Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 7 marca 2014 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi w sprawie o sygn. akt I C 717/12 z powództwa C. R. przeciwko Gminie Ł. –Administracji (...) Ł. (...) o zapłatę:

1.  zasądził od pozwanego Gminy Ł. - Administracji (...) Ł. (...) na rzecz powódki W. O. kwotę 10.960,00 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 3 marca 2011 roku do dnia zapłaty;

2.  oddalił powództwo w pozostałej części;

3.  o kosztach procesu orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i ustalił, że powódka wygrała proces w całości, szczegółowe ich rozliczenie pozostawia do rozstrzygnięcia referendarzowi sądowemu.

Apelację od powyższego wyroku wniosła strona pozwana, zaskarżając go w całości.

Rozstrzygnięciu Sądu Rejonowego skarżąca zarzuciła:

- nierozpoznanie istoty sprawy poprzez nieodniesienie się do żądania strony przejawiające

się w zasądzeniu od pozwanej określonej kwoty na rzecz osoby, która nie była stroną toczącego się postępowania;

- naruszenie art. 217 § 1 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. poprzez bezzasadne oddalenie

dowodu z zeznań świadka D. P. na okoliczność przyczyny i przebiegu zdarzenia wywołującego szkodę, pomimo że dowód ten został powołany na okoliczność istotną dla rozstrzygnięcia sprawy;

- art. 278 § 1 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie i niepowołanie dowodu z opinii

biegłego pomimo, że okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, jak wymiana płyt chodnikowych, mogły być wyjaśnione tylko przy wykorzystaniu wiadomości specjalnych;

- art. 98 k.p.c. poprzez jego zastosowanie, pomimo że w przedmiotowej sprawie zasada

odpowiedzialności za wynik procesu nie znajdzie zastosowania.

W konkluzji skarżąca wniosła o uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy

sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania, zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania za I. i II. instancję, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych oraz o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka D. P. na okoliczność przyczyny i przebiegu zdarzenia wywołującego szkodę. Jednocześnie pozwana podniosła, że jednostka budżetowa Administracja Zasobów Komunalnych Ł. jest następcą prawnym Administracji (...) Ł. (...).

W odpowiedzi na apelację powódka wniosła o jej oddalenie w całości

oraz o zasądzenie od pozwanej na jej rzecz kosztów procesu za obie instancje, w tym wynagrodzenia radcowskiego według norm przepisanych (apelacja – k. 128-129).

Na rozprawie apelacyjnej pełnomocnik pozwanej poparł apelację, pełnomocnik

powódki wniósł jak w odpowiedzi na apelację oraz o rozstrzygnięcie o kosztach procesu w II instancji (protokół rozprawy apelacyjnej – k. 137).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna o tyle, że skutkowała uchyleniem zaskarżonego wyroku.

Prowadzenie rozważań odnośnie merytorycznej zasadności stanowiska skarżącej odnośnie żądania pozwu jest przedwczesne z uwagi na uchybienie, jakim obciążone jest przedmiotowe rozstrzygnięcie, które sprawia, że wyrok nie może się ostać.

Weryfikacja zaskarżonego orzeczenia na obecnym etapie postępowania pozwala bowiem zgodzić się ze skarżącą o tyle, że Sąd I instancji nie rozpoznał istoty sprawy w rozumieniu art. 386 § 4 k.p.c.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się jednolicie, że do nierozpoznania istoty sprawy dochodzi wówczas, gdy rozstrzygnięcie sądu pierwszej instancji nie odnosi się do tego, co było przedmiotem sprawy, gdy zaniechał on zbadania materialnej podstawy żądania albo merytorycznych zarzutów strony (por. wyrok Sądu Najwyższego z 9 stycznia 1936 r., C 1839/36, Zb. Orz. 1936, poz. 315; postanowienia Sądu Najwyższego z 23 września 1998 r., II CKN 897/97, OSNC 1999, Nr 1, poz. 22; z 15 lipca 1998 r., II CKN 838/97, Lex nr 50750; z 3 lutego 1999 r., III CKN 151/98, Lex nr 519260; wyroki Sądu Najwyższego z 12 lutego 2002 r., I CKN 486/00, OSP 2003 Nr 3, poz. 36; z 21 października 2005 r., III CK 161/05, Lex nr 178635.; z 12 listopada 2007 r., I PK 140/07, OSNP 2009, nr 1-2, poz. 2).

Rozpoznanie istoty sprawy ma zatem co do zasady miejsce wtedy, gdy sąd wydaje rozstrzygnięcie stanowiące odpowiedź na zgłoszone w danym postępowaniu żądanie oraz zarzuty strony przeciwnej. O tym w realiach niniejszej sprawy mówić zaś zdecydowanie nie sposób.

W sentencji zaskarżonego rozstrzygnięcia Sąd Rejonowy zasądził od pozwanej świadczenia na rzecz osoby, które w ogóle nie była stroną niniejszego postępowania. Uwzględnić wszak należy, że powództwo w tej sprawie zostało wytoczone przez C. R.. Sąd Rejonowy tymczasem zasądził świadczenie na rzecz W. O.. Taki stan rzeczy nakazuje zatem wyprowadzić wniosek, że Sąd I Instancji w swoim rozstrzygnięciu w istocie nie odniósł się do tego co było przedmiotem sprawy. Sprawa niniejsza dotyczyła wszak roszczeń zgłoszonych względem pozwanej przez powódkę C. R.. Treść zaskarżonego rozstrzygnięcia nie pozwala jednak wyprowadzić wniosku, aby orzeczenie Sądu Rejonowego rozstrzygało o przedmiotowych roszczeniach. Tym bardziej, że w pisemnych motywach zaskarżonego rozstrzygnięcia Sąd Rejonowy w żaden sposób nie odniósł się do zaistniałej sytuacji.

Powyżej opisany stan rzeczy prowadzić zatem musiał do uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia w całości, czyniąc zarazem niecelowym prowadzenie rozważań odnośnie pozostałych zarzutów apelacji. Podkreślenia jednak wymaga, że nie bez racji skarżąca argumentuje, iż podstawą do oddalenia wniosku o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka zgłoszonego przez jedną ze stron postępowania nie może być oświadczenie drugiej strony o tym, że świadek nie ma wiadomości mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Wniosek tego rodzaju sąd orzekający może bowiem wyprowadzić dopiero po przesłuchaniu świadka. W tym zakresie na uwzględnienie zasługuje zarzut apelacji naruszenia art. 217 § 1 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 4 k.p.c. uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi na podstawie art. 108 § 2 k.p.c. rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego.

Sąd Rejonowy ponownie rozpozna sprawę, mając na względzie powyżej poczynione rozważania, w tym przede wszystkim czyniąc przedmiotem swojego zainteresowania roszczenia zgłoszone w pozwie, dokona ustaleń faktycznych zgodnie z dyspozycją art. 233 § 1 k.p.c. bacząc, by ustaleniami tymi objąć wszystkie okoliczności relewantne, a następnie ponownie rozstrzygnie o zasadności stanowisk stron niniejszego postępowania w świetle relewantnych przepisów prawa. W razie konieczności uzupełnienia materiału dowodowego Sąd Rejonowy zapewni, by wszelkie dowody przeprowadzone zostały i ocenione zgodnie z przepisami kodeksu postępowania cywilnego.