Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 grudnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Piotr Mika

Sędziowie SSO Bożena Żywioł (spr.)

SSO Agata Gawron-Sambura

Protokolant Marzena Mocek

przy udziale Marka Dutkowskiego

Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2014 r.

sprawy W. S. (1) (S.) ur. (...) w A.,

syna E. i M.

oskarżonego z art. 278§1 i 5 kk w zw. z art. 64§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 28 maja 2014 r. sygnatura akt VII K 196/13

na mocy art. 437 kpk, art. 438 kpk

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Zabrzu do ponownego rozpoznania.

VI Ka 671/14

UZASADNIENIE

Od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu z dnia 28 maja 2914r., sygn.akt VII K 196/13, apelację wniósł prokurator.

Zaskarżył orzeczenie w całości, na niekorzyść oskarżonego W. S. (1) zarzucając:

-naruszenie prawa procesowego, a to:

⚫

art. 7 § 1 kpk, art.167 kpk, art. 366 § 1 kpk, art.391 § 1 kpk i art. 410 kpk – przez zaniechanie odczytania na rozprawie zeznań E. S. złożonych w toku postępowania przygotowawczego /k- 36-37/, w których wskazała, że każdy z lokatorów posiadał klucz od kłódki zabezpieczającej dostęp do skrzynki licznikowej, oraz zaniechanie odczytania zeznań B. H. złożonych w toku postępowania przygotowawczego, w których świadek wskazała, iż w lodówce, otwartej po wejściu do mieszkania, panowała niska temperatura,

⚫

art.7 § 1 kpk, art.167 kpk, art. 366 § 1 kpk i art. 410 kpk – przez zaniechanie ujawnienia na rozprawie danych uzyskanych w postępowaniu przygotowawczym od operatora (...) sp. z o.o./k-83-84/ potwierdzających, że w dniu zdarzenia telefon oskarżonego logował się na stacji przekaźnikowej w Z., w obrębie miejsca kontroli licznika oraz od (...) S.A./k-149/, z których wynika, że licznik przedpłatowy został zdjęty 15 marca 2012r.

⚫

art.7 § 1 kpk, art.167 kpk, art. 366 § 1 kpk, art. 410 kpk i art. 424 § 1 pkt 1 kpk – przez zaniechanie oparcia ustaleń faktycznych na w/w danych uzyskanych od operatora (...) sp. z o.o. i od (...) S.A. Oraz wynikających z protokołu oględzin z 8 października 2012r, ujawnionego w toku rozprawy,

⚫

naruszenie art. 149 § 1 kpk i art. 410 kpk – przez zaniechanie podpisania protokołu rozprawy z dnia 18 grudnia 2013r.przez przewodniczącego składu orzekającego,

⚫

naruszenie art. 7 § 1 kpk, art. 115 § 1 kpk, art. 410 kpk i art. 424 § 1 kpk – przez ogólne i arbitralne przedstawienie ustaleń faktycznych w niepodpisanym uzasadnieniu wyroku, nie wskazanie powodu obdarzenia walorem wiarygodności wyjaśnień oskarżonego i przez pominięcie istotnych dowodów ujawnionych w toku postępowania, mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,

-błąd w ustaleniach faktycznych przez przyjęcie, że oskarżony nie popełnił zarzuconego mu przestępstwa, podczas gdy wnikliwa analiza dowodów prowadzi do odmiennego przekonania.

W oparciu o takie zarzuty apelujący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy uznał apelację za uzasadnioną.

Ustalenia faktyczne poczynione przez sąd pierwszej instancji, stanowiące efekt przeprowadzonej przez ten sąd oceny materiału dowodowego mogą być skutecznie kwestionowane przez skarżącego, gdyż ocena ta budzi zastrzeżenia.

Powołana przez sąd meriti argumentacja mająca wykazać, że wyjaśnienia nie przyznającego się do winy oskarżonego zasługują na wiarę jest bardzo ogólnikowa i niepełna, bo abstrahuje od całości zgromadzonego w aktach sprawy materiału dowodowego, jak też jest życiowo nieprzekonująca.

Twierdzenia oskarżonego, że to nie on, jako zajmujący mieszkanie, do którego była nielegalnie podłączona instalacja elektryczna, lecz ktoś inny dokonał owego nielegalnego, poza licznikowego podłączenia, z punktu widzenia zasad logiki i doświadczenia życiowego są wysoce nieprawdopodobne. Nie tylko trudno dopatrzeć się jakiegokolwiek sensownego powodu, dla którego bliżej nieokreślona, postronna osoba miałaby poza wiedzą oskarżonego skręcać przewody elektryczne tworząc podłączenie umożliwiające wyłącznie W. S. (1) czerpanie energii elektrycznej poza pomiarem i bez opłat, ale i nie sposób zgodzić się z sądem meriti, że skrzynka licznikowa była ogólnodostępna, co miałoby taką ingerencję nieznanej osoby umożliwić. Z zeznań sąsiadów oskarżonego/ w tym nieujawnionych w trybie art. 391 § 1 kpk na rozprawie relacji E.S./, ale i wyjaśnień samego oskarżonego wynika przecież, że skrzynka licznikowa była zamykana na klucz. Także pracownik T. podał, iż skrzynkę licznikową, dla celów dokonania kontroli, otworzył jeden z sąsiadów /k- 67/.

