Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 marca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Słupsku VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Witold Żyluk

Sędziowie: SO Jadwiga Miklińska

SO Andrzej Cyganek

Protokolant Katarzyna Gill

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej del. do Prokuratury Okręgowej Zenona Modrzejewskiego

po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2013 roku

sprawy T. D.

oskarżonego o czyn z art. 290 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k.

z powodu apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Bytowie

z dnia 6 grudnia 2012 roku w sprawie II K 270/12

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę T. D. przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Lęborku VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w B..

VI Ka 44/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 06 grudnia 2012 r., sygn. akt II K 270/12, Sąd Rejonowy w Bytowie uznał T. D. za winnego tego, że:



w okresie od 01 do 22 lutego 2012 roku, dat bliżej nieustalonych,
w miejscowości D., z lasu w celu przywłaszczenia dokonał wycinki 12 drzew brzozowych i olchowych różnej średnicy i łącznej masie 10,4 m ³, wartości 1.196,-zł, czym działał na szkodę Gospodarstwa (...) Skarbu Państwa z siedzibą
w B., reprezentowanej przez Z. G.,

to jest popełnienia przestępstwa z art. 290 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk,

za co – z mocy art. 278 § 1 kk w zw. z art. 290 §§ 1 i 2 kk przy zast. art. 58 § 3 kk oraz art. 34 § 1 kk i art. 35 § 1 kk – skazał go na karę 10 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym oraz orzekł nawiązkę w wysokości podwójnej wartości drzewa, tj. w kwocie 2.392,-zł na rzecz pokrzywdzonego Gospodarstwa (...) Skarbu Państwa z siedzibą w B..

Tymże wyrokiem, na podstawie art. 44 § 2 kk, orzeczono przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci 3-ch sztuk (różnych marek) pił spalinowych, nadto co do dowodów w postaci 10 sztuk odziomków drewna, na podstawie art. 230 § 2 kpk, orzeczono ich zwrot pokrzywdzonemu Gospodarstwa (...) Skarbu Państwa z siedzibą w B..

Wyrok zawierał także rozstrzygnięcie o kosztach sądowych, a należność
z tego tytułu zasądzono od oskarżonego T. D. na rzecz Skarb Państwa, w tym wymierzoną mu w wysokości 180,-zł opłatę.

A p e l a c j ę złożył oskarżony, który zaskarżył wyrok w całości
i podniósł zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, mającego wpływ na treść orzeczenia, a polegającego na uznaniu, iż dopuścił się on zarzucanego mu czynu, podczas gdy:

a/ w żaden sposób nie udowodniono, że drewno znalezione u niego zostało uprzednio wycięte z nieruchomości pokrzywdzonego,

b/ nie wykazano ile drzew wycięto z nieruchomości pokrzywdzonego, a co za tym idzie, nie wiadomo ilu drzew bezprawnej wycinki i zaboru miał się on dopuścić,

c/ z zeznań świadka Z. G. wynikało, iż dzierżawca sam chciał dokonać wycinki drzew na terenie, z którego zaboru drewna miał on dokonać, jednak koszty wycinki były bardzo wysokie i w zestawieniu z wartością pozyskanego drewna byłoby to całkiem nieopłacalne, zaś w takiej sytuacji nieuzasadnione jest przyjęcie, iż to on dokonał kradzieży właśnie z takiego trudno dostępnego i podmokłego terenu,

w n o s z ą c, w konkluzji, o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie go
od popełniania zarzucanego mu czynu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

apelacja jest zasadna o tyle, że skutkowała uchylenie zaskarżonego wyroku.

Stwierdzić mianowicie trzeba, iż dokonana przez Sąd Rejonowy ocena dowodów (zaprezentowana w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku), stanowiąca podstawę dokonanych w sprawie ustaleń faktycznych, nie mogła ostać się krytyce, jako że była ona – wręcz rażąco – wadliwą, gdy nadto wyprowadzane zeń wnioski jawiły się być dalece nieuprawnionymi i nader dowolnymi, będąc przy tym wszystkim zaprzeczeniem kardynalnych reguł procesowych.

I tak, nie sposób było podzielić stanowiska Sądu pierwszej instancji, iżby zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazywał „na sprawstwo i winę oskarżonego w zakresie zarzucanego mu przestępstwa…”, do tego „…w sposób oczywisty i bezsprzeczny” (str 11 uzasadnienia), jako że owe stwierdzenie nie przystaje do realiów (dowodowych) przedmiotowej sprawy.

Po pierwsze , nie istniał żaden dowód (i na takie Sąd nie wskazał), na podstawie którego możliwym by było stanowcze ustalenie, iż wycinki drzew
z lasu w miejscowości D. dokonał oskarżony T. D., zaś owe stwierdzenie jawi się być – w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego – wręcz oczywiste.

Po drugie , ciągnik, z jakiego miał korzystać oskarżony T. D. przy transporcie drewna, nie został bezspornie zidentyfikowany, a już na pewno nie została zidentyfikowana osoba nim kierująca, zaś dowody co tych kwestii mają dalece nieprzekonywujący charakter, będąc bardziej domysłami
bądź przypuszczeniami (por.: zeznania świadków K. T.
i R. O.), niż stanowczymi twierdzeniami, określającymi czy to właściciela ciągnika, czy to osobę nim kierującą.

Po trzecie , nie poddano rzeczowej analizie tego z dowodów (zeznań świadka R. J.), jaki miał posłużyć potwierdzeniu sprawstwa oskarżonego T. D. co do zarzucanego mu czynu, przyjmując bezkrytycznie, iż ujawnione na polu i na drodze ślady kół pojazdu, którym miało być transportowane drewno, pozwalały nie tylko na określonie rodzaj rzeczonego pojazdu („był to ciągnik starego typu, chyba U. C360” i przyczepa była niewielka, dwuosiowa …” – str 10 uzasadnienia), ale nadto kierunek (do miejscowości C.) jego przemieszczania się.

Po czwarte , ujawnienie na terenie posesji zajmowanej przez oskarżonego T. D. drewna brzozowego i olchowego wskazywać może (póki co) wyłącznie na to, iż źródło jego pochodzenia jest niewiadome, skoro wersja oskarżonego T. D. co do okoliczności jego zakupu nie znalazła potwierdzenia (por.: zeznania świadka J. S.), gdyż – jak się okazywało – nie przeprowadzono (z przyczyn obiektywnych) porównania
tzw. odziomków na miejscu wycinki drzew.

Nie sposób było zatem nie dostrzec, iż zebrany w niniejszej sprawie materiał dowodowy to wyłącznie zbiór poszlak, zaś tej kategorii dowody podlegają – w zakresie ich oceny – szczególnym regułom procesowym, opisywanym szeroko w orzecznictwie, z tą zasadniczą tezą, iż winny się one układać w nierozerwalną i logiczną całość, dając jednocześnie asumpt do wykluczenia innych (możliwych) wersji zdarzenia.

I tak, na kanwie tej konkretnej sprawy, nader oczywistym musiało być stwierdzenie, iż w sferze li tylko (prawnie niedopuszczalnych) domniemań pozostawały te ustalenia, konsekwencją których było przypisanie oskarżonemu T. D. sprawstwa zarzucanego mu czynu, co w szczególności odnieść trzeba do samej wycinki drzew z lasu w miejscowości D.. Odrębnym natomiast staje się zagadnienie „legalności” posiadania przez tego oskarżonego, a zabezpieczonego na terenie zajmowanej przezeń posesji, drewna brzozowego i olchowego.

Nadmienić także trzeba, iż nie poddaje się kontroli instancyjnej zawarte
w wyroku orzeczenie (w pkt 2-gim) o przepadku 3-ch sztuk pił spalinowych, jako że ani z ustaleń faktycznych, ani z innych rozważań pomieszczonych
w pisemnych motywach wyroku, nie wynika, by rzeczone (wszystkie trzy) piły posłużyły do popełnienia przestępstwa, dając tym samym podstawę do zastosowania regulacji określonej w normie art. 44 § 2 kk, do tego bez odniesienia się kwestii ich własności (§ 7 art. 44 kk).

* * *

Z tych wszystkich powodów Sąd Okręgowy, stosownie do dyspozycji
z art. 437 §§ 1 i 2 kpk, uchylił zaskarżony wyrok, przekazując sprawę Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Powinnością Sądu meriti będzie usunięcie wskazanych (j.w.) braków, a więc nie tylko odpowiednie – zgodne z wymogami procesowymi – odniesienie się do wyeksponowanych zagadnień, ale również podjęcie takich czynności procesowych, jakie pozwolą na dokonanie nie budzących wątpliwości ustaleń faktycznych, opartych na wszechstronnej i rzeczowej, a zgodnej z dyspozycją
art. 7 kpk, ocenie zgromadzonego w przedmiotowej sprawie materiału dowodowego, wraz z aktem subsumpcji (nie wyłączając możliwej zmiany kwalifikacji prawnej czynu), jakie będzie odpowiadał tymże ustaleniom.