Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2013 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku VIII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Jerzy Szczurewski

Protokolant: Agnieszka Malewska

przy udziale Prokuratora Haliny Dyszlatys

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2013 roku

sprawy Ł. J.

oskarżonego z art. 178a § 4 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku

z dnia 31 października 2012 r. sygn. akt XV K 1311/12

I.  Wyrok w zaskarżonej części zmienia w ten sposób, że za podstawę prawną warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności /pkt II wyroku/ przyjmuje art. 69 § 1, 2 i 4 kk, art. 70 § 1 pkt 1 kk.

II.  W pozostałym zakresie wyrok w zaskarżonej części utrzymuje w mocy.

III.  Zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

Oskarżony Ł. J. stanął pod zarzutem tego, że:

w dniu 26 czerwca 2012r. o godz. 20:20 na ul. (...) w B. prowadził po drodze publicznej motorower marki M. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości, wynik I – badania 1,18mg/dm ³, II – badania 1,20 mg/dm ³ alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości w sprawie o sygn. akt III K 3818/04,

tj. o czyn z art. 178a §4 k.k.

Sąd Rejonowy w Białymstoku XV Wydział Karny wyrokiem z dnia 31 października 2012 roku wydanym w sprawie XV K 1311/12 oskarżonego Ł. J. uznał winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i za ten czyn na mocy art. 178a § 4 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, której wykonanie w oparciu o art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 kk warunkowo zawiesił na okres próby 3 (trzech) lat.

Na mocy art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 (czterech) lat.

Na mocy art. 49 § 2 k.k. orzekł od oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 400 (czterysta) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Białymstoku - kwotę 270 (dwustu siedemdziesięciu) złotych tytułem kosztów sądowych.

Apelację od powyższego orzeczenia na zasadzie art. 425 § 1, 2 k.p.k. oraz art. 444 k.p.k. wniósł prokurator w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego.

Na zasadzie art. 427 § 1 i 2 k.p.k., art. 438 pkt 1 k.p.k. rozstrzygnięciu Sądu Rejonowego zarzucił obrazę przepisu prawa materialnego, a mianowicie art. 69 § 4 k.k., poprzez jego nie wskazanie w podstawie prawnej warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej za czyn popełniony przez sprawcę przestępstwa określonego a art. 178a § 4 k.k.

Wskazując na powyższe prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wskazanie art. 69 § 4 k.k. jako podstawy prawnej warunkowego zawieszenia orzeczonej wobec Ł. J. kary pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie.

Należy wskazać, że w świetle materiału dowodowego wina oskarżonego i okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości. W tym zakresie Sąd I instancji poczynił prawidłowe ustalenia, czemu dał wyraz w uzasadnieniu orzeczenia. Sąd Okręgowy w wyniku przeprowadzonej kontroli odwoławczej nie dopatrzył się w zaskarżonym wyroku żadnego błędu w ustaleniach faktycznych. Stan faktyczny został ustalony prawidłowo w oparciu o całokształt ujawnionych dowodów, a w wyniku ich wszechstronnej analizy Sąd Rejonowy wywiódł logiczny i trafny wniosek, co do braku wątpliwości w zakresie winy oskarżonego w zakresie przypisanego mu przestępstwa oraz okoliczności popełnienia czynu.

Należy przy tym podkreślić, iż w uzasadnieniu swojego orzeczenia Sąd Rejonowy szczegółowo wskazał, które fakty i okoliczności uznał za udowodnione, na jakich dowodach oparł swe przekonania.

Przechodząc do szczegółowej analizy apelacji wywiedzionej przez prokuratora należy stwierdzić, że obraza przepisów prawa materialnego (error iuris) może polegać na błędnej wykładni przepisu, zastosowaniu niewłaściwego przepisu lub zastosowaniu go w niewłaściwy sposób, zastosowaniu danego przepisu, mimo zakazu określonego rozstrzygania lub niezastosowaniu normy, której stosowanie było obowiązkowe. Podzielić zatem należy tezę, że naruszenie prawa materialnego polega na jego wadliwym zastosowaniu (niezastosowaniu) w orzeczeniu, które oparte jest na trafnych i niekwestionowanych ustaleniach faktycznych ( vide postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 2008 roku, o sygn. V KK 89/08, OSNwSK 2008/1/1183, LEX 549359).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt stanu faktycznego niniejszej sprawy należy stwierdzić, iż zarówno zarzut apelacji oskarżyciela publicznego, jak i wywody przytoczone na jego poparcie w pełni zasługują na aprobatę. Sąd Okręgowy podzielił również sformułowany przez autora apelacji wniosek odwoławczy.

Sąd Rejonowy wadliwie nie zastosował w podstawie zawieszenia wykonania kary art. 69 § 4 k.k., mimo, że oskarżony stanął pod zarzutem czynu określonego w art. 178 a § 4 k.k. Przepis art. 178 a § 4 k.k. odnosi się do typu kwalifikowanego przestępstwa określonego w art. 178 a § 1 k.k., co jednocześnie powoduje, iż zawieszenie wykonania kary wobec tego rodzaju sprawcy jest ograniczone do szczególnie uzasadnionych wypadków. Zasadą wynikającą z treści art. 69 § 4 k.k. jest, iż w szczególności w przypadku sprawcy prawomocnie skazanego wcześniej za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości jest stosowanie kary bezwzględnej pozbawienia wolności, zaś korzystanie z instytucji warunkowego zawieszenia kary ograniczone jest do wyjątkowych przypadków.

Zgodnie bowiem z uregulowaniem zawartym w art. 69 § 4 k.k. wobec sprawcy występku o charakterze chuligańskim oraz sprawcy przestępstwa określonego w art. 178a § 4 k.k. sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Tą szczególną sytuację Sąd I Instancji z całą pewnością dostrzegł, na co przedstawił stosowne argumenty, które w pełni podziela Sąd Okręgowy. W uzasadnieniu Sąd Rejonowy wskazał, iż w stosunku do oskarżonego istnieje pozytywna prognoza na przyszłość, iż nie dopuści się on podobnego czynu, czy w jakikolwiek inny sposób nie naruszy porządku prawnego. Sąd Rejonowy podkreślił również, iż oskarżony od samego początku przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, a co za tym idzie tego rodzaju postawa może stanowić przejaw zrozumienia przez oskarżonego znaczenia przypisywanego mu przestępstwa.

Jak przyjmuje się powszechnie w doktrynie wadliwość prawna podstawy w zakresie rozstrzygnięcia Sądu co do winy i karny nie może być konwalidowana w trybie art. 105 k.p.k. który to przepis zezwala na sprostowanie orzeczenia lub zarządzenia tylko w zakresie oczywistej omyłki pisarskiej i rachunkowej.

Mając na uwadze powyższe koniecznym okazała się zmiana wyroku w zaskarżonej części w ten sposób, że za podstawę warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności oskarżonemu Ł. J. przyjęto art. 69 § 1, 2 i 4 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k.

Nie zmienia to faktu, iż w ocenie Sądu Okręgowego wymierzona oskarżonemu Ł. J. kara 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres lat 4 jest karą sprawiedliwą i słuszną.

Zaskarżony wyrok nie jest dotknięty innymi wadami, które powinny być brane przez Sąd Odwoławczy z urzędu.

Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji wyroku.

Na mocy art. 624 § 1 k.k. w zw. z art. 634 k.p.k. Sąd Okręgowy zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze uznając, iż przemawiają za tym zasady słuszności.