Trudno zgodzić się ze stwierdzeniem sądu meriti, że wszyscy, którzy weszli z oskarżonym do jego mieszkania zgodnie zeznali, iż wcześniej / to jest przed zlikwidowaniem nielegalnego przyłącza/ żadne urządzenie nie mogło być podłączone do prądu, skoro świadek H. stwierdziła, iż znajdująca się w lokalu lodówka była zamknięta /oskarżony utrzymywał, iż była otwarta/, wewnątrz zimna, pokryta wilgotnym nalotem i znajdowała się w niej żywność nie nosząca śladów zepsucia, a zarazem sprawdzenie, czy jest podłączona do gniazdka nie było możliwe z uwagi na jej ustawienie, /k- 39, 66, 134/, zaś świadek A. zeznała, że lodówka była zimna, było w niej mokro i na pewno była zamknięta /k-42, 134/.

Ustalenie przez sąd, że w mieszkaniu oskarżonego nie było podłączonych żadnych urządzeń elektrycznych pozostaje też w sprzeczności z zeznaniami świadka S. S. (2) i protokołem oględzin, które to dowody wskazują, że dokonany cęgami D. pomiar wykazał napięcie 0,24 A. Rację ma prokurator, gdy kwestionuje zasadność twierdzenia sądu, iż z całą pewnością urządzeniem o takim poborze energii nie mogła być lodówka, bo nie wiadomo, na jakiej podstawie sąd doszedł do takiego przekonania, które nie wynika z powszechnie dostępnej wiedzy ogólnej.

Zresztą nawet abstrahując od tego, czy teza przyjęta przez sąd jest prawdziwa, wymaga podkreślenia, że sąd wykluczając, aby jakiekolwiek urządzenie elektryczne / w tym lodówka/ w mieszkaniu oskarżonego czerpało prąd, nie wyjaśnił, z jakiego powodu pomiar dokonany przez elektromontera S. wykazał co innego.

Trafnie podniósł także apelujący, iż zgromadzona w aktach sprawy, a całkowicie pominięta przez sąd pierwszej instancji dokumentacja potwierdza, że w dniu zdarzenia, a także w okresie wcześniejszym, telefon należący do oskarżonego logował się do stacji przekaźnikowej w Z., co pozostaje w sprzeczności z uznanymi przez Sąd Rejonowy za wiarygodne twierdzeniami W. S., że przebywał daleko poza miejscem zamieszkania opiekując się chorą matką i dlatego nie miał w ogóle sposobności, a i potrzeby korzystania w swoim mieszkaniu z energii elektrycznej.

Wskazując na wszystkie powyższe okoliczności apelujący w sposób przekonujący dowiódł naruszenia przez sąd pierwszej instancji art. 7 kpk, art. 366 § 2 kpk, art. 410 kpk, art. 391 § 1 kpk, art. 167 kpk i art. 424 § 1 kpk, co miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku sankcjonującego podważone przez apelującego ustalenia faktyczne.

Wypada natomiast zauważyć, że podniesione w apelacji uchybienia w postaci niepodpisania przez przewodniczącego jednego z protokołów rozpraw /niekwestionowanego przez strony/, oraz braku własnoręcznego podpisu pod uzasadnieniem wyroku pozostawały bez wpływu na treść orzeczenia.

Trafność zdecydowanej większości podniesionych w środku odwoławczym zarzutów skutkowała koniecznością uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Rejonowy przeprowadzi powtórnie wszystkie czynności dowodowe dbając o procedowanie zgodne z zasadami i dyrektywami wynikającymi ze wskazanych, a naruszonych w pierwotnym postępowaniu, przepisów prawa procesowego i dążąc do wszechstronnego wyjaśnienia wszystkich istotnych dla sprawy okoliczności.

Zgromadzony materiał dowodowy podda wnikliwej i szczegółowej analizie, po czym wyciągnie merytoryczne wnioski końcowe odnośnie zasadności postawionego oskarżonemu w akcie oskarżenia zarzutu.

W razie sporządzania uzasadnienia zadba, by pisemne motywy wyroku czyniły zadość wymogom określonym w art. 424 § 1 kpk oddając cały tok rozumowania sądu i wyjaśniając zawarte w orzeczeniu rozstrzygnięcia.