Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 marca 2013r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Jerzy Menzel (spr.)

Sędziowie SSO Joanna Żelazny

SSR del do SO Izabela Krupa

Protokolant Jowita Sierańska

przy udziale C. T. Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2013r.

sprawy S. K.

oskarżonego z art.177§1 k.k. w zw. z art.178§1 k.k. i z art.178a§1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia

z dnia 13 listopada 2012r. sygn. akt V K 1339/11

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a)  uchyla orzeczenie o karze łącznej zawarte w pkt III i orzeczenie o zaliczeniu okresu zatrzymania oskarżonego zawarte w pkt VI części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku;

b)  obniża karę pozbawienia wolności orzeczoną w pkt I części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku do 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy, przyjmując, że oskarżony nie zachował wymaganej ostrożności jazdy;

c)  na podstawie art. 85 kk i 86 § 1 kk wymierza oskarżonemu karę łączną 1(jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

d)  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres jego zatrzymania od dnia 28 września 2010r. do dnia 29 września 2010r.;

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od oskarżonego S. K. na rzecz oskarżyciela posiłkowego T. N. kwotę 420 złotych (czterysta dwadzieścia), tytułem udziału jego pełnomocnika w postępowaniu odwoławczym;

IV.  zwalnia oskarżonego od obowiązku zapłaty kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, w tym od opłaty.

IV Ka 80/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 13.11.2012 roku Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia uznał S. K. za winnego tego, że:

1.  w dniu 28 września 2010 roku we W. umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że będąc w stanie nietrzeźwości 0,62 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu oraz pod działaniem środków odurzających (...) w stężeniu 2,0 ng/ml kierując samochodem D. (...) o nr rej. (...) jechał ulicą kolejową w kierunku ulicy (...) i na skrzyżowaniu z placem (...) nie zachował szczególnej ostrożności skutkiem czego potrącił przechodzącego przez jezdnię z prawej strony na lewą T. N. powodując u niego obrażenia ciała w postaci otarć naskórka i krwiaków na tułowiu, mosznie i kończynie dolnej prawej, złamania kręgu lędźwiowego i miednicy, uszkodzenia pęcherza moczowego i cewki moczowej, co skutkowało naruszeniem narządów jego ciała na okres powyżej 7 dni, tj. czynu z art. 177 § 1 kk w zw. z art. 178 kk i za to wymierzył mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności

2.  w dniu 28 września 2010 roku we W. na placu (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości 0,62 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu oraz pod działaniem środków odurzających (...) w stężeniu 2,0 ng/l prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny samochód D. (...) o nr rej. (...), tj czynu z art. 178 a § 1 kk i za to wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności

Sąd Rejonowy na podstawie art. 85 i art. 86 § 1 kk wymierzył oskarżonemu karę łączną 1

roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 42 §2 kk i art. 43 § 1 kk środek karny 3 lat zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym.

Na podstawie art. 63 § 1 kk Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet łącznej kary

pozbawienia wolności okres zatrzymania od 28.09.2010 roku do 29.09.2010 roku, natomiast na podstawie art.63 § 2 kk na poczet orzeczonego środka karnego zaliczył okres zatrzymania prawa jazdy w dniu 28.09.2010 roku.

Sąd Rejonowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu w

wysokości 5853,81 złotych i opłatę w kwocie 300 złotych oraz na rzecz oskarżyciela posiłkowego T. N. kwotę 2400 złotych.

Od wyroku apelację złożył obrońca oskarżonego, który zaskarżając wyrok w zakresie

orzeczenia o karze zarzucił:

- błąd w ustaleniach faktycznych polegający na oparciu wymiaru kary na uprzedniej

karalności oskarżonego oraz braku uwzględnienia zachowania oskarżonego na miejscu zdarzenia oraz w trakcie postępowania dla zasadności zastosowania dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary.

Wskazując na podniesione zarzuty obrońca złożył wniosek o zmianę zaskarżonego

orzeczenia przez zastosowanie warunkowego zawieszenia wykonania kary łącznej pozbawienia wolności przyy maksymalnym okresie próby.

Sąd zważył:

Apelacja obrońcy nie zasługuje na uwzględnienie.

Dokonana zmiana wyroku nastąpiła w oparciu o przepis art. 440 kpk.

