III ZS 3/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-05-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III ZS 3/10
POSTANOWIENIE
Dnia 8 kwietnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Halina Kiryło
SSN Jerzy Kwaśniewski
Protokolant Anna Gryżniewska
w sprawie ze skargi Ministra Sprawiedliwości
na uchwałę Nr 86/2009 Okręgowej Rady Adwokackiej w S. z dnia 12 października
2009 r., w sprawie udzielania zezwoleń aplikantom adwokackim na podejmowanie
innych zajęć, poza zajęciami wynikającymi z odbywania aplikacji pod kierunkiem
patrona w okresie aplikacji,
po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 8 kwietnia 2010 r.,
umarza postępowanie.
U z a s a d n i e n i e
Na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o
adwokaturze (jednolity tekst: D. U. z 2009 r. Nr 146, poz.1188 ze zm.) Minister
Sprawiedliwości zaskarżył, jako sprzeczną z prawem, uchwałę Okręgowej Rady
Adwokackiej w S. z dnia 12 października 2009 r., nr 86/2009 i wniósł o jej
uchylenie. W tej uchwale stwierdzono, że „w związku z koniecznością zachowania
wysokich standardów szkolenia aplikantów, Okręgowa Rada Adwokacka w S. stoi
na stanowisku, iż zgoda na inne zajęcia aplikanta, o których stanowi § 14
Regulaminu aplikacji adwokackiej, winna być wydawana przez dziekana wyjątkowo.
2
W szczególności ORA w S. stwierdza, iż brak jest podstaw do wydawania
aplikantom zgody na świadczenie pracy – poza kancelarią patrona – na więcej niż
½ etatu, a także na prowadzenie działalności gospodarczej”.
Zaskarżonej uchwale Minister zarzucił naruszenie:
1. art. 58 pkt 12 lit. b Prawa o adwokaturze w związku z § 14 ust. 1
Regulaminu aplikacji adwokackiej poprzez jednoznaczne wykluczenie
możliwości zatrudniania aplikantów adwokackich, poza kancelarią patrona,
na więcej niż ½ etatu lub prowadzenie działalności gospodarczej,
2. art. 65 ust. 1 Konstytucji z uwagi na naruszenie wyrażonej w tym przepisie
zasady wolności wyboru i wykonywania zawodu oraz wyboru miejsca pracy
przy zastrzeżeniu, że wyjątki określone są w ustawie, w związku z wyrażoną
w art. 31 ust. 2 i 3 Konstytucji zasadą, że nikogo nie wolno zmuszać do
czynienia tego, czego prawo mu nie nakazuje, a ograniczona w zakresie
korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko
w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla
jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, albo wolności i praw innych
osób, przy czym ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw,
3. art. 32 ust. 1 Konstytucji z uwagi na naruszenie wyrażonej w tym przepisie
zasady równości wobec prawa.
Na rozprawie pełnomocnik Naczelnej Rady Adwokackiej przedłożyła Sądowi
Najwyższemu odpis uchwały tej Rady z dnia 27 marca 2010 r., nr 64/2010,
uchylającej zaskarżoną przez Ministra Sprawiedliwości uchwałę Okręgowej Rady
Adwokackiej w S. Pełnomocnik wniosła o umorzenie postępowania.
Pełnomocnik Ministra Sprawiedliwości pozostawał ten wniosek do uznania
Sądu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Uchylając zaskarżoną uchwałę Okręgowej Rady Adwokackiej w S., Naczelna
Rada Adwokacka działała w granicach swoich uprawnień określonych w art. 60
Prawa o adwokaturze. Uchylenie tej uchwały spowodowało brak przedmiotu
3
zaskarżenia, czego następstwem jest umorzenie postępowania na podstawie art.
355 §1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 8 kwietnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Halina Kiryło
SSN Jerzy Kwaśniewski
Protokolant Anna Gryżniewska
w sprawie ze skargi Ministra Sprawiedliwości
na uchwałę Nr 86/2009 Okręgowej Rady Adwokackiej w S. z dnia 12 października
2009 r., w sprawie udzielania zezwoleń aplikantom adwokackim na podejmowanie
innych zajęć, poza zajęciami wynikającymi z odbywania aplikacji pod kierunkiem
patrona w okresie aplikacji,
po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 8 kwietnia 2010 r.,
umarza postępowanie.
U z a s a d n i e n i e
Na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o
adwokaturze (jednolity tekst: D. U. z 2009 r. Nr 146, poz.1188 ze zm.) Minister
Sprawiedliwości zaskarżył, jako sprzeczną z prawem, uchwałę Okręgowej Rady
Adwokackiej w S. z dnia 12 października 2009 r., nr 86/2009 i wniósł o jej
uchylenie. W tej uchwale stwierdzono, że „w związku z koniecznością zachowania
wysokich standardów szkolenia aplikantów, Okręgowa Rada Adwokacka w S. stoi
na stanowisku, iż zgoda na inne zajęcia aplikanta, o których stanowi § 14
Regulaminu aplikacji adwokackiej, winna być wydawana przez dziekana wyjątkowo.
2
W szczególności ORA w S. stwierdza, iż brak jest podstaw do wydawania
aplikantom zgody na świadczenie pracy – poza kancelarią patrona – na więcej niż
½ etatu, a także na prowadzenie działalności gospodarczej”.
Zaskarżonej uchwale Minister zarzucił naruszenie:
1. art. 58 pkt 12 lit. b Prawa o adwokaturze w związku z § 14 ust. 1
Regulaminu aplikacji adwokackiej poprzez jednoznaczne wykluczenie
możliwości zatrudniania aplikantów adwokackich, poza kancelarią patrona,
na więcej niż ½ etatu lub prowadzenie działalności gospodarczej,
2. art. 65 ust. 1 Konstytucji z uwagi na naruszenie wyrażonej w tym przepisie
zasady wolności wyboru i wykonywania zawodu oraz wyboru miejsca pracy
przy zastrzeżeniu, że wyjątki określone są w ustawie, w związku z wyrażoną
w art. 31 ust. 2 i 3 Konstytucji zasadą, że nikogo nie wolno zmuszać do
czynienia tego, czego prawo mu nie nakazuje, a ograniczona w zakresie
korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko
w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla
jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, albo wolności i praw innych
osób, przy czym ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw,
3. art. 32 ust. 1 Konstytucji z uwagi na naruszenie wyrażonej w tym przepisie
zasady równości wobec prawa.
Na rozprawie pełnomocnik Naczelnej Rady Adwokackiej przedłożyła Sądowi
Najwyższemu odpis uchwały tej Rady z dnia 27 marca 2010 r., nr 64/2010,
uchylającej zaskarżoną przez Ministra Sprawiedliwości uchwałę Okręgowej Rady
Adwokackiej w S. Pełnomocnik wniosła o umorzenie postępowania.
Pełnomocnik Ministra Sprawiedliwości pozostawał ten wniosek do uznania
Sądu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Uchylając zaskarżoną uchwałę Okręgowej Rady Adwokackiej w S., Naczelna
Rada Adwokacka działała w granicach swoich uprawnień określonych w art. 60
Prawa o adwokaturze. Uchylenie tej uchwały spowodowało brak przedmiotu
3
zaskarżenia, czego następstwem jest umorzenie postępowania na podstawie art.
355 §1 k.p.c.