Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lutego 2013 r.

Sąd Apelacyjny - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2013 r. w Gdańsku

sprawy E. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o składki

na skutek apelacji E. P.

od wyroku Sądu Okręgowego we Włocławku IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 10 maja 2012 r., sygn. akt IV U 217/12

oddala apelację.

Sygn. akt III AUa 1339/12

Uzasadnienie:

Decyzją z dnia 6 lutego 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych określił na dzień 6 lutego 2012 roku zadłużenie z tytułu składek w wysokości 15.265,67 zł. dla E. P., w tym na:

- ubezpieczenie społeczne w kwocie 9.887,17zł.,

- ubezpieczenie zdrowotne w kwocie 4.532,76zł.,

- Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w kwocie 845,74zł.

Odwołanie od powyższej decyzji wywiódł E. P., który - potwierdzając fakt podlegania ubezpieczeniom społecznym w spornym czasookresie - podniósł brak obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych podtrzymał całkowicie zaskarżoną decyzję i wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy we Włocławku – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 10 maja 2012 r. , sygn.. akt IV U 217/12, oddalił odwołanie ubezpieczonego.

Sąd Okręgowy orzekał w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i rozważania prawne.

Decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 listopada 2009 roku stwierdzono, że E. P. podlegał obowiązkowo, z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, ubezpieczeniom społecznym, tj. emerytalnemu, rentowemu , wypadkowemu w okresach: od 7 maja 2007 roku do 22 czerwca 2007 roku,
od 4 lipca 2007 roku do 27 września 2007 roku, od 4 października 2007 roku do 3 grudnia 2007 roku, od 7 kwietnia 2008 roku do 27 czerwca 2008 roku, od 6 lipca 2008 roku
do 30 września 2008 roku, od 1 listopada 2008 roku do 31 grudnia 2008 roku, od 10 kwietnia 2009 roku do 29 czerwca 2009 roku, od 6 lipca 2009 roku do 29 września 2009 roku.

Odwołanie wywiedzione przez E. P. od powyższej decyzji zostało oddalone wyrokiem Sądu Okręgowego we Włocławku z dnia 9 lipca 2010 roku. Prezentując okoliczności faktyczne, jakie legły u podstaw wydania wyroku Sąd rozpoznający sprawę wskazał, że wnioskodawca od dnia 3 czerwca 1993 roku rozpoczął prowadzenie działalności rolniczej w gospodarstwie rolnym o pow. 3,15 ha fizycznych (4,82 ha przeliczeniowych).

W dniu 14 kwietnia 2005 roku E. P. rozpoczął prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej pod nazwą Zakład (...)
w zakresie cięcia, formowania i wykonywania kamienia ozdobnego i kamienia
dla budownictwa oraz produkcji pozostałych wyrobów betonowych, cementowych
i gipsowych (wpis do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Wójta Gminy O. pod nr (...)). Od tego czasu E. P. zgłosił w Urzędzie Skarbowym
w R. obowiązek podatkowy w zryczałtowanym podatku od przychodów ewidencjonowanych.

Aktem notarialnym z dnia 14 kwietnia 2006 roku (Rep. (...)) E. P.przekazał swoje gospodarstwo rolne synowi celem nabycia renty strukturalnej.
Od dnia 1 lipca 2006 roku ustało ubezpieczenie społeczne rolników E. P..

Od dnia 14 kwietnia 2006 roku E. P. ma przyznane prawo do renty strukturalnej.

W okresach od 10 listopada 2006 roku do 6 maja 2007 roku, od 23 czerwca 2007 roku do 3 lipca 2007 roku, od 28 września 2007 roku do 3 października 2007 roku, od 4 grudnia 2007 roku do 6 kwietnia 2008 roku, od 28 czerwca 2008 roku do 5 lipca 2008 roku,
od 26 września 2008 roku do 5 października 2008 roku, od 18 grudnia 2008 roku 3 marca 2009 roku, od 1 kwietnia 2009 roku do 9 kwietnia 2009 roku, od 30 czerwca 2009 roku
do 5 lipca 2009 roku, od 30 września 2009 roku do 30 kwietnia 2010 roku E. P. dokonał zawieszenia w prowadzeniu pozarolniczej działalności.

W okresach zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej E. P. podlegał ubezpieczeniu społecznemu rolników.

