Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 25/07
POSTANOWIENIE
Dnia 9 maja 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
SSN Maria Grzelka
w sprawie z powództwa J.W.
przeciwko S.W.
o ochronę dóbr osobistych,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 9 maja 2007 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 13 lutego 2007 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Powód J.W. wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowego w K. z
dnia 12 grudnia 2006 r., którym oddalona została jego apelacja od wyroku Sądu
Rejonowego w K. z dnia 28 lipca 2006 r., oddalającego powództwo wytoczone
przeciwko S.W. o zasądzenie kwoty 5.000 zł tytułem zadośćuczynienia pieniężnego
za doznaną krzywdę, spowodowaną opublikowaniem artykułu prasowego, którego
inicjatorką była pozwana. Postanowieniem z dnia 13 lutego 2007 r. Sąd Okręgowy
w K. odrzucił skargę kasacyjną, albowiem uznał, że skarga nie przysługuje,
ponieważ wniesiona została w sprawie o prawa majątkowe, w której wartość
przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż 50.000 zł (art. 3982
§ 1 k.p.c.).
W zażaleniu na wymienione postanowienie powód zarzucił, że jest ono
niezasadne i postanowienie to jest „totalnym nieporozumieniem”. Wniósł
o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do art. 3982
§ 1 k.p.c. skarga kasacyjna jest niedopuszczalna
m.in. w sprawach o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu zaskarżenia
jest niższa niż 50.000 zł.
Nie ulega wątpliwości, że wartość przedmiotu zaskarżenia w sprawie,
w której wniesione zostało rozpoznawane zażalenie, jest niższa niż 50.000 zł.
Pozostaje jedynie do rozważenia czy sprawa o zasądzenie zadośćuczynienia
pieniężnego za doznaną krzywdę, spowodowaną naruszeniem dobra osobistego
(art. 448 k.c.), jest sprawą o prawa majątkowe w rozumieniu art. 3982
§ 1 k.p.c.
Już w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 26 czerwca 1985 r., III CZP
27/05, stanowiącej zasadę prawną (OSNCP 1985, nr 12, poz. 185), Sąd Najwyższy
uznał, że właściwość rzeczowa sądu w sprawie o zasądzenie odpowiedniej sumy
pieniężnej na rzecz Polskiego Czerwonego Krzyża od sprawcy umyślnego
naruszenia dóbr osobistych na podstawie art. 448 k.c. jest – ze względu na to,
że jest to sprawa o prawa majątkowe (art. 17 pkt 4 k.p.c.) – uzależniona od wartości
3
przedmiotu sporu. Pogląd ten, w odniesieniu do sprawy o zadośćuczynienie
pieniężne, dochodzone na podstawie art. 448 k.c. w obowiązującym obecnie
brzmieniu, Sąd Najwyższy podtrzymał w uchwale z dnia 5 października 2006 r.,
I PZP 3/06 (LEX nr 194338).
W przepisach kodeksu postępowania cywilnego pojęcie „sprawy o prawa
majątkowe” ma jednolite znaczenie. Pojęcie to użyte w art. 17 pkt 4 trzeba
rozumieć tak samo jak użyte w art. 3982
§ 1 k.p.c. Nie miał co do tego wątpliwości
Sąd Najwyższy stwierdzając w postanowieniu z dnia 18 marca 2004 r., III CZ 8/04
(niepubl.), że sprawa o zadośćuczynienie za szkodę wyrządzoną czynem
niedozwolonym jest sprawą o prawa majątkowe w rozumieniu nie obowiązującego
już art. 3921
§ 1 k.p.c., którego odpowiednikiem jest obecnie art. 3982
§ 1 k.p.c.
i przyjmując w postanowieniu z dnia 27 września 2005 r., V CZ 106/05 (nie publ.),
że roszczenie o zadośćuczynienie przewidziane w art. 448 k.c. jest roszczeniem
o prawa majątkowe w rozumieniu art. 3982
§ 1 k.p.c.
Podzielając ten ostatni pogląd należy uznać, że odrzucenie przez Sąd
Okręgowy skargi kasacyjnej jako niedopuszczalnej nastąpiło bez naruszenia prawa
(art. 3982
§ 1 i art. 3986
§ 2 k.p.c.).
Ponieważ zażalenie okazało się niezasadne, Sąd Najwyższy na podstawie
art. 3941
§ 3 w zw. z art. 39814
k.p.c., postanowił jak w sentencji.

II CZ 25/07

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia