V CNP 17/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-04-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 17/07
POSTANOWIENIE
Dnia 29 marca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie ze skargi M. G.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w B.
z dnia 21 lutego 2006 r., w sprawie z powództwa M. G.
przeciwko A.W.
o nakazanie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 29 marca 2007 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 21 lutego 2006 r. Sąd Okręgowy oddalił apelację powoda.
W związku z wymienionym wyrokiem Sądu Okręgowego powód wniósł
skargę o stwierdzenie jego niezgodności z prawem w całości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., odczytywanym łącznie z art. 4171
§ 2 k.c.
skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
przysługuje tylko wtedy, gdy przez wydanie prawomocnego orzeczenia
niezgodnego z prawem stronie wyrządzona została szkoda. A contrario, jeżeli
szkoda nie wystąpiła, skarga nie przysługuje. Właśnie z tego względu wśród tzw.
konstrukcyjnych wymagań skargi przewidziano obowiązek uprawdopodobnienia
wyrządzenia szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.), co oznacza złożenie przez
skarżącego oświadczenia, że szkoda wystąpiła – ze wskazaniem jej rodzaju
i rozmiaru – oraz uwiarygodnienie tego oświadczenia. W tym celu, w związku
z treścią art. 243 k.p.c., skarżący może powoływać i przedstawiać zarówno
dowody, w tym tzw. dowody niedające pewności jak i inne środki, nieuznawane
przez kodeks za dowody, np. pisemne oświadczenia, surogaty dokumentów itp.
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05,
Biul. SN 2005, nr 10, s. 14 oraz z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05, niepubl.:
por. także orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 19 czerwca 1951 r., C 398/51,
OSN 1951, nr 3, poz. 89). Tymczasem skarżący nie uprawdopodobnił wyrządzenia
szkody spowodowanej wydaniem orzeczenia, którego skarga dotyczy, nie czyniąc
tym samym zadość wymaganiu przepisu art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
W myśl art. 4248
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy odrzuca skargę niespełniającą
wymagań określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c. Wypełniając dyspozycję tego przepisu,
Sąd Najwyższy postanowił, jak w sentencji.
jz
POSTANOWIENIE
Dnia 29 marca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie ze skargi M. G.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w B.
z dnia 21 lutego 2006 r., w sprawie z powództwa M. G.
przeciwko A.W.
o nakazanie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 29 marca 2007 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 21 lutego 2006 r. Sąd Okręgowy oddalił apelację powoda.
W związku z wymienionym wyrokiem Sądu Okręgowego powód wniósł
skargę o stwierdzenie jego niezgodności z prawem w całości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., odczytywanym łącznie z art. 4171
§ 2 k.c.
skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
przysługuje tylko wtedy, gdy przez wydanie prawomocnego orzeczenia
niezgodnego z prawem stronie wyrządzona została szkoda. A contrario, jeżeli
szkoda nie wystąpiła, skarga nie przysługuje. Właśnie z tego względu wśród tzw.
konstrukcyjnych wymagań skargi przewidziano obowiązek uprawdopodobnienia
wyrządzenia szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.), co oznacza złożenie przez
skarżącego oświadczenia, że szkoda wystąpiła – ze wskazaniem jej rodzaju
i rozmiaru – oraz uwiarygodnienie tego oświadczenia. W tym celu, w związku
z treścią art. 243 k.p.c., skarżący może powoływać i przedstawiać zarówno
dowody, w tym tzw. dowody niedające pewności jak i inne środki, nieuznawane
przez kodeks za dowody, np. pisemne oświadczenia, surogaty dokumentów itp.
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05,
Biul. SN 2005, nr 10, s. 14 oraz z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05, niepubl.:
por. także orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 19 czerwca 1951 r., C 398/51,
OSN 1951, nr 3, poz. 89). Tymczasem skarżący nie uprawdopodobnił wyrządzenia
szkody spowodowanej wydaniem orzeczenia, którego skarga dotyczy, nie czyniąc
tym samym zadość wymaganiu przepisu art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
W myśl art. 4248
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy odrzuca skargę niespełniającą
wymagań określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c. Wypełniając dyspozycję tego przepisu,
Sąd Najwyższy postanowił, jak w sentencji.
jz