Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 21/07
POSTANOWIENIE
Dnia 12 kwietnia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa J. B.
przeciwko A. B.
o rozwód,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 kwietnia 2007 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 26 stycznia 2007 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 26 stycznia 2007 r. na podstawie art.
3986
§ 2 k.p.c. odrzucił skargę kasacyjną powódki od wyroku tego Sądu wydanego
w sprawie z powództwa J. B. przeciwko A. B. o rozwód. W uzasadnieniu podkreślił,
że skarga kasacyjna nie przysługuje m. in. w sprawach o rozwód (art. 3982
§ 2 pkt
1 k.p.c.).
Pełnomocnik powódki wniósł zażalenie na postanowienie Sądu
Apelacyjnego, twierdząc, że sprawa dotyczy opróżnienia lokalu mieszkalnego
(art. 58 § 2 k.r.o.), gdy tymczasem niedopuszczalność skargi kasacyjnej określona
w art. 3982
§ 2 pkt 1 k.p.c. odnosi się jedynie do sprawy rozwodowej, a nie innych
dodatkowych rozstrzygnięć.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest zasadne. Wyrok Sądu Apelacyjnego został wydany w wyniku
rozpoznania apelacji powódki od wyroku Sądu Okręgowego w sprawie rozwodowej,
przy czym apelacja ograniczyła się do zaskarżenia rozstrzygnięcia o eksmisji
pozwanego. Wyrok Sądu Apelacyjnego został w skardze kasacyjnej zaskarżony
w całości.
W postanowieniu z dnia 5 kwietnia 2001 r., IV CZ 123/00 (nie publ.) Sąd
Najwyższy stwierdził, że jeżeli przedmiotem zaskarżenia kasacją jest tylko, zawarte
w wyroku rozwodowym, wydane w trybie art. 58 § 2 k.r.o., orzeczenie o eksmisji
jednego z małżonków ze wspólnego mieszkania, to o dopuszczalności kasacji
decyduje, zgodnie z art. 393 pkt 1 k.p.c., wartość przedmiotu zaskarżenia. Tego
rodzaju rozstrzygnięcie nie jest konieczną częścią wyroku rozwodowego i może być
przedmiotem odrębnego zaskarżenia, bez zaskarżania wyroku rozwodowego jako
całości. Zaskarżenie jedynie orzeczenia eksmisyjnego, zawartego w wyroku
rozwodowym, powoduje, że pozostałe części tego wyroku, zawierające orzeczenie
rozwodu (art. 56 i 57 k.r.o.) oraz inne konieczne rozstrzygnięcia wskazane w art. 58
3
§ 1 k.r.o., stają się prawomocne, a postępowanie odwoławcze obejmuje już tylko
roszczenie o eksmisję. Sprawa taka w postępowaniu odwoławczym nie może być
już traktowana jako sensu stricto sprawa rozwodowa, skoro orzeczenie rozwodu
uprawomocniło się. Staje się ona w istocie jedynie sprawą o eksmisję, to jest
o opróżnienie i wydanie lokalu mieszkalnego.
Sąd Apelacyjny powinien zatem potraktować skargę kasacyjną powódki jako
skargę od orzeczenia o eksmisji byłego małżonka z lokalu (byłego, ponieważ
rozstrzygnięcie o rozwiązaniu małżeństwa przez rozwód już się uprawomocniło).
Zgodnie z art. 3984
§ 2 k.p.c., skarga kasacyjna powinna czynić zadość
wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego, a w sprawach o prawa
majątkowe powinna zawierać również oznaczenie wartości przedmiotu
zaskarżenia. Do skargi kasacyjnej dołącza się także dwa jej odpisy przeznaczone
do akt Sądu Najwyższego oraz dla Prokuratora Generalnego, chyba że sam wniósł
skargę”. Stosownie zaś do art. 3986
§ 1 k.p.c., jeżeli skarga kasacyjna nie spełnia
wymagań przewidzianych w art. 3984
§ 2, przewodniczący w sądzie drugiej
instancji wzywa skarżącego do usunięcia braków w terminie tygodniowym pod
rygorem odrzucenia skargi. W świetle przytoczonych przepisów, skarżąca powinna
była być wezwana do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej przez
wskazanie wartości przedmiotu zaskarżenia.
Zaskarżone postanowienie podlegało więc uchyleniu na podstawie art. 39815
§ 1 zdanie pierwsze k.p.c. w związku z art. 3941
§ 1 i 3 k.p.c.
jz