V CZ 41/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-06-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 41/07
POSTANOWIENIE
Dnia 24 maja 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi B.K. i S.K.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Okręgowego w W. Wydziału Gospodarczego z dnia 8 lutego 1999 r.
w sprawie o sygn. akt [...]
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 24 maja 2007 r.,
zażalenia skarżących na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 13 stycznia 2006 r., sygn. akt [...],
odrzuca zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w W. odrzucił zażalenie S.K.,
A.Ś. i B.K. na wydane przez ten sąd postanowienie z dnia 14 kwietnia 2005 r.,
którym została odrzucona skarga wymienionych osób o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w. W. z dnia 8 lutego
1999 r. w sprawie sygn. akt [...], z powodu jego niedopuszczalności.
Na to postanowienie wnieśli zażalenie – sporządzone osobiści – S.K., B.K. i
A.Ś.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W postępowaniu przed Sądem Najwyższym – zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c. –
obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych. Zastępstwo
to dotyczy także czynności procesowych związanych z postępowaniem przed
Sądem Najwyższym, podejmowanych przed sądem niższej instancji.
Przepisu przytoczonego paragrafu pierwszego nie stosuje się
w postępowaniu o zwolnienie od kosztów sądowych oraz o ustanowienie
adwokata lub radcy prawnego oraz gdy stroną, jej organem, jej przedstawicielem
ustawowym lub pełnomocnikiem jest sędzia, prokurator, notariusz albo profesor lub
doktor habilitowany nauk prawnych, a także gdy stroną, jej organem lub
przedstawicielem ustawowym jest adwokat, radca prawny lub radca Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa.
Przepisu przytoczonego paragrafu pierwszego nie stosuje się także wtedy,
gdy zastępstwo procesowe Skarbu Państwa jest wykonywane przez Prokuratorię
Generalną Skarbu Państwa.
Z zacytowanego przepisu wynika, że przed Sądem Najwyższym obowiązuje
przymus adwokacko-radcowski, co oznacza, że strony mogą występować w tym
postępowaniu tylko reprezentowane przez adwokata lub radcę prawnego, chyba że
zachodzą wyjątki przewidziane w art. 871
§ 2 i 3 k.p.c. Obowiązek zachowania
przymusu adwokacko-radcowskiego dotyczy także czynności procesowych
3
związanych z postępowaniem przed Sądem Najwyższym, podejmowanych przed
sądem niższej instancji. Do tego rodzaju czynności procesowych należy m.in.
zażalenie (art. 3941
w związku z art. 395, art. 369 i art. 397 § 2 k.p.c). Zażalenie
od postanowienia sądu drugiej instancji, które zostało sporządzone osobiście przez
stronę, bez zachowania przymusu adwokacko-radcowskiego, jest niedopuszczalne
i podlega odrzuceniu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 grudnia
2005 r., I PZ 22/05, OSNP 2006, nr 21-22, poz. 330)
W sprawie jest oczywiste, że zakwestionowane postanowienie zostało
zaskarżone zażaleniem sporządzonym przez skarżących osobiście mimo, że nie
posiadają oni zdolności do samodzielnego dokonania tej czynności procesowej.
Skarżący nie należą bowiem do żadnej z kategorii osób wymienionych w art. 871
§ 2 k.p.c. Wniesione przez nich zażalenie podlega zatem odrzuceniu jako
niedopuszczalne.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 373 w związku z art. 3941
§ 3 i art. 39821
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 24 maja 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi B.K. i S.K.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Okręgowego w W. Wydziału Gospodarczego z dnia 8 lutego 1999 r.
w sprawie o sygn. akt [...]
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 24 maja 2007 r.,
zażalenia skarżących na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 13 stycznia 2006 r., sygn. akt [...],
odrzuca zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w W. odrzucił zażalenie S.K.,
A.Ś. i B.K. na wydane przez ten sąd postanowienie z dnia 14 kwietnia 2005 r.,
którym została odrzucona skarga wymienionych osób o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w. W. z dnia 8 lutego
1999 r. w sprawie sygn. akt [...], z powodu jego niedopuszczalności.
Na to postanowienie wnieśli zażalenie – sporządzone osobiści – S.K., B.K. i
A.Ś.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W postępowaniu przed Sądem Najwyższym – zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c. –
obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych. Zastępstwo
to dotyczy także czynności procesowych związanych z postępowaniem przed
Sądem Najwyższym, podejmowanych przed sądem niższej instancji.
Przepisu przytoczonego paragrafu pierwszego nie stosuje się
w postępowaniu o zwolnienie od kosztów sądowych oraz o ustanowienie
adwokata lub radcy prawnego oraz gdy stroną, jej organem, jej przedstawicielem
ustawowym lub pełnomocnikiem jest sędzia, prokurator, notariusz albo profesor lub
doktor habilitowany nauk prawnych, a także gdy stroną, jej organem lub
przedstawicielem ustawowym jest adwokat, radca prawny lub radca Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa.
Przepisu przytoczonego paragrafu pierwszego nie stosuje się także wtedy,
gdy zastępstwo procesowe Skarbu Państwa jest wykonywane przez Prokuratorię
Generalną Skarbu Państwa.
Z zacytowanego przepisu wynika, że przed Sądem Najwyższym obowiązuje
przymus adwokacko-radcowski, co oznacza, że strony mogą występować w tym
postępowaniu tylko reprezentowane przez adwokata lub radcę prawnego, chyba że
zachodzą wyjątki przewidziane w art. 871
§ 2 i 3 k.p.c. Obowiązek zachowania
przymusu adwokacko-radcowskiego dotyczy także czynności procesowych
3
związanych z postępowaniem przed Sądem Najwyższym, podejmowanych przed
sądem niższej instancji. Do tego rodzaju czynności procesowych należy m.in.
zażalenie (art. 3941
w związku z art. 395, art. 369 i art. 397 § 2 k.p.c). Zażalenie
od postanowienia sądu drugiej instancji, które zostało sporządzone osobiście przez
stronę, bez zachowania przymusu adwokacko-radcowskiego, jest niedopuszczalne
i podlega odrzuceniu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 grudnia
2005 r., I PZ 22/05, OSNP 2006, nr 21-22, poz. 330)
W sprawie jest oczywiste, że zakwestionowane postanowienie zostało
zaskarżone zażaleniem sporządzonym przez skarżących osobiście mimo, że nie
posiadają oni zdolności do samodzielnego dokonania tej czynności procesowej.
Skarżący nie należą bowiem do żadnej z kategorii osób wymienionych w art. 871
§ 2 k.p.c. Wniesione przez nich zażalenie podlega zatem odrzuceniu jako
niedopuszczalne.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 373 w związku z art. 3941
§ 3 i art. 39821
k.p.c.).