I CZ 50/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-05-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 50/07
POSTANOWIENIE
Dnia 30 maja 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący)
SSN Jan Górowski
SSN Barbara Myszka (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku G. L.
przy uczestnictwie H. P. i in.,
o stwierdzenie nabycia spadku,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 30 maja 2007 r.,
zażalenia wnioskodawczyni
na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 19 października 2006 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 19 października 2006 r. Sąd Okręgowy w W. odrzucił
apelację wnioskodawczyni od postanowienia Sądu Rejonowego w W. o
stwierdzeniu nabycia spadku po W. K., zmarłej dnia 20 września 1988 r., oraz po C.
K., zmarłym dnia 17 lipca 1998 r. Sąd Okręgowy stwierdził, że apelacja wniesiona
przez pełnomocnika wnioskodawczyni będącego adwokatem nie czyni zadość
wymaganiu przewidzianemu w art. 368 § 1 pkt 5 k.p.c., ponieważ zawarty w niej
wniosek, ograniczający się do żądania zmiany zaskarżonego postanowienia
i orzeczenia odmiennie co do istoty sprawy przez stwierdzenie nabycia spadku na
podstawie testamentu z dnia 14 maja 1997 r., nie zawiera sformułowania, iż należy
go odnieść do pkt 2 zaskarżonego postanowienia. Niespełnienie wskazanego
wymagania uniemożliwia nadanie apelacji dalszego biegu, wobec czego wniesiona
apelacja – zgodnie z art. 370 1
k.p.c. – ulega odrzuceniu.
W zażaleniu wnioskodawczyni zarzuciła Sądowi Okręgowemu błędne
ustalenie, że wniesiona apelacja nie zawiera wskazania zakresu żądanej zmiany
zaskarżonego orzeczenia. W apelacji bowiem wyraźnie wskazano, że zaskarżono
nią postanowienie Sądu pierwszej instancji jedynie w pkt 2. W tej sytuacji nie
powinno budzić wątpliwości, że zawarte w niej wnioski o zmianę zaskarżonego
postanowienia ewentualnie o jego uchylenie dotyczą zaskarżonej części
postanowienia. W konkluzji żaląca wniosła o uchylenie zaskarżonego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 368 § 1 k.p.c., apelacja powinna zawierać oznaczenie wyroku,
od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy jest on zaskarżony w całości czy
w części, zwięzłe przedstawienie zarzutów, uzasadnienie zarzutów, powołanie,
w razie potrzeby, nowych faktów i dowodów oraz wykazanie, że ich powołanie
w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji nie było możliwe albo że potrzeba
powołania się na nie wynikła później, oraz wniosek o zmianę lub o uchylenie
wyroku z zaznaczeniem zakresu żądanej zmiany lub uchylenia. Wymagania te –
zgodnie z art. 13 § 3 k.p.c. – stosuje się do apelacji wnoszonej w postępowaniu
3
nieprocesowym od postanowień sądu pierwszej instancji orzekających co do istoty
sprawy (art. 518 k.p.c.).
Według art. 3701
k.p.c., apelację sporządzoną przez adwokata, radcę
prawnego lub rzecznika patentowego, niespełniającą wymagań określonych w art.
368 § 1 pkt 1 – 3 i pkt 5, sąd pierwszej instancji odrzuca bez wzywania do
usunięcia tych braków. Ustawodawca nie przesądził jednak o tym, że wskazane
w powołanych przepisach elementy wymaganej treści apelacji muszą być
przedstawione w określonej części pisma lub w określonej kolejności.
Sąd Najwyższy niejednokrotnie podkreślał w swoich orzeczeniach, że
postępowanie apelacyjne jest mniej sformalizowane niż postępowanie kasacyjne,
oraz że krytyczna ocena apelacji sporządzonej przez adwokata lub radcę prawnego
w sposób odbiegający od profesjonalnego standardu, nie uzasadnia odrzucenia
apelacji, jeżeli zakres zaskarżenia orzeczenia lub zarzuty apelacyjne i ich
uzasadnienie nie budzą wątpliwości (zob. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
17 maja 2002 r., I CZ 57/02, niepubl., z dnia 30 czerwca 2006 r., V CZ 48/06,
niepubl. oraz z dnia 12 lipca 2006 r., V CZ 52/06, niepubl.).
