Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 grudnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania D. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 16 stycznia 2014 roku nr (...)

w sprawie D. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IVU 186/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 9 grudnia 2014 r.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 16.01.2014 r. odmówił D. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu swej decyzji organ rentowy powołując się na art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. 2004 r. Nr 39 poz. 353 z póź. zm.) wskazał, iż komisja lekarska ZUS - orzeczeniem z dnia 10.01.2014 r. stwierdziła, że odwołująca jest zdolna do pracy.

D. K. wniosła odwołanie od powyższej decyzji, zarzucając, iż jest krzywdząca. Wnosiła o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych sadowych dla ustalenia jej prawa do renty.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

D. K. urodzona w dniu (...) r. ma wykształcenie zawodowe o specjalności krawiec, pracowała jako sprzedawca. Odwołująca od 16.07.2005 r. do 30.11.2013 r. pobierała rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W dniu 05.11.2013 r. złożyła wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy

/okoliczności bezsporne/

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u D. K. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurologii, kardiologii, interny, chirurgii-ortopedii i pulmonologii.

Na podstawie wyników badań, w tym osobistego badania odwołującej i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły neurolog, internista, chirurg-ortopeda i kardiolog w zbiorczej opinii pisemnej rozpoznali u odwołującej:

- chorobę Leśniowskiego-Crohna – obecnie w remisji,

- stan po leczeniu przetoki okołoodbytniczej w 2006 r.,

- stan po leczeniu gruźlicy płuc w 2009 r.

Odwołująca z uwagi na stan zdrowia nie jest niezdolna do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, odwołująca od 2000 r. jest leczona z powodu choroby Leśniowskiego-Crohna. Pozostaje w stałym leczeniu w poradni chirurgicznej. Z powodu nawracających stanów zapalnych końcowego odcinka jelita krętego była wielokrotnie hospitalizowana. W 2006 r. miała nacięty ropień okołoodbytniczy oraz wykonany drenaż kanału przetoki okołoodbytniczej luźnymi setonami. Była leczona biologicznie w latach 2006-2008. Aktualnie przyjmuje Salofalk 500 mg 3 x 2, Colontroloc 3 x 2. W okresie zaostrzenia choroby przyjmuje sterydy. Obecnie oddaje 3 luźne stolce dziennie, ale bez domieszki śluzu i krwi, czasami ma pobolewanie brzucha. W badaniu kolonoskopowym z dnia 14.11.2013 r. poza usztywnioną i przewężoną zastawką Bauhina nie stwierdzono u niej patologii w zakresie błony śluzowej jelita. Haustracja i perystaltyka jelita były zachowane. Prawidłowa i od kilku lat niezmienna jest waga odwołującej. W badaniu przedmiotowym brzuch jest miękki, niebolesny, bez oporów patologicznych, perystaltyka prawidłowa. Odwołująca jest wydolna krążeniowo i oddechowo. Porusza się sprawnie, prawidłowa jest ruchomość kręgosłupa i stawów obwodowych, prawidłowa siła i napięcie kończyn górnych i dolnych. Nie stwierdza się cech uszkodzenia obwodowego i ośrodkowego układu nerwowego. W zw. z faktem przebycia gruźlicy wskazane jest dopuszczenie dowodu z opinii biegłego pulmonologa.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 7-9 as/.

Biegły pulmonolog na podstawie wyników badań, w tym osobistego badania odwołującej i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej stwierdził u niej:

- przebytą gruźlicę naciekową płuc w 2009 r. z wytworzeniem zmian włóknistych i marskich w obu płucach

i uznał, że jest aktualnie z przyczyn pulmonologicznych jest zdolna do pracy zarobkowej zgodnej z kwalifikacjami.

Odwołująca jest wydolna krążeniowo i oddechowo. Nad polami płucnymi i sercem nie stwierdza się obecności patologicznych zmian osłuchowych. Proces leczenia przeciwprądkowego został pomyślnie zakończony w 2009 r. Wykluczono wznowę procesu gruźliczego w 2011 r. obraz TK z 09.09.2013 r. i z 25.04.2014 r. nie wskazuje na wznowę procesu swoistego lub procesu neoplazmatycznego w płucu lewym (węzły chłonne śródpiersia i wnęki śródpiersiowe). Istnieje konieczność stałej kontroli w poradni pulmonologicznej i okresowego wykonywania badań obrazowych klatki piersiowej.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 25-28 as/.