Wymierzając oskarżonemu kary za czyny jednostkowe, które nie są kwestionowane przez skarżącego Sąd Rejonowy prawidłowo uwzględnił duży stopień społecznej szkodliwości obu czynów, wagę i rozmiar naruszonych reguł w ruchu drogowym, a w tym że oskarżony kierował pojazdem w stanie nietrzeźwości, której stopień był duży oraz dodatkowo po użyciu środków odurzających. Ani warunki atmosferyczne, ani także warunki panujące na jezdni w żadnym stopniu nie ograniczały możliwości prawidłowego obserwowania przedpola jazdy. Także, co Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił pokrzywdzony nawet w najmniejszym stopniu nie przyczynił się do zaistniałego zdarzenia. Sąd Rejonowy przyjął za oskarżycielem, że oskarżony nie zachował szczególnej ostrożności . Jest to stanowisko oczywiście błędne, co spostrzegł już sam Sąd Rejonowy wskazując w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku ( k. 458), że oskarżony nie zachował ,normalnej przeciętnie wymaganej ostrożności jazdy, albowiem ani sytuacja na jezdni, ani warunki atmosferyczne nie wymagały od niego zachowania szczególnej ostrożności. Taki pogląd reprezentuje również Sąd Okręgowy. Uchybienie Sądu Rejonowego dotyka okoliczności mającej znaczenie dla wymiaru kary i z tych przyczyn Sąd Okręgowy uznał, że utrzymanie wyroku tak co do opisu czynu, jak i wysokości kary za niego wymierzonej byłoby oczywiście niesprawiedliwe w rozumieniu art. 440 kpk. Z tych przyczyn Sąd Odwoławczy dokonał zmiany zaskarżonego wyroku w ten sposób, że dokonał stosownej, jak wyżej korekty opisu czynu i uznał, że w aspekcie przedstawionych przez Sąd Rejonowy przesłanek wymiaru kary, po wyeliminowaniu okoliczności nie zachowania szczególnej ostrożności jazdy karą sprawiedliwą za ten czyn jest kara 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzając oskarżonemu nową karę łączną przyjęto ,że oba przestępstwa popełnione w bezpośrednim związku czasowym i przestrzennym, pozostające ze sobą w bliskim związku przedmiotowym, co uzasadnia wymierzenie kary łącznej przy zastosowaniu zasady pełnej absorpcji.

Po dokonaniu przedstawionej korekty wyroku Sąd Odwoławczy z

uwagi na kierunek złożonej apelacji ocenił jej zasadność.

