Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 marca 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2013 r. w Krakowie

sprawy z wniosku J. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w K.

o wysokość emerytury

na skutek apelacji wnioskodawcy J. P.

od wyroku Sądu Okręgowego w Kielcach Wydziału VI Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 12 czerwca 2012 r. sygn. akt VI U 588/12

o d d a l a apelację.

Sygn. akt III AUa 1251/12

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 12 czerwca 2012 r. Sąd Okręgowy w Kielcach VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie J. P. od decyzji z dnia 5 grudnia 2011 r., którą Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. przeliczył mu emeryturę.

Sąd Okręgowy ustalił, że decyzją z dnia 29 lipca 2011 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. przyznał ubezpieczonemu tzw. wcześniejszą emeryturę na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych od dnia 1 lipca 2011 r., tj. od daty ustania zatrudnienia. Decyzją z dnia 5 grudnia 2011 r. organ rentowy przeliczył świadczenie emerytalne ubezpieczonego od dnia 1 lipca 2011 r. Wysokość emerytury została wyliczona w oparciu o regulację art. 183 ust. 3 cyt. ustawy, przy przyjęciu 55% świadczenia obliczonego zgodnie z regulacją art. 53 tej ustawy oraz 45% świadczenia wyliczonego na podstawie art. 26 omawianej ustawy. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wynoszący 149,38% został ustalony w oparciu o wynagrodzenie z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia, zaś podstawę wymiaru świadczenia obliczono przy przyjęciu kwoty bazowej wynoszącej(...)zł. Staż ubezpieczeniowy uwzględniony przez organ rentowy wyniósł 40 lat, 2 miesiące i 13 dni okresów składkowych oraz 2 lata i 26 dni okresów nieskładkowych. Natomiast do obliczenia na dzień 1 stycznia 1999 r. wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wynoszącego 126,99% przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych, tj. z lat 1983 - 1994. Okresy składkowe uwzględnione przez organ rentowy wyniosły łącznie 29 lat, 1 miesiąc i 3 dni, zaś okresy nieskładkowe - 8 miesięcy i 2 dni. Kolejną decyzją z dnia 2 maja 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. ponownie przeliczył emeryturę J. P.. Obliczając wysokość świadczenia, organ rentowy uwzględnił zarobki ubezpieczonego z okresu jego zatrudnienia przypadającego w Przedsiębiorstwie Państwowym(...)w G. za trzy miesiące 1970 r. w wysokości odpowiadającej wynagrodzeniu minimalnemu w łącznej kwocie (...)zł. Nadto przyjęto wynagrodzenie minimalne za okres pracy J. P. od dnia 2 września 1974 r. do dnia 31 grudnia 1974 r. z tytułu zatrudnienia w (...) S.A. w S..

Sąd Okręgowy powołując się na art. 183 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153 póz. 1227 ze zm.) uznał, że organ rentowy poprawnie ustalił wnioskodawcy wysokość świadczenia. Emerytura została bowiem wyliczona według mieszanego sposobu, tj. 55% emerytury obliczonej według dotychczasowych zasad - art. 53 oraz 45% emerytury obliczonej według zasad nowych - art. 25-26 ustawy. Sprawia to, iż zgłoszone przez wnioskodawcę żądanie ustalenia wysokości jego emerytury według podanych przez niego proporcji, nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż nie znajduje oparcia w obowiązujących przepisach prawa. Sąd Okręgowy nie przychylił się również do wniosku o przeliczenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego w oparciu o wynagrodzenie z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia, bowiem tak ustalony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego, przy uwzględnieniu zarobków ubezpieczonego w wysokości odpowiadającej wynagrodzeniu minimalnemu z tytułu zatrudnienia przez okres trzech miesięcy w 1970 r. w Przedsiębiorstwie Państwowym (...)w G. oraz w okresie od dnia 2 września 1974 r. do dnia 31 grudnia 1974 r. w (...) S.A. w S., wyniósł bowiem 125,28% i był niższy, od przyjętego przez organ rentowy (126,99%). Z tych względów Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji na podstawie art. 477 ^{( 14)} §1 k.p.c.