Poczynione ustalenia i rozważania Sądu Okręgowego zostały w pełni zaaprobowane przez Sąd Apelacyjny w Gdańsku, co skutkowało oddaleniem apelacji E. P. wyrokiem z dnia 22 marca 2011 roku.

Dysponując prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego organ rentowy z uwagi
na brak reakcji płatnika sporządził z urzędu dokumentację rozliczeniową i po ustaleniu wysokości zaległości w dniu 6 lutego 2012 roku wydał decyzję, na mocy, której określił
dla E. P. zadłużenie z tytułu składek w łącznej wysokości 15.265,67zł, w tym na: ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Sąd Okręgowy wskazał, że powyżej ustalony stan faktyczny ustalił w oparciu
o dokumenty zgromadzone w aktach organu rentowego. Okoliczności zaś dotyczące prowadzonej przez wnioskodawcę działalności i czasookresów podlegania z tego tytułu ubezpieczeniom społecznym zostały poczynione na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy IVU 16/10. Na podstawie takich dokumentów jak: odwołanie, wyrok, jego uzasadnienie i apelacja Sąd meriti był w stanie ustalić, z jakiego tytułu wnioskodawca podlegał ubezpieczeniu społecznemu i w jakich ramach czasowych prowadził ową działalność rodzącą obowiązek ubezpieczeniowy. Co więcej, ustalony stan faktyczny był
co do zasady bezsporny, strony jednakże z tak ustalonego stanu sprawy wywodziły odmienne skutki prawne. W ocenie E. P. podlega on ubezpieczeniu społecznemu, jednakże nie ma on obowiązku płacenia z tego tytułu składek na ubezpieczenie społeczne. Organ rentowy z kolei podniósł, że konsekwencją objęcia wnioskodawcy ubezpieczeniem społecznym jest zobowiązanie do opłacania składek.

Przechodząc do oceny zasadności przedłożonego odwołania Sąd I instancji wskazał, że zaskarżona decyzja odpowiada prawu, co czyni tym samym bezzasadnym wywiedziony środek zaskarżenia. W pierwszej kolejności Sąd wyjaśnił, że rola Sądu w przedmiotowej sprawie sprowadzała się tylko i wyłącznie do rozpoznania pod względem merytorycznym decyzji z dnia 6 lutego 2012 roku. Zatem wszelkie podnoszone przez wnioskodawcę argumenty dotyczące kwestii podlegania powszechnemu ubezpieczeniu społecznemu,
jak i ubezpieczeniu w KRUS-ie oraz kwestie z tego wynikające leżą poza sferą rozważań Sądu. W tym zakresie bowiem było już prowadzone postępowanie sądowe pod sygnaturą
IV U 16/10, zakończone prawomocnie wyrokiem Sadu Okręgowego z dnia 9 lipca 2010 roku. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że zgodnie z art. 366 k.p.c. prawomocny wyrok ma powagę rzeczy osądzonej co do tego, co w związku z podstawą sporu stanowiło przedmiot rozstrzygnięcia, a ponadto tylko między tymi samymi stronami. Sąd Okręgowy zobligowany był zatem przyjąć ustalenia dotyczące decyzji z dnia 17 listopada 2009 roku poczynione
w sprawie IVU 16/10, bez prawnej możliwości jakiejkolwiek ingerencji w ich treść.

Sąd Okręgowy podkreślił, że stanowisko prezentowane przez wnioskodawcę w toku procesu uwidacznia, że nie dostrzega on różnicy w kwestiach, jakie poruszała decyzja z dnia 17 listopada 2009 roku dotycząca ustalenia obowiązku ubezpieczenia społecznego oraz decyzja z dnia 6 lutego 2012 roku będąca nieuchronną konsekwencją wcześniej dokonanych ustaleń. Sąd zwrócił również uwagę, że w sprawie IVU 16/10 Sąd Apelacyjny w Gdańsku nie zwracał się z jakąkolwiek interpretacją przepisów w sprawie wnioskodawcy do Trybunału Konstytucyjnego, tym bardziej nie uzyskał informacji, że E. P. pomimo podleganiu ubezpieczeniu społecznemu nie musi opłacać składek. Co więcej, na rozprawie apelacyjnej w dniu 22 marca 2011 roku oświadczył, że „ma świadomość, że powinien opłacać składki, ale jego zdaniem, jak płacił składki na KRUS, to nie powinien płacić składek
na ZUS". Na marginesie Sąd I instancji podniósł, że system ubezpieczeń społecznych rolników i powszechny system ubezpieczeń to dwa odrębne i niezależne od siebie systemy ubezpieczeń. Między nimi nie zachodzi zależność ani systemowa, ani finansowa, jeżeli przepisy prawne tak nie stanowią. Fakt opłacania przez E. P. składek
w KRUS-ie nie zwalnia go zatem z obowiązku opłacania składek w ZUS-ie, jeśli obowiązkowo podlega ubezpieczeniu powszechnemu. Co więcej, w razie wyłączenia
z systemu ubezpieczeń rolników, KRUS nie przelewa z urzędu wysokości uiszczanych składek na konto płatnika w ZUS-ie, lecz dokonuje zwrotu nadpłaty rolnikowi.

Kontynuując poczynione rozważania Sąd Okręgowy zważył, że E. P. nie kwestionował wysokości naliczonego zadłużanie podnosząc jedynie, iż nie zgadza się
z obowiązkiem uiszczenia składek. W świetle obowiązujących przepisów prawa zaprezentowany tok myślenia jest błędny, albowiem zgodnie z art. 46 ust. 1 ustawy z dnia
13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. 2009 r., Nr 205,
poz. 1585 ze zm.) płatnik składek jest obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy. Przepis art. 47 ust. 2-2c ustanawia natomiast,
iż płatnik składek, który opłaca składki wyłącznie za siebie, przysyła jedynie deklarację rozliczeniową.

Osoby prowadzące pozarolniczą działalność, opłacające składki wyłącznie za siebie lub osoby z nimi współpracujące, są zwolnione z obowiązku składania deklaracji rozliczeniowej lub imiennych raportów miesięcznych za kolejny miesiąc, jeżeli w ostatnio złożonej deklaracji rozliczeniowej lub imiennym raporcie miesięcznym zadeklarowały
do podstawy wymiaru składek:

1) na ubezpieczenia społeczne - kwotę w wysokości najniższej podstawy wymiaru składek dla osób prowadzących pozarolniczą działalność, obowiązującej je i osoby z nimi współpracujące;

2) na ubezpieczenie zdrowotne - kwotę w wysokości najniższej podstawy wymiaru określonej w art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, obowiązującej je i osoby z nimi współpracujące, i nie nastąpiła żadna zmiana w stosunku do miesiąca poprzedniego,
z zastrzeżeniem ust. 2c.

Osoby prowadzące pozarolniczą działalność, opłacające wyłącznie składki
na ubezpieczenie zdrowotne za siebie lub osoby z nimi współpracujące, są zwolnione
z obowiązku składania deklaracji rozliczeniowej lub imiennych raportów miesięcznych
za kolejny miesiąc, jeżeli w ostatnio złożonej deklaracji rozliczeniowej lub imiennym raporcie miesięcznym zadeklarowały do podstawy wymiaru składek kwotę w wysokości najniższej podstawy wymiaru określonej w art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, obowiązującej je i osoby z nimi współpracujące, i nie nastąpiła żadna zmiana w stosunku do miesiąca poprzedniego, z zastrzeżeniem ust. 2c.

Przenosząc treść zaprezentowanych powyżej przepisów do stanu faktycznego sprawy Sąd Okręgowy wskazał, że bez wątpienia wnioskodawca - jako osoba prowadząca działalność gospodarczą - zobligowany był do uiszczenia składki na ubezpieczenie społeczne. Analiza cytowanych przepisów nakazuje zatem uznać, że zaskarżone orzeczenie odpowiada prawu.

Podzielając tym samym zgodność zaskarżonej decyzji z prawem, Sąd Okręgowy działając w ramach art. 477 (14) § 1 k.p.c. odwołanie E. P. oddalił.

Apelację od wyroku wywiódł ubezpieczony, podnosząc po raz kolejny argumenty przytoczone w odwołaniu oraz prezentowane w toku postępowania przed Sądem I instancji. Skarżący wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja ubezpieczonego E. P. nie zasługuje na uwzględnienie.
Nie zawiera bowiem zarzutów skutkujących koniecznością zmiany bądź uchylenia zaskarżonego orzeczenia.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie była kwestia istnienia obowiązku uiszczania przez ubezpieczonego składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej we wskazanych w zaskarżonej decyzji okresach mieszczących się w przedziale czasowym od maja 2007 r. do września 2009 r.

We wskazanym powyżej zakresie Sąd Okręgowy przeprowadził stosowne postępowanie dowodowe, a w swych ustaleniach i wnioskach nie wykroczył poza ramy swobodnej oceny wiarygodności i mocy dowodów wynikające z przepisu art. 233 k.p.c.,
nie popełnił też uchybień w zakresie zarówno ustalonych faktów, jak też ich kwalifikacji prawnej, które mogłyby uzasadnić ingerencję w treść zaskarżonego orzeczenia.
W konsekwencji, Sąd odwoławczy oceniając jako prawidłowe ustalenia faktyczne
i rozważania prawne w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia, dokonane przez Sąd pierwszej instancji, uznał je za własne, co oznacza, iż zbędnym jest ich szczegółowe powtarzanie w uzasadnieniu wyroku Sądu odwoławczego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 listopada 1998 r., sygn. I PKN 339/98, OSNAPiUS z 1999 r., z. 24, poz. 776).

Sąd Apelacyjny podziela stanowisko Sądu I instancji, zgodnie z którym kwestia podlegania przez ubezpieczonego w okresie sporem ubezpieczeniu społecznemu z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej została prawomocnie rozstrzygnięta w postępowaniu zakończonym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 22 marca 2011 r. (sygn. akt III AUa 1562/10). Tym samym, mając na względzie, iż prawomocny wyrok objęty jest powagą rzeczy osądzonej, Sąd orzekający w niniejszej sprawie związany jest ustaleniami dokonanymi w ww. postępowaniu. Moc wiążąca orzeczenia merytorycznego oznacza bowiem, iż w kolejnym postępowaniu, w którym pojawiła się konkretna kwestia, nie podlega ona już ponownemu ustalaniu, innymi słowy – przesądzenie we wcześniejszym wyroku kwestii o charakterze prejudycjalnym oznacza, że w procesie późniejszym kwestia ta nie może być już w ogóle badana (por. wyrok SN z dnia 12 maja 2011r., I PK 193/10, LEX nr 852766; wyrok SN z dnia 12 lipca 2002 r., V CKN 1110/00, LEX nr 74492). O prejudycjalnej naturze prawomocnego wyroku dla innego postępowania można przy tym mówić nie tylko w przypadku, gdy w postępowaniu występują te same strony albo osoby objęte rozszerzoną prawomocnością orzeczenia, ale również wtedy, gdy pomiędzy prawomocnym orzeczeniem oraz toczącą się sprawą zachodzi szczególny związek polegający na tym, że prawomocne orzeczenie oddziałuje na rozstrzygnięcie toczącej się sprawy (J. Rodziewicz, Prejudycjalność w postępowaniu cywilnym, Gdańsk 2000, s. 95). Taki związek ma niewątpliwie miejsce w niniejszej sprawie, albowiem obowiązek uiszczania składek na konkretnej ubezpieczenie jest konsekwencją podlegania temu ubezpieczeniu.

Prawomocnym wyrokiem z dnia 09 listopada 2010r. Sad Okręgowy we Włocławku (sygn. akt IV U 16/10) przesądził, iż skarżący podlegał obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej w tożsamych, co w niniejszej sprawie okresach, na podstawie art. 6 ust 1 pkt 5 w związku z art. 8 ust 6 pkt 1 i art. 12 ust 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tj. Dz.U nr 205/2009r. poz. 1585 ze zm. – dalej „ustawa o sus”). Jak wskazano wyżej, z mocy art. 365 kpc, powyższym rozstrzygnięciem, a zatem ustaleniami będącymi podstawą rozstrzygnięcia, związane są Sądy rozpoznające niniejszą sprawę.

W następstwie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej osoba prowadząca taką działalność jest zobowiązana do uiszczania składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych - art. 16 ust 4 pkt 1 ustawy o sus, art. 66 ust 1 pkt c, art. 74 ust 1, art. 84 ust 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach z opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - Dz.U nr 205/2010r. poz. 1203, art. 9 w związku z art. 29 i 30 ust 1 i 2 ustawy z dnia 13 lipca 2006r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy - Dz.U. nr 158/2006r. poz. 1121 ze zm.). Żaden z przepisów powołanych ustawy nie zwalnia osoby prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą od uiszczania składek z powyższych tytułów.

Nieskuteczny jest zarzut apelacji, iż opłacanie przez skarżącego składek na ubezpieczenie społeczne rolników, zwalnia go z obowiązku uiszczania składek na ubezpieczenie społeczne z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej w systemie powszechnym. Stosownie do art. 5 ust 1 ustawy o sus, ubezpieczenie społeczne rolników, jeżeli nie podlegają oni obowiązkowi ubezpieczeń społecznych na podstawie ustawy o sus, regulują przepisy ustawy z dnia 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników – Dz.U. nr 50/2008r. poz. 291 ze zm. (dalej: „ustawa o usr”). Z powyższego wynika zasada subsydiarności ubezpieczenia i wykluczenia podlegania ubezpieczeniu rolniczemu w czasie podlegania innemu ubezpieczeniu społecznemu zdefiniowanemu w art. 6 pkt 12 ustawy o usr, jako ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne określone w odrębnych przepisach (art. 7 ust 1 in fine oraz art. 16 ust 3 ustawy o usr). Żaden przepis ustawy o sus nie pozwala na „zaliczenie” na poczet składki na ubezpieczenie społeczne (FUS) składki uiszczonej na ubezpieczenie społeczne rolników (KRUS), a tym samym zwolnienie/pomniejszenie obowiązku składkowego wynikającego z powszechnego systemu ubezpieczeń. Stąd niezasadne jest stanowisko skarżącego, iż fakt dokonywania przez niego wpłat składek na KRUS winien być uwzględniony przez pozwanego poprzez ustalenie, iż apelujący nie jest zobowiązany do uiszczenia składek w powszechnym systemie ubezpieczeń. Nie można również nie zauważyć iż składki finansowane przez rolników są jedynie marginalnym elementem finansowania rolniczego systemu ubezpieczeń społecznych, a wysokość tych składek ustalana jest na innych zasadach i w innej wysokości aniżeli składki na ubezpieczenie w systemie powszechnym finansowane w całości samodzielnie przez przedsiębiorców. Główny ciężar finansowania ubezpieczeń rolniczych spoczywa natomiast na budżecie państwa. Ubezpieczenie społeczne rolników realizuje odrębny od ZUS podmiot – KRUS.

W sytuacji, gdy osoba pobierająca rentę strukturalną zawiesi wykonywanie działalności gospodarczej i w związku z tym podlega ubezpieczeniu emerytalno – rentowemu w KRUS, a następnie wznowi działalność gospodarczą w trakcie kwartału, ubezpieczenie emerytalno – rentowe w KRUS nie ustaje ze względu na obowiązującą do dnia 1 października 2009 roku zasadę kwartalnego rozliczania w KRUS (art. 40 ustawy o usr).
Jak wyjaśnił Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z dnia 21 kwietnia 2006 r. (III AUa 1057/05, OSA 2008/7/22), składka na ubezpieczenie społeczne rolników jest niepodzielna
i zawsze podlega zapłacie w całości za cały kwartał, niezależnie od zaistnienia, zmiany lub ustania warunków podlegania temu ubezpieczeniu w trakcie kwartału.

Z tego względu uiszczenie przez E. P. składki na ubezpieczenie w KRUS za cały kwartał nie miało wpływu na obowiązek uiszczenia składki na ubezpieczenia społeczne w FUS - z tytułu prowadzenia działalności pozarolniczej.

Stosownie do treści art. 16 ust. 4 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych składki na ubezpieczenia społeczne osób prowadzących pozarolniczą działalność finansują
w całości, z własnych środków, sami ubezpieczeni. Ta sama zasada ma zastosowanie
w przypadku składek na ubezpieczenie zdrowotne (por. art. 84 ust. 1 ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych). Przepis art. 46 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych stanowi natomiast, iż płatnik składek jest obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy. Analogiczną regulację w stosunku do składek na ubezpieczenie zdrowotne zawiera ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych. Artykuł 87 ust. 1 tej ustawy stanowi mianowicie, że osoby i jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 84-86, są obowiązane, bez uprzedniego wezwania, opłacić i rozliczyć składki na ubezpieczenie zdrowotne za każdy miesiąc kalendarzowy
w trybie i na zasadach oraz w terminie przewidzianych dla składek na ubezpieczenie społeczne, a jeżeli do tych osób i jednostek nie stosuje się przepisów o ubezpieczeniu społecznym - w terminie do 15 dnia następnego miesiąca. Wysokość składki na Fundusz Pracy i zasady jej opłacania normują przepisy art. 29 i 30 ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy

W świetle powyższego rozstrzygnięcie Sądu I instancji odpowiadało prawu. W tym stanie rzeczy Sąd Apelacyjny działając na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację E. P. jako bezzasadną.