin automatu.

Wskazać należy, że pierwszy z wymienionych świadków zeznał, że dowiedział się o włamaniu do automatu od pracowników ochrony terenu dworca i natychmiast udał się na miejsce. Z jego relacji wynika, że około godziny 17:30 był na terenie dworca i nie stwierdził żadnego włamania, natomiast z relacji pracowników ochrony wie, że około godziny 18:50 wymienieni zauważyli, że drzwi do automatu były już otwarte. Wymieniony podał także, że automat ten należał do T. J..

Z relacji drugiego świadka wynika natomiast, że wymieniony automat posiadał zamek i do jego otwarcia niezbędny był klucz. Podał on, że o włamaniu poinformował go właściciel B. G. R. około godziny 19:30 przez telefon. Świadek wskazał, również, że nie potrafi dokładnie ustalić kwoty, która znajdowała się we wrzutniku, jednak jest on zaprogramowany tak, że gdy znajduje się w nim 120 zł to nadmiar monet zrzuca on do kasetki, której sprawca nie zabrał, stąd też wynika wartość szkody. Dodał on, że po przybyciu na miejsce stwierdził otwarte drzwiczki do automatu, z zarysowań przy zamku wynika natomiast, że zostały otwarte siłowo za pomocą jakiegoś narzędzia.

Relacje te zostały potwierdzone następnie przez oględziny samego automatu. Wymienione dowody Sąd uznał za w pełni wiarygodne i choć bezpośrednio nie świadczą one o sprawstwie oskarżonego to w połączeniu z jego przyznaniem się do winy oraz z faktem zabezpieczenia przy wymienionym śrubokrętu przy popełnieniu drugiego czynu pozwalają odtworzyć przebieg wydarzeń z dnia 17 grudnia 2013r.

Przechodząc zaś do czynu z dnia 19 grudnia 2013r. to wina oskarżonego również nie budzi wątpliwości.

Przebieg zdarzenia odnośnie tego czynu potwierdza nie tylko przyznanie się oskarżonego do winy, ale również zeznania świadków M. L., J. K. oraz przede wszystkim relacje J. A. oraz M. M. (4)

Z relacji dwóch pierwszych świadków wynika, że to oni są właścicielami automatu do napoi oraz wysokość poniesionej przez nich szkody, a także fakt, że wymieniony automat był zamykany i w celu wyjęcia wrzutnika na monety należało pokonać zamek.

Dwaj kolejni świadkowie tj. J. A. oraz M. M. (4) opisali zaś szczegółowo samo przestępne działanie oskarżonego. Ich relacje oparte są na bezpośredniej obserwacji oskarżonego po popełnieniu przestępstwa. Relacje te wzajemnie się uzupełniają, a ponadto w połączeniu z dowodami z dokumentów w postaci protokołu oględzin oraz protokołu badania stanu trzeźwości oskarżonego i protokołem zatrzymania oskarżonego oraz protokołem zatrzymania rzeczy pozwoliły na ustalenie niebudzącego wątpliwości stanu faktycznego sprawy. Dowody te oceniane jako całokształt wskazują na niewątpliwe sprawstwo oskarżonego. Wobec powyższego wszystkim powyższym dowodom Sąd nadał przymiot wiarygodności.

W pełni na podzielenie zasługiwały również pozostałe dowody z dokumentów, w tym informacja o karalności oskarżonego, odpisy wyroków i protokoły: oględzin, zatrzymania, badania stanu trzeźwości. Wymienione dowody nie były bowiem kwestionowane w toku postępowania, a nadto są to dokumenty urzędowe, wobec powyższego nie było podstaw aby odmówić im wiarygodności.

Rekapitulując, wina oskarżonego nie budzi wątpliwości. W sposób jednoznaczny zostało wykazane, że oskarżony:

- w dniu 17 grudnia 2013r. w O., przy ul. (...) na terenie Dworca (...) PKP włamał się do automatu z napojami gorącymi marki N. (...) poprzez siłowe wyłamanie dolnych drzwiczek śrubokrętem, a następnie po otwarciu z jego wnętrza dokonał kradzieży pieniędzy w kwocie 120 zł na szkodę T. J., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 1 roku kary pozbawienia wolności będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne w warunkach art. 64 § 1 kk – czym wyczerpał dyspozycję art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk.

- w dniu 19 grudnia 2013r. w O., przy ul. (...) włamał się do automatu do kawy Cofce poprzez siłowe wygięcie blachy bocznej śrubokrętem, a następnie po jego otwarciu z jego wnętrza dokonał kradzieży pieniędzy w kwocie 112,50 zł na szkodę M. L. i J. K., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 1 roku kary pozbawienia wolności będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne w warunkach art. 64 § 1 kk – czym wyczerpał dyspozycję art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk.

Sąd zmienił kwalifikację prawną czynów oskarżonego przyjmując, że były one popełnione w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu, a więc stanowiły one ciąg przestępstw określony w art. 91 § 1 kk.

Oskarżony jest człowiekiem dorosłym, posiadającymi odpowiedni poziom doświadczenia życiowego. Zna również obowiązujące normy prawne i konsekwencje ich nieprzestrzegania, których już w swoim życiu doświadczył, wobec powyższego zdaniem Sądu można mu przypisać winę.

