Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 65/07
POSTANOWIENIE
Dnia 25 maja 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
del. SSA Marta Romańska
w sprawie z wniosku W.G. i R.G.
przy uczestnictwie P.G. i Miasta W.
o stwierdzenie nabycia spadku,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 25 maja 2007 r.,
zażalenia wnioskodawcy R.G.
na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 15 lutego 2007 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 15 lutego 2007 r. Sąd Okręgowy w W. odrzucił
skargę kasacyjną wnioskodawcy R.G. od postanowienia tego Sądu z dnia 22
listopada 2006 r. oddalającego apelację wnioskodawcy od postanowienia Sądu
Rejonowego w W. z dnia 4 maja 2006 r. w przedmiocie stwierdzenia nabycia
spadku.
W zażaleniu skarżący, zarzucając naruszenie art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.,
wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., skarga kasacyjna powinna zawierać
wniosek o przyjęcie jej do rozpoznania i jego uzasadnienie. Wymaganie to
związane jest z instytucją tzw. przedsądu uregulowaną w art. 3989
k.p.c., a jego
spełnienie polega na wskazaniu, że w sprawie występuje istotne zagadnienie
prawne lub, że istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne
wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów lub, że zachodzi
nieważność postępowania lub, że skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Ponadto, w uzasadnieniu wniosku należy przedstawić odrębną, pogłębioną
argumentację prawną wskazującą na zaistnienie powołanej okoliczności
uzasadniającej przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania. Wnioskodawca nie
zamieścił tymczasem w skardze kasacyjnej – oznaczonej błędnie jako kasacja – ani
wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania, ani też jego uzasadnienia.
Skarga kasacyjna nie zawierająca któregokolwiek z elementów
konstrukcyjnych wymienionych w art. 3984
§ 1 k.p.c. dotknięta jest nieusuwalnym
brakiem skutkującym jej odrzuceniem w myśl art. 3986
k.p.c. Zaskarżone
postanowienie było więc trafne, a zażalenie jako nieuzasadnione podlegało
oddaleniu.
Z podanych względów, na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3
k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.