Nie zasługuje na uwzględnienie zarzut błędu w ustaleniach faktycznych

sprowadzający się do nie rozważenia przez Sąd Rejonowy wszystkich okoliczności mających wpływ na wymiar kary, a w szczególności nie uwzględnienia tych istotnych dodatnich okoliczności, które przemawiają za zasadnością zastosowania wobec oskarżonego warunkowego zawieszenia wykonania kary. Sąd Rejonowy przedstawił wyczerpująco motywy dla których wymierzył oskarżonemu poszczególne kary i w tej mierze obrońca orzeczenia nie zaskarżył. W ocenie Sądu Okręgowego brak jest wskazań do uwzględnienia wniosku apelacji zmierzającego do warunkowego zawieszenia wykonania kary. Warunkiem niezbędnym do zastosowania wymienionej instytucji płynącym z art. 69 § 1 kk jest dodatnia prognoza kryminologiczna, to jest przekonanie, że oskarżony swoją dotychczasową postawą, tak przed jak i po popełnieniu przestępstwa udziela gwarancji, że więcej na drogę przestępstwa nie powróci. Drugim warunkiem jaki musi wystąpić jest przekonanie o tym, że orzeczona kara pozbawienia wolności wykonana w sposób określony powołanym przepisem osiągnie wobec sprawcy wszystkie założone przez Sąd cele. Zdaniem Sądu Okręgowego oskarżony nie spełnia obu warunków łącznie. Nie bez znaczenia dla oceny prawdopodobieństwa powrotu sprawcy do przestępstwa jest jego uprzednia karalność, a w szczególności rodzaj winy jaki został mu przypisany za poprzednio popełnione czyny karalne, kary które odbył , a także okres jaki upłynął od wykonania poprzednio orzeczonej kary. Wyrokiem z dnia 25.06.2009 roku , który uprawomocnił się 20.10.2009 roku K. K. skazany został za czyn z art. 280 § 1 kk na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Postanowieniem z dnia 2.09.2010 roku Sąd Rejonowy odroczył wykonanie orzeczonej wobec skazanego kary. Czyny objęte zaskarżonym wyrokiem oskarżony popełnił w dniu 28.09.2010 roku, a zatem w okresie, kiedy korzystał z odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności. Zdaniem Sądu przedstawione fakty świadczą o tym, że oskarżony w żadnym stopniu nie zmienił swojego dotychczasowego postępowania i nie daje żadnych gwarancji, że powtórnie nie popełni przestępstwa. Również w postawie oskarżonego po popełnieniu zarzuconych mu czynów trudno dopatrzyć się takich szczególnych okoliczności, które mogłyby świadczyć, że zrozumiał wagę naruszonych zasad i prawa, odnosi się do swojego zachowania krytycznie i zmierza do restytucji szkody wyrządzonej przestępstwem. Oskarżony nie czynił żadnych widocznych starań w celu naprawienia szkody wyrządzonej pokrzywdzonemu i nie oferował mu żadnej pomocy. Przyznanie się do popełnienia zarzuconych czynów i stawiennictwo na rozprawie, na co wskazuje obrońca w złożonej apelacji nie są tymi elementami, które przesądzają o radykalnej zmianie dotychczasowego postępowania oskarżonego i zostały przez Sąd I instancji ocenione jako elementy wpływające na złagodzenie kary, co w pełni Sąd Odwoławczy aprobuje. Nie stanowią one jednak samoistnej podstawy uzasadniającej tezę o pozytywnej prognozie kryminologicznej. Również drugi z elementów przewidzianych przez art. 69 § 1 kk, jest niespełniony. Sposób popełnienia przez oskarżonego zarzuconych mu czynów, a w szczególności znaczny stan nietrzeźwości połączony z odurzeniem środkami odurzającymi i okoliczności ich popełnienia nie dają podstawy do twierdzenia że orzeczona kara pozbawienia wolności w przypadku warunkowego zawieszenia jej wykonania osiągnie wobec sprawcy założone cele. Jednym z celów tej kary jest aby w świadomości oskarżonego powstało przekonanie nie tylko, że popełnianie przestępstw jest nieopłacalne lecz, że właściwym jest życie zgodnie z obowiązującymi regułami wyznaczonymi przez prawo. W postawie oskarżonego takiego przekonania Sąd Odwoławczy nie odnajduje. Ponadto przeciwko zastosowaniu wnioskowanej instytucji przemawiają także inne okoliczności popełnienia przestępstw. Oskarżony potrąciwszy pieszego nie zatrzymał się nagle ale pod kierowanym przez siebie pojazdem na odcinku kilkudziesięciu metrów przeciągnął ofiarę przestępstwa. Następnie stwierdziwszy, że mężczyzny nie można wyciągnąć spod samochodu, nie czekając na specjalistyczną pomoc przejechał po leżącym mężczyźnie powtórnie. Kierowanie w stanie nietrzeźwości i pod działaniem środków odurzającym każdym pojazdem, a w szczególności pojazdem mechanicznych niesie w sobie ogromne zagrożenia dla wszystkich użytkowników dróg publicznych i musi być uznane za wyjątkowo naganne.

Reasumując Sąd Odwoławczy nie dostrzega takich okoliczności, które dawałyby

podstawę do przyjęcia, że pomimo warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności oskarżony zrozumie zło, które wyrządził swoim zachowaniem, podejmie starania naprawy wyrządzonej krzywdy i w przyszłości będzie żył zgodnie z regułami prawa.

Mając powyższe na uwadze apelację obrońcy oskarżonego uznano za nieuzasadnioną.

Sąd Okręgowy zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze. Zwalniając oskarżonego od poniesienia opłaty Sąd wypowiedział się co do opłaty za obie instancje albowiem zmiana wyroku w zakresie rozstrzygnięcia o karze doprowadziła do upadku orzeczenia o opłacie za karę wymierzoną w I instancji