Apelację od powyższego wyroku złożył wnioskodawca. Zarzucił on, że Sąd I instancji nie odniósł się do pkt 2 złożonego odwołania. Skarżący oświadczył, iż na dzień 1 stycznia 1999 r. miał wypracowane 72,6% podstawy emerytury, podczas gdy ustawa pozwala ustalić podstawę świadczenia na starych zasadach przy uwzględnieniu jedynie 55%, a w pozostałym zakresie, tj. 45% na nowych zasadach, gdzie ma tylko przepracowane 27,4%. W ocenie wnioskodawcy obowiązujący system ustalania wysokości świadczenia jest dla niego krzywdzący, a ponadto narusza konstytucyjne zasady praworządności i zaufania obywatela do państwa (ochrona praw nabytych).

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna.

Na wstępie podnieść należy, iż jakkolwiek złożona przez wnioskodawcę apelacja odnosi się do „punktu 2” odwołania od decyzji z dnia 29 lipca 2011 r., a zatem decyzji nie będącej przedmiotem niniejszego postępowania, to jednakże z treści sformułowanego zarzutu (odwołanie – k.111 a.r.) wynika wprost, iż kwestionowana jest proporcja przyjęta przez organ rentowy do ustalenia wysokości emerytury, co zostało podtrzymane w odwołaniu złożonym w dniu 10 stycznia 2012 r.

Wnioskodawca wskazuje sposób przeliczenia emerytury według własnego pomysłu, zgodnie z którym żąda wyliczenia jej przy przyjęciu, że do dnia 1 stycznia 1999 r. przepracował 72,6% ogólnego stażu pracy i ten właśnie winien być uwzględniony przy obliczeniu części jego emerytury według „starych zasad”. Zaś obliczenie według nowych zasad, powinno uwzględniać 27,4%, gdyż tyle ogólnego stażu jego pracy przypadało po 1 stycznia 1999 r. Stanowisko to nie jest do zaakceptowania.

Zgodnie z art. 183 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153 póz. 1227 ze zm.) emerytura przyznana na wniosek osoby ubezpieczonej urodzonej po dniu 31 grudnia 1948 r., z wyjątkiem ubezpieczonych, którzy pobrali emeryturę na podstawie przepisów art. 46 lub 50, o ile osoba ta nie była członkiem otwartego funduszu emerytalnego albo złożyła wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa, która osiągnęła wiek uprawniający do emerytury w roku kalendarzowym 2011, wynosi:

1)55 % emerytury obliczonej na podstawie art. 53 oraz

2)45 % emerytury obliczonej na podstawie art. 26.

Mając zatem na uwadze powyższe brak jest podstaw by uznać, iż rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego w jakikolwiek naruszało obowiązujące przepisy, w tym także naczelne zasady prawa konstytucyjnego. W ocenie Sądu Apelacyjnego zaskarżony wyrok oraz poprzedzająca go decyzja zostały wydane z uwzględnieniem obowiązujących przepisów. Bezspornym w sprawie jest, iż wnioskodawca wiek emerytalny osiągnął w 2011 r., a zatem powołane na wstępie przepisy znajdują wprost do niego zastosowanie. Zarówno Sąd jak i organ rentowy nie są w stanie uwzględnić żądania wnioskodawcy co do przeliczenia świadczenia z uwzględnieniem zaproponowanych przez niego proporcji, bowiem nie pozwalają na to obowiązujące przepisy. Zarówno ZUS jak i Sądy obu instancji, nie miały podstaw by odmówić zastosowania w niniejszej sprawie powołanych przepisów, gdyż nie zostały one przez Trybunał Konstytucyjny zakwestionowane. Zatem subiektywna ocena skarżącego, co do niekonstytucyjności zastosowanych norm prawa, w żaden sposób nie może podważać zapadłego w sprawie rozstrzygnięcia. Raz jeszcze podnieść należy, iż wysokość świadczenia należnego wnioskodawcy została ustalona prawidłowo. Także obliczony kapitał początkowy, w szczególności wskaźnik jego wysokości jest właściwy. Dokonane przez organ rentowy przeliczenie przedmiotowego wskaźnika zobrazowało, iż w przypadku wnioskodawcy został przyjęty wskaźnik najkorzystniejszy. Proponowane przez niego warianty przeliczenia przewidywały dla niego przeliczenia niekorzystne, w stosunku do tego co przyjął ZUS w zaskarżonej decyzji.

W świetle powyższego, skoro zaskarżony wyrok oparty został na niewadliwych ustaleniach faktycznych i jest zgodny z prawem, Sąd Apelacyjny na podstawie art.385 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.