Pełny tekst orzeczenia

Postanowienie z dnia 22 października 1999 r.
I PZ 49/99
Podmiotowi, który nie był stroną postępowania nie przysługuje kasacja
od postanowienia o odrzuceniu apelacji.
Przewodniczący: SSN Kazimierz Jaśkowski, Sędziowie SN: Józef Iwulski,
Walerian Sanetra (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 paź-
dziernika 1999 r. sprawy z powództwa Hanny T. przeciwko Przedszkolu [...] w K. o
uznanie za bezskuteczną decyzji o przeniesieniu powódki w stan nieczynny, na sku-
tek zażalenia Miasta K. na postanowienie Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpie-
czeń Społecznych w Gdańsku z siedzibą w Gdyni z dnia 14 czerwca 1999 r. [...]
p o s t a n o w i ł :
o d d a l i ć zażalenie.
U z a s a d n i e n i e
W imieniu Miasta K. wniesione zostało zażalenie na postanowienie Sądu
Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku z dnia 14 czerwca
1999 r. [...], którym odrzucona została wniesiona przez to Miasto kasacja od posta-
nowienia tego Sądu z dnia 28 kwietnia 1999 r. Tym ostatnim postanowieniem odrzu-
cona została apelacja wniesiona przez Miasto K. od wyroku Sądu Rejonowego-Sądu
Pracy w Kwidzynie z dnia 29 grudnia 1998 r. [...]. Sąd Pracy uznał za bezskuteczną
decyzję pozwanego Przedszkola [...] w K. z dnia 19 czerwca 1998 r. w przedmiocie
przeniesienia powódki Hanny T. w stan nieczynny. Apelację od powyższego wyroku
wniosło Miasto K., twierdząc, iż jest następcą prawnym zlikwidowanego Przedszkola
[...] w K. Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych odrzucił tę apelację, gdyż uznał, że
wniesiona ona została przez osobę nieuprawnioną. W kasacji od tego postanowienia
Miasto K., zarzuciło naruszenie przepisów prawa materialnego przez niewłaściwą
2
wykładnię art. 231
KP oraz naruszenie przepisów postępowania przez przyjęcie, że
Miasto K. jako następca prawny Publicznego Przedszkola [...] w K. nie posiadało le-
gitymacji do złożenia apelacji. Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, badając do-
puszczalność wniesienia kasacji stwierdził, że zgodnie z art. 392 § 1 KPC kasacja do
Sądu Najwyższego przysługuje stronie od wyroku lub postanowienia, wydanych
przez sąd drugiej instancji i kończących postępowanie w sprawie. Skarżący jako
podstawę swego uprawnienia do wniesienia apelacji jak i kasacji wskazuje następs-
two prawne po pozwanym, zlikwidowanym Przedszkolu [...] w K. Twierdzenie to nie
znajduje potwierdzenia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Z usta-
leń dokonanych przez Sąd Pracy oraz Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (roz-
poznający apelację Miasta K.) wynika, że następcą prawnym zlikwidowanego Przed-
szkola [...] w K. jest Niepubliczne Przedszkole [...] w K., a to przesądza o odrzuceniu
kasacji jako niedopuszczalnej wobec wniesienia jej przez podmiot do tego nieupraw-
niony. Stanowisko to jest zdaniem Sądu Najwyższego prawidłowe, skutkiem czego
zażalenie Miasta K. musiało zostać oddalone.
W uzasadnieniu zażalenia na postanowienie z 14 czerwca 1999 r. Miasto K.
podniosło, że postanowienie o odrzuceniu apelacji kończy postępowanie w sprawie i
wobec tego kasacja przysługuje podmiotowi, którego apelację odrzucono. Pogląd ten
nie jest trafny. Ponieważ Miasto K. nie było stroną postępowania przed Sądem
pierwszej instancji, nie będąc następcą prawnym Publicznego Przedszkola [...] w K.,
nie mogło stać się tym samym także stroną w postępowaniu apelacyjnym. W konse-
kwencji tego nie mogło się też ono stać stroną w postępowaniu kasacyjnym. Kasacja
od postanowienia wydanego przez sąd drugiej instancji i kończącego postępowanie
w sprawie służy tylko podmiotowi (osobie) będącemu stroną w sprawie. Pod poję-
ciem sprawy należy przy tym w tym wypadku rozumieć sprawę, która była przed-
miotem rozstrzygnięcia przez sąd pierwszej instancji, a następnie przez sąd drugiej
instancji, nie zaś „sprawę”, która wszczęta niejako zostaje przez wniesienie apelacji
przez podmiot do tego nieuprawniony. Postępowanie o odrzuceniu apelacji wniesio-
nej przez podmiot do tego nieuprawniony nie kończy postępowania w sprawie, gdyż
apelację mogą wnieść strony sporu, który został rozstrzygnięty wyrokiem Sądu
pierwszej instancji. Kończy ono tylko „sprawę” dla podmiotu (osoby), który nie był
stroną w sprawie stanowiącej przedmiot rozstrzygnięcia wydanego przez Sąd pierw-
szej instancji, a który uważa, że za taka stronę powinien być uznany. Nie jest to jed-
nakże sprawa, o której mowa w art. 392 KPC. Prowadzi to do wniosku, iż kasację
3
należało odrzucić, gdyż nie została wniesiona przez stronę, o której mowa w art. 392
KPC, oraz w odniesieniu do postanowienia, które kończy postępowanie. Oznacza to
tym samym, że wniesione zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji postanowienia.
========================================