Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE Z DNIA 9 LISTOPADA 2004 R.
IV KK 190/04
Warunkiem zastosowania premii art. 60 § 3 k.k. jest ujawnienie przez
sprawcę wszystkich istotnych okoliczności popełnienia przestępstwa w tym
także tych dotyczących korzyści uzyskanej z przestępstwa.
Przewodniczący: sędzia SN K. Cesarz.
Sędziowie: SN A. Deptuła (sprawozdawca)
SA (del. do SN) W. Płóciennik.
Prokurator Prokuratury Krajowej: B. Drozdowska.
Sąd Najwyższy w sprawie Anety S., Jacka P. i Grzegorza D. skaza-
nych z art. 286 § 1 w zw. z art. 294 § 1 k.k., po rozpoznaniu w Izbie Karnej
na rozprawie w dniu 9 listopada 2004 r. kasacji, wniesionych przez obroń-
ców skazanych od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 25 kwietnia 2002
r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 3 sierpnia
2001 r.,
o d d a l i ł wszystkie kasacje jako oczywiście bezzasadne (...)
Z u z a s a d n i e n i a :
I. Sąd Rejonowy w K. wyrokiem z dnia 3 sierpnia 2001 r. uznał Anetę
S., Jacka P. i Grzegorza D. za winnych popełnienia w okresie od dnia 8
maja 2000 r. do dnia 10 maja 2000 r. w K., wspólnie i w porozumieniu oraz
w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, oszustwa na szkodę II Oddziału
2
Banku Polska Kasa Opieki S.A. w K. i wyłudzenia w ten sposób gotówki w
kwocie 1 450 000 zł, zdeponowanych w tymże banku na rachunku Jana i
Walentyny F., przy czym Aneta S. jako pracownik banku ujawniła i wyko-
rzystała przy popełnieniu tego przestępstwa informacje stanowiące tajem-
nicę bankową – i za to skazał:
- Anetę S. na podstawie art. 286 § 1w zw. z art. 294 § 1, art. 270 § 1, 275
§ 1 i art. 276 k.k. oraz art. 171 ust. 5 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – pra-
wo bankowe – na 10 lat pozbawienia wolności,
- Jacka P. na podstawie art. 286 § 1 w zw. z art. 294 § 1, art. 270 § 1, 275
§ 1 i 276 k.k. na 9 lat pozbawienia wolności,
- Grzegorza D. na podstawie art. 286 § 1 w zw. z art. 294 § 1, 270 § 1,
275 § 1, i 276 k.k. na 8 lat pozbawienia wolności.
Na podstawie art. 33 § 2 k.k. orzeczone zostały wobec każdego z
oskarżonych kary grzywny w wysokości po 300 stawek dziennych, a w sto-
sunku do Anety S. orzeczony został także zakaz wykonywania zawodu
związanego z działalnością bankową przez okres 10 lat.
Wyrok Sądu Rejonowego zaskarżyli obrońcy oskarżonych. (...)
Sąd Okręgowy w K. uznał apelacje obrońców za bezzasadne i wyro-
kiem z dnia 25 kwietnia 2002 r. utrzymał w mocy wyrok Sądu Rejonowego.
II. Kasacje wnieśli obrońcy skazanych. (...)
Obrońca Grzegorza D. zarzucił rażące naruszenie prawa materialne-
go mające istotny wpływ na wynik postępowania, a to przepisu art. 60 § 3
k.k. poprzez nieprzyjęcie, że oskarżony współdziałający z innymi osobami
w popełnieniu przestępstwa ujawnił wobec organu powołanego do ścigania
przestępstw informacje dotyczące osób uczestniczących w popełnieniu
przestępstwa oraz istotne okoliczności jego popełnienia, a w konsekwencji
niezastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary i wnosił o uchylenie
wyroków oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania w postępo-
waniu pierwszoinstancyjnym.
3
III. Rozpoznając kasacje Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Żadna z kasacji nie kwalifikowała się do uwzględnienia, podniesione
bowiem przez obrońców skazanych zarzuty były bezzasadne, i to w stopniu
o jakim mowa w art. 535 § 2 k.p.k. (oczywista bezzasadność kasacji). Żad-
na zatem ze skarg kasacyjnych nie mogła wywołać skutków jakich doma-
gali się skarżący w zgłoszonych wnioskach. (...)
Co do kasacji obrońcy Grzegorza D.
Redakcja art. 60 § 3 k.k. od samego początku wzbudzała wątpliwości
i to nie tylko, gdy chodzi o merytoryczną trafność oraz racjonalność przyję-
tego uregulowania, lecz także w zakresie rozwiązań interpretacyjnych.
Wątpliwości te koncentrowały się wokół wykładni terminu „ujawnia”, a ich
źródłem była rozbieżność wyników przy jego interpretacji według reguł se-
mantycznych oraz wykładni systemowej. Żadnych natomiast kontrowersji
nie wywoływało, to że warunkiem zastosowania premii przewidzianej w tym
przepisie jest podanie przez sprawcę wszystkich (znanych mu) istotnych
okoliczności popełnienia przestępstwa. Chodzi więc nie tylko o podanie
okoliczności prawdziwych, ale także o niezatajenie żadnych istotnych oko-
liczności. Jest najzupełniej oczywiste, że do istotnych okoliczności należy
także wyjawienie korzyści uzyskanej z przestępstwa.
Tego warunku Grzegorz D. nie spełnił, bo już w pierwszych swoich
wyjaśnieniach stwierdził (i był później w tej kwestii konsekwentny), że uzy-
skanych z przestępstwa korzyści nie ujawni. Tak więc, już z tego oczywi-
stego powodu skazany nie kwalifikuje się jako sprawca mogący korzystać z
dobrodziejstwa przewidzianego w art. 60 § 3 k.k. Nie mógłby on korzystać
z premii przewidzianej w tym przepisie również w świetle uchwały posze-
rzonego składu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 29 października 2004 r.,
I KZP 24/04*
w której stwierdzono, że użyty w art. 60 § 3 k.k. termin „ujaw-
nić” oznacza przekazanie przez sprawcę organowi powołanemu do ściga-
*
OSNKW 2004, z. 10, poz. 92.
4
nia przestępstw określonych tym przepisem wiadomości, dotychczas temu
organowi nieznanych lub takich które – według wiedzy sprawcy – są temu
organowi nieznane. Postawę Grzegorza D. cechowała wyjątkowa chwiej-
ność, i co najistotniejsze, decydując się na ujawnienie współoskarżonych
czynił to w sytuacji, gdy organy powołane do ścigania przestępstw miały już
wystarczająco dużo danych dowodowych pozwalających na odtworzenie
mechanizmu przestępczego działania wszystkich oskarżonych. (...)

IV KK 190/04

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia