Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 21 marca 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu, Wydział I Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSA Ewa Staniszewska (spr.)

Sędziowie: SA Jacek Nowicki

del. SO Maciej Agaciński

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 marca 2013 r.

sprawy z powództwa M. J. (1)

przeciwko L. J. i M. J. (2)

o unieważnienie umowy darowizny

na skutek zażalenia powódki

na postanowienie Sądu Okręgowego w Poznaniu Ośrodek Zamiejscowy w Lesznie

z dnia 11 lutego 2013 r., sygn. akt XII C 47/13

postanawia:

oddalić zażalenie.

J.Nowicki E.Staniszewska M.Agaciński

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy oddalił wniosek o udzielenie zabezpieczenia powództwa, uprzednio uchylając w trybie art. 395 k.p.c. orzeczenie wniosek ten uwzględniające. W uzasadnieniu wskazał, że powódka domaga się unieważnienia umowy darowizny jaką pozwany dokonał na rzecz pozwanej w dniu 20 listopada 2012 r. podnosząc, że cierpi on na afazję mieszaną i paraliż prawostronny i na skutek tych chorób nie rozumie wypowiadanych słów i znaczenia podejmowanych czynności prawnych. Pozwany, załączając stosowne zaświadczenia lekarskie z listopada 2012 r. wykazał jednak, że zawarł umowę darowizny w dniu 20 listopada 2012 r. w stanie pełnego rozeznania znaczenia czynności prawnej i jej skutku. W tych okolicznościach Sąd Okręgowy uznał, że powódka nie uprawdopodobniła swojego roszczenia.

W zażaleniu na to postanowienie powódka zarzuciła naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 278 § 1 k.p.c. poprzez uznanie, że stwierdzenia lekarzy, iż pozwany mógł dysponować swoim majątkiem są wystarczające do uznania, że roszczenie powódki nie jest dostatecznie uprawdopodobnione. W konsekwencji skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez udzielenia jej zabezpieczenia zgodnie z wnioskiem i zasądzenie od pozwanych solidarnie na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Nie można podzielić stanowiska powódki, że uprawdopodobniła ona swoje żądanie. Na jego poparcie skarżąca dołączyła dokumentację szpitalną i historię choroby pozwanego z 2006 r. (k. 10-12, 70-81), z której w jej ocenie płynie wniosek, że darczyńca zawierając sporną umowę sześć lat później, tj. 20 listopada 2012 r., nie rozumiał znaczenia swoich słów i podejmowanych czynności. Tymczasem już z samego pozwu wynika, że pomimo przebytego udaru i związanych z tym skutków dla zdrowia pozwanego, w 2008 r. zawarł on związek małżeński z pozwaną. Strona przeciwna załączyła przy tym zaświadczenia lekarskie pochodzące od czterech różnych lekarzy, w tym dwóch neurologów, z których wynika, że u pacjenta w okresie bezpośrednio poprzedzającym zawarcie umowy darowizny nie zaobserwowano takich zmian w stanie psychicznym, które wyłączyłyby jego świadomość (k. 45), w pełni rozumiał on mowę, miał upośledzoną jedynie funkcję nadawczą (k.47). Ponadto nie można pominąć, że kwestionowana prze powódkę umowa została sporządzona w formie aktu notarialnego, a zgodnie z art. 86 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie (Dz.U. z 2002 r., nr 42, poz. 369) notariuszowi nie wolno dokonywać czynności notarialnej, jeżeli poweźmie wątpliwość, czy strona czynności notarialnej ma zdolność do czynności prawnych. W rozpatrywanej sprawie notariusz przedsięwziął zaś akty staranności w celu ustalenia stanu psychicznego powoda. Wszystkie te okoliczności sprawiają, że nie było podstaw do zmiany zaskarżonego postanowienia. Na obecnym etapie postępowania w ocenie Sądu Apelacyjnego powódka nie uprawdopodobniła bowiem, że w istotnym dla rozstrzygnięcia sprawy momencie, tj. w chwili zawierania kwestionowanej umowy, pozwany był w stanie wyłączającym świadome albo swobodne podjęcie decyzji i wyrażenie woli. Powyższe skutkowało więc oddaleniem zażalenia na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

J.Nowicki E.Staniszewska M.Agaciński