Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2013r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we W.

w składzie:

Przewodniczący: SSR Barbara Bonczar

Protokolant: Grażyna Mazurkiewicz

po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym w dniu 12 marca 2013r. we W.

sprawy z odwołania M. M.

od orzeczenia W. Z. d. S. O. o. N. w. w. d.

z dnia 17 września 2012r. znak: (...). (...)

w sprawie M. M.

przeciwko W. Z. d. S. O. o. N. w. w. d.

o ustalenie stopnia niepełnosprawności

oddala odwołanie.

Sygn. akt X U 571/12

UZASADNIENIE

Wnioskodawca M. M.wniósł odwołanie od orzeczenia W. Z. d. S. O. o. N. w. w. d.z dnia 17 września 2012r., który uchylił orzeczenie P. Z. d. S. O. o. N. w. W. z dnia 16 lipca 2012r. w części dotyczącej ustaleń zawartych w pkt. IV i orzekł o istnieniu niepełnosprawności od 1994r. W pozostałym zakresie orzeczenie utrzymał w mocy uznając, że organ I instancji biorąc pod uwagę stopień naruszenia sprawności organizmu wnioskodawcy, właściwie ustalił lekki stopień niepełnosprawności.

We wniesionym od tego orzeczenia odwołaniu wnioskodawca nie zgodził się z nim i wniósł o ponowną ocenę stanu zdrowia dla celów ustalenia stopnia niepełnosprawności.

Strona pozwana w udzielonej odpowiedzi na odwołanie wniosła o jego oddalenie.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 lipca 2012r. (...)ds. O. o. N. w. W. zaliczył wnioskodawcę do osób niepełnosprawnych w stopniu lekkim do dnia 31 maja 2015r., symbol przyczyny niepełnosprawności 05-R, 07-S oraz ustalił, że ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od kwietnia 2012r., nie można ustalić daty powstania niepełnosprawności.

Z wydanym orzeczeniem wnioskodawca nie zgodził się i wniósł odwołanie do W. Z. d. s. O. o. N. w. w. d.. Na skutek wniesionego odwołania W. Z. d. O. o. N. w. W. D.na posiedzeniu w dniu 17 września 2012r. orzeczenie (...)ds. O. o. N. z dnia 13 marca 2012r. uchylił w części dotyczącej ustaleń w pkt. IV, w pozostałym zakresie orzeczenie utrzymał w mocy.

Dowód: akta WZON. 9017/ 3418/2012.

Postanowieniem z 12 listopada 2012r. Sąd na zasadzie art.468 § 1 i § 2 pkt 4 i § 4 kpc podjął czynności wyjaśniające przez zasięgnięcie opinii biegłych sądowych: internisty, neurologa, chirurga ortopedy na okoliczność ustalenia czy wnioskodawca M. M. może zostać zaliczony do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności w rozumieniu art. 3 i 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych – Dz.U.123, poz.776 oraz § 3 pkt 2 rozp. (...) z dnia 15 lipca 2003r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności – Dz.U.139, poz.1328.

W wydanej w dniu 07 stycznia 2013r. opinii biegli sądowi internista, neurolog i chirurg ortopeda rozpoznali u wnioskodawcy min. stan po urazie zmiażdżeniowym tyłostopia i części dalszej podudzia lewego z otwartym złamaniem kości piętowej i nasad dalszych kości podudzia lewego powikłane procesem ropnym, nadciśnienie tętnicze I st., cukrzycę, zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa bez istotnego upośledzenia funkcji i wydali opinię, że wnioskodawca nie może zostać zaliczony do osób niepełnosprawnych w stopniu wyższym niż lekki.

Dowód: 1) opinia biegłych sądowych z dnia 07.01.2013r. - k. 9 - 10 akt.

Z wydaną w sprawie opinią wnioskodawca nie zgodził się, gdyż jego zdaniem stan jego zdrowia pogarsza się i uzasadnia zaliczenie wnioskodawcy do wyższego niż lekki stopień niepełnosprawności. Uzyskanie przez wnioskodawcę umiarkowanego stopnia niepełnosprawności pozwoli mu podjąć zatrudnienie na podstawie umowy o pracę. Aktualnie wnioskodawca otrzymuje emeryturę. Wnioskodawca nie wniósł merytorycznych zastrzeżeń do wydanej w sprawie opinii biegłych sądowych.

Strona pozwana nie wniosła zastrzeżeń do wydanej opinii w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy nie zasługuje na uwzględnienie z następujących powodów:

Zgodnie z art.2 pkt.10 i art.3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych – Dz.U.123, poz.776 ze zm., niepełnosprawność oznacza trwałą lub okresową niezdolność do wypełniania ról społecznych z powodu stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu, w szczególności powodującą niezdolność do pracy. Ustala się trzy stopnie niepełnosprawności: znaczny, umiarkowany i lekki. W art.4 cyt. ustawy ustawodawca zawarł definicję stopni niezdolności do pracy i tak min. do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych.

Dla oceny stanu zdrowia wnioskodawcy i ustalenia stopnia niepełnosprawności wydana została w sprawie opinie biegłych sądowych: chirurga ortopedy, neurologa, internisty. Zdaniem biegłych sądowych wnioskodawca nie jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym Zdaniem biegłych u wnioskodawcy występuje mierna dysfunkcja chodu na tle następstw przebytego w przeszłości ciężkiego urazu zmiażdżeniowego stopy i okolicy stawu skokowego lewego i powoduje to utykanie. Poza tym sprawność układu ruchu jest dobra. Stan czynnościowy organizmu wnioskodawcy powoduje, że można go jedynie zaliczyć do najwyżej lekkiego stopnia niepełnosprawności. Wnioskodawca nie wymaga ani krótkotrwałej ani stałej lub długotrwałej pomocy osób drugich, nie jest całkowicie niezdolny do pracy, jest w pełni samodzielny we wszystkich czynnościach dnia codziennego, nie wymaga pomocy w żadnym zakresie.

Sąd podzielił dokonane przez biegłych sądowych ustalenia i przyjął wydaną w sprawie opinię za podstawę swego rozstrzygnięcia.

Biegli sądowi, którzy wydali opinię w niniejszej sprawie są specjalistami o dużej wiedzy merytorycznej i praktycznej, są lekarzami niezależnymi od stron.

Zgodnie z art.282 § 2 kpc w związku z art.283 § 2 kpc biegły wydający opinię w sprawie złożył przed objęciem funkcji przysięgę, którą jest związany i Sąd nie znalazł podstaw do zanegowania bezstronności biegłego jak i jego rzetelności przy wydaniu opinii. Opinia biegłego sądowego podlega ocenie przy zastosowaniu art.233 §1 kpc – na podstawie właściwych dla jej przymiotów kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażanych w niej wniosków. Skoro wydana w sprawie opinia biegłych sądowych jest jasna, logiczna w zasadzie nie podważana przez wnioskodawcę poprzez merytoryczne zastrzeżenia, Sąd przyjął ją za podstawę swojego orzeczenia.

Wnioskodawca nie spełnia więc kryteriów niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym o jakim mowa w art.4 ust.2 cyt. ustawy z 27.08.1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

Mając więc na uwadze treść opinii wydanej przez biegłych, oraz przeprowadzone wyżej rozważania Sąd uznał, że nie było podstaw do zaliczenia wnioskodawcy do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

W związku z tym odwołanie wnioskodawcy nie może zostać uwzględnione i podlega oddaleniu

Z tych względów na zasadzie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc należało orzec jak na wstępie.