Pełny tekst orzeczenia

Postanowienie z dnia 10 kwietnia 1997 r.
I PKN 112/97
Wartość roszczenia o udzielenie urlopu wypoczynkowego wyznaczona jest
przez wysokość wynagrodzenia urlopowego.
Przewodniczący SSN: Walerian Sanetra (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Zbigniew Myszka, Andrzej Wróbel.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 1997 r. na posiedzeniu
niejawnym sprawy z powództwa Waldemara P. przeciwko Odzieżowej Spółdzielni Pracy
"W." w W. o urlop wypoczynkowy, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu
Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 13 lipca 1996 r.
[...]
p o s t a n o w i ł :
o d r z u c i ć kasację.
U z a s a d n i e n i e
Powód Waldemar P. wniósł kasację od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu
Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 13 lipca 1996 r. [...], którym Sąd ten
zmienił wyrok Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Wieluniu z dnia 20 sierpnia 1996 r. [...]
Sąd Pracy zobowiązał pozwaną Odzieżową Spółdzielnię Pracy "W." w W. do udzielenia
powodowi urlopu wypoczynkowego za 1996 rok w wymiarze 25 dni w terminie
ustalonym przez strony, natomiast Sąd drugiej instancji zmieniając to rozstrzygnięcie
oddalił powództwo. W pozwie powód domagał się zobowiązania Spółdzielni do
udzielenia mu urlopu wypoczynkowego za rok 1996 w pełnym wymiarze, tj. 26 dni bez
dzielenia go na części.
Wywołana jego powództwem sprawa jest sprawą o świadczenie w rozumieniu
art. 393 pkt 1 KPC (sprawa o roszczenie majątkowe - art. 393
3
KPC) i stąd w kasacji
powinna zostać wskazana wartość przedmiotu zaskarżenia, którego to wymagania
kasacja powoda nie spełnia. Ważniejsze jest jednak to, że możliwa wartość przedmiotu
zaskarżenia nie osiąga granicy wskazanej w art. 393 pkt 1 KPC, w myśl którego kasacja
nie przysługuje w sprawach o świadczenia, w których wartość przedmiotu zaskarżenia
jest niższa niż pięć tysięcy złotych, a w sprawach gospodarczych - niższa niż dziesięć
tysięcy złotych. W istocie żądanie powoda, choć mowa w nim o udzieleniu urlopu bez
dzielenia go na części, dotyczy przyznania mu urlopu w określonym wymiarze (26 dni).
Urlop wypoczynkowy jest świadczeniem majątkowym, które polega na zwolnieniu
pracownika z obowiązku wykonywania pracy w celu wypoczynku przy jednoczesnym
zapewnieniu mu za ten czas wynagrodzenia (urlopowego). Obok elementu
majątkowego ma on także pewne elementy (cele) pozamajątkowe, jednakże
niezależnie od ich znaczenia dla teoretycznej charakterystyki urlopu wypoczynkowego
sprawa, której przedmiotem jest żądanie udzielenia urlopu, a także sposobu jego
wykorzystania (by był to urlop nieprzerwany), jest bez wątpienia sprawą o świadczenie
w rozumieniu art. 393 pkt 1 KPC (sprawa o roszczenie majątkowe - art. 393
3
KPC,
sprawą majątkową - art. 19 § 2 KPC). Należy przyjąć, że wartość roszczenia o
udzielenie urlopu wypoczynkowego wyznaczona jest przez wysokość wynagrodzenia
urlopowego, za okres urlopu, którego pracownik dochodzi lub w związku, z którym
domaga się on, by został on udzielony w określonym terminie bądź też, by udzielony
został bez dzielenia go na części. Mając na względzie tę dyrektywę oraz uwzględniając
długość urlopu wypoczynkowego, którego dotyczy powództwo oraz uzyskiwane przez
niego zarobki (co wynika z danych zawartych w aktach sprawy), Sąd Najwyższy doszedł
do przekonania, że możliwa (górna) wartość przedmiotu zaskarżenia kształtuje się
poniżej pięciu tysięcy złotych. To zaś oznacza, że z mocy uregulowania art. 393 pkt 1
KPC kasacja w sprawie nie przysługuje.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 393
8
§ 1 KPC w
związku z art. 393 pkt 1 KPC postanowił jak w sentencji.
========================================