Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CSK 621/09
POSTANOWIENIE
Dnia 22 marca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z powództwa A. J.
przeciwko Agencji Nieruchomości Rolnych Oddziałowi Terenowemu w P. i B. J.
o ustalenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 22 marca 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 5 czerwca 2009 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od A. J. na rzecz pozwanej Agencji kwotę
3.600 (trzy tysiące sześćset) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania
kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny w P. wyrokiem z dnia 5 czerwca 2009 r. zmienił wyrok Sądu
Okręgowego w P. z dnia 19 marca 2009 r. w ten sposób, że oddalił powództwo A. J.
przeciwko Agencji Nieruchomości Rolnych, Oddziałowi Rejonowemu w P. oraz B. J. o
ustalenie i odstąpił od obciążania powódki kosztami postępowania.
Od powyższego wyroku pełnomocnik powódki wniósł skargę kasacyjną
niespełniającą wymagania określonego w art. 3984
§ 2 k.p.c., bowiem nie zawierała
uzasadnienia wniosku o jej przyjęcie do rozpoznania. Wskazany brak skargi – pomimo
wezwania Sądu do uzupełnienia – nie został usunięty.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Zgodnie z art. 3984
§ 2 k.p.c. skarga kasacyjna powinna zawierać wniosek o jej
przyjęcie do rozpoznania wraz z uzasadnieniem. Jeżeli skarga kasacyjna nie spełnia
wymagań przewidzianych w art. 3984
§ 2 k.p.c., przewodniczący w sądzie drugiej
instancji wzywa skarżącego do usunięcia braków w terminie tygodniowym pod rygorem
odrzucenia skargi (art. 3986
§ 1 k.p.c.). Po bezskutecznym upływie terminu do
dokonania tej czynności skarga kasacyjna podlega odrzuceniu (art. 3986
§ 2 i 3 k.p.c.).
Wniesiona przez pełnomocnika powódki skarga kasacyjna w pkt III nazwanym
„Przyczyny, dla których skarga zasługuje na przyjęcie do rozpoznania” zawiera jedynie
stwierdzenie, że „Jak wynika z zarzutów zawartych w podstawach skargi kasacyjnej
oraz jej uzasadnienia skarga jest oczywiście uzasadniona”. Gdyby nawet uznać, że
skarga w części zacytowanej zawiera wniosek, o którym stanowi art. 3984
§ 2 k.p.c., to
niewątpliwie wniosek ten nie został uzasadniony.
Spełnienie obowiązku polegającego na uzasadnieniu wspomnianego wniosku nie
może polegać tylko na odwołaniu się do powołanych podstaw skargi kasacyjnej i ich
uzasadnienia. Byłoby to bowiem zbędnym powielaniem argumentów wskazanych w
uzasadnieniu podstaw kasacyjnych, służących wykazaniu ich zasadności. Powołując się
na „oczywistość skargi kasacyjnej” jako przesłanki wniosku o jej przyjęcie do
rozpoznania, skarżący powinien wykazać, że popełnione przy ferowaniu zaskarżonego
wyroku uchybienia w zakresie stosowania prawa miały kwalifikowany charakter i nie
podlegały różnym ocenom, były więc dostrzegalne w sposób oczywisty dla przeciętnego
prawnika (por. m.in. postanowienie SN z dnia 12 grudnia 2000, V CKN 1780/00, OSNC
2001, nr 3, poz. 52, postanowienie SN z dnia z 22 marca 2001 r., V CZ 131/00, OSNC
2001, nr 10, poz. 156).
Z tego względu skargę, jako niespełniającą wymagania przewidzianego w art.
3984
§ 2 k.p.c., które nie zostało uzupełnione w wyznaczonym terminie, należało
odrzucić (art. 3986
§ 3 k.p.c.).
Skargę podlegającą odrzuceniu kwalifikować należy jako sporządzoną sprzecznie
z zasadami profesjonalizmu. W judykaturze utrwalony jest pogląd, według którego
czynności adwokata ustanowionego z urzędu, które są sprzeczne z zasadami
profesjonalizmu, nie uzasadniają przyznania mu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej
(postanowienie SN z dnia 12 lutego 1999 r., II CKN 341/98, OSNC 1999, nr 6, poz. 123).
O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 2 w
zw. z art. 391 § i art. 39821
k.p.c.

II CSK 621/09

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia