Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I PK 668/03
POSTANOWIENIE
Dnia 29 marca 2004 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Myszka
w sprawie z powództwa D. B.
przeciwko W. K. i T. K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 29 marca 2004 r.,
kasacji pozwanych od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 7 sierpnia 2003 r.,
odrzuca kasację.
Uzasadnienie
W kasacji pozwanych W. i T. K. od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 7 sierpnia
2003 r. pełnomocnik skarżących podniósł zarzut „niewłaściwej” wykładni art. 775
§
1 k.p. oraz § 1 ust. 2 rozporządzenia MPiPS z dnia 3 lipca 1998 r. w sprawie zasad
ustalania ora wysokości należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży
służbowej poza granicami kraju i ustalenie, że wykonywana przez powoda praca
kierowcy samochodu typu BUS o ładowności do 3,5 tony w transporcie
międzynarodowym jest tożsama z odbywaniem zagranicznych podróży
służbowych. Na takich podstawach skarżący domagali się uchylenia zaskarżonego
wyroku w całości i przekazania sprawy Sądowi Apelacyjnemu do ponownego
rozpoznania oraz zasądzenia od powoda na rzecz pozwanych kosztów zastępstwa
2
procesowego „za wszystkie instancje” według norm przepisanych, alternatywnie
wnosili o zmianę zaskarżonego wyroku i „orzeczenie co do istoty sprawy poprzez
oddalenie powództwa”.
Zdaniem autora kasacji „okoliczności uzasadniające konieczność rozpoznania
kasacji wynikają z rażącej obrazy prawa materialnego, jakiej przy wydaniu wyroku
dopuścił się Sąd, co wymaga w interesie sprawiedliwości uchylenia negatywnych
skutków wynikających z wydanego wyroku oraz z uwagi na fakt, iż w sprawie
występuje potrzeba wykładni przepisów prawnych wywołujących rozbieżności w
orzecznictwie sądów”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Autor kasacji przedstawił zacytowany wyżej pozór okoliczności uzasadniających
rozpoznanie kasacji, tymczasem zarzut „rażącego” naruszenia prawa nie jest taką
okolicznością, skoro takie wymaganie spełnia wyłącznie zarzut naruszenia prawa
kwalifikowany jako „oczywiste” naruszenie przepisów prawa, które jest rozumiane
jako ewidentna, tj. widoczna bez zbędnej analizy i bez wgłębiania się w szczegóły
sprawy („na pierwszy rzut oka”), sprzeczność wykładni lub stosowania prawa z
jego brzmieniem lub powszechnie przyjętymi regułami interpretacji. Natomiast
powołanie się na potrzebę wykładni przepisów prawa wywołujących rozbieżności w
orzecznictwie wymagałoby precyzyjnego określenia, które przepisy prawa
wymagają wykładni Sądu Najwyższego, ze wskazaniem, na czym polegają
związane z tym poważne wątpliwości wraz z przedstawieniem rozbieżności
występujących w orzecznictwie, czego rozpoznawana skarga kasacyjna nie
zawiera (por. postanowienie z dnia 11 stycznia 2002 r., III CKN 570/01, OSNC
2002 nr 12, poz. 151). Konieczne wymagania konstrukcyjne kasacji, do jakich
zalicza się obowiązek wskazania okoliczności uzasadniających rozpoznanie
kasacji, powinny być zatem precyzyjnie przytoczone, albowiem należy to do istoty
tego środka zaskarżenia, a Sąd Najwyższy nie jest uprawniony do samodzielnego
dokonywania konkretyzacji ani do ryzykowania domysłów co do wypełnienia
wymagań skargi kasacyjnej, ponieważ to obciąża wyłącznie stronę skarżącą. Autor
kasacji nie mógł zatem oczekiwać, że w koniecznym przedstawieniu (nazwaniu)
okoliczności uzasadniających rozpoznanie kasacji, polegających na sformułowaniu
konkretnego istotnego zagadnienia i wskazaniu argumentów, które prowadzą do
3
rozbieżnych ocen, lub na wskazaniu przepisów prawa wymagających wykładni
Sądu Najwyższego z uwagi na występujące w orzecznictwie rozbieżności
dotyczące interpretacji konkretnych norm prawnych (postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 10 maja 2001 r., II CZ 35/01, OSN 2002 nr 1, poz. 11),
wyręczy go Sąd Najwyższy. W utrwalonym orzecznictwie przyjmuje się, że
stwierdzone braki konstrukcyjne kasacji pozbawiają ją cech tego szczególnego
środka odwoławczego, w związku z czym podlega ona odrzuceniu bez wzywania
do jej uzupełnienia (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 listopada 1996
r., II UKN 12/96, OSNAPiUS 1997 nr 10, poz. 173). Na tle nowego brzmienia art.
393 § 1 k.p.c. stanowisko to odnosi również do braku przedstawienia okoliczności
uzasadniających rozpoznanie kasacji (art. 3933
§ 1 pkt 3 w związku z art. 393
k.p.c.), co stanowi nieusuwalną wadę kasacji, uniemożliwiającą merytoryczne
rozpoznanie takiej namiastki (pozoru) skargi kasacyjnej. Nieprzedstawienie w
kasacji okoliczności uzasadniających jej rozpoznanie (art. 3933
§ 1 pkt 3 k.p.c.)
powoduje zatem odrzucenie kasacji bez wzywania do uzupełnienia tego braku (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 2000 r., II CKN 1385/00,
OSNC 2001 nr 3, poz. 51). Ponadto przyjmuje się, że jeżeli skarżący nie wskazał w
kasacji okoliczności uzasadniających jej rozpoznanie lub wskazał jedynie ich pozór,
to obowiązek ich przedstawienia (art. 3933
§ 1 pkt 3 k.p.c.) nie jest spełniony,
choćby dały się wywieść z uzasadnienia kasacji (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 22 marca 2001 r., V CZ 131/00, OSN 2001 nr 10, poz. 156).
Ponadto czas pracy kierowców przeznaczony na wykonywanie zadań poza
granicami wymagających ponoszenia przez pracownika dodatkowych kosztów kraju
(wyżywienia lub noclegów) z natury rzeczy judykatura Sądu Najwyższego
kwalifikuje się jako odbywanie pracowniczych zagranicznych podróży służbowych,
które wymagają zrekompensowania przez pracodawcę uzasadnionych kosztów
poniesionych przez pracownika.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy orzekł stosownie do art. 3935
k.p.c.
Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13