Odwołująca wniosła zarzuty do opinii biegłych neurologa, internisty, chirurga-ortopedy, kardiologa, ale nie wniosła żadnych merytorycznych zarzutów poza polemiką z wnioskami biegłych. Dołączyła zaświadczenie lekarskie z dnia 05.12.2014 r. wydane przez lekarza rodzinnego, z którego wynika, że odwołująca w tym dniu zgłosiła się do lekarza z objawami sugerującymi wznowienie choroby Leśniowskiego-Crohna. Sąd w związku z tym pominął zarzuty odwołującej uznając je jedynie za polemikę z wnioskami opinii biegłych. W opiniowaniu sądowo lekarskim zdaniem Sądu istotne znaczenie ma bowiem stopień naruszenia funkcji organizmu spowodowany stanem lub procesem chorobowym w odniesieniu do zdolności bądź niezdolności do pracy. Natomiast mnogość rozpoznanych schorzeń, stałe leczenie – nie przekładają się automatycznie na stopień zdolności do pracy. Subiektywne odczucia odwołującego muszą być oceniane w toku badania klinicznego i obiektywnie zweryfikowane. Obiektywna weryfikacja nie zawsze jednak spełnia oczekiwania stron zwłaszcza w postępowaniu w sprawach rentowych - co jednakże nie przesądza automatycznie, że opinia wydana jest z naruszeniem obiektywizmu i bezstronności.

Opinie biegłych w ocenie Sądu spełniają ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto ich nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie D. K. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 16.01.2014 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa nie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie czy ubezpieczona, ze względu na stan zdrowia jest niezdolna do pracy, czy też jest zdolna do pracy, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS. W toku postępowania sądowego ubezpieczona została poddana badaniu przez biegłych, którzy wydali opinię na podstawie osobistego badania odwołującej, dokumentacji medycznej zgromadzonej w aktach rentowych i w aktach sprawy. Sąd w oparciu o opinie biegłych neurologa, internisty, chirurga-ortopedy, kardiologa i pulmonologa stwierdził u odwołującej brak niezdolności do pracy od 01.12.2013 r. jako jednej z niezbędnych przesłanek uzasadniających przyznanie prawa do renty. Odwołująca od 2000 r. jest leczona z powodu choroby Leśniowskiego-Crohna. Pozostaje w stałym leczeniu w poradni chirurgicznej. Z powodu nawracających stanów zapalnych końcowego odcinka jelita krętego była wielokrotnie hospitalizowana. W 2006 r. miała nacięty ropień okołoodbytniczy oraz wykonany drenaż kanału przetoki okołoodbytniczej luźnymi setonami. Była leczona biologicznie w latach 2006-2008. Obecnie oddaje 3 luźne stolce dziennie, ale bez domieszki śluzu i krwi, czasami ma pobolewanie brzucha. W badaniu kolonoskopowym z dnia 14.11.2013 r. poza usztywnioną i przewężoną zastawką Bauhina nie stwierdzono u niej patologii w zakresie błony śluzowej jelita. Haustracja i perystaltyka jelita były zachowane. Waga odwołującej jest prawidłowa i od kilku lat niezmienna. W badaniu przedmiotowym brzuch jest miękki, niebolesny, bez oporów patologicznych, perystaltyka prawidłowa. Odwołująca jest wydolna krążeniowo i oddechowo. Porusza się sprawnie, prawidłowa jest ruchomość kręgosłupa i stawów obwodowych, prawidłowa siła i napięcie kończyn górnych i dolnych. Nie stwierdza się cech uszkodzenia obwodowego i ośrodkowego układu nerwowego. Odwołująca w 2009 r. przebyła gruźlicę naciekową płuc z wytworzeniem zmian włóknistych i marskich w obu płucach. Proces leczenia przeciwprądkowego został pomyślnie zakończony w 2009 r. Wykluczono wznowę procesu gruźliczego w 2011 r. Obraz TK z 09.09.2013 r. i z 25.04.2014 r. nie wskazuje na wznowę procesu swoistego lub procesu neoplazmatycznego w płucu lewym (węzły chłonne śródpiersia i wnęki śródpiersiowe). Istnieje konieczność stałej kontroli w poradni pulmonologicznej i okresowego wykonywania badań obrazowych klatki piersiowej. Nastąpiła poprawa stanu zdrowia.

Odwołująca jest zdolna do pracy zgodnie z posiadanym wykształceniem i kwalifikacjami jako pracownik fizyczny krawcowa, sprzedawca od dnia 01.12.2013 r.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołująca nie spełnia przesłanek z art. 12 w zw. z art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 477 ¹⁴ §1 k.p.c. należało orzec jak w sentencji wyroku.