W apelacji złożonej w niniejszej sprawie wnioskodawczyni wskazała, że na
podstawie art. 518 k.p.c. zaskarża postanowienie Sądu Rejonowego I Wydział
Cywilny z dnia 8 maja 2006 roku w punkcie 2 (k. 400). Następnie, precyzując
wniosek o zmianę lub uchylenie zaskarżonego orzeczenia, wskazała, że wnosi o
zmianę zaskarżonego postanowienia i orzeczenie odmiennie co do istoty sprawy
poprzez stwierdzenie nabycia spadku na podstawie testamentu notarialnego z dnia
14.05.1997 r. w całości przez wnioskodawczynię ewentualnie o uchylenie
zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do
ponownego rozpoznania (k. 401). Zakres zaskarżenia postanowienia Sądu
Rejonowego w W. z dnia 8 maja 2006 r. nie budzi zatem wątpliwości,
postanowienie to zostało przez żalącą zaskarżone w części obejmującej
stwierdzenie nabycia spadku po C. K., zmarłym dnia 17 lipca 1998 r., co
potwierdzają dodatkowo wywody zawarte w uzasadnieniu apelacji. W tej sytuacji
ocenę Sądu Okręgowego, wyrażającą się stwierdzeniem, że nienależyte
sprecyzowanie wniosku o zmianę lub uchylenie zaskarżonego orzeczenia Sądu
4
pierwszej instancji uniemożliwia nadanie apelacji dalszego biegu, trzeba uznać za
wadliwą.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1 zdanie
pierwsze w związku z art. 3941
k.p.c. postanowił, jak w sentencji.
db
POSTANOWIENIE
Dnia 30 maja 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący)
SSN Jan Górowski
SSN Barbara Myszka (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku G. L.
przy uczestnictwie H. P. i in.,
o stwierdzenie nabycia spadku,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 30 maja 2007 r.,
zażalenia wnioskodawczyni
na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 19 października 2006 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 19 października 2006 r. Sąd Okręgowy w W. odrzucił
apelację wnioskodawczyni od postanowienia Sądu Rejonowego w W. o
stwierdzeniu nabycia spadku po W. K., zmarłej dnia 20 września 1988 r., oraz po C.
K., zmarłym dnia 17 lipca 1998 r. Sąd Okręgowy stwierdził, że apelacja wniesiona
przez pełnomocnika wnioskodawczyni będącego adwokatem nie czyni zadość
wymaganiu przewidzianemu w art. 368 § 1 pkt 5 k.p.c., ponieważ zawarty w niej
wniosek, ograniczający się do żądania zmiany zaskarżonego postanowienia
i orzeczenia odmiennie co do istoty sprawy przez stwierdzenie nabycia spadku na
podstawie testamentu z dnia 14 maja 1997 r., nie zawiera sformułowania, iż należy
go odnieść do pkt 2 zaskarżonego postanowienia. Niespełnienie wskazanego
wymagania uniemożliwia nadanie apelacji dalszego biegu, wobec czego wniesiona
apelacja – zgodnie z art. 370 1
k.p.c. – ulega odrzuceniu.
