I CSK 358/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-06-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CSK 358/06
POSTANOWIENIE
Dnia 26 października 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie z powództwa A. z siedzibą w Hamburgu
przeciwko S. S. Spółce z o.o. z siedzibą w W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 października 2006 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 2 czerwca 2006 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
2
Zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. jednym z kreatywnych wymogów
formalnych skargi kasacyjnej jest zawarcie w niej wniosku o przyjęcie skargi do
rozpoznania przez Sąd Najwyższy i uzasadnienie tego wniosku. Wymóg ten jest
ściśle związany z uregulowaną w art. 3989
k.p.c. instytucją przedsądu i dla jego
spełnienia konieczne jest wskazanie w skardze kasacyjnej na występowanie
w sprawie jednej z okoliczności wymienionych w powyższym przepisie,
uzasadniającej podjęcie przez Sąd Najwyższy decyzji o przyjęciu skargi kasacyjnej
do rozpoznania. Jeżeli okolicznością taką jest występujące w sprawie istotne
zagadnienie prawne, konieczne jest opisanie w skardze kasacyjnej tego
zagadnienia, z odwołaniem się do określonych przepisów prawnych oraz
wykazanie, że zagadnienie jest istotne. Natomiast jeżeli okolicznością taką jest
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, konieczne jest wskazanie
przepisów prawnych, których wykładnia jest potrzebna i wykazanie, że
dotychczasowe ich rozumienie budzi wątpliwości lub wywołuje rozbieżności
w orzecznictwie sądów.
W skardze kasacyjnej pozwanego, jako spełnienie wymogu art. 3984
§ 1 pkt
3 k.p.c. wskazano, iż pozwany „wnosi o przyjęcie skargi do rozpoznania wobec
konieczności wykładni czy zastosowanie na parkingu strzeżonym szeregu
zabezpieczeń technicznych (w tym miejscu szczegółowo wymienionych) oraz
pełnienie na parkingu aktywnej służby przez dwóch pracowników – nie uzasadnia
stanowiska, że przechowawca zachował podwyższone wymogi staranności
a zuchwała kradzież samochodu z takiego parkingu, polegająca w szczególności
na staranowaniu szlabanu i bramy, jest okolicznością, za którą przechowawca nie
ponosi odpowiedzialności”.
Takie uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania
w sposób oczywisty nie spełnia wymogu art. 3984
§ 1 pkt 3 w zw. z art. 3989
k.p.c.
Powołując się na „konieczność wykładni” nie wskazuje żadnych przepisów
prawnych budzących poważne wątpliwości, nie formułuje też żadnego zagadnienia
prawnego występującego w rozpoznawanej sprawie. W istocie uzasadnienie
3
wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania sprowadza się do wskazania
okoliczności faktycznych ustalonych w sprawie (rodzaju zabezpieczeń strzeżonego
parkingu) i sformułowaniu pytania czy świadczą one o zachowaniu przez
przechowawcę podwyższonych wymogów staranności i czy w tej sytuacji ustalone
okoliczności kradzieży wyłączają odpowiedzialność przechowawcy. Jest to zatem
pytanie o odpowiedzialność strony pozwanej w świetle poczynionych w sprawie
ustaleń faktycznych (bez wskazania nawet przyjętych podstaw prawnych tej
odpowiedzialności), co może ewentualnie stanowić fragment uzasadnienia
podstawy kasacyjnej naruszenia prawa materialnego, jeżeli wskazany byłby
naruszony przepis prawa materialnego, nie może natomiast stanowić uzasadnienia
wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Z uwagi zatem na to, że skarga kasacyjna nie spełnia wymogu art. 3984
§ 1
pkt 3 k.p.c., podlega odrzuceniu na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 26 października 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie z powództwa A. z siedzibą w Hamburgu
przeciwko S. S. Spółce z o.o. z siedzibą w W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 października 2006 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 2 czerwca 2006 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
2
Zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. jednym z kreatywnych wymogów
formalnych skargi kasacyjnej jest zawarcie w niej wniosku o przyjęcie skargi do
rozpoznania przez Sąd Najwyższy i uzasadnienie tego wniosku. Wymóg ten jest
ściśle związany z uregulowaną w art. 3989
k.p.c. instytucją przedsądu i dla jego
spełnienia konieczne jest wskazanie w skardze kasacyjnej na występowanie
w sprawie jednej z okoliczności wymienionych w powyższym przepisie,
uzasadniającej podjęcie przez Sąd Najwyższy decyzji o przyjęciu skargi kasacyjnej
do rozpoznania. Jeżeli okolicznością taką jest występujące w sprawie istotne
zagadnienie prawne, konieczne jest opisanie w skardze kasacyjnej tego
zagadnienia, z odwołaniem się do określonych przepisów prawnych oraz
wykazanie, że zagadnienie jest istotne. Natomiast jeżeli okolicznością taką jest
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, konieczne jest wskazanie
przepisów prawnych, których wykładnia jest potrzebna i wykazanie, że
dotychczasowe ich rozumienie budzi wątpliwości lub wywołuje rozbieżności
w orzecznictwie sądów.
W skardze kasacyjnej pozwanego, jako spełnienie wymogu art. 3984
§ 1 pkt
3 k.p.c. wskazano, iż pozwany „wnosi o przyjęcie skargi do rozpoznania wobec
konieczności wykładni czy zastosowanie na parkingu strzeżonym szeregu
zabezpieczeń technicznych (w tym miejscu szczegółowo wymienionych) oraz
pełnienie na parkingu aktywnej służby przez dwóch pracowników – nie uzasadnia
stanowiska, że przechowawca zachował podwyższone wymogi staranności
a zuchwała kradzież samochodu z takiego parkingu, polegająca w szczególności
na staranowaniu szlabanu i bramy, jest okolicznością, za którą przechowawca nie
ponosi odpowiedzialności”.
Takie uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania
w sposób oczywisty nie spełnia wymogu art. 3984
§ 1 pkt 3 w zw. z art. 3989
k.p.c.
Powołując się na „konieczność wykładni” nie wskazuje żadnych przepisów
prawnych budzących poważne wątpliwości, nie formułuje też żadnego zagadnienia
prawnego występującego w rozpoznawanej sprawie. W istocie uzasadnienie
3
wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania sprowadza się do wskazania
okoliczności faktycznych ustalonych w sprawie (rodzaju zabezpieczeń strzeżonego
parkingu) i sformułowaniu pytania czy świadczą one o zachowaniu przez
przechowawcę podwyższonych wymogów staranności i czy w tej sytuacji ustalone
okoliczności kradzieży wyłączają odpowiedzialność przechowawcy. Jest to zatem
pytanie o odpowiedzialność strony pozwanej w świetle poczynionych w sprawie
ustaleń faktycznych (bez wskazania nawet przyjętych podstaw prawnych tej
odpowiedzialności), co może ewentualnie stanowić fragment uzasadnienia
podstawy kasacyjnej naruszenia prawa materialnego, jeżeli wskazany byłby
naruszony przepis prawa materialnego, nie może natomiast stanowić uzasadnienia
wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Z uwagi zatem na to, że skarga kasacyjna nie spełnia wymogu art. 3984
§ 1
pkt 3 k.p.c., podlega odrzuceniu na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c.