Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CK 269/05
POSTANOWIENIE
Dnia 9 maja 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie z powództwa Miejskich Wodociągów i Kanalizacji - Spółki
z o.o. w K.
przeciwko Gminie B.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 maja 2005 r.,
na skutek kasacji strony powodowej od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 18 października 2004 r.,
odrzuca kasację.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 18 października 2004 r. Sąd Apelacyjny, na skutek apelacji
obu stron, zmienił zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego z dnia 30 stycznia 2004 r.
w sprawie o zapłatę.
Powód w kasacji zarzucił naruszenie prawa materialnego przez błędną
wykładnię § 2 wskazanej umowy w związku z art. 65 § 2 k.c., art. 5 k.c. Skarżący
wniósł o uchylenie zaskarżonego w całości wyroku i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3933
§ 1 pkt 3 k.p.c. skarżący ma obowiązek przedstawić
w kasacji okoliczności uzasadniające jej rozpoznanie, czyli wskazać, że w sprawie
występuje istotne zagadnienie prawne lub że istnieje potrzeba wykładni przepisów
prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności
w orzecznictwie sądów albo że orzeczenie oczywiście narusza prawo lub zachodzi
nieważność postępowania. Niniejsza kasacja nie spełnia tego wymagania.
Po przedstawieniu podstaw kasacji, skarżący zamieścił następującą
wypowiedź: „przyjęcie niniejszej kasacji motywuję rozstrzygnięciem istotnego
zagadnienia prawnego, polegającego na interpretacji zapisów umowy pomiędzy
podmiotem prawa świadczącym usługi użyteczności publicznej a jednostką
samorządu terytorialnego”.
Powyższa wypowiedź nie stanowi przedstawienia okoliczności, o których
mowa w art. 3933
§ 1 pkt 3 k.p.c. w związku z art. 393 k.p.c., ponieważ problem
interpretacji zapisów konkretnej umowy nie ma charakteru uniwersalnego i nie
stanowi zagadnienia prawnego w rozumieniu powyższych przepisów. Wskazana
przez skarżącego „konieczność interpretacji zapisów umowy”, nie może być
traktowana jako naruszenie prawa materialnego, w rozumieniu art. 3931
pkt 1
k.p.c., uzasadniająca wniesienie kasacji. Prawem materialnym bowiem, zgodnie
3
z tym przepisem, są jedynie normy prawne wypływające ze źródeł prawa
(Konstytucji, ustaw, aktów normatywnych niższego rzędu, umów
międzynarodowych).
Należy także podkreślić, że przedstawienie okoliczności, które uzasadniałyby
rozpoznanie kasacji ze względu na występujące w sprawie istotne zagadnienie
prawne (art. 3933
§ 1 pkt 3 i art. 393 § 1 pkt 1 k.p.c.), polega na przedstawieniu
tego zagadnienia przez jego sformułowanie z przytoczeniem argumentów
prawnych, które prowadzą do rozbieżnych ocen prawnych (zob. postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 10 maja 2001 r., II CZ 35/01 – OSNC 2002, z. 1,
poz. 11). Tych wszystkich elementów brak jest w kasacji powoda. Kasacja jest
szczególnym środkiem odwoławczym, realizującym przede wszystkim interes
publiczny, polegający na usuwaniu rozbieżności w orzecznictwie sądów
powszechnych oraz na wspomaganiu rozwoju prawa. Zatem okoliczności
uzasadniające rozpoznanie kasacji muszą być w niej odrębnie powołane
i uzasadnione.
Z przedstawionych przyczyn należy uznać zatem, że wniesiona w sprawie
kasacja nie zawiera przedstawienia okoliczności uzasadniających jej rozpoznanie
i dotknięta jest brakiem istotnym, powodującym jej odrzucenie (por. postanowienia
Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 2000 r., II CKN 1385/00, OSNC z 2001 r., nr
3, poz. 51; z dnia 12 grudnia 2000 r., V CKN 1780/00, OSNC z 2001 r., nr 3,
poz. 52).
W związku z tym, na podstawie art. 3937
§ 2 k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł,
jak w sentencji postanowienia.