Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 16/10
POSTANOWIENIE
Dnia 22 kwietnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący)
SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca)
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie z powództwa M. P.
przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń Spółce Akcyjnej w W. Oddziałowi w
Ł.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 22 kwietnia 2010 r.,
zażalenia strony pozwanej
na postanowienie Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 8 października 2009 r., sygn. akt III Cz (…),
uchyla zaskarżone postanowienie w punkcie 2 (drugim) i w tym zakresie
przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Ł.,
pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania
zażaleniowego.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 8 października 2009 r. Sąd Okręgowy w Ł. oddalił
zażalenie powoda M. P. wniesione od postanowienia Sądu Rejonowego w Ł. w
przedmiocie odrzucenia apelacji złożonej z naruszeniem terminu do jej wniesienia oraz
odstąpił od obciążenia powoda kosztami postępowania zażaleniowego.
2
Na postanowienie w przedmiocie kosztów postępowania zażaleniowego pozwany
wniósł zażalenie, zarzucając naruszenie art. 98 k.p.c. oraz art. 328 § 2 k.p.c. w zw. z art.
361 k.p.c. Pozwany wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie
sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie od powoda na
rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wprawdzie uzasadnienie zaskarżonego postanowienia Sądu Okręgowego w Ł.
nie zawiera omówienia podstawy prawnej rozstrzygnięcia o kosztach postępowania
zażaleniowego, co uzasadniałoby uznanie podniesionego w zażaleniu zarzutu
naruszenia art. 328 § 2 k.p.c. w zw. z art. 361 k.p.c., jednakże zarzut ten dla
rozstrzygnięcia o zasadności zażalenia jest bezprzedmiotowy w sytuacji, gdy po
wniesieniu zażalenia Sąd Okręgowy sporządził pisemne uzasadnienie dotyczące
rozstrzygnięcia o kosztach postępowania zażaleniowego zawartego w punkcie drugim
postanowienia tego Sądu z dnia 8 października 2009 r. Z uzasadnienia tego wynika, że
podstawę prawną rozstrzygnięcia o kosztach postępowania zażaleniowego stanowił art.
102 k.p.c., którego zastosowanie uzasadnione było tym, że powód złożył apelację po
terminie, gdyż działał w sprawie samodzielnie, a następnie wniósł bezzasadne
zażalenie.
Rozstrzygając o zażaleniu powoda, wniesionym na postanowienie Sądu
Rejonowego w Ł. z dnia 16 lipca 2009 r., Sąd Okręgowy w Ł. podzielił argumentację
zawartą w postanowieniu Sądu Rejonowego, że apelacja powoda została złożona z
uchybieniem terminu. Ocena ta stała się przesłanką rozstrzygnięcia oddalającego
zażalenie powoda wniesione od postanowienia Sądu Rejonowego odrzucającego
apelację powoda. Takie rozstrzygnięcie co do zasady, wyrażonej w art. 98 § 1 k.p.c.,
która poprzez art. 391 § 1 k.p.c. i art. 397 § 2 k.p.c., ma także zastosowanie
w postępowaniu zażaleniowym, uzasadniało obciążenie powoda, jako strony
przegrywającej sprawę, kosztami postępowania zażaleniowego poniesionymi przez
pozwanego.
Zgodnie z art. 102 k.p.c. w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może
zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle
kosztami. Uzasadnieniem zastosowania powołanego przepisu nie może być wyłącznie
okoliczność, że strona (w rozpoznawanej sprawie powód) działała w sprawie
samodzielnie. Tym bardziej w sytuacji, gdy postępowanie zażaleniowe dotyczyło
rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego odrzucającego apelację powoda z powodu wniesienia
3
jej po terminie. Należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 327 § 1 k.p.c., strona
działająca w sprawie bez pełnomocnika jest pouczana o sposobie i terminie wniesienia
apelacji od wyroku, jeżeli stawi się na publikację wyroku. Jak wynika z treści protokołu
ogłoszenia wyroku powód zaniechał stawienia się na publikacji wyroku. Brak
zainteresowania własną sprawą przez stronę działającą w sprawie samodzielnie nie
powinien być okolicznością mającą wpływ na rozstrzygnięcie o kosztach procesu
wywołanych spóźnionymi czynnościami procesowymi tej strony.
Z tych przyczyn orzeczono, jak w postanowieniu na podstawie art. 39815
§ 1 k.p.c.
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. oraz art. 108 § 2 k.p.c. w zw. z art. 39821
k.p.c. i art. 3941
§ 3
k.p.c.