W zażaleniu wnioskodawczyni zarzuciła Sądowi Okręgowemu błędne
ustalenie, że wniesiona apelacja nie zawiera wskazania zakresu żądanej zmiany
zaskarżonego orzeczenia. W apelacji bowiem wyraźnie wskazano, że zaskarżono
nią postanowienie Sądu pierwszej instancji jedynie w pkt 2. W tej sytuacji nie
powinno budzić wątpliwości, że zawarte w niej wnioski o zmianę zaskarżonego
postanowienia ewentualnie o jego uchylenie dotyczą zaskarżonej części
postanowienia. W konkluzji żaląca wniosła o uchylenie zaskarżonego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 368 § 1 k.p.c., apelacja powinna zawierać oznaczenie wyroku,
od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy jest on zaskarżony w całości czy
w części, zwięzłe przedstawienie zarzutów, uzasadnienie zarzutów, powołanie,
w razie potrzeby, nowych faktów i dowodów oraz wykazanie, że ich powołanie
w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji nie było możliwe albo że potrzeba
powołania się na nie wynikła później, oraz wniosek o zmianę lub o uchylenie
wyroku z zaznaczeniem zakresu żądanej zmiany lub uchylenia. Wymagania te –
zgodnie z art. 13 § 3 k.p.c. – stosuje się do apelacji wnoszonej w postępowaniu
3
nieprocesowym od postanowień sądu pierwszej instancji orzekających co do istoty
sprawy (art. 518 k.p.c.).
Według art. 3701
k.p.c., apelację sporządzoną przez adwokata, radcę
prawnego lub rzecznika patentowego, niespełniającą wymagań określonych w art.
368 § 1 pkt 1 – 3 i pkt 5, sąd pierwszej instancji odrzuca bez wzywania do
usunięcia tych braków. Ustawodawca nie przesądził jednak o tym, że wskazane
w powołanych przepisach elementy wymaganej treści apelacji muszą być
przedstawione w określonej części pisma lub w określonej kolejności.
Sąd Najwyższy niejednokrotnie podkreślał w swoich orzeczeniach, że
postępowanie apelacyjne jest mniej sformalizowane niż postępowanie kasacyjne,
oraz że krytyczna ocena apelacji sporządzonej przez adwokata lub radcę prawnego
w sposób odbiegający od profesjonalnego standardu, nie uzasadnia odrzucenia
apelacji, jeżeli zakres zaskarżenia orzeczenia lub zarzuty apelacyjne i ich
uzasadnienie nie budzą wątpliwości (zob. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
17 maja 2002 r., I CZ 57/02, niepubl., z dnia 30 czerwca 2006 r., V CZ 48/06,
niepubl. oraz z dnia 12 lipca 2006 r., V CZ 52/06, niepubl.).
W apelacji złożonej w niniejszej sprawie wnioskodawczyni wskazała, że na
podstawie art. 518 k.p.c. zaskarża postanowienie Sądu Rejonowego I Wydział
Cywilny z dnia 8 maja 2006 roku w punkcie 2 (k. 400). Następnie, precyzując
wniosek o zmianę lub uchylenie zaskarżonego orzeczenia, wskazała, że wnosi o
zmianę zaskarżonego postanowienia i orzeczenie odmiennie co do istoty sprawy
poprzez stwierdzenie nabycia spadku na podstawie testamentu notarialnego z dnia
14.05.1997 r. w całości przez wnioskodawczynię ewentualnie o uchylenie
zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do
ponownego rozpoznania (k. 401). Zakres zaskarżenia postanowienia Sądu
Rejonowego w W. z dnia 8 maja 2006 r. nie budzi zatem wątpliwości,
postanowienie to zostało przez żalącą zaskarżone w części obejmującej
stwierdzenie nabycia spadku po C. K., zmarłym dnia 17 lipca 1998 r., co
potwierdzają dodatkowo wywody zawarte w uzasadnieniu apelacji. W tej sytuacji
ocenę Sądu Okręgowego, wyrażającą się stwierdzeniem, że nienależyte
sprecyzowanie wniosku o zmianę lub uchylenie zaskarżonego orzeczenia Sądu
4
pierwszej instancji uniemożliwia nadanie apelacji dalszego biegu, trzeba uznać za
wadliwą.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1 zdanie
pierwsze w związku z art. 3941
k.p.c. postanowił, jak w sentencji.
db