Pełny tekst orzeczenia

Postanowienie z dnia 25 lutego 1998 r.
II UKN 519/97
Nieznajomość przepisów postępowania nie może być uznana za nieza-
winioną przyczynę uchybienia dokonania czynności procesowej w terminie
(art. 168 i 169 KPC).
Przewodniczący SSN: Barbara Wagner, Sędziowie SN Andrzej Kijowski, Jerzy
Kuźniar (sprawozdawca)
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 1998 r. na posiedzeniu nie-
jawnym sprawy z wniosku Zofii N. przeciwko Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Spo-
łecznego-Oddziałowi Regionalnemu w T. o rentę inwalidzką rolniczą, na skutek ka-
sacji wnioskodawczyni od postanowienia Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpie-
czeń Społecznych w Krakowie z dnia 2 lipca 1997 r. [...]
p o s t a n o w i ł:
o d d a l i ć kasację.
U z a s a d n i e n i e
Postanowieniem z dnia 20 lutego 1997 r. Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubez-
pieczeń Społecznych w Krakowie oddalił wniosek Zofii N. o przywrócenie terminu do
wniesienia apelacji od wyroku tego Sądu z dnia 23 października 1996 r. Zdaniem
Sądu, podany przez odwołującą się argument, iż oczekiwała na przesłanie jej wyroku
Sądu w sytuacji, gdy była zawiadomiona o rozprawie, w której brał udział jej mąż, nie
może stanowić podstawy do uwzględnienia wniosku o przywrócenie terminu, zaś
nieznajomość przepisów proceduralnych nie może być podstawą do przywrócenia
terminu.
W piśmie określonym jako "prośba" do Sądu Apelacyjnego, złożonym w ter-
minie przewidzianym do zaskarżenia powyższego postanowienia, wnioskodawczyni
- 2 -
zwróciła się o przyjęcie do rozpoznania i załatwienia jej sprawy, gdyż jak to określiła,
krzywda jaka ją spotkała nie wynikła z jej winy.
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 2 lipca 1997 r. oddalił zażalenie. W
uzasadnieniu stwierdził, iż zażalenie wnioskodawczyni jest nieuzasadnione. Nie za-
wiera ono zarzutów co do zasadności zaskarżonego postanowienia, a jedynie opi-
suje sprawę będącą przedmiotem postępowania przed organem rentowym i Sądem
Wojewódzkim, zakończoną wydaniem wyroku z dnia 23 października 1996 r. Zda-
niem Sądu Apelacyjnego, stosownie do art. 168 i 169 KPC przywrócenie terminu do
dokonania czynności procesowej może na wniosek strony mieć miejsce, gdy strona
uprawdopodobni, że czynności nie dokonała bez swej winy, czego w tej sprawie
wnioskodawczyni nie uczyniła.
Powyższe postanowienie zaskarżyła kasacją wnioskodawczyni i zarzucając
naruszenie przepisów postępowania, art. 168 i 169 KPC oraz przepisu art. 467 § 3
KPC, wniosła o jego zmianę i przywrócenie terminu do wniesienia środka odwoław-
czego, względnie o uchylenie postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego
rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W myśl art. 168 § 1 KPC przywrócenie terminu do dokonania czynności pro-
cesowej może nastąpić jeżeli jej niedokonanie nastąpiło bez winy strony. Obowiąz-
kiem strony jest uprawdopodobnienie w piśmie zawierającym wniosek o przywróce-
nie terminu okoliczności, które wniosek uzasadniają, a więc uprawdopodobnienie, że
opóźnienie w złożeniu apelacji nie jest przez stronę zawinione (art. 169 KPC). Ocze-
kiwanie przez wnioskodawczynię na nadesłanie przez Sąd Wojewódzki odpisu wy-
roku z uzasadnieniem, nie może być potraktowane jako niezawinione, gdy się zważy,
że była ona zawiadomiona o terminie rozprawy, po której zamknięciu zapadł wyrok.
Nieznajomość przepisów postępowania nie może być uznana za podstawę
przywrócenia terminu do dokonania czynności procesowej (w tym wypadku złożenia
apelacji), nie może ona bowiem być uznana za przyczynę niezawinioną przez stronę
w rozumieniu art. 168 § 1 KPC.
Wszystko to trafnie ocenił Sąd Apelacyjny, a odmienne stanowisko w tym
- 3 -
przedmiocie zawarte w kasacji nie jest uzasadnione. Z tych względów na podstawie
art. 393
12
w związku z art. 393
8
§ 2 KPC orzeczono jak w postanowieniu.
========================================