Rozważając kwestię wymiaru kary Sąd przy jej orzekaniu miał na uwadze całokształt okoliczności zarówno łagodzących jak i obciążających, w szczególności stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonego czynów i stopień winy.

Określając wysokość kary Sąd uwzględnił również cele zapobiegawcze i wychowawcze kary w stosunku do sprawcy, a ponadto potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu wskazać należy, że jest ona znaczna. Za taką oceną przemawia przede wszystkim motywacja oskarżonego, który czynów dopuścił się w celu zdobycia środków na zakup alkoholu. Ponadto nie można pominąć faktu, że D. C. działał w sposób zaplanowany. Nie bez znaczenia pozostaje również fakt, że swoim działaniem oskarżony po raz kolejny wykazał całkowity brak poszanowania cudzej własności, a więc bardzo istotnego prawa w każdym demokratycznym państwie prawnym.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd przyjął szczerze przyznanie się oskarżonego do winy w toku rozprawy.

Jako okoliczność obciążającą należało natomiast przyjąć przede wszystkim uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego oraz działanie w warunkach tzw. multirecydywy. Nadto odnośnie drugiego z czynów zarzuconych oskarżonemu jako okoliczność obciążającą potraktowano działanie pod wpływem alkoholu.

W toku postępowania ustalono, że D. C. był uprzednio karany w także za przestępstwa przeciwko mieniu, w tym wyrokiem Sądu Rejonowego w Ełku w sprawie o sygn. akt II K 238/04 za czyn m in: z art. 280§1kk na karę 2 lat pozbawienia wolności, z art. 279§1kk na karę 1 roku pozbawienia wolności i z art. 276 kk – karę 3 miesięcy pozbawienia wolności – objętych karą łączną 2 lat pozbawienia wolności. Karę tę D. C. odbył od 4 stycznia 2005r. do 8.08.2006r.

Następnie był on prawomocnie skazany ( prawomocny 18.10.2011r) wyrokiem Sądu Rejonowego w Suwałkach z dnia 23 września 2011r. w sprawie o sygn. akt II K 190/11, gdzie wymieniony został skazany za czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełniony w dniu 03 lutego 2011r. na karę 1 roku pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełniony w nocy z 21/22 lutego 2011r. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności , które to kary objęto karą łączną 1 roku pozbawienia wolności.

Wyrok ten został następnie objęty wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Suwałkach w sprawie o sygn. akt II K 171/12 z dnia 01 października 2012r. na mocy którego połączono kary jednostkowe pozbawienia wolności orzeczone w sprawach: Sądu Rejonowego w Suwałkach z dnia 30 maja 2011r. o sygn. akt II K 108/11 za czyny z art. 286 § 1 kk popełnione w dniu 23.10 i 04.11.2009r. oraz orzeczone powyżej wskazanym wyrokiem w sprawie o sygn. akt II K 190/11 i wymierzono skazanemu karę łączną w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Karę tą oskarżony odbywał w okresie od 18 stycznia 2014r. do 29 maja 2014r., i od dnia 07 listopada 2011r.do 27 grudnia 2012r.

W tych okolicznościach zarzucanego oskarżonemu ciągu przestępstw dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej kary 1 roku pozbawienia wolności, orzeczonej za skazanie w warunkach art. 64§1kk, a w czyny objęte przedmiotowych wyrokiem należą do katalogu wskazanego w art. 64 §2 kk i stanowią czyny podobne do objętych wyrokiem w cytowanej powyżej sprawie ( dowód: informacja z K. k. 44-45, odpisy wyroków k. 59-61v., 63, 64-66v.)

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, że adekwatną reakcją prawno-karną na popełnione przez oskarżonego D. C. przestępstwa z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk w zw. z art. 91 § 1 kk będzie kara 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 120 zł na rzecz T. J., mając przy tym na względzie złożony przez wymienionego pokrzywdzonego wniosek.

Sąd doszedł do wniosku, że wobec oskarżonego nie można postawić pozytywnej prognozy kryminologicznej albowiem jego dotychczasowy sposób życia, a zwłaszcza popełnianie kolejnych przestępstw wskazuje, że cele kary wobec wymienionego mogą zostać osiągnięte jedynie w warunkach izolacji penitencjarnej, zaś jego przebywanie w warunkach wolnościowych nie daje gwarancji, że nie popełni on ponowienie przestępstwa. Wręcz przeciwnie, powrót do popełnienia przestępstw, pomimo uprzedniej karalności za przestępstwa podobne i odbywania za nie kar pozbawienia wolności świadczy o nieskuteczności dotychczas stosowanych kar. Wskazuje iż cele kary może osiągnąć jedynie kara bezwzględnego pozbawienia wolności.

Tak wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do stopnia jego winy. Uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu oraz cele kary jakie ma osiągnąć tak wychowawcze, jak i zapobiegawcze.

Na podstawie art. 63 § 1 kk Sąd na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności zaliczył mu okres rzeczywistego pozbawieni wolności w sprawie od 19 grudnia 2014r. do 20 grudnia 2013r. tj. dwa dni.

W pkt IV wyroku Sąd orzekł natomiast o wynagrodzeniu za obronę oskarżonego wykonywaną z urzędu.

Mając na względzie brak dochodów po stronie oskarżonego Sąd zwolnił go od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych i opłaty.