Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 11/10
POSTANOWIENIE
Dnia 22 kwietnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący)
SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca)
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie z wniosku A. B. - B., B. Ł. i W. B.
przy uczestnictwie S. K., T. K. i L. M. - S.
o stwierdzenie zasiedzenia,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 22 kwietnia 2010 r.,
zażalenia wnioskodawców A. B. B. i W. B.
na postanowienie Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 18 listopada 2009 r., sygn. akt III Cz (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 18 listopada 2009 r. Sąd Okręgowy w Ł. odrzucił skargę
kasacyjną A. B.-B. i W. B. wniesioną od postanowienia tego Sądu z dnia 22 czerwca
2009 r. z powodu wniesienia jej po upływie terminu przewidzianego w art. 3985
§ 1 k.p.c.
w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.
Postanowienie to zostało zaskarżone zażaleniem przez wnioskodawców A. B.-B. i
W. B., którzy wnieśli o uchylenie zaskarżonego orzeczenia. W zażaleniu skarżący
podnieśli, że skarga kasacyjna została wniesiona z przekonaniem zachowania terminu
do jej wniesienia. Przekonanie to wynikało ze sprawdzenia dokumentacji posiadanej
2
przez wnioskodawców oraz ze sprawdzenia akt sprawy w Sądzie Rejonowym w Ł.
Przed złożeniem skargi kasacyjnej wnioskodawcy podjęli bezskutecznie próby ustalenia
daty doręczenia im odpisu zaskarżanego skargą kasacyjną postanowienia. Zdaniem
skarżących, do pokwitowania doręczenia odpisu postanowienia z datą 26 października
2009 r. doszło na skutek pomyłki. Faktycznie tego dnia odpis postanowienia nie został
jeszcze doręczony pełnomocnikowi wnioskodawców.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Zgodnie z art. 3985
§ 1 k.p.c. w zw. z
art. 13 § 2 k.p.c. skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone
orzeczenie, w terminie dwóch miesięcy od dnia doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem
stronie skarżącej. Odpis postanowienia Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 22 czerwca 2009
r. został doręczony pełnomocnikowi wnioskodawców: A. B.-B. i W. B. w dniu 26 sierpnia
2009 r. Dwumiesięczny termin do wniesienia skargi kasacyjnej upłynął zatem w dniu 26
października 2009 r. Skarga kasacyjna została wniesiona w dniu 27 października 2009
r., a więc po upływie terminu do jej wniesienia. Zażalenie zawiera jedynie gołosłowne
twierdzenia mające świadczyć o zachowaniu przez wnioskodawców terminu do
wniesienia skargi kasacyjnej, które są sprzeczne z treścią dokumentu znajdującego się
w aktach sprawy – zwrotnego poświadczenia odbioru przez pełnomocnika
wnioskodawców odpisu postanowienia Sądu Okręgowego w Ł. Jest to dokument
urzędowy, który, zgodnie z art. 244 § 1 k.p.c., stanowi dowód tego, co zostało w nim
urzędowo poświadczone. Okoliczności doręczenia pełnomocnikowi wnioskodawców
odpisu postanowienia Sądu Okręgowego w dniu 26 sierpnia 2009 r. nie podważa
skutecznie, załączona do zażalenia, poświadczona za zgodność z oryginałem przez
pełnomocnika wnioskodawców, kserokopia awiza przesyłki nadanej przez Sąd
Rejonowy w Ł. Z dokumentu tego nie wynika bowiem w jakiej sprawie i do kogo było
adresowane pismo nadane przez Sąd Rejonowy. Ponadto data powtórnego jego
awizowania nosi wyraźne ślady jej poprawiania.
W zażaleniu wnioskodawcy zawarli równocześnie wniosek „proszę o przyjęcie
zgłoszonych argumentów, w miarę potrzeby o potraktowanie ich również jako wniosku o
przywrócenie terminu do złożenia zażalenia”. Nie ma podstaw, aby nadać zażaleniu inny
charakter skoro wnioskodawcy nie tylko zaskarżyli postanowienie Sądu Okręgowego w
Ł. z dnia 18 listopada 2009 r. odrzucające ich skargę kasacyjną, ale również w
uzasadnieniu tego zażalenia kwestionowali stanowisko tego Sądu stanowiące podstawę
wydania tego postanowienia o niezachowaniu przez nich terminu do wniesienia skargi
3
kasacyjnej. Rozpoznanie wniosku o przywrócenie terminu do dokonania spóźnionej
czynności procesowej np. wniesienia skargi kasacyjnej, aktualizuje się wówczas, gdy
strona nie kwestionuje faktu dokonania tej czynności procesowej z uchybieniem terminu.
Wobec powyższego zażalenie podlegało oddaleniu na podstawie art. 39814
k.p.c.
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c.