Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CSK 99/07
POSTANOWIENIE
Dnia 27 kwietnia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
Prezes SN Tadeusz Ereciński
w sprawie z wniosku J.K.
przy uczestnictwie L.T. i M.W.
przy udziale prokuratora Prokuratury Okręgowej w K.
o zmianę postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 kwietnia 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawcy
od postanowienia Sądu Okręgowego w K.
z dnia 13 września 2006 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę kasacyjną oraz zasądza od wnioskodawcy na
rzecz uczestnika L.T. kwotę 60 (sześćdziesiąt) zł z tytułu kosztów
postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 13 września 2006 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił
apelację wnioskodawcy od postanowienia Sądu Rejonowego w K.
W skardze kasacyjnej wnioskodawca zarzucił naruszenie przepisów
postępowania – art. 671 i 304 k.p.c. i wnosił o uchylenie postanowień Sądów obu
instancji i "przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania".
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., skarga kasacyjna powinna zawierać
wniosek o przyjęcie jej do rozpoznania i jego uzasadnienie. Wymaganie to
związane jest z instytucją tzw. przedsądu, uregulowaną w art. 3989
k.p.c., a jego
spełnienie polega na wskazaniu, że w sprawie występuje istotne zagadnienie
prawne lub, że istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących
poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów lub,
że zachodzi nieważność postępowania lub, że skarga kasacyjna jest oczywiście
uzasadniona. W uzasadnieniu wniosku należy przedstawić odrębną, pogłębioną
argumentację prawną wskazującą na zaistnienie powołanej okoliczności
uzasadniającej przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania (por. uzasadnienie
uchwały Połączonych Izb – Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych oraz Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 2002 r.,
III CZP 72/02, OSNC 2003, nr 7-8, poz. 92, postanowienia Sądu Najwyższego
z dnia 17 października 2001 r., III CZ 98/01, OSNC 2002, nr 5, poz. 71, z dnia
30 maja 2001 r., III CZ 36/01, OSNC 2002, nr 2, poz. 22, z dnia 10 maja 2001 r.,
II CZ 35/01, OSNC 2002, nr 1, poz. 11, z dnia 11 stycznia 2002 r., III CKN 570/01,
OSNC 2002, nr 12, poz. 151).
Obowiązek ten nie został spełniony.
Skarżący ograniczył się jedynie do stwierdzenia, że "zachodzi konieczność
dokonania wykładni przepisów kodeksu postępowania cywilnego, ustalenia czy
Sąd zgodnie z literą prawa je interpretował, czy też nie".
Jak wyjaśniono w orzecznictwie Sądu Najwyższego na tle art. 393 § 1 pkt 1
k.p.c. przedstawienie okoliczności, uzasadniających rozpoznanie kasacji ze
3
względu na występujące w sprawie istotne zagadnienie prawne, polega na
sformułowaniu tego zagadnienia i wskazaniu argumentów, które prowadzą do
rozbieżnych ocen. Konieczne jest wyjaśnienie, jakie zagadnienie prawne
występuje w sprawie i dlaczego jest ono istotne, albo określenie, które przepisy
wymagają wykładni Sądu Najwyższego, ze wskazaniem, na czym polegają
związane z tym poważne wątpliwości, lub z przedstawieniem rozbieżności
występujących w orzecznictwie sądów (por. np. postanowienia z dnia 10 maja
2001 r., II CZ 35/01, OSNC 2002, nr 1, poz. 11 i z dnia 11 stycznia 2002 r.,
III CKN 570/01, OSNC 2002, nr 12, poz. 151). Pogląd ten pozostaje aktualny po
wejściu w życie przepisów o skardze kasacyjnej.
Jeżeli zaś przesłanką wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania
jest twierdzenie skarżącego, że skarga jest oczywiście uzasadniona, powinien on
w uzasadnieniu wniosku zawrzeć wywód prawny wskazujący w czym wyraża się
ta "oczywistość" i przedstawić argumenty wykazujące, iż rzeczywiście skarga jest
oczywiście uzasadniona. Ograniczenie się tylko do stwierdzenia, że skarga
kasacyjna jest oczywiście uzasadniona nie spełnia wymagania uzasadnienia
wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania (postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
26 kwietnia 2006 r., II CZ 28/06, z dnia 18 stycznia 2006 r., II CSK 166/05 oraz
z dnia 3 kwietnia 2006 r., III CSK 85/06, nie publ.).
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu (art. 3986
§ 3
k.p.c.). O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono stosownie do art. 98 § 1
w zw. z art. 391 § 1 i art. 39319
k.p.c.