SNO 20/05
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-01-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II K 10/03 II K 1103/03 II K 2/03 II K 8/03 II K 9/03
Pełny tekst orzeczenia
WYROK Z DNIA 17 MAJA 2005 R.
SNO 20/05
Przewodniczący: sędzia SN Marian Buliński (sprawozdawca).
Sędziowie SN: Maria Grzelka, Henryk Pietrzkowski.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny na rozprawie z udziałem Zastępcy
Rzecznika Dyscyplinarnego sędziego Sądu Okręgowego oraz protokolanta po
rozpoznaniu w dniu 17 maja 2005 r. sprawy sędziego Sądu Rejonowego w
związku z odwołaniem obwinionego od wyroku Sądu Apelacyjnego – Sądu
Dyscyplinarnego z dnia 18 stycznia 2005 r., sygn. akt: (...)
u t r z y m a ł w m o c y zaskarżony w y r o k.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny wyrokiem z dnia 18 stycznia 2005 r.,
sygn. akt (...) uznał sędziego Sądu Rejonowego za winnego tego, że prowadząc
z naruszeniem zasad koncentracji materiału dowodowego i ciągłości rozprawy
postępowanie w sprawach o sygn. akt: II K 8/03, II K 1103/03, II K 2/03, II K
10/03, II K 9/03 Sądu Rejonowego doprowadził do wystąpienia rażącej
przewlekłości w wyżej wymienionych sprawach, a nadto sporządzając pisemne
motywy wyroków w sprawach II K 2/03 i II K 10/03 Sądu Rejonowego dopuścił
się rażącej obrazy przepisów prawa – art. 424 § 1 k.p.k. i za to na podstawie art.
107 § 1 i 109 § 1 pkt 2 u.s.p. wymierzył mu karę nagany.
Odwołanie od tego wyroku złożył obwiniony i nie negując swojej winy w
doprowadzeniu do przewlekłości postępowania w omawianych sprawach
uważał wymierzoną karę jako zbyt surową i dlatego wniósł o zmianę wyroku i
wymierzenie mu kary upomnienia.
Na rozprawie przed Sądem Najwyższym – Sądem Dyscyplinarnym
obwiniony poparł swoje odwołanie, a Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego
wniósł o utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co
następuje:
Odwołanie obwinionego nie jest zasadne. Karą łagodniejszą od
wymierzonej obwinionemu może być jedynie kara upomnienia, która
jednocześnie jest najłagodniejszą karą wymierzaną w postępowaniu
dyscyplinarnym.
W przedmiotowej sprawie obwiniony nie zasługuje na najłagodniejszą karę
dyscyplinarną. Przypisane mu przewinienie służbowe polegało na
2
spowodowaniu rażącej przewlekłości postępowania sądowego w pięciu
sprawach i rażącego naruszenia art. 424 § 1 k.p.k. w dwóch sprawach. Opis
bezczynności i czynności obwinionego doprowadzających do przewlekłości w
tych pięciu sprawach zajął osiem stron wyroku Sądu Apelacyjnego – Sądu
Dyscyplinarnego z dnia 18 stycznia 2005 r. Dlatego też wymierzoną
obwinionemu karę dyscyplinarną nagany należy uznać jako odpowiednią i
wobec tego zaskarżony wyrok należało utrzymać w mocy.
Dlatego też Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie.
SNO 20/05
Przewodniczący: sędzia SN Marian Buliński (sprawozdawca).
Sędziowie SN: Maria Grzelka, Henryk Pietrzkowski.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny na rozprawie z udziałem Zastępcy
Rzecznika Dyscyplinarnego sędziego Sądu Okręgowego oraz protokolanta po
rozpoznaniu w dniu 17 maja 2005 r. sprawy sędziego Sądu Rejonowego w
związku z odwołaniem obwinionego od wyroku Sądu Apelacyjnego – Sądu
Dyscyplinarnego z dnia 18 stycznia 2005 r., sygn. akt: (...)
u t r z y m a ł w m o c y zaskarżony w y r o k.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny wyrokiem z dnia 18 stycznia 2005 r.,
sygn. akt (...) uznał sędziego Sądu Rejonowego za winnego tego, że prowadząc
z naruszeniem zasad koncentracji materiału dowodowego i ciągłości rozprawy
postępowanie w sprawach o sygn. akt: II K 8/03, II K 1103/03, II K 2/03, II K
10/03, II K 9/03 Sądu Rejonowego doprowadził do wystąpienia rażącej
przewlekłości w wyżej wymienionych sprawach, a nadto sporządzając pisemne
motywy wyroków w sprawach II K 2/03 i II K 10/03 Sądu Rejonowego dopuścił
się rażącej obrazy przepisów prawa – art. 424 § 1 k.p.k. i za to na podstawie art.
107 § 1 i 109 § 1 pkt 2 u.s.p. wymierzył mu karę nagany.
Odwołanie od tego wyroku złożył obwiniony i nie negując swojej winy w
doprowadzeniu do przewlekłości postępowania w omawianych sprawach
uważał wymierzoną karę jako zbyt surową i dlatego wniósł o zmianę wyroku i
wymierzenie mu kary upomnienia.
Na rozprawie przed Sądem Najwyższym – Sądem Dyscyplinarnym
obwiniony poparł swoje odwołanie, a Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego
wniósł o utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co
następuje:
Odwołanie obwinionego nie jest zasadne. Karą łagodniejszą od
wymierzonej obwinionemu może być jedynie kara upomnienia, która
jednocześnie jest najłagodniejszą karą wymierzaną w postępowaniu
dyscyplinarnym.
W przedmiotowej sprawie obwiniony nie zasługuje na najłagodniejszą karę
dyscyplinarną. Przypisane mu przewinienie służbowe polegało na
2
spowodowaniu rażącej przewlekłości postępowania sądowego w pięciu
sprawach i rażącego naruszenia art. 424 § 1 k.p.k. w dwóch sprawach. Opis
bezczynności i czynności obwinionego doprowadzających do przewlekłości w
tych pięciu sprawach zajął osiem stron wyroku Sądu Apelacyjnego – Sądu
Dyscyplinarnego z dnia 18 stycznia 2005 r. Dlatego też wymierzoną
obwinionemu karę dyscyplinarną nagany należy uznać jako odpowiednią i
wobec tego zaskarżony wyrok należało utrzymać w mocy.
Dlatego też Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie.