II CNP 3/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-08-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CNP 3/10
POSTANOWIENIE
Dnia 26 marca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 26 marca 2010 r.
skargi P. A. i D. B.-A.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Rejonowego w P. z dnia 4 listopada 2008 r., sygn. akt I Ns (…)
wydanego w sprawie z wniosku P. A. i D. B.-A.
przy uczestnictwie M. S. i T. S.
w przedmiocie zarządu rzeczą wspólną,
odrzuca skargę i zasądza od P. A. i D. B. - A. na rzecz M. S. i T. S. kwotę 120 zł (sto
dwadzieścia) tytułem zwrotu kosztów postępowania skargowego
Uzasadnienie
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna odpowiadać wymogom szczególnym dla tego środka procesowego określonym
w art. 4245
§ 1 k.p.c. Ich zachowanie podlega badaniu przez Sąd Najwyższy przy
wniesieniu skargi, a brak któregokolwiek z koniecznych elementów skargi skutkuje jej
odrzuceniem (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
W skardze wniesionej przez wnioskodawców nie został wskazany, jako
wyodrębniony element skargi, przepis prawa z którym zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne (art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.). Wymóg ten występuje zaś niezależnie od wymogu
przytoczenia podstaw skargi.
2
Jednocześnie z brzmienia art. 424 § 1 pkt 5 k.p.c. wynika, że w sytuacji, gdy
skargę wniesiono w oparciu o art. 4241
§ 2 k.p.c. skarżący powinien wykazać, że
występuje wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie skargi. Taka sytuacja miała
miejsce w rozstrzyganej sprawie bowiem przedmiotem skargi było postanowienie Sądu
Rejonowego w P. wydane przez ten Sąd jako Sąd pierwszej instancji. Określony w art.
4241
§ 2 k.p.c. wymóg dopuszczalności skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, wydanego przez Sąd
pierwszej instancji w wypadkach jedynie wyjątkowych, dotyczy zarówno przyczyn
niezgodności z prawem tego orzeczenia (wynikających z naruszenia podstawowych
zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych praw i wolności człowieka i obywatela),
jak i przyczyn, dla których strona postępowania sądowego nie skorzystała z
przysługujących jej środków prawnych. W przypadku rozpoznawanej skargi środkiem
tym była apelacja, której wnioskodawcy skutecznie nie złożyli. W świetle art. 4245
§ 1
pkt 5 skarga powinna zawierać zatem wykazanie, że z uwagi na wyjątkową sytuację
wnioskodawcy nie mogli skorzystać z możliwości zaskarżenia wyroku przez wniesienie
apelacji. Temu wymogowi wniesiona skarga nie odpowiada. Zawarto w niej
stwierdzenie, że pełnomocnik nie mógł nadać przesyłki, gdyż urzędy pocztowe w
małych miejscowościach były zamknięte. Przytoczona w tym zakresie argumentacja w
nie stanowi wskazania tego rodzaju okoliczności, których zaistnienie pozwalałoby
przyjąć, że w ostatecznym wyniku wnioskodawcy nie złożyli w terminie apelacji z
przyczyn o charakterze wyjątkowym.
Mając powyższe na uwadze należało przyjąć, że skarga nie odpowiadała
wymogom określonym w art. 4245
§ 1 pkt 3 i pkt 5 k.p.c. Dlatego też podlegała
odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1 i § 2 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 26 marca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 26 marca 2010 r.
skargi P. A. i D. B.-A.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Rejonowego w P. z dnia 4 listopada 2008 r., sygn. akt I Ns (…)
wydanego w sprawie z wniosku P. A. i D. B.-A.
przy uczestnictwie M. S. i T. S.
w przedmiocie zarządu rzeczą wspólną,
odrzuca skargę i zasądza od P. A. i D. B. - A. na rzecz M. S. i T. S. kwotę 120 zł (sto
dwadzieścia) tytułem zwrotu kosztów postępowania skargowego
Uzasadnienie
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna odpowiadać wymogom szczególnym dla tego środka procesowego określonym
w art. 4245
§ 1 k.p.c. Ich zachowanie podlega badaniu przez Sąd Najwyższy przy
wniesieniu skargi, a brak któregokolwiek z koniecznych elementów skargi skutkuje jej
odrzuceniem (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
W skardze wniesionej przez wnioskodawców nie został wskazany, jako
wyodrębniony element skargi, przepis prawa z którym zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne (art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.). Wymóg ten występuje zaś niezależnie od wymogu
przytoczenia podstaw skargi.
2
Jednocześnie z brzmienia art. 424 § 1 pkt 5 k.p.c. wynika, że w sytuacji, gdy
skargę wniesiono w oparciu o art. 4241
§ 2 k.p.c. skarżący powinien wykazać, że
występuje wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie skargi. Taka sytuacja miała
miejsce w rozstrzyganej sprawie bowiem przedmiotem skargi było postanowienie Sądu
Rejonowego w P. wydane przez ten Sąd jako Sąd pierwszej instancji. Określony w art.
4241
§ 2 k.p.c. wymóg dopuszczalności skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, wydanego przez Sąd
pierwszej instancji w wypadkach jedynie wyjątkowych, dotyczy zarówno przyczyn
niezgodności z prawem tego orzeczenia (wynikających z naruszenia podstawowych
zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych praw i wolności człowieka i obywatela),
jak i przyczyn, dla których strona postępowania sądowego nie skorzystała z
przysługujących jej środków prawnych. W przypadku rozpoznawanej skargi środkiem
tym była apelacja, której wnioskodawcy skutecznie nie złożyli. W świetle art. 4245
§ 1
pkt 5 skarga powinna zawierać zatem wykazanie, że z uwagi na wyjątkową sytuację
wnioskodawcy nie mogli skorzystać z możliwości zaskarżenia wyroku przez wniesienie
apelacji. Temu wymogowi wniesiona skarga nie odpowiada. Zawarto w niej
stwierdzenie, że pełnomocnik nie mógł nadać przesyłki, gdyż urzędy pocztowe w
małych miejscowościach były zamknięte. Przytoczona w tym zakresie argumentacja w
nie stanowi wskazania tego rodzaju okoliczności, których zaistnienie pozwalałoby
przyjąć, że w ostatecznym wyniku wnioskodawcy nie złożyli w terminie apelacji z
przyczyn o charakterze wyjątkowym.
Mając powyższe na uwadze należało przyjąć, że skarga nie odpowiadała
wymogom określonym w art. 4245
§ 1 pkt 3 i pkt 5 k.p.c. Dlatego też podlegała
odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1 i § 2